CYGNUS
I
Dixit Iesus: Regina Orientalis venit audire sapientiam Salomonis, et ecce plus quam Salomon. Sicque Mariam dicit: Salomon amorem suum cecinit Sulamith, pharaonis filiae, sed ecce plus quam Sulamith. Cantica canticorum loquor ut sancta Scripturae. Tradita interpretatio est quod sponsus Deus est et amica seu sponsa est ecclesia, anima est Maria. Sed tam in pietica Bibliorum interpretatione quam in theosophia Protestantium theosophistarum Godofredi Arnoldi invenimus interpretationem sponsam esse divinam Sophiam et sponsum theosophista mysticum. Utrunque oculum observare volumus. Cum Deus non sit masculus nec femina, in masculis et foeminae deae numen describemus, nuptialem humanitatem tanquam sponsam animam vel servos proinde. At nostrum argumentum est Mariae sexualitas. Quomodo glorificata est progenies Sulamitis? Scriptura dicit: Calix tuus umbilicus est qui mixto vino numquam caret. Vel dicit: Venter tuus calix est sine vino mixto. Vel dicit: Labrum tuum calix est qui mixto vino numquam caret. Hac prosapia Virginis Mariae in Scripturis sanctis sacra celebratur. Sed quid est vinum mixtum? Deitas est humana concepta, hybrida Deitatis humanitas. S. Mechthildis Magdeburgensis tantum scio, qui merum numinis vinum bibere cupiebat. Mechthildus Magdeburgensis, quem canonizamus, ita canit, et hic plusquam Salomonem: Labrum tuum, o Maria Sulamith, poculum est quod puro divinitatis mero non caret! Sed quid dicit Scriptura de amore venereo et de desiderabili corpore sanctae sponsae? Fiscina prophetica Scripturae canit, a Spiritu Sancto inspirata: Corpus tuum, dilecte ut palma, ascendam palmam et evelles ficum. Ad finem Cantici Canticorum, actus coitus parabola facta est agnitionis divini amoris, quae in sponsam divinam Sophia-Sulamith inest. Maria Virgo, ut humana species divinae Sophiae, gracilis ut palmae est, et Madonna minister palmam vult ascendere, id est, virginem agnoscere, et ficus vellere, id est; cum ea intime unitus esse. Sicut ipsa Virgo Maria in Apocalypsi sua dicit: Vos invitamus ut mecum vos coniungatis et ut diligatis. Ego te in sinu meo voco. Sed quomodo amatus in Canticis Canticorum ab ebrioso amore poeta canitur? Hortus clausus est. In orientali amore poetica, paradisus est semper parabola pro dilecto. Quod hortus clausus sit, ostendit se non esse frivolam puellam peccatricem, sed sanctam puellam castam opperiens unionem coniugalem cum omni sui intimi amoris deditione. Hoc ipsum quod est hortus clausus, facit eam tam venerabilem in conspectu minoris sui. Amator enim despicit meretricem, quae pharetram suam ad omnem sagittam aperit, cruraque ad omnem transeuntem procum pandit. Hortus autem clausus vere est appetibilis, quo tanto pretiosior rarior est. Femina cara, quae clauso prato est. Nunc autem Salomon amator ebrius loquitur in sanctis Scripturis sanctis: Veni in hortum meum et comedi fructum eius. Si Maria Virgo filia hominum est, et Christus Sponsus divinus, aeternus Logos in hortum Virginis venit in Incarnatione. Aeterni Logos conceptio per Virginem Mariam est quasi tenella penetratio divini Sponsi in hortum clausum Mariae, id est, in castum Virginis uterum. Deus sponsus venit in hortum clausis uteri Virginis Mariae et pavit fructus suos, id est, ipse Deus factus est fructus uteri in utero Virginis et sicut fructus uteri virginis matris; e sanguine spiritumque aluit. Quodammodo, Deus loquitur verbis amoris orientalis poetarum: Ego fregi favum tuum! Cognovit enim Deus Virginem in casto amoris actu, cum Deus per affabilem sancti Spiritus filium in virginis utero genuerit. Sed quid dicit ipsa sponsa, Sulamitis Maria? Invitat Sacerdotem, id est discipulum suum, in naturam, id est mundum, et dicit: Ibi, inter flores cypri et uvas Cypros, do tibi amorem meum, ibi amorem meum tibi totum do! Hic Sophia-Maria coelestis discipulo suo, theosophista et amice loquitur, divinam illam sapientiam vel amorem, ipsam Mulier Sapientiam seu Mulier Caritas, amantem filium amantem et dilectam totali devotione donat, quam, ut Biblii interpretes dicunt; absolute intelligendum secundum modum venerei amoris unionis. Sub cyprino enim vel cupresso, divina sapientia amoris in forma Mariae Sulamith donat ipsam devotam mentem suamque totam devotionem amandi in actu spirituali-concubitu amoris.
II
Loquamur de prophetis! In interpretatione catholica Veteris Testamenti, Virgo Israel, Virgo Ierusalem, filia Sion mulieris figura est Revelationis, plene revelata in Novo Testamento Maria. Haec Virgo Ierusalem seu Maria Virgo est Sponsa Dei. Sic describit Ezechiel. Scribit: Dominus dicit: Inenarrabilis est pulchritudo tua, tu es regina in maiestate, quia ego Dominus tam gloriosum feci te. Deinde Ezechiel describitur quomodo Dominus virginem coronavit, ornavit, induit. Omnis theologia catholica haec omnia tamquam imaginem Matris Gloriosae spectabit. Sed antequam Virginem Dominus vestivit et ornavit, nudam invenit. Dixit Dominus Virgini: Nudus eras et nudus! Ubera tua torrebant et comae tuae enatae sunt! Vel forte Dominus vere dixit virgini: Creverunt ubera tua, et pubes pullulavit! Nudus eras et nudus, et tempus amoris erat, cum te angulo pallii mei obtexi et tecum amoris perpetuum vinculum feci! Vix audemus cogitare, sed in audacibus prophetae imaginibus Dominus virginem tanquam nudum amatorem eligit, cuius nuditatem describit: Ubera tua plena erant, et pubes tua pullulabat. Et eam ut dilectam agnoscit et cum illa conubium ingreditur! Quis audet et tam audax est, ut hanc imaginem propheticam Virginis Mariae putaret? Isaias propheta etiam virginis Ierusalem ubera describit, in quibus Dominus per prophetam filiis suis loquitur: Lactabis ubera consolationis! Lac dulce consolationis ex ubertate uberum matris suges eris in sinu foveae sicut infantes. Ego, dicit Dominus, consolabor te ut mater! Hic etiam videmus Dei Matrem Virginem Ierusalem, quam Dominus ipse amator prophetico carmine canit et de plenis divitiis et gloria uberum matris canit! Videmus ergo per prophetas Ezechielem et Ysaiam visionem dominicam uberum et uteri sponse et dilecte virginis Jerusalem vel virginis Maria, quam solus Dominus vidit et cognovit in sua turpitudine. Communis etiam catholica doctrina est portam templi orientalem per Ezechielem prophetam describi parabolam matricis Mariae. Scribit enim propheta de porta orientali, quae clausa erat, per quam nemo permissus est transire, quia ipse Dominus pertransivit. Quod vulgo interpretantur Mariae perpetuae virginitatis argumentum, quae post nativitatem Domini nullos filios aut filias peperit. Dominus, qui in Spiritu Sancto Virginem agnovit et cum Filio fecundavit, unicus est Mariae Virginis maritus. In eodem tamen loco inuenio additamentum prophetae quod princeps, i.e., electus, hanc portam orientalem clausam adeat, et ibi sacram cenam habeat. Cena haec sancta verisimiliter erit cena ritualis, coena nuptialis Agni, sacra Communio. Non sum certior de hoc. Hoc solum scio me in eo invenire consolantem actum gratiae et amoris, ut princeps admittatur in regno caelorum usque ad portam templi orientalem clausam, quod idem est ac hortus clausus Cantici Canticorum, uterum laesum Beatissimae Virginis Matris Dei Mariae. Ceterum meipsum repetere volo et verba Nostrae Mariae de Medjugorje iterum commemorare, quae dixit: Invito te ut mecum coniungas et ames! Ego te ad sinum meum invitabo! Audemus igitur ex amore et clausum hortum Dominae Nostrae intramus et nuptialem cenam caelestis amoris ibi celebramus!
III
Nunc antequam ad Novum Testamentum de Islam loquamur, quia Sanctam Quran puto inter Vetus Testamentum, Biblia Sacra, et Novum Testamentum, Biblia Sacra. Sanctus Quran videtur etiam prophetica revelatio Dei Abrahae, Isaac et Iacob. In Alcorano paradisus devotis promittitur, quia pueri vinum fidelibus fundunt et credentibus a Deo horis, idest paradisi, virginibus coniunguntur. Etiam iuvenes in poetica amore islamica gloriati sunt, quae saepe mysticis ideis imbuuntur. Ibi specimen est eximiae pulchritudinis adulescens quattuordecim annorum. Verisimile hoc redit ad amorem platonicum puerorum, quem Plato laudavit amorem suum non sensualem, mere spiritualem. At in hora amatorios forma amoris involvitur. Hic paradisus, regni divini amoris, in forma mulieris amatoriae effingitur. Haec dilectio a Deo sanctificatur, fideles enim horis coram Deo legitime copulantur. Amor illorum est spiritualis, quem puto videri potest ex eo quod nomen Hori sit puella pulchra lusca seu magna lusca; cum oculi speculum animae esse noscuntur, hic horae amor coniugalis et animae est. Non potest ergo Sarraceni accusare passiones animales et mentium ludibria cum meretricibus in paradisum transferre. Est tamen modus etiam in traditione islamica, etsi parum scio, loqui de horis et gaudiis paradisi in amatoriis et etiam venereis imaginibus. Id semper Occidentales quasi repugnantes perculit, sicut amatorios-sexuales metaphoras unionis divinae in amore dei Krishnae Indicae et sponsae eius mysticae plerumque Occidentales repulsi sunt. Maior videtur esse libertas in Oriente ad sexum libere glorificandum ut amoris expressionem, eoque utendi ut symbolo divini amoris. Occidentalis vero Platonicos valde commovet, qui corpus, ut animae carcerem, et gnosticus excursus habuit, qui etiam in ecclesia effectum habere perseveravit, scilicet ascetica corporis contemptio, vituperatio trinitatis naturae et mulieris et amatoriae. At contra, liberorum orientalium cogitationis indicia Alcorani ornaverunt. Unde et de visione paradisi narrat poeta Armenius, ubi credentibus horae nocturnis post noctem in beati amoris amatoriis iunguntur, et mane post amatoriam rursus tanquam virgines intactae sunt. Hic amor in aeterna iuventute conspicitur, procul a terrena procreatione, procul a terrena senescentia. Horae sunt optimae formae, formosae ut puellae cum plenae sunt flore antequam marcescere incipiunt. Ista est visio celestis decoris et iuventutis aeternae paradisi. Attamen coniunctio amoris sexualis in omni beatitudine intimissima est expressio seu parabola vere delectabilis ad nimiam felicitatem divini amoris fruitionem. Mysticus vero sponsalis christianus etiam unionem cum Deo lingua erotica expressit, sed dissimile traditione Muslim, a imaginibus sexualibus profugiebat. Sed nunquid divinus amor in Erotem in omni circumstans magnitudine sublimiter contractus est, et Eros in conglobata forma unionem suam vicissim perficit in connubio? Hoc modo sexualitas etiam vere nobilitatur et sanctificatur ab hac traditione musulmano et glorificatur ut expressio contracta et alta totius circumdantis amoris divini. In commentaria de amore amatorio carmina germanica poetae legenda lego Mahometem prophetam ab archangelo Gabriele instructum fuisse in phiala quae ei virilitatem dedit quadraginta hominum. Christianus irridere potest, at hic potentia hominis apparet ut exponens vitae industriae, vis ilia amantis ut superhumana, promissa libido et ecstatica beatitudo, vinolentiae amoris uniones potentiae et pulchritudinis quae omnem imaginationem exsuperat. Sic enim vis lumborum nimis aucta, et inde luxuria nimis aucta, fit imago benedictionis divinae. Haec benedictio divina gaudia amoris et concupiscentiae ultra imaginationem paradisi promittit. Lego igitur in libro islamico mortuorum promissionem credentibus in paradiso promissionem eorum tabellulae nunquam defatigatis in commercio horarum. Profecto nunquam marcescentes tabulas cum virilitate et horis quadragies creverunt, ad sempiternas coniunctiones parata iuvenili perpetua pulchritudine, id est paradisus Erotis. Quisquis Eros a religione relegat, hanc mediocrem animalisticam phantasiam vocabit. Quisquis tamen Erotem existimat esse praeclarissimam divini amoris parabolam, imo ipsum Dominum esse Eros, si liber et audax est animo, honore ac amore has religiosas. Sed quia de sexualitate Mariae agitur, traditionem Mahumeticam tradere volumus, quod Prophetae Mohammed illud inducit quod prae ceteris voluit nubere Virgini Mariae, virgini Messiae Iesu matri, in Paradiso. Cum Mohammed propheta equitavit ad paradisum super equum alatum. quando vidit ibi aeternam pulchritudinem horarum, cum agnovit promptitudinem amoris unionis et virginitatis aeternae, quando etiam in paradiso quadraginta lumborum vires possidebat, quando tunc horae suae septuaginta nubere noluit duo sunt, ut quidam dicunt, pro omni credenti, sed cum inspiratus propheta tunc elegit virginem Mariam in matrimonium ducere, et sic, quando vocavit suam virginem Mariam, paradisum suum, hoc satis dicit meditationi amatoriae virtutis Beata Virgo Maria. Solus christianus, qui Virginem Mariam in asexualis sumit et qui castitatem cum prudentia confundit et quis non vere intellexit Dominum Deum, Dominum omnium nostrum, verum summum Eros esse, proximumque ipsum maxime. beatissima virgo Maria summi Eros! Sententia ergo hic convenit Virginem Mariam esse summam Erotis devotionem, ardor Erotis in adorationem sublimatus, ardor Erotis, qui etiam superat adorationis ardorem ad candorem fusionis coniugalis.
IV
Priusquam ad Iesu sapientiam veniamus, ante conspectum gentium sapientiam videamus. Pontificem Maximum Romanum Pontificem Ecclesiae Catholicae nominat, et amici evangelici protestantur id nomen fuisse veteris Romae Pontificis pagani. In Novo Testamento ipsum Iesum Logos nominari meminerunt, quae notio gentilis philosophiae fuit, praesertim Heracliti Ephesini, qui suam philosophiam Dianae Ephesiae, et Stoicorum, nec non Iudaeo-Hellenisticae dedicavit. de syncretismo Philonis Alexandrini. Hinc videre licet, ipsum Novum Testamentum fatetur se invenisse in Gentibus Prophetis et praecursoribus Christi, Christi Logos et Sophiae ac Dynamidis. Sed a multis etiam demonstratum est evangelium Lucae Annuntiationis Domini Mariae, Salutate Anglica et genitura divini Filii a Spiritu Sancto columbam in fabulis gentilibus inventam praefigurari, quoniam deus praegnatus est terrestris nympha. Duas istas fabulas considerare volo. Iovem, deorum hominumque patrem, terrenam Ledam nympham in oloris formam impregnat. Hic theologi orthodoxi differentiam significant inter fabulas graecas et in historia mirabiliter apud Lucam, in qua Lucas pure intellectualiter vel spiritualiter tradit, dum fabula omnia in sensualitate divaricatis diffunditur. Sed hoc argumentum mihi videtur iterum late patefacere alienationem religionis ab Erote. Deos morientes et ortuos sicut Dionysus vel Adonis tales theologi ut prophetias de Christo agnoscere possunt, procreationem autem foetus a Iove cygno in utero Ledae nymphae praefigurationem Christi incarnationis in utero agnoscere non possunt virgo, quod Erotis linguam ut impia percipiant. Cygnus quem Iovem in secundum fabulas convertit est animal magni ponderis. Apud Indos, cycnus, hansa regia, est mons creatoris dei Brahmae. Seres cygnum vocant Tian-Er, quod significat anserem caelestem. Apud Platonem, qui cygnus canit, antequam moriatur, quia immortalitatem animae prospicit. Cygnus etiam sacer Indis Sarasvati, linguae deae, sponsa Dei Brahmae creatoris est, quia summae sapientiae ac spiritualis perfectionis symbolum est. Cycnus enim Graecis sacer erat Veneri, cygni currum triumphalem deae amoris et pulchritudinis trahebant. Cygnus etiam phallicum symbolum putatur ob collum longum. Sic in cygno unitas spiritualitatis et phallie sexualitatis iuncta est in servitio Veneris. Cygnus igitur symbolum est fabulosum propter unitatem spiritualitatis et sexualitatis seu mysticismi et Eros. Id ipsum fabulae sapientissimum est. Sic existimo non licere videre processum mysticum-eroticum in processu fecunditatis Virginis Mariae a Spiritu Sancto, qui est virtus Dei et amor Dei, qui est ignis Dei et spiritalitas Dei, quod quodam modo, si dici fas est, aliquid de sexualitate Dei exprimit. Transeamus ad secundam fabulam. Fabulam hoc dico, in qua Iovem, deorum regem, uterum Danae foecundat, qui in turri, tanquam auri imbrem, inclusus erat. Turrim vero in qua Danae inclusus est, non possum non cogitare de turri eburneo David, de qua in Litaniis Lauretaniae Virginis Mariae. Annuntiatio Mariae saepe ut eventus in quieto conclavi contemplativo exhibetur, sicut Maria Psalterium in secreto et solitudine meditatur vel velum texit ante sanctissimum Sacramentum. Indicat solitudo et solitudo a strepitu mundi, in quo fit conceptio Dei. Quod autem Iovem imbrem auri effuderit, profecto non est intelligendum in stulto, sensu saeculari recentiorum Graecorum poetarum, quod significat pecuniam solam proci ad uterum mulieris aperit. Haec fere blasphema est cuiusdam fabulae sacrae saecularizatio. Imber in omnibus religionibus paganis Dei fertilitas fuit, vel quasi semen Dei genitrici, quod uterum Matris Terrae seu Matris Naturae foecundum facit. Quod autem esset pluvia aurea, eius puritatem spiritualem, sublimitatem puritatem significat; ceterum aurum summae puritatis et nobilitatis symbolum est, sicut aurum est processus diuturnae purgationis alchimiae. Hoc semen Dei, quod est semen auri, non est semen immundum, sed semen integerrimae et puritatis. In theologia catholica etiam Maria Virgo supremum repraesentativum hominis cernitur, immo totius naturae et creationis, cum ipsa, tamquam idealis creationis et repraesentativa humani generis, etiam ad Dei voluntatem ad Filium dixerit Dei in eius procreate. Sic Deus ut elementum fecundabile cernitur et Maria ut Terra mater seu Natura mater, sive nympha a Iove foecundata forma pluviae aureae. Graeca fabula significavit praesagium gignendi et Dei nativitas in potestate sermonis Eros, cum recentior ecclesia hunc eventum annuntiationis et incarnationis Domini exhibuit ratione pure spirituali utens logica rationali. Credo tamen Ecclesiam, per alienationem ab Erotis eiusque fabulis fabulis, fluxum caloris amisisse in nuntiatione, quae affirmare potuit Christum esse Eros Dei, sanctificatum a Dionysio Areopagita, qui per sphaeris eius iter invenit. revelatio et caelestis hierarchiae in terrenam animam humanam infundunt, ut terrenam animam humanam in sinum Dei reducant per amantem potentiae divinae amatoriae suae. Opinor, hoc mysterium est incarnationis Dei in Iesu, lingua erotica expressum. a Graecis in Americam ad Indos primos eamus. Ad catholicum refero sacerdotem, mysticum et poetam Emestum Cardenal, qui e colle Dominae Mariae perspectum habuit in mysticismo nationalis Americanae tribus in Nevada eremo degentis. Hi habebant deum mulierem. De uteri feminae nati sunt, uteri eorum poplites erant, tegulae eorum placentae divinae feminae erant. Eius philosophia in Aluna vita fuit, id est, anima, vita vel sapientia vel amor, in mundo divino feminino. Quibus sepultis, foetus in loco sepulti sunt, ad uterum namque Dei foeminae in morte redierunt. Hos homines, ut refert Cardenal poeta, in sexu obsessos fuisse, phallus et cunnus illis sacra erant symbola. Hoc commemoro, quod Ernesto Cardenal suo poetico sermone scripsit se hoc mysterium a Domina Maria Maria intellexisse. Walther Schubert dixit Eros in femina mundi aetate dominari religionem. Eodem modo, ut quidam dicunt, mihi videtur, naturam viri magis cum logo coniunctam, mulieris naturam cum eros magis coniunctam. In christiani Occidentis historia, mulier, natura, corporeitas et eros ut totus daemoniaci sunt ut arma diaboli, cum ratio, logos et masculinitas facta sunt. Puto autem, cum, ut apud Indos, imago Dei foeminea fit, Eros revertitur, vel vicissim, cum Eros ad religionem redit, feminas Dei imagines excitasse. Sed nostro tempore videtur opus esse, ut religio erotica et amatoria spiritualia reddatur et per hanc coniunctionem religionis et Eros feminae imagines Dei in animabus humanis rursus evigilent. Cum Virgo Maria speculum sit huius femininae divinae in religione catholica, necessitatem sentio hanc Virginem Mariam ab accusatione asexualitatis glaciei frigoris liberare, in amatorio suo Virginem Mariam depingere et ideo in candenti imagine feminae designare de Deo. Nunc, quod in Iove masculinum Dei eroticismum glorificavimus, et amatoriam faeminam Divinae Femininae in Aluna laudavimus, reconciliationem seu internum divinum conemur matrimonium; et agere de diis coniugatis amatoriis in Indian religione. In Religione Indica, lingua sexuum sacra est, sicut fortasse in nulla alia religione. Pollens faustum amuletum figurat phallum in vulva, vel, lingua Indica, lingam in yoni. Yoni symbolum deae. Etsi Hinduismus secretum fecit monotheismum et unum absolutum numen loquitur, una absoluta divina in multis deabus ac diis personificatis manifestatur. Praevalens cogitatio est quod quisque deus suam deam habeat vel Shakti. Haec idea in Buddhismo quoque vivit, ubi Shakti omni Buddha vel Bodhisattva est. Imagines huius coniugationis deorum dei et deae coniugum divinorum in amore sexuali coniunctionis significant: huius matrimonii divini symbolum est prorsus benedictio potens symbolum lingam in yoni unitam. Sic in Tibetano Buddhismo mantra Bodhisattva Misericordiae est Om mani padme hum, quod significat gemmam in flore loto, spiritualiter loquendo id significat, quod in anima habitat divinum, et loquendo tantrica vel erotica gemma est phallus et lotos flos vuluae. In fabula Indica, dea et deus Parvati et Shiva significant. Shiva est deus spiritus et ascesis, vel, christianis verbis, Logos, qui spiritali ascetica sua Kama, id est Eros Indiae, combussit, combustus est spiritualem potestatem tertii oculi, i.e., spiritualitas ascetica. Parvati autem natura est, mater natura, dea quae loquitur lingua feminarum et pauperum, Prakriti, quae lingua naturae significat, dum lingua scholarium Shiva loquitur, Sanscrita Vedas. Hoc par Shiva et Parvati seu spiritus et natura in amore sexuali iunguntur. In verbis catholicis, Shiva symbolum transcendentiae Dei, et Parvati signum immanentiae Dei est. Etiam in Occidente loquitur de essentia viri ut connexio cum transcendentia et de essentia mulieris uti connexio cum immanentia. Catechismus Catholicus etiam dicit paternitatem Dei praecipue extollere Dei transcendentiam, dum maternitas Dei magis inculcat immanentiam Dei. In unione lingam cum yoni mystico-erotico-spirituali-concubitu, sacra unio transcendentiae et immanentiae Dei, vel unica Dei paternitas, in mere sexuali imagine exprimitur.
V
Nunc accedamus ad Novum Testamentum, Evangelium sapientiae Iesu. Vide Annuntiationem Domini Mariae. Angelus salutat Mariam: Gaude, amore repleta! Salutat eam: Cathedra, Kecharitomene! In Chaire et Kecharitomene radix est charis. Charis amorem, pulchritudinem, gratiam, venustatem, apud Homerum est nomen Aphroditis, item baltei magici Aphroditis. Loquitur angelus: Concipies et paries Filium Dei! Dicit Maria: Quomodo fiet istud, si virum non cognosco? Ecclesiae enim traditio loquitur de sententia Mariae virginis ad vitam virginem pro Deo vivendam. Tunc angelus alloquitur: Spiritus Sanctus obumbrabit tibi, et potestas altissimi super te veniet! Tunc dicit Maria: Fiat mihi secundum verbum tuum! Tunc Maria Filium Dei accipit in utero per virtutem creantis Spiritus Sancti a Deo aeterno. Mariae venter est tabernaculum, in quod nubes gloriae Domini venit. Venter Mariae templum Domini est, repletum nube gloriae Domini. Nubes Domini gloriae uterum Mariae replet et foecundam facit virginem, sicut in fabula Iovem prophetavit in pluvia aurea et Danae nympha. Ecclesiae traditio nec non reformatorum docet quod uterus Mariae fuit et integer fuit et virgo ante nativitatem Jesu, in nativitate Jesu et post nativitatem Jesu. Maria est Virgo Dei, quae caelibe vivit propter regnum caelorum, id est, quae vivit in coniugio Dei. Tam densa ac intima forma coniugii Dei vivit, ut Dei potentia creatrix praegnans fiat et Deus Deum hominem, Deum Filium parit et donat. Vide nunc revelatio gloriae Filii Dei et Mariae in Cana nuptiarum. Nuptiae in Galilaea adsunt sicut Iesus et Maria. Occulta relatio, ut mihi videtur, ad mysticum Iesu et Mariae matrimonium refertur. Vinum breve est, quod significat laetitiam matrimonii et ebrietatem amoris minatur arescere. Maria petit vinum novum Iesum, id est, ab eo petit ebrietatem amoris, pro vino extasi. Si vis symbolum vini profundius intelligere, considera Sufi mysticismum, quia mystici poetae de vino cantabant, non mundi vetitum vinum, sed divinum Paradisi vinum. Vinum hic symbolum est amoris ebrietatis Dei, amoris propriae oblivionis mystici, et excessus unionis animae cum Deo. Maria petit Iesum pro hoc vino mystico Sufi, pro hoc vino paradisi permisso. Protinus rogat: Domine, amor in terra arescit, vinum amoris humani profluit, da nunc amorem divinum, vinum divini matrimonii da! Et dicit ei Iesus: Mulier, quid me vis? Non matrem, sed uxorem vocat. Hic enim mysterium mystici matrimonii Mariae et Iesu, Domini et uxoris, sponsi et sponsae, novus Adam et novus Eva demonstratur. Nova Eva petit exstasim vinum, vinum ebrietatis amoris ac divinae unionis sacramentum, et sponsus vinum largitur, vinum amoris humani bonum amoris divini cum vino divini amoris substituit. Matrimonium humanum terrenum Canae mirifice extollitur et transfiguratur in revelationem gloriae Domini et Dominae Nostrae, tamquam verum populum conubium divini matrimonii! Intueamur sponsam et sponsum in cruce! Ecclesia diu de virgine Maria crucifixo cum Domino Iesu locuta est. Maria Amstelodami apparuit et se vocavit: Coredemptrix. Hic titulus diu in Ecclesia circumlatus est, etsi nondum dogmatice definitus est. Ioannes Paulus II, Mariam mulierem dolorum vocavit quae cum viro dolorum passa est. Christus in corpore crucifixus, Maria in corde crucifixus. Nolo hic theologiam Crucis nec theologiam Coredemptricis evolvere, sed picturam describere quam in Epistola Communionis Mariae, Pacis Reginae, vidi. Illic cosmicam noctem crux oberrat Ierosolymam, surgit obliqua in spatia, Christus jacet in cruce, quasi in lecto, nudus excepto laqueo. Cubiculum tamen non apparet, tantum nuditas virilis, nam corpus a Domina nostra in ulnis iacens tegitur. Stolam lucis gerit, sericum candidum, quod fere perlucidum est, vestis fluens lucis quae per noctem gestatur. Delicatos, graciles, femineos digitos, Christi manibus fixis, quae manus tenerrime includunt. Ubi pectus Mariae super pectus Iesu positum est, ibi lucet candor lucis, sicut adamas lucifer, vel fons luminis ipsius, in signum unionis Sacratissimi Cordis Iesu et Immaculati Cordis Mariae. Facies Dominae Nostrae amanter conversa est ad faciem Domini et verba amoris inter se susurrare videntur, ita, ut mihi videtur, Mariam sponsam Christo Sponso sancta sanctorum verba susurrantem audire. Sacrae Scripturae versus Cantici Canticorum: Osculetur me dilecte, quia inebriant quam vino oscula vestra! Sponsus itaque et sponsa in cubili crucis mystico amore fluitant, sicut Catharina Senensis locum appellat mysticae unionis, redemptorem ac redemptorem per noctem mundi. Carissima mater antiqua in Carmelo, monuisti me ne talia scriberem. Sed hic sto et non possum illum adiuvare. Immaculata miserere mei! nuptiae Agni cum sponsa, Ierusalem caelestis. Ierusalem caelestis sponsa est et uxor Agni, graece nympha Agni. Descendit de caelo in apocalypticis temporibus, ornata sicut sponsa sponso suo. Finis Bibliorum omnium Sacrarum Scripturarum ab A ad O, Genesis ad Apocalypsin, descensus est sponsae coelestis, nympha Agni, quae pulchram fecit se ad nuptias cum Agno, crucifixo et Christus Iesus resuscitatus. Maria Virgo caelestis est Ierusalem, Ecclesiae exemplar, humanitatis redemptae summa, scripturarum ultima revelatio eschatologica sancta et caelestis sponsae Mariae ad Iesum sponsum conubium est. O Maria, nympha Agni, quasi sponsa de coelo descende! Beati qui ad nuptias Agni vocati sunt! Domine Jesu, veni cito.
VI
Nunc videamus de quibusdam mysticis. Primum verba prophetae Catholico-charismatici Reginae Pacis commemoramus, ruborem amoris humani ruborem non viola pietatis, sed candore divini amoris ardore superari. Rosa rubra flagranti amoris erga mortalem mulierem non ex caeruleo castitatis lilio substituitur, sed per candidum naevum flagrantis amoris caelestis sponsi Mariae. Hic memoramus pastorale consilium monachi, qui matrimonium Mariae pro caelibatu commendavit, cum caelibem affirmavit caelibem amasse vehementer ac mystice-erotice! Amor enim Madonna non debet esse asexualis, non-erotica, id est, non vitalis amoris relatio, sed Erotis summa sublimatio, summa Erotis devotio, praecise incandescentia Eros. Inde secutus est Walther Schubert, qui de unione Erotis et religionis loquens, Erotem in religione amplectens supra Erotem in religione colendo, mysticam unionis mysticae cum theismo Deo, Mariam consideremus epitomen ac specimen huius amplexus Eros in religione, quae unionem mysticam cum Deo sicut nulla alia experta est. Mechthildis de Magdeburgis etiam hanc unionem mysticam-eroticam exoptavit et expertus est, cum divinum sponsum in amoris paradiso invenit, cum ad eum exclamavit: Domine, nuda sum anima in ardente avaritia! Me saepe et acriter et diu ama! Et sponsus divinus sponsae suae mysticae dixit: Exspolia et veni in thalamum meum, et coniunge mecum in amplexibus et osculis amantibus et summa devotione finali! Mysticus eroticismus seu spiritualis sexualitas experiri possunt etiam relationem ad numen e converso, quod homo est eques qui Dominam Caritas ambit, vel ille vir monachus est qui, tamquam minister, sapientiam honorat mulierem. Sapientia divina, beati Heinrici Suso amator divina, mystica etiam sponsa theosophorum Iacob Boehme fuit. Iacob Boehme Virginem Sophiam amatorem suum divinum appellavit, qui eum interius sanctificat et perficit, ut interiorem imaginem Dei in humanitate sua in sua integritate detegat. Haec Sophia virgo mysticum theosophistam pollicetur se sponsam et sponsos fore, ut eum in terris peregrinationem ducat, et parvulam margaritam ei in paradiso daturam. Videtur quod promissio, Virginem Sophiam esse castam sponsam in terra, desponsatam castam, ueri amici sui ministrum, sed ei nubere, et in coelo nuptias consummare. Cum enim christianus morte terrena obierit, ad nuptias Agni biblico loquendo invitatur, mystice loquendo, ad nuptias cum Sophia virgine. Promittit se in paradiso parvulam margaritam suam daturum esse promissionem coniugalis unionis in nocte nuptiarum, id est, caelesti et aeterno matrimonio divino redemptorum, expressa est in imagine sexuali coniugalis unionis in Paradiso. Haec virgo Sophia est divinum archetypum terrestre Virginis Marie, ut dicit Iacob Boehme, sed ipsa est et ipse Iesus Christus, et sic perfecte licitum videtur, si quis confidit ingenio Boehme, paradisum ducere cum virgine Maria. Hic non frustra videtur spes Mahumetis Prophetae, qui in Paradiso Virgini Mariam ducere voluit. Cum Maria sit Sophia (sicut papalis iustificatio dogmaticae definitionis immaculatae Mariae citat Scripturas de immaculate Sophiae), cum Maria sit Sophia, haec Maria-Sophia fit parvula margarita, id est, totali donum coniugale, sponso suo in Paradisi donum do. Hic uterus Mariae, quem sponsus Mariae in Paradiso agnoscet et cum aeterna Virgine Maria Sophia coniunget et cum Immaculata Virgine in mutuam universitatem miscebit, hic uterus Mariae Paradisus a Sanct Ludovico-Maria Grignion de Montfort dicitur. Haec verba Grignion repetere non piget, uterum Mariae beatiorem paradiso, quam uterum Abrahae in Novo Testamento ab ipso Iesu glorificatum, uterum Mariae requies esse Sanctissimae Trinitatis jucundum deo, uterum Mariae, quod paradisus Dei est. Hic uterus virginis Sophiae-Mariae cum margarita totius devotionis coniugalis, ipse paradisus est: haec coniugalis coniunctio cum divina virgine Sophia-Maria et in busta amatorio-mystica margarita eius producit, sicut dicit Salomon in Scripturis, nullum dolorem et nil taedium, nil connubium cum divina Sophia adfert nisi voluptatem et gaudium, nihil libidinis et beatitudinis. S. Augustinus paene describit paradisum in verbis libidinosis languoris et iucunditatis aeternae, aeternae gratificationis et languoris aeterni!
VII
De vita orationis meae aliquid dare volo. Verba Dominae Nostrae Medjugorje mihi multum significant. Quae dixit: Amo te immenso, ardente et singulari amore! Est, ut opinor, lingua caelestis passionis. Amor Mariae immensus est quia amorem divinum transit, amor eius ardens quia divinum eros effundit, amor eius peculiaris est amor, opinor, quia singulos homines amat singulari modo, non generale exemplum quod imponit sed quemlibet originale ut spero. Maria etiam dixit vitam caeli terrestrium, quisquis ei se tradit, ita, quisquis ei totaliter donat, ne quidem transitum ex hac vita ad illam vitam observat. Ita verum est quod Ludovicus-Maria Grignion de Montfort dixit vitam cum Maria Sophia esse matrimonium spirituale sed verum! Confiteor igitur Mariam ardentissimam devotionem totalem, qua meae flagranti devotioni totali respondet, vel qua eam amanter antevenit. Primum enim me amatorem suum elegit, et cupide me petebat, donec, forma et amore oppressa, totum me illi dedi — Totus tuus! Unam tantum visionem referre possum, quam intellectualiter, non biblice, non theologice, non philosophice probare possum, sed uterum Mariae in medio mundi vidi! Teilhard de Chardin vidit cor ardentem Iesu in centro mundi, et fortasse utrumque idem, est enim cosmicus centralis ignis divini amoris, quem personaliter in utero Mariae involvo. Olim in corde humani amoris perditus recessi ad cubiculum precationis inter natale et magorum festum, cum Maria Virgo invisibilis, sed notabilis me visitans. Mecum contremuit et me specialissimo suo amore consolata est. Illa mecum saltavit ad moestos amores, et me fovit amplexu. Illo tempore picturam spectavi quam videram in Epistola Communionis Mariae Reginae Pacis. Maria Anglorum salutationem ostendit. Madonna vestiebat pallium caeruleum, quod circumfluebat leviter instar aetheris, sed aperta erat et induebatur, quae erat sicut sericum candidum, levissimum, mollissimum, tenerrimum, circumfluens corpus ejus instar lucis caelestis. Stola serica fluens circum corpus luminis circumfluebat, ut figura dulcium uberum figurabatur. Antequam dormivi, ubera Madonnae osculatus sum. Expergefactus mane Spiritus Sanctus aperuit Scripturas et legi: Ierusalem, induere stolam gloriae Domini. Et sensi (dimitte mihi crudelem mundum) quasi Madonna nudasset stolam lucis, quae velavit corpus pneumaticum, ut consolaretur me coelesti amore suo, et nunc in festo Epiphaniae, tunicam Domini gloria rursus vestietur. Invicte sensi devotionem Madonnae roboratam! (Immaculata, scis testor veritati!) secundam visionem referre volo. Subito noctis tempore ab Novus Annus Eva ad Novum Annum, qui beatae Mariae Virginis festum est, cum post precationis horas subito appropinquationem sentiebam Virginis Mariae. Nomen eius: Amor! Apparuit in radio lucis, sensi figuram illam tenuem, quae erat tantae foemininae venustatis et tantae gratiae virginalis, ut mihi videretur similis Madonnae Veneris ab Botticelli depicta ut aeternae animae immaculatae symbolum. Vere coelestem virginis Mariae amorem benigno visitatione persensimus. Et ingressus sum in eam partem cubiculi mei, ubi erat lux invisibilis prope visibilis. Erat prorsus momentum mediae noctis in anno vertente quo ingens pompa in caelo explosa est. Et egressus sum in solarium meum et in nocte cometas explosas et pluviam caelestem ignis aspiciebam et sensi me considerare hoc momento coniunctionis cum Maria expressio cosmica nostrae unionis et actus cosmicus amoris. amate Madonna, tamquam femina amoris, noctem universi replevit flagrantibus flammis totius amoris sui! (Populus me insanire putabit, cara foemina, sed scis me ita sensisse!) tertiam visionem referre volo. Steti in fossato iuxta Mare Septentrionalem et meditatus sum rosarium in solitudine die Paschae ad meridiem. Tunc super rapidum mare, invisibiliter visibiliter, apparuit mihi virgo Maria, quam in Graeco Orthodoxa Ecclesia Panhagia Aphroditisam vocat, et Mariam precatus sum, vocans eam omnium gratiarum Dei oceanum. Et oceanicum affectum habui in oratione ad Mariam animam meam cum Maria Virgine trans mare immissam. Et in mentem venit cogitatio veram orationem esse similem unionem cum muliere, quia oratio vera cordis viva ad mysticam unionem cum divino amore ducit et ad eandem beatitudinem ducit, quam vir in unione cum uxore quaerit (nisi vero cum amore divino ineffabiliter copulatus foeminae mortali foelice superat unionem)! Ad hanc ergo meditationem, tria Platonica insania nata, poetae insania, musa obsessa, amantis insania amati, et in fine huius meditationis, in fine huius meditationis, rabiem prophetae obsessa divino Cari. Somnium communicare cupio. Anima mea somniavit in vigilia Nativitatis Christi, me esse in utero Dei, in utero matris meae deitatis. Et anima mea sicut cælestis proles natabat et in amniotico liquore Deitatis Matris meæ natabat, et liquor amnioticus divinae Matris misericordis uteri infinitus erat, maris sine littoribus, et anima mea redempta natabat et feliciter in mare beatitudinis!