CHRISTUS CARMEN

klopstockus et cygnus

CANTUS I

Lāuda, anima, aeternā redēmptiōnē beāta,

Quam Chrīstus terrīs suā cārne perfēcit almā,

Ēt per quem prōlem Ādae Dīvīnus amāvit.

Patiēns occīsus glōriāque iterumque sublātus,

Vōluntās facta est aeternī; frūstrā surrexīt

Sātanās, contrā Fīlium stābat frūstrāque Iūdas.

Īnsurgēns, tamen hunc cruciāvit et immāne perfēcit

Expīātiōnis opus; o factum nobile tantum!

Hōc scīre est pīē, quod vītā longē petīvit

Poēsis: accēde, Crēātor Spīritus almus,

Quem tacitē coluī, quem mēns intima vōvit.

Dūc mē, dūlcis imitātor, ad alta beāta,

Immortālem plēnum virtūte et formā decoram.

Accīnge igne tuō, tibi quī sunt dīvite dēnsō,

Ēcce sacrā populus terrēnus templa parāvit.

Pūrō corde loquar, tremulā quamvīs voce precābor.

Morte carēns Deō concīliātor cantet in altum.

Ēt lapsōs iterum percurrat grātia vītam.

Sī populus nōvit maiestātem, tunc bene plēnus

Accēpit Dominum: audī nunc verba canentis.

Carmine mē tangām, tū praeclāra paucorum turba,

Dīlectī amīcī, mediātōrēsque amōrēs,

Ānimae vōbīs nōtae, futūrī tempore iūstī.

Audi me et decantemus filium aeternum per vitam divinam

Prope civitatem sanctam caecitate profanatam

Et inscius abjiciens coronam electionis pontificis

Alioquin civitas gloriae Dei sanctorum patrum

nutrix nunc ara cruoris per homicidam profuso

Hic Messias se ex populo scidit

Nunc adorantes eum sed non illo sensu

Quis sine crimine manens ante deitatis oculum videndo

Abscondit se ab istis profanis Palmae hic erant

comitante populo A sonuit ibi magna Hosanna

Nam sed libero regem non noverunt

Et ad videndum beatum Deum oculus eius tenebrosus erat

Ipse Deus de coelo descendit Vox magna

Ecce glorificavi eum et volo iterum glorificare eum

Praeco fuit praesentis numinis

Sed erant nimis turpes peccatores ad intelligendum Deum

Jesus autem appropinquavit ad Patrem qui propter populum

Cui vox ira in coelum adscendit

Nam et filius testamenti semel et ipse deerat

Suum populum salvare patri solemniter nuncia

Ad orientem Ierusalem mons est

Qui in suo culmine saepe divinum mediatorem vidit

Sicut erat in sancto Dei cum sola nocte

Aspiciebam in precibus sub patris intuitum

Abiit Jesus in montem hunc pius john

Hunc tantum vatum sepulchra secutus 

Velut divinus amicus in orationibus pernoctat

Et surgens inde medius in cacumen montis

Tum ex alto Moria nitorem victimarum circumdedit

Qui nunc eterni Patri per imagines reconciliavit

Circum- tulerunt eum palmae in frigus lenior aura

Tamquam murmur praesentiae Dei de eius facie fluxit

Et seraph qui missus est in ministrum Iesu in terra

Gabriel coelestes eum vocant Laetantes stabant in foribus

Cedri duo odorati et cogitaverunt salutem populi

Et post triumphum aeternitatis nunc Redemptor

Patri obviam prae se babet

Gabriel cognovit tempus redemptionis appropinquare

Haec eum contemplatio delectavit inferiore voce locutus est

Vis o divina hic per noctem vigilare precando

An fessum corpus desiderat refectionem

num immortali capiti tuo lectum parabo

Ecce germen cedri jam extendit brachium suum

Et mollis balsami perennis Ad sepulcrum videntis

Muscus quies in terra ibi frigida crescit

num parabo tibi cubile divine

Ah quam fessus es Redemptor quantum potes portare

Hic in terra penitus amore familiae Adami

Gabriel sic dicit Mediator eum vultu benedicit

Cælo propiore stat in vertice montis

Deus erat Ibi orat Sub ipso terra sonuit

Clamor gradiensque portas penetravit abyssi

Et audientes ab eo longe infra vocem magnam

vox enim iam non erat maledictionis

Tempestas denuntiatur in tempestate et dicitur in tonante tempestate

quas terra audivit Audivit orationem benedictionem

Qui eam semel statuerunt immortali pulchritudine renovare

Circum colles amoena ponunt

Velut si iterum floruerint in imagine Eden factae

Iesus locutus est Vidit ipse et pater per contenta

indefinita Sola vox humana hoc dicere potest

Divine Pater dies salutis et foederis aeterni

Appropinquate mihi dies ad maiora opera

sicut per creaturam quam per filium tuum implesti

Transfigurant se mihi speciosam et gloriosam sicut tunc

Sicut enim vidimus per seriem temporum dies futurorum

Divino visu meo signata et clarius vidi

Solum vobis notum est quo consensu tunc erimus

Tu pater et ego et spiritus constitui salutem

In quiete aeternitatis sola et sine creaturis

essemus invicem plena divinae dilectionis nostrae

Nos despicimus homines qui nondum erant

O pueri voluptatis beati heu nostrae creaturae quam miserae

Sin aliter immortales nunc pulvis et peccato deformatus

Vidi miseriam pater lacrimas meas Tunc dixisti

- Credamus denuo in homine imaginem deitatis

Sic nos secreto placuit sanguine expiandi

Et hominis creatio in imagine aeterna renovatur

Hic me elegi divinum opus peragendum

Pater aeterne nostis te coeli scire quam intime

Ex quo illud consilium meum perniciem exoptavit

Terra quotiens fuisti in spatio humili tuo

Dilecte dilecte mi Et o Kanan

Terra sancta quoties vacent oculi mei

in monte quem vidi iam sanguine foederis obsitum

Utque tremat cor meum dulcibus Tumentibus gaudiis

Tamdiu vir fui et tot iusti iam

Congrega me et cito omnes generationes hominum

sancti facti estis mihi Hic iaceo divus pater

Adhuc in imagine tua decoratus liniamenta humanitatis

orantes coram te sed mox eheu mox erit super me homicidium tuum judicium

Defoedatus in sanguine et sepultus sub pulvere mortuorum

Iam iudex mundi iam te longe et solum audio

Veni et ambules implacabile in caelis Tuis

iam per me horret genus omne manes

Insensibilis licet ira deitatis

Occisus test insensibilis Video hortum noctis

Jace ante me submersio coram te in pulvere humilia

Mendax et orans et volvens pater in mortis sudore

Ecce ego sum pater Volo irasci omnipotenti

Iudicia tua sustinebo cum obedientia

tu aeternus es Nullus finitus spiritus iram divinitatis habet

Nullum unquam infinitum aeterna morte peremptum

Omnis cogitatio et nemo sentitur solus Deus poterat

ad placandum Deum Surge judex mundi Hic sum

Occide me sume pro tuo piaculo aeternum sacrificium

adhuc liber sum adhuc a te petere possum quomodo caelum operatur

Fac cum myriadibus seraphim et deduc me gaudentem

Pater augusto triumpho throno tuo

Sed pati volo quod nulla Seraphim capere potest

Quod cherub non cogitans alta meditatione videt

Volo pati mortem atrocissimam semper patior

Ulterius dixit Tollo caput meum in caelum

manum meam in nubibus et iurabo tibi per me ipsum

Ego qui sum Deus similis tui * redimere volo homines 

Jesus autem dixit et surrexit In facie eius maiestas

Pax mentis et gravitas et misericordia quando stetit coram Deo

Sed inaudita angelis solum se et filium audivit

Pater aeternus dixit vultumque suum convertit

Versus Reconciliatoris Caput meum per caelos expando

Extende brachium meum per infinitum dic Sum

Aeterne et iuro tibi fili dimitte peccata mea

Sic fatus tacuit Sicut dixerunt aeterni

Tremens tremendum ibat per omnem naturam

Animae quae iam factae sunt nondum cogitare coepimus

Obstupuit et primo sensit Immensus imber

Seraphum arripuit cor eius verberabat et circa eum morabatur

Ceu terra ante propinquans tonitribus orbes taciturnus orbis habet

Mitis delectatio sola in futuro Christiano accessit

animabus et dulciter inebrians sensum vitae aeternae

Sed insensibilia et sola sentientia ad desperationem

Frustra autem aliquid cogitare contra Deum incidit in abyssum

sedibus suis spiritus inferni Ut quisque delapsus est

Super omnes saxum cecidit et subter omnes confregit abyssi

furibundus atque ima tonantis

Jesus stetit coram Deo et iam coepit dolor

Salus praesagia tam vehementer propinqua

Veram praetextam Quam Deus ab arce throni Judicet

Age gravate hunc pravorum hominum sermonem

Ille cruore tinctus morte crucifixionis moritur

Dignitas in Calvario Gabriel procul in facie iacebat

Intime adorans novis cogitationibus fortiter sublevetur

per saecula vixit quandiu anima

aeternitas se cogitat cum de corpore cogitat

Avolavit celeri fuga per haec saecula

Nunquam tam sublimes cogitationes sensi numen 

reconciliati tui divini mediatoris aeternus amor

Omnia ei aperit Deus has cogitationes formavit

In immortalem animum Nunc aeterna cogitatio

Sicut creati sunt misericordes Seraph rosa

sta et obstupesce et orate et gaudia ineffabilia

Obstupuit corde suo lumenque et fulgore refulgens

Assumenda ab illo Terra liquefacta est in caelestibus lucem

Sub eo putabat Videns eum divinus mediator

Quod cacumen totius montis claritate implevit

Gabriel inquit obtegas te servis mihi in terra

Surge tolle hanc orationem ad patrem meum

Nobilissimi viri beati patres

Coelum coaetaneum audiat plenitudinem

Qua cordis ardore poposcit desiderium Non luceat

Missus Iesu Mediator in splendore Angelorum

Tacite divino vultu hilaris seraph rosa

Ihesus custodiebat eum de monte oliueti Divina iam vidimus

Quid seraphim fecerit in throno gloriae

Solibus attigit coeli rapidus

Nunc novi arcana colloquia oriuntur

Inter ipsum et aeternum fatidicans fatidica

Sancta et terribilis et sublimis plena iudiciis numquam speranda

Etiam immortales obscurant de futuris loquitur

coram omnibus creatis salutem Dei glorificabit

Interea seraphin properabat ad aethera fulmen

Quasi mane consurgens Hic tantum solis ambitum implent 

Et sicut sudarium de radiis primaevae lucis

Splendor eius per caelum porrigitur Non crepusculum mundi

Perniciosos caeli prospectus accedens fugientes et distans

Naturae nubilum praeterit Tunc terra festinat

Parvum imperceptibile quasi sub pedibus errantis

Humilis pulvis a vermibus inhabitatus exoritur et cadit

Circa caelum sunt mille vias apertae

Longa informis via' solibus cincta

Per viam nitidissimam versatur in terram

Effatus ab eius creatione sub throni radice

Semel descendit ad Eden rivus coelestis gaudii

Supra se sive in litore colore Elevatum 

Colores iridis aut aurorae

Tunc angeli et Deus in familiaritatem venerunt

Ad populum Sed celeriter rivus appellatus est

Cum homo per peccatum se convertit in inimicos Dei

Nolebant enim inmortales magis visibili pulchritudine

Videre regiones ante eas desolatas mortis desolatione

tum horrendo averterunt tacitos montes

Vbi adhuc erat vestigium aeterni arguta nemorum 

Quas olim susurras coram Deo animavit

Beatae placidae valles iuventae Caelestes

Libens visitavit umbrosas silvas ubi maxima quondam

Gaudio ac dulci affectu flebat

Deum creavit in aeternum Maledicta terra peperit

Onera nunc olim immortales erant liberi

Magnum sepulcrum Sed unus dies cum astris matutinis recreantur

Exsurge triumphans de ultimi judicii cinere

Si ergo Deus mundos suo coelo gyrat

Tota ab omnipraesentia conjuncta intuetur

Tunc etiam rivus aethereus a fonte caelesti

Iterum te demitte pulchriori pulchritudine novae voluptatis

Tum litus altae coetus numquam vacuae erunt

Qui terram novi immortalium colluvies volutant

Haec est via sancta qua Gabriel recessit

et longe appropinquavit caelo divinae gloriae

medio soles caelum relucet

Circum immensum archetypus mundi compages plenitudo

Omnis pulchritudo visibilis fluit sicut rivi fugaces

Imitative diffunditur undique per infinitum spatium

cum ambulat sonant venti super pennas eius

Ad litora soles vagi Harmonies

Superfluus Canticum Canticorum divinorum Harpistarum

Sana in eam virtute quasi inspirante Ita innatet simul

Sonat ante ipsum qui fecit aurem et praemia vetustatis

Quam laetus intuitus in operibus suis format

Carmina coeli delectant auriculam

Qui me doces caelestia carmina Angelorum conlusor

Vatis Deum altarum auditorum immortalium voces

Dic Sionite canticum quod angeli canebant nunc

Ave nobis terra sancta manifestationes Dei

Videmus hic Deum ut est ut fuit ut fuit

Ecce beatam velatam non in crepusculo

Absit ab imitatione seculorum Te videbimus in ecclesia

Redemtos tuos quos et beatos Tuos cernis aspectus

Ah infinite perfectus es Caelum te vocat

Et ineffabilis Dominus vocatur

Nostri cantus vi primi alacritatis vivant

Imaginem tuam quaere sed frustra ad tuam transfigurationem intendebant

Cogitationes de tuo deitate vix loqui possunt

Aeternus solus in magnitudine tua perfectus es

Omnis cogitatio quam per te vides o primum

Maior est sanctior contemplatio quam tacita 

Descendit ad res a te creatas

verumtamen entibus extra te videre decrevistis

Et descendat super eos spiritus inspirans

Primum coelum tu creasti deinde nos incolae coeli

Tu procul a nativo juvenis orbe fuisti

Tuque Sol et Luna terraeque beatae comites

Primogenita creaturae quomodo sensisti cum exires

Cum post inexcogitabilem aeternitatem Deus tibi dignatus sit

Deinde ad locum gloriae Koro et aspectum

Immensus circulus vocatus

In suam formam formatur ad partum voce

Ibat tamen primo crystalla fremitu

Litora eius velut mundos constant

audiebant nondum immortale Ibi stetisti Creator

In novo sublimi throno te ipsum contemplans

Solus et gravis O numen cogitans clama

Ergo et seraphim spiritus creaturas te condidit

Plena cogitationum plena potentiæ potentiæ cogitationum Creatoris

Quas in te facit a se adorando prehendere

Alleluja Alleluja Alleluja

Tibi a nobis incessanter canatur Dixisti solitudini

non erit amplius et entia Evolve Alleluia

Sub cantu qui post sanctum ter- lum

Semper canit internuntius sanctus nuncius habuit

Intrant ex proximis soles splendide in caelo

Nunc seraphim tacent ubique videntes

Quae praemium laudis a Deo refulsit

Et viderunt seraph clariorem in sole Deus

Illum vide coelum cum Deo Orabat genuflexus

bis in tempore quo vocavit cherub nomen JEHOVAH

Alta in oratione ter sancta aeternitatis praedicans

Agnosco illum ad conspectum Dei Tunc throni properate

primogenitum ut perducat eum ad Deum sollempniter

Deus illum electum coelum Eloa vocat Super omnia

Deus magnus increato proximus

Pulchra est cogitatio Dei Eloa electi

Sicut tota anima hominis de divinitate facta

Cum illa immortalitate sua digna cogitabundus

Vultus eius vultus pulchrior est quam ver mane

Stellis pulchrior quia sunt coram Creatore

Pulchra iuveniliter et plena luce volabat cum suis diebus

Primum eum Deus creavit Ex aurora

Aethereum corpus condidit illi A caelo plenus nubibus

Nullam cursus ipsum erat Deus eum apertis armis sustulit

de nubibus benedixitque ei Ecce ego Factor 

Et subito vidit Eloa creatorem coram se

Aspiciebam in laetitia et stabat et studiose intuebatur

Iterum ac demersa est in conspectu Dei

Tandem locutus est omnes cogitationes aeternas narravit

Habebat omnes novos sensus sublimes

Magnam in corde suo agebam Erit mundos

Omnes pereant et de suo pulvere resurgant

tunc solum per totum secula in aeternum intrabunt

Priusquam Christianus altissimus magnas sententias sentit

Venit autem Eloa radiis nuper excitatis

Missus est angelo in pulchritudine sua

Expiationis ad aram ducere Et adhuc longe ambulavit

Cum iam nosset Gabriel Seraphim tabuerunt in gaudio

Vnum ex dis inmortalibus apud quos antehac

Omnis circulus creaturarum Dei et incolae

Videbat apud quem maiora facinora fecere

Cum per eum genus humanum optimum

Iam se ad invicem amanter transfigurabant

Celeriter brachiis ferventer apertis vultu calido

Discurrunt inter se Ambo contremuerunt gaudio

sicut fovebant Contremiscite fratres ambo

honesti ambo mortem pro patria petierunt

Cum illi heroici adhuc sanguine pleni aeterna quaerunt facta

Videns et amplectens in conspectu patris eorum etiam procerior

Vidit eam Deus et benedixit eam Itaque ambo ivit

Gloriosior in amicitia erga thronum caeli

Sic ad Sancta Dei iverunt

Prope est ad gloriam Dei in monte celesti

Requiescant sancta nocte sanctorum Clara luceat

Videte intus ad secretum Dei Sancta tenebris

Solum intus tegunt ab oculis angelorum Interdum aperuit

Deus qui rutila per omnipotentem tonitrua

ante conspectum caelestium imbrium Vides et celebras

Ecce repente omnium sanctorum introitus erat

Sicut mons ara propitiatoris ante oculos Gabrielis

Nubes erat Vidit et in festivitate decoris ibat

Sacerdotalis ad altare portans duo phialas aureas

Plena incenso sancto et stetit ad altare

iuxta hunc stabat Eloa clamans cithara suam

Toni divinos Seraphim sacrificalem ad orationem altam

parare Exaudivit illum et in cithara

Irruit aestus animi quanto est aequore surgens

vox autem Domini super eum in tempestate

Gabriel vidit Deum et cecinit voce magna

Audit iam pater aeternus audit coelum

Mediator Oratio reconciliationis Deus ipse litavit sacrificium

Mire assurgens fumus sanctus orando

Is ubi cum ubere oriebatur tum undulatus erat

Sicut a montibus terrae totum caelum usque ad Deum

Dominus prospexit in terram usque ad diem hanc

Quia adhuc retinebatur filius de plenitudine animae

Cum patre colloquia fatidicationis contentus 

Sancta et terribilis et sublimis plena iudiciis numquam speranda

Etiam immortales obscurant de futuris loquitur

coram omnibus creatis salutem Dei glorificabit

At iam eternum caelum renovabat obtutus

Laetus et tacitus quisque occurrit divinus intuitus

Omnes exspectant vocem Domini Cedrus coelestis

Non murmur pontus in alto siluit litore

Ventum Dei vivi tenuit inter ferreos montes

Immobiles et exspectantes expansis alis

De voce dei descensus gosh

Sancta sanctorum tarde descendit ad expectans

Sed Deus nondum locutus est Sanctus Procellae Tonitruales

Praecones tantum adventantis divini responsionis

Conticuere prius throni laetum aspecta Dei

Suum revelans sanctuarium thronorum poscentium

Aeterni altitudinis cogitationes praeparare

Et tunc Urim serio convertit in profunditate divina

Cherub Urim angelus familiarior aeterno spiritui

Et dixit ad principem Eloa Quid tu vides Eloa

Surrexit Seraph Eloa et ambulabat lente ante et dixit

Ibi per columnas aureas sunt tabulae labyrinthinae

providentiae plenus deinde libros vitae quos spiritus

Aperiunt venti magni et nomina callidorum Christianorum

Novae remunerans nomina Caelum patens immortalitas

Sicut libri ultimi judicii tanquam vexilla iactantia

Pugnans seraphim Dire aperi Mortiferum aspectum

Pro animabus humiles quae contra Deum rebellarunt

O quam Deus se ipsum revelat Ah Urim in sancto silentio

Funiales argenteis fulgent in nubibus mille

Shimmer exempla congregationum divinarum conciliatarum

Dinumerate eos Urim numerus sacer

Ecce coronata facta angelis gaudia angelorum

Innumerabiles sunt nobis modo magnae redemptionis consequatur

Deus non miseretur Locutus est autem Eloa Video

tribunal tribunal Tu terribilis es judex mundi Messias

Vide figuram cathedrae altae e longinquo interficit

et Gluth armis ad ultionem Vivum tempestas ventus

Attolle illum in nubibus tonantibus Vae Messias

Quieste judices morte perpetua armati

Ita Eloa et Urim inter se disputaverunt

Septies tonitru sacras aperuerat tenebras

Et vox aeterna descendit leniter ambulans

Deus amor est prius eram creaturae meae

Cum ego mundos creavi et unus eram ad complementum

Ego idem sum cum meo occultissimo et facto altissimo

Sed per mortem filii tui fies iudex seculorum

Nosce me omnes ac tremendo precare novas preces

Si brachium iudicis non teneret te tum velis esse truces

Magnum hoc lethum contigit Quia finitus es

Qui reconciliatus est tacuit Abyssus admiratio

Manus sanctas involvit ante se Nunc ad Eloam elevavit

et intellexit Seraphim verbum coram Domino

Conversus ad cælestes auditores et dixit eis

Ecce aeterne preelectis iustis

Sancti filii Cor eius cognosce tu carissime

Cogitat cum de salute Redemptoris

Te magnanimiter interrogavit ipse Deus testis est

Tandem ad videndum dies salutis eiusque Messiae

Benedícti fílii Dómini qui ex Spíritu nati sumus

Iubilate liberi patrem videtis esse entium

Ecce ipse est primus et novissimus et misericors sempiternus

qui est ab aeterno quem nulla creatura intelligit

Dominus Deus paterne ad te descendit

Hic pacis nuntius a filio missus

Venit ad altare majus propter te

Non fuisti testes magnae redemptionis

Utinam in longinquo silentio disputatum esset

Solus secretus inscrutabilis Sed tu natum tellus

Finebunt dies in laetitia in exsultatione sempiterna

Tecum sumus Volumus plenum scope

vide per salutem tuam multo magis cum vultus transformatus

Mysteria haec videbimus ut Redemptor tuus

pii flentes amici in tenebris adhuc errantes

sed amissos persecutores Aeternus habet

Diu e libris sanctis erasa nisi redempti

Divinum lumen emittit Habebunt sanguinem expiationum

Noli amplius oculis flere videbis

Quomodo rivus amittat se in vita aeterna

O tunc aderunt hic consolati in sinu pacis

Festa lucis et aeternae Requiem triumphalem Celebrate

Seraphim et vos animae redempti patres mediatoris

Festa aeternitatis incipe Posthac durant

Aufer infinitum Adhuc filii terrae mortales

omnes generationes et generationes colliges

Donec perficiantur novis corporibus circumdati

Veniens ad statum salutis post iudicium peractum est

Procedite a nobis throni alti angeli

Annunciate rectoribus creaturarum Dei quae celebrationi coniunguntur

Hos electos arcana para dies

Vosque pii generis humani patres mediatorum

Ab illo enim osse mortalitatis quod in pulvere es

resurrectio maturescit Christus

Qui Deus est et homo et tibi donatum est gaudium

Solus in se ipso cum deitate sua Deum sentiens

totum sentit immortales animae ad solem pergunt

Illustrans gyrum salutis Hic e longinquo eris

Redemptoris Filii tui facta piacula considera

Descende hanc viam lucis Ex omnibus regionibus

Aspice naturam immensam renovata pulchritudine

Quia Dominus etiam post haec saecula cyclum vult

Requies diei Dei Sabbati secundi Superioris

Tecum celebra Multo superior est ille famosus

Vos augustae Seraphicae Virtutes

Dies sancti cantatur post finem sæculorum

Olim in festo creationis celebrabatur Nostis o spiritus

Velut nova natura in amabili pulchritudine

Surrexerunt quasi stellae matutinae in tuo comitatu

Adoravit se ante Creatorem Nunc solum erit eius Messias

Immortalis filius maiora facit

Festina creaturis annuntia Suum sabbatum surgit

Nunc cum libera obedientia Altissimi Messiae

Vocat Dominus Deus sabbatum foederis aeterni

Stupefactus est Eloa et celi taciti intuebantur

Ad sancta sanctorum Missus est Christus

innuit deo deinde ad summum solium ascendit

ibi genuit Urihel et protectores terrae

Ordines secreti propter miracula in morte filii

Interea throni surrexerant sedibus illis

Gabriel secutus est cum terrae ad aram accederet

Suspirat procul altis ab antra

Et cum fleta voce salutem populi poposcerunt

Ante omnes autem voces vox primae

Inter homines Acon casus ratus erat

Haec ara est in qua Patmos nova est

cruenti foedere prophetam celestem videbat imaginem

Ibi ubi in alta crypta vox martyris audita est

gemens elatus ibi angelorum animae flebant lacrimae

Quod differat diem moratur iudex ultionis diem

Cum autem descendisset seraph ad altare terrae

omni ardentissimo desiderio ad eum concurritur Adam

Non invisus fluctuetur corpus ex calore 

Testa facta est transfigurata beato spiritui

Forma eius pulchra fuit sicut tu ante cogitationes Creatoris

Divina imago dum stetit cogitando Adam creans

Et in beatae vitae odoriferae Eden

Sub eo terra sancta crescens libere discidit

Ita doctus Adam accessit pulchra risu

Divinavit vultum suum poscens voce locutus est

“Salve seraph veniae pacis nuntius

Quia vox nobis altae missionis tuae sonuit

Resurrexit spiritus meus in iubilatione Carus tibi Christus

Utinam haberem te gratiose in illa pulchritudine humana

Quomodo seraph hic aspice ah in illa misericordia

Quod audes lapsum conciliare sexum

Ostende mihi seraph viam in qua ambulavit Redemptor meus

Redemptor meus et amicus tantum volo eum e longinquo comitari

requies orationis illius in qua mediatoris nostri vultus

Aufhub juravit se redimere filios Adam

Peccatorum prima te aspiciant cum lachrymis gaudii

Ah fui in conspectu tuo primogenitus incola

Terra materna terra quam desidero

Agros tuos maledictionis verbo destruxit tonitribus

Me in Christi comitatu illa morte

complicatum quam reliqui in pulvere

Pulchrior agris post coelestia prata creatis

o paradisus caelum perdidit

Desideria vestra volo primitiae electorum

Dicit seraph amica voce Notum fac filiis

Si divina voluntas Adamo mandabit

ut videat eum sicuti est gloria Dei prosternitur

Cherubim autem celebrantes celum reliquerant

Dilataque celeriter per totum orbem gyros

Solus gabriel fluitavit ad beatam terram

Circulus finitimus stellarum transitoriarum

Mane tamen semper praesente salutata

Simul nova circumsonare nova nomina tellus

Audivit Gabriel nomina Tu regina sub terra

Animus creatus amicissime caeli 

Secunda sedes gloriae Dei testis immortalis

Arcanum illud sublime magni Messiae factum

Sonuit igitur vocibus Anglicis resonans ambitus

Gabriel id audivit sed cum festinatione ad terras descendit

Somnus hic in vallibus mersa tepescit et adhuc

Obscurae sociabiles nubes adhuc montibus suis obductae sunt

Nocte ambulavit Gabriel et desiderium scrutatus est

Deus mediator Invenit eum in valle humili

Quod descendit inter cacumina caelestis montis Oliveti

Hic in cogitatione alta Dei reconciliator fuit

Obdormivit in Domino scopulus cubile divinum erat

Vidit eum Gabriel ante se in dulci et aereo somno

Stantes adhuc in admiratione speciem intuentes

Humanae formationis unita divinitate donata

Quiescis amor vultus divini risus plenus gratiae

Misericordia et mansuetudo nec lacrimae misericordiae fidelis

Philanthropistae spiritum in vultu ostendit

Vestigium autem somno gestum obscurabat

Ita videt seraph volubilem terrae florentis

Facie media cognoscibilia iacebat in veris vesperis

Cum vespera oritur in sola caelo

Et aspicere illum a crepusculo arbor sapientibus

fatisque vocantia Post longam considerationem seraph locutus est

O cuius omnisscientia per caelos diffunditur

Qui me audis quamvis terreno corpore obdormiscit

Omnia mandata tua festinanter exequar

Quod cum feci primus hominum mihi patefecit

Quomodo vult videre faciem tuam Mediator sublimis

Nunc volo sic pater ille tuus 

Hinc iterum ad reconciliationem cum festinatione glorificare

Interea tacete o prope creaturas fugacissimis oculis

Hoc tempus praecipitare dum adhuc hic auctor tuus est

Carior tibi esse debet quam illis saeculis

sedula et operosa servivi populo tuo

Silentium fremitus cœli in solitudine hac sepulchrorum

Aut tacito sensim tremuloque susurro

Tuque propinquant nubila o graviora merge

Descende in umbras a sinu tuo

Ne ruere Ceder et tace Lucus sopitis fictor

Sic Immortalis vox attente emarcuit sono

Festinavit autem ad ecclesiam sanctorum speculatorum

Eos divinitatis intimas et occultas prudentias

Terram rege cum eo in secreto silentio

Hoc nunc adhuc faciat antequam sol oriatur

Desiderium beatorum spirituum prope reconciliationem

et secundo notum facere sabbatum magni sacrificii

Qui post Gabrielem Nunc salutis orbem regitis

Divinus tot immortalium liberorum custos mater

Similes socii celeri saecula veloci

Copia inexhausta mittit ad superiora

tunc tabernaculum spiritus aeterni frangit

Sub collibus ubi vagus et profugus non requiescit

Tu es protector quondam hujus terrae glorificatae

Seraph Eloa amico futuro ignosce

Cum habitatio tua abscondita ab Eden creatione

Cantore Sion edocti mortales monstrate

Habet semper altas cogitationes plenae solitariae libidinis

Pereunt taciti lucida gyri Raptus 

Si cogitationes eius cum spirituum cogitationibus coniunguntur

Et magis revelata anima caelestis loquelam audivit

Eja ergo hunc audi Eloa cum tanquam coelo 

Audax et sublimis non canit evanidam magnitudinem hominis

Sed periture resurrectionis

Coelestem ducit ad concilium Ad concilium custodum

In tacet regione inconsiderata Polum Septentrionalis

Media nocte solitaria requiescit fimbria nubila

Defluens ab ea semper quasi mare submersum

Sic Dei sub tenebris a Moyse vocati

Flumen Aegyptus in quattuordecim ripas protrusit

Tuque aeternae pyramides regum sepulchra

Numquam oculum a minoribus habet

Viderunt campi quies nocturno silentio

Inhabitabile et ubi non auditur sonitus ab humano voce

Ubi non sepelierunt mortuum nec resurgent

At altae cogitationis studioque contemplationi deditus

Seraphim glorificent in montibus

Ambulantque velut Orions prophetico silentio

Leniter pereunt videntes futuram mortalem felicitatem

In hoc medio campi porta Anglica oritur

Qui introducit praesidia terrae ad sanctuarium suum

Sicut tempus quo hiems reviviscit dies festus sanctus est

Post nubila montes apparet nivalibus diebus

Fugitant ante se nubes et nox glacialis rura

Alta perlucent silvae vultumque suum defognt et lucent 

Et ambulavit nunc Gabriel super montes noctes

lamque ad sacram portam stabat pes immortalis

Apertum est in conspectu eius quasi pennis crepitantibus cherubim

Post eum iterum occlusi sunt festinatione Nunc seraph ambulat

Abyssi operuerunt terram Non maria advolvit

Undique convenere vada tarda relicta Litora

Omnes Oceani filii magni fluvii

Irruere sicut tempestates e solitudinibus oriuntur

Post eum penitus intoning Et abiit et ostendit sancto suo

Iam prope est Porta nubibus structa

Appulit eum et liquefecit coram eo sicut in caelestibus tremulis

Crepusculum fugitans sub pede properantis

Effugere Post eum in tenebris litoribus

Vestigia ejus mansit quasi flammae flans

Venerat et immortalis ad angelicam ecclesiam

Ibi quo procul a nobis terra defluit in medio

Plena spatiosa area caelestis arcus caeli in ea

Illic fluitat leniter movetur et liquido corusco redimitur

Sol mollior Vita et calor fluunt ab ea

In venas terrae Superius sol

Fons floridum cum hoc familiari adiutore formare

Atque aestas ignea mersa coliculis deprimit 

Et autumnus in montibus uvam in regionibus

Hoc numquam resurrexit et numquam occidit

Circum renidet aeternum mane rubicundae nubes

facite interim id quod implet omnes coelos

Cogitationes suas angelis per signa in nubibus

Mirum dictu tunc coram eis apparent cautela consequentia

Sic Deus se detexit postquam benevolis melioribus

Superis nubila coeli Arcus emergit

Et annuntiavi tibi terra testamentum et fertilitatem Dei

Sedit nunc Gabriel in hoc sole

Invisibilis a nobis interna superficies terrae

Et quod ibi vividum spirat perenni jubare recreat

Nostra igitur luna vehiculum Non videmus volubilem

Quia tantum crepusculum cito moriens corusco exit ab eo

nec obscurat tam laxe materiam suam

at qui in Hespero vident illum qui in Jove vident

Sic altus Saturnus Incola coelestis auris

Lunam non vidit procul astra tenere cursum

Circum Seraphim congregaverunt praesides populorum

Angeli belli et mortis in labyrintho sortis

Primam stamina divina usque sequere manum

Qui facta regum secreto praesunt

Cum se inflant triumphales creationis

Tum custodes probi pauci nobiles

Qui procul rati sophiam comitantur

Quando humanam fugit fabricam beatitudinis terrenae

Libros eterne futuros orando aperuit

Item saepe in contione clandestina intersunt

Ubi igneus Christianus descensum Dei sentit

si fraternitas in sanguine testamenti sanctificata

Canticis iubilationis se effundit coram hominum Recon- cilio

Cum animae Christianorum dormientium facies eorum mortuae sunt

Sudoremque et tristia victricia mortis ora

Et vide in funere victam naturam 

Hos itaque comites consolando suscipiunt aspectu

Carissime omnes rudera unum diem colligere volumus

Haec ipsa sedes mortalitatis haec ossa

Quas manus immensae factae maesta manus 

Evigilabis ad eva- sionem judicis

Venite futuri coeli cives Visio clarior

En te victorum prima manent animae

Animae etiam tenerae pullulante corpora fugiunt

Colliguntur circa Seraph Fugit mutus

Infantiam teneram lacrymis fugax oculi tui

Vix vidissent parvas stupefacta tellure campos

Quam ob rem in horrenda mundi scena conceduntur

Adhuc indocti non audemus tam cito prodire

Protectores eius ad eos deducuntur et lepide docent

Sub citharis musicis in pulchro cantu sonuerunt

Quomodo et unde orti quantae animae humanae

Animo perfectissimo quam iuvenaliter hilari

Sol et luna ad Creatorem post nativitatem venerunt

“Patres fecistis Splendidis aspectu

Te ibi manet in aeterno throno misericordia tua

Hos discipulos sapientia dignos doce

Illius excelsior sapientia cuius umbra fugitiva

Nitore attoniti properant mortales insani

Nunc omnes fulgentia relinquunt

Congregat ad familiäres suos qui custodiunt terram

Gabriel nunc toti spiritui fecit ecclesiam

Omnia quae praeceperat illi Deus de Messia dicere

Rapta manebat summi divini doctoris

Cogitationes suas cum gaudio deposuit in altas meditationes

At duo amabiles duae amicae animae

Beniamin et Jedidda se mutuo amplexi dicebant 

Nonne o Jedidda magister amabilis secretior

nonne Jesus de quo seraph omnia narravit

Ah memini tamen quam ferventer amplexus est nos

Quam nos teneris pressit tundens pectora pectus'

Fidelis misericordiae lacrimam adhuc video

vultum madefactum Apertam osculatus sum adhuc videre possum eam

Beniamin deinde matribus nostris adstantibus

Estote sicut filii aliter non potestis possidere regnum patris

“ Etiam dixit Jedidda Ipse est Redemptor noster

Ipsum itaque beatae quia Amatorem tuum amplectere

Sic inter se colloquebantur

Sed Gabriel ad nuntium novum surrexit

Festi splendoris pedes Immortalis defluebat

Sic habitantes diem terrae vide lunam

inluminare noctes tabida nubes

Devolvunt in verticem montium suorum

Sic ornata Gabriel surgens sub obitu

Angelis et animabus collaudans in liberiorem caeli circulum intravit

Sicut sagittae fluentes e arcu argenteo et volatile ad victoriam

Transvolat astra et ruit ad solem

lamque ruit delapsa in templum

In culmine templi animas patrum invenit

Qui perscrutans radiis constanter univit

Qui misit in vallem Chananæi vigiliam

Apud patres magnae auctoritatis et prudentiae erat

Adam filius terrae suscitantis et formationes Dei

Gabriel ipse et Sol Dominator desideranter exspectantur

Sermones de salute populi Montis Oliveti in conspecta

CANTUS II

Mane autem descendebat de silva cedrina

Jesus resurrexit in sole viderunt eum animae patrum

Quo viso duae animae cantabant contra se

anima Adae cum ea anima divinae Evae

Dies pulcherrimus ante omnes futuros dies eris

Festivus ac nobis sacer eris coram sociis tuis

Tu redis anima hominis Seraphim

Et saluta cherub ad orientem et occidentem

Si ad terras descenderis Orione te pandet

per caelos et in throno gloriae Dei ambulas

Eminet oritur festivo te ornatu

Laetabundus benedicat cum canticis alleluja

Tu dies immortalis tu nostrum oculum consolatus es

ostendens Deum Messiam in terra in humilitate sua

O pulcherrimum Adam Messiam in forma humana

Quam se sublimi vultu divinitas ostendit

Beatus et sanctus es qui portasti Messiam

Benedicta es quam Eva mater hominum Innumerabilis

Filii eius sunt et innumerabiles peccatores

Sed habes unum solum unum divinum humanum

Justus heu innocens cara Messia

'Aeternus filius' nullus creavit eum natus est

Tenerrime et vaga despicio terram

Tu paradisus iam te non video tu in aquis

Iudicium omnipotentis diluvii prosternite

Cedri altae tuae illa umbrae quam plantavit ipse Deus

Tuum pacificum thalamum iuvenum domicilium virtutum

Nullam tempestatem non tonitruum non angelum mortis pepercit

Bethleem ubi peperit eum Maria et osculatus est eum

Esto mihi in Eden Tu bene David fons

Ubi me primum vidi divinitus conditum tu casa

Ubi flevit sine me primae innocentiae thalamum

Si te in Eden peperissem divine vellem

Continuo post terribile facinus Nate tibi 

Ecce ego vadam vobiscum ad iudicem meum

Ubi stetit ubi infra se Eden sepulchrum aperuit

Ubi scientia ligni terribiliter sonuit me vox

Tonitrua mihi de maledictione pronuntiaverunt

Ubi delapsus sum anxio tremore delapsus ad mortem ibi

Si ivisset ei flentem te complecti vellem fili

Inclinavi te ad cor meum et vocavi te Ne irascaris pater

ne irascaris amplius ego feci virum Dominum ”

“Sanctus es adorandus et aeternus o primus

Qui tuum divinum filium ab aeterno genuisti

genitum ad imaginem tuam redemptorem hominum

Generationis meae quem lugeo misericorditer elegi

Lacrimas meas vidit Deus vidisti eam

seraphim et numeravit illos vos quoque o animas mortuorum

Animae defunctorum meorum omnes numerantur

Si non fuisses o Messia requies aeterna

Tristis et inedibilis etiam mihi videretur

Sed tua divina gratia tua misericordia

Foederis aeterni conditor umbra stipata ubi didici

Feliciorem etiam in melancholia dolore sentis'

Iamque simulacrum mortalis imago portas

Godman mediator te adoramus perferte sacrificium

Ut pro nobis descendisti arbiter mundi ut impleas pro nobis

Fac cito terram quam decrevisti renovare

Patria tua et nostra nativitas Revertere in caelum

Veni ave in misericordias tuas Godman mediator

Sic vox animarum sono magno

Templum per testudinem radiantis Jesus audivit eos

Longe in profundo Sicut in medio eremiticarum sanctarum

Penitus futuri eventus prophetica via

Audi vocem aeterni longe ambulantem

Descendit Jesus in montem Oliveti In centro eius 

Stabat palmae et colles humili supra omnes eminebant

Cingitur leviter nimbos coruscus matutinus

Sub palmas Messias audivit angelum Johannis

Raphael est nomen eius qui eum hic in oratione colit

Ventos amabiles ab eo fluxerunt et vocem tulerunt

Quod aliae creaturae non audiunt ad mediatorem descendunt

Raphael veni Messias vocato vultu benigno

'Ambula ad latus meum hic invisibilis' Quomodo habuistis per noctem

Carus noster Johannes servavit animam innocentem

Quae cogitationes tuas Raphael

fecit Ubi nunc est 

Ut primitias electorum tuorum custodimus Mediator

Sancta somnia mentem apertam obumbrabant

Somnia de te O si vidisti dormientem

Cum te vidit dive Sanctus fons risus

Implevit faciem suam Etiam in regnis Eden tuus seraph

Vidit Adam dum dormit et imaginem exspectantis Evae

Et descendit Creator ante fabricam cogitationum

Sed ille vix tam pulcher fuit quam tuus Ioannes divinus discipulus

Sed nunc ibi tristibus nocturnis sepulchris decedit

Deplorat hominem obsessum qui in pulvere mortuorum

Pallida velut tremula ossa jacens

Mediator eum videas discipulum tenerum debes videre

Iuxta illum miserata lugubri et melancholia

Quam misericorditer cor eius philanthropia tabescit

quomodo orat Ego ipse lacrimam tristitiae dedi

Tremens in oculo Et conversus sum spirituum passio

Qui aeternum creasti semper animam meam penetrasti 

Raphael dixit nihil Divus ira caelum suspexit

Pater audi me Factus est osor populi

Sacrificium sempiternum pro tuo iudicio quod caelorum iubilat

Quod cum horrore et dedecore infernum spectat

Sic ait et ad sepulchra mortuorum

Media nocte monte sepulchra

Sculpitur in conflis discussis saxis

Obscurae nemorum densaeque fores custodiebant

Fugientis ante oculos Tristis mane

resurrexit cum iam meridies caderet in Ierusalem

Aurora in sepulchra frigido tremore

Samma quia dsena dictus est iacebat juxta sepulcrum

Dilectissimo filio suo minimo misero languido

Reliquas ei dedit satanas ut vehementius eum torquerent

Samma pueri in putrido concubuere favilla

Stabat alius filius eius iuxta eum et flevit ad Deum

Qui mortuus est pro quo flevit pater et frater

Attulit ille preces teneras mollita matres

Ad patris monumenta ad patrem miseris

Quem iam inter mortuos saeviter agebat satanas

O mi pater exclamavit dilectus filius Benoni 

et elapsus ab ulnis matris quae anxius currebat post se

O pater amplectere me

Irruimus in corde suo Pater hunc amplectitur orat

Quem puer puerili fervore amplexus est

Aspiciens illum blanda iuventa leni risu

Si pater adversam saxum proiecit in illum

Tenuis cerebrum decurrit lapidibus cruentum

et cum crepundia languida anima plena innocentiae fugit

Nunc gemit inconsolabiliter et frigidam receptaculum arripit

Ossaque bracchiis moriens “Fili mi Benoni

Ah Benoni nate

Ab oculis decidens frangit et lente truces moritur

Sic ille timore pressus descendit ut mediator

Ioel alter filius lachrymantis faciem traxit

A Patre vidit Messiam descendentem monumenta

Heu pater extulit excepit vocem miratusque laetus

Iesus propheta magnus descendit in monumenta

Quod audiens satanas turbatus est per foramen monumenti

Videte igitur ritas vulgus e tenebris antra

Cum tonante caelo tempestas alta subit

Jamque adeo superant nubila vindice currus

Satanas hactenus tantum Samma e longinquo cruciabat

ab imis extremis nocturni tumuli ultimi

Lentas plagas emisit Iam resurrexit

terrore mortis armatus Samma incidit

Samma exsiluit deinde in languidum corruit

Contritus spiritus vix erat moriens

Saevit eum ad ineptias perduellium hostem

Felsenan Hunc ego illum oculis tuis ante Deum 

Iudices mundi in petra pendula confringe Satanam

Sed iam ibi eras gratia iam ante te praelata est

Tuam creaturam relictam in alis omnipotentis veri

Ut non mergitur Tunc iratus est spiritus hominis qui vastabat eum

Et tremuit e longinquo veniens numen terrebat

Iesus autem auxilium suum posuit in Samma

Con- firmans divina vis iuncta vultu

Assumenda ab illo Tunc anxia relicta Samma recognovit

saluatorem suum Pallida plena figurarum in faciem mortis

Reversus est homo clamavit et ad caelum clamat

Loqui voluit solus gaudio concussus vix poterat

tremens balbutiens sed se longis bracchia pandit

Divina quaerens oculos consolatus aspexit

Delectaverunt eum de petra sua

Sicut anima sapientium murarii interioris

Et de aeternitate durationis futurae desperans

Contremit intus horret immortalis interitus

Nunc vero sapientioribus amicis accedit

Certi immortalitatis tuae et superba promissionis Dei

Ad eam venit vultu consolatorio tristis derelictus

Plausu et squirms forti fletum

impetuose emissa nunc aeternus gaudet et benedicit

Ipse triumphans de novo factus est immortalis

Sic homo obsessus confirmationem Dei sensit

Dixit autem Messias voce magna ad Satan

Spiritus perditionis quis es qui es ante faciem meam

An hanc generationem ad redemptionem electam crucias

Satana ego sum respondet irato profundo rugitu am

rex mundi summe numen insulsorum spirituum

Respicio aliquid altiori negotio

Caelestis cantor certe Vocem tuam o mortalis vates

Maria enim verisimiliter nunquam immortales pariet

Haec tua fama quisquis es ad ima gehenna penetravit

ego ipse discessi — superbe venio —

V Ut te salvet a coelestibus Servis praedicari

Tu autem homo factus es vidensque Deum videns

sicut illa quae descendit in terram mors mea magna

effodit Itaque ego neglexi quid novi immortales facerent

Sed ne vacillet sic te flagellavi — quod videbatis — 

Dilecti populi illic signa mortis spectant

Creatura mea in hac facie Nunc ad inferos propero

Sub me omnipoten- tes mei sub pedibus erit mare et terra

Viam munire mihi to devastate violenter

Tunc infernus regalem faciem meam videbit in triumpho

Si vis aliquid facere fac ergo 'Causa me Regrediens

Hic in me mundum rex meus victa regna protegat

Mori interim ante me derelictus' Dixit et cecidit

Oppugnans apud Samma Solus silentii mediatoris

Silens occulta potentia venit sicut omnipotentia patris

Cum fatis euocat avia mundos

Sathanas in ira coram fugit et fugit

Sub omni- potenti pede mare et terram depopulari

Samma interim de rupe sua descendit

Fugit ergo Nabuchodonosor ab excelso Euphrate

Cum consilio sanctorum tutorum hominum educatio

Reddidit et ut coelum renascentem cerneret exaltavit

Non iverunt ultra terrores Dei cum fremitu Euphratis

Procellas eum transierunt ac si tempestas Sina esset

Nabuchodonosor rex Babylonis surrexit

Iam iam deus ille iacebat in caelo

Adorate in pulvere Adoremus eternum

Samma ergo descendit ad Iesum et adorabat eum

“Sequar te vir sancte Ah vivam

Dedisti mihi integrum tecum vir Dei

Dixit et amplexus fervida trepidet arma

Redemptori qui ei speciem praebuit

Hoc respondit Noli me sequi sed morere posthac

Saepe in colle est locus cranii ibi erit spes

vide Abraham et prophetas oculis tuis

Cum mediator Samma sic locutus est Ioel convertit

Ad Johannem ait illi timido innocentia

Cara ah duc me ad magnum prophetam Dei

Ut me audit nostis eum

cepit eum et adduxit eum ad Iesum tunc dixit in innocentia sua

Propheta Dei pater meus et non possum te sequi

Sed — oh inquam — nunc quid moraris

Ubi juvenilis sanguis ante exstinctis ossa constringitur

Veni homo Dei domum qua redit pater meus

Ibi tibi relicta mater humilitas serviet

Lac et mel fructus dulcissimi ex arboribus nostris

Frueris Lana agnorum minimorum in Aue

Tegat Ipse te volo o propheta Dei ergo

Venit aestas sub qua arbusta sequuntur umbrae

Quod pater mihi in horto dedit Mi Benoni

Ah Benoni frater Ego te in inferno relinquam

Oh nunc flores mecum noli bibere

Numquam me in frigida vespera fraternum excitabis

Ah Benoni Ah propheta Dei ibi in pulvere iacet

Intuitus autem eum Jesus misericordia motus est et dixit ad Joannem

Lacrimas ab oculis pueri sicca Ego multo nobilior

Et iustior multis auctoribus suis

Ipse ergo dixit et cum Ioanne solus manebat in monumentis

Ibat autem satanas vapore et nubibus coopertus

Per vallem Josaphat et trans mare mortis

Ascendit inde ad montem Carmelum nubilum de monte Carmelo in coelum

Hic torvo erravit per orbem torvo vultu

Quod post tot saecula post creationem 

Fulgebunt in gloria Quam fecit illi Tonantis

sed tamen eum imitatus est et formas mutavit

per aethereum splendorem ut stellae matutinae quam tenebrae

et repulsus est si in quiete triumphum non serat

Sed haec stola candida mox illi intolerabilis fuit irruit

Ad terribilia veniamus a districtu creaturae ad infernum

Itzo iam ad extima mundi aedificia

Tempestas deposuit Crepusculum spatia immensa

Ante ipsum quam infinite aperta vocat id principium

Alia regna quae satanas regit Hic vidit de longe

Fugitabilis inaestuat usque ad ultimam sidera rerum creatarum

nec per infinitam vanitatem cum radiis morientibus erravit

Hic autem nondum infernum videbat Deus habuit

Longe a seipsis et creaturis beatis spiritibus

Etiam in aeternis tenebris clauditur

Nam in nostro saeculo intervenit misericordiae

Non erat locus tormentorum Aeternus creavit eos

Terribilis exitium puniens

Absit sat perfectum In tribus noctibus

Hanc creavit et ab ea semper tulit faciem suam

Duo angeli beatissimi gehennae custodiebantur

Hoc praeceptum Dei fuit ut eos armis magnis armavit

Circumdatus benedictionibus Locum damnationis obscurae debes videre

Semper in suo circulo ut rebelles sint

Creationem obscuro onere expugnare non audentem

Speciosae naturae faciem maerere desolatione

Ubi ad portas inferi cum dominante oculo requiescit

Hinc geminae solvuntur fontibus aevis

Fluctibus nitidis torrens nondum tetendit iter

Vertitur ad coelum per mundis ad Deum

Quod in solitudine hic habeant gaudium sanctum

Non fallunt multiplicem creationis pulchritudinem

Iuxta hanc nitidam viam Satan ruit ad inferos

per portam lachrymae fumida surgit in ira

Sublimis horruit thronus Nullus oculus vidit eum

Sub oculis obscurissima noctis et desperationis

Solus Zophiel caduceator inferni detexit nebulam

Cujus surgentis vestigia traxit et dixit

Ei qui iuxta se astabat Sannae summum numen veni

Velut ad inferos Declarat pandis fumantia reddimus caligo

Quod tam diu exspectatum est unde superi

Praeco dixit celerius crepusculum flueret

Anulus satanae sedit subito irata

Horribilis ibi Protinus fugitivus praeco servilis

Contra montem ignis qui secus rivos et flammas

Satanae multo imminet in saxis

Pronunciat in minas vallibus mersa circum

Volabat Zophiel per cavernas montis super pennas tempestatis

Adversum fumidis aestuarium Igneus tempestas

Tunc universam regionem tenebrarum visibilem fecit

Quisque videt tremulo procul tremulo regem

Omnes incolae abyssi pervenerunt Maxime festinavit

Sedere iuxta eum in gradibus throni

Qui despicis placido inferno igne pleno et serio

Quia simul videtis claritatem in facie Dei

Et satisfactio in se ipso quando peccatores punit

Ostende mihi Sionite et relinque vocem magnam

Veluti procellae venti tanquam tempestas Dei sonus

Primus venit Adramelech spiritus nequior Satan

& latibulum Cor eius adhuc exarsit ira furoris

Contra Satanam primum rebellavit

Jampridem enim apud se indignationem statuerat

Si quid fecit non fecit ut regnis satanae tueretur

Se sua causa fecit Nam nefas annis

Si iam putaret quomodo se regere vellet

Quomodo satanas accendit ad de integro luctando cum Deo

vel remotum eum in spatium infinitum aeternum

aut si omnia nequicquam victa armis

Iam angeli lapsi fugerunt in aeterna

de eo cogitabat Abyssus quippe omnes iam claudit

Venit ultimus armis bellicis indutus

Aurea tabella splendens per infernum clamat 

Quare sic fugiunt reges In magno triumpho

Tu o miles pro nostra petita libertate

Introite in novum splendoris et immortalitatis habitaculum

Quia Christus et Deus novum tonitruum finxerunt

et occupati in negotiis belli vos indignati estis

Ascendi in sancta sanctorum Dei ut 'cum tabula inveni

Plena fato quae futuram magnitudinem denuntiat

Vosmetipsos colligite scripturam caelestem videte Fatum sic loquitur

unus ex illis quos nunc Dominus regit in servos

Intelleetis quia ipse est Deus caelum relinquet

Et cum amicis suis idololatriam in sola camera

conclavia invenire Is prius fastidio habitabit

sicut ei qui eiecit eum antequam edificarem ei secula

Longa — haec mihi regnandi voluntas — chaos incolebat

Sed tantum audacter regna inferni intret

Ex hac enim aequales erunt ei mundos una dies

Satanas creabit eos sed debet imitari formam divinam

A me suscepti ante alta sedilia mea

Sic di dicunt Deus ego qui sum solus

Omnes loci regiones cum diis et mundos

Orbis cum mundo perfectissimo in infinitum'

Sed infernus non credebat frustra se credere coegit

Exaudivit Deus vocem blasphemi et locutus est ad se

Testis est gloria mea et contritus peccator

Et ibat cum festinatione iudicium a facie Dei

Alta in intimis infernis surgit luminosa massa

De mari flammeo demerge in mare mortis

Tonitrua se tollit curriculo in orbes

Adramelech apprehendit eum et proiecit in mare mortuum Erant

Septem noctes pro uno Noctes in barathro iacebat

Multo post templum summi numinis aedificavit

Vbi ille Sacerdotem & auream fatorum tabulam

super altare majus Senescit mendacium

Vera nemo credit sed venient qui adorant Adramelech

hypocritae servi ite et orate aerium monstrum

Cum ibi est procumbens cum abierit derisor

Adramelech exivit de templo et sedit in throno

Occulta ira sede ad latus Satanae

Tum Moloch ferocis animi de montibus suis contendit

Quis est qui venturus es etc

In regna inferorum detrahendum eos

Ut se muniat novis montibus arduus arcet

saepe cum tristis litoribus flammae volvitur oceani

Infcrni iam vident eum fumare

Ut ille sub onere strepitu et ruinis expugnatus

Diligenter it et alta cacumen montis ascendit

Tandem appropinquans Et cum ipse tunc novi montes

Ad montem contra quem infernus eruit antra

Stat nubila conditque se monte manere

Hallet tonat e nubibus et victores terrae viderunt eum

Descendens mirabile tit rugiens rugiet de montibus

Potens per eos Profecti metu ales

ante bellatorem Ille ab armis

Obscuro ceu tonitru atris nubibus cingitur

Montes commotus est ante eum et petrae dissolutae sunt post eum

Contremiscere Et ivit et venit ad solium rebellis

Post eum apparuit Belielel venit silere

De silvis et pratis unde rivi mortis manant

De caliginoso throno Satanae bene volvuntur

Ibi inhabitat Belielel Frustra est omnis labor eius

Aeterne frustra maledictus ager tanquam mundos Creatoris

ordinare Vides illum magno sublimi risu

Aeternum si nunc atrox fremitusque fremens

Inhiatio mersa arma sicut tunicae frigus

Priusquam se ad tristia rivi opera duceret

ruit enim inexorabiliter terroresque dei

crepitantibus alis corruptoribus et desolatione desolata

informe fractoque voragine post se jacet

Grimly Belielel cogitat de illo vere immortali

Quis ridet de coelestibus agris sicut novella seraphica

Ah in nocturnis vallibus illum in inferno imitari velim

Sed irascitur et suspirat cum ira quia tristis prata

Coram illo in nocte tremenda informi et desolata

Perpetua unplastica infinita longa prata plena miseriis

Venit Belielel ad satanam luctus Et adhuc erat ultionis ardere

Contra eum qui eum a pratis coelestibus ad gehennam proiecit

Et omni centuria atrociores illos effecit

Vides etiam reditum satanae in aquis tuis

Magog incola maris mortui A gurges rugiens

exiit Mare in longos montes liquefactum

Utque suo veniens atra pede dividit amnes

Magog maledicit Domino fera blasphemia Aula fremit

Adsidue ab eo Quia repudii de celo

fugit ab eterne Plena libidinis cupit infernum

Gravia etiam durant aeternitates sed tandem perdunt

Cum autem aridam intravit devastate

Etiam cum montibus suis civitatem totam abyssi

Sic principes inferorum convenerunt ad Satanam

Sicut insulae maris e sedibus suis divulsae sunt

Accurrunt nara Vulgus umbrae

Fluitant secum innumerae ceu fluctus maris venturi

Ad radices montanas oras ad solium rebellis

Manes mille millies apparuerunt Ambulaverunt et cecinerunt

Propria ignominia et immortali dedecore damnata

Inter strepitum adhaeserant tonitrua

Citharae hebes temeratae sonis leti

Hinc canta Sic irruens in mediam noctem

atrox proeliis occidendi et moriendi pugna

Horribilis circa cum fremit aquilo ferrea currus

Adversum eos impellit et resonat rugitus eorum

vidit satanas et audiuit eos uenientes Cum delectatione fera

ille impetuose surgens despiciens omnes

Longe in ima plebe ludibrium vidit locum

athei homines ignobiles terribilem ducem

Erat inter eos Gogus omni forma et ineptiis excelsior

Haec omnia somnium cogitationes insanas esse

Quod uisum est in caelis Deus primum Pater deinde Iudex

Irritavit se fingere torsit torsit

Contemnit eos Satan Nam in medio sui eclipsis

Et adhuc aeterno senserit sit mox profunditate plenus stetit

Mox lente circumspexit et iterum consedit

Velut procellae minantur in altos inhospitales montes

Tarde ac lente sedens cogitabat

Apertum est os eius impetuose et mille tonitrua

Locutus est de eo cum diceret Si vos terribiles turbae

Si adhuc ibi es isti mecum sunt tres dies terribiles

in caelesti audi triumphum

Quod nunc tibi de meo haesitatione in terris revelabo

Sed non hoc solum oportet etiam illud decretum magnum accipere

Audite ut glorificamus Dominum ad confusionem nostram divinitatem nostram

Ante infernum transibunt et ante creaturas eius

Qui fabricavit sibi semel in noctis chaos

Annihilare et rursus in solitudine vivere

Priusquam a nobis extorqueat mortalium imperium

Deos semper invicti inermes manere volumus

Conciliatores suos aduersus nos misisse milibus

Etsi ipse terra ambulavit ut Messias

Sed quis ego irascor Qui natus est Dominus

Divinitatem portat etiam in corpore mortali

Quod dii de novo cogitent

Magnas cogitationes finge eorum deificatione et proeliis

Aeterno ut faciliorem redderet victoriam

Uteris mortalium matrum Quae mox intereunt

Etiam scissas super nos prodire scit ad pugnam

Itane fieri potest Cui satanas sic gessit

Verum est nonnullos hic stantes qui eum trepidatione fugerunt

Et a putribus sceletis cruciati mortales recesserunt

Timete tremite ante hanc ecclesiam velate faciem

In obscuro pudor di audiunt fugiunt

Cur sic fugisti misera Quid vocas Iesum

Indignus te ac meus Filius aeternus

sed ut sciatis quisnam fuerit inter filios Israhel

Etiam si vis esse Deus audi a me fabulam superbi

In magno triumpho etiam audis ccetum deum

Apud Iordanem est ab immemorabili tempore

prophetica fabula fuit quia sub sole

Inter omnes gentes hic populus maxime somniavit

Secundum prophetiam Salvator oritur ab eis

Qui redimit de inimicis in aeternum

Et regnum eius pulcherrimum super omnes terras facit

Et scitis quod ante paucos annos ex conventu nostro

Quidam autem veniebant dicentes quod in montibus Thabor

Viderunt exercitus angelorum celebrandi nomen haberent

Jesus continue cum jucunditate et reverentia vocatus

Cedri trepidi nubibus ut palma lucos iubilat aula

Totus fremuit et Jesus Jesus

Eo ibat fastu ac velut in triumpho

Gabriel excidit montem Israelitis unum

Saluta eam quasi inmortales salutat et ei tremefacta ait

Ecce ex ea consurget rex iuxta imperium David

Tuere et glorificet Israel hereditatem

Illius nomen erat Iesus hoc est quod filium deorum vocarent

Virtus magni regis semper durabit

Audivisti hoc Cur mirantur inferni dii

Cum audissent Ipse vidi multo magis

Sed nihil me terret Cupio tibi omnia fortiter detegere

Nolo aliquid a te celare ut videas quam igneum

Exoritur in discrimen virtus sunt alia pericula

Cum mortalis somniator in nostra tellure se idololat

iam cicatrices ipse videbat et haesitabat

At ille intumescebat

et proficiscitur Non expectavi puerum divinum

High Birth Uterus tuus Maria cito veniet

Divinam venturum putavi ocior volans

Velocius adhuc quam deorum cogitationum ira incitatur

Crescet in coelum Tegit in exaltatione sua

Nunc altero pede mare altero orbem

Tum lunam ac solem terrentia dextra premit

In laeva astra matutina Hic venit et necat

Inter procellas ex omnibus terris advocavit

Nara ruit ad victoriam Ah fuge nunc satana

fuge ne te perdat omnipotenti suo

impetuose donec per mille terras projicias

Mentiris insensatus domitus mortuus in immenso

Videte ut dixi di sed adhuc probaverunt eam nunc

Mansit homo flens sicut filii terreni

Mortalem nascentem flentibus

Vera nativitas ejus celestium spirituum decantavit chorum

Aliquando enim descendunt ad videndum terram

Ubi imperamus ibi sepulcra et tumulos mortuorum videre

Ubi paradisi soli steterunt tum redeunt flentes

Et consolantes inuicem cum exultantibus canticis ad celum reducunt

Nunc ut erat Festinaverunt itaque et pueri relicto

Vel mavis audire Domine coeli in pulvere

Fugit ergo me semper evitat

Tam timidus hostis insequens non me dignus erat

Interim ne otiosus essem electum meum feci

Rex meus et sacerdos Sacrificans Herodes in Bethlehem

infantes suffocant Sanguis currens moriens querulus

Desperatio inconsolubilium matrum dimissio cadaverum

Animis permixtus in me vapore

Dulce mihi sacrificium eras pater miseriae

Nonne illic Herodis umbra ambulat abjecta anima

nonne ego qui senseram in vobis Bethleem

suffocat creavit Potest de principe caeli

laboriosa educatio immortales animae

Eos a me defende ut meo occulto studio

non obumbrat me nec perdat me eis

Ita deserta querula querula anxia desperatio

Animorum clamoribus te caeteroquin innoxie strangulavi

Quia mortui sunt peccando et maledixerunt tibi et creatori

Est nunc jucundum sacri- ficatum rectori tuo

Quo mortuo dii congregati sunt et puer rediit

Ab Aegyptiis repetam Anni Iuventutis

tenerae matris vixit in alvo molli amplexu

Ignotus Non iuvenalis ignis non magnae audaciae

Ipsum ausis terribilem facere

Di vobis in sola silva deserto in litore

Ubi saepius cogitaverit

Ab terribili lapsu procul gehennae

minas et animum et vigilantiam a nobis reposcunt

Vide crederem si altas cogitationes habuissem

Busier quam vultus in floribus et agris

Et pueri circum eum et cum servo laudant

Qui illum vermibus ex humili pulvere constituit

Immo vero quiete et diuturno otio perisse vellem

Ni genus humanum mihi semper animas immolasset

Quod ego praeter coelum ad multitudinem huc misi

postremo quasi peregrinus quoque futurus esset

gloria Dei venit cum semel ambulavit per Iordanem

Splendens de caelo ego te cum his immortalibus oculis

Vidimus etiam in Iordane nulla imago nulla coelestis illusio

ludificatust me Haec erat illa quae de sede caeli descendit

Incedit per longos orans Seraphim ordines

Sed cur an prolem terreni honorent

Vel ad explorandam nostram vigilantiam

Non hoc statuo Etsi tonitrua magna audivi

Tonitrua cum hac voce conjuncta Hic est dilectus meus

Ecce filius post cor meum Id autem verisimile est Eloa

Vel a solio qui ut me confunderet clamabat

Non erat vox Dei Quia per infimum infernum

Et noctem illam tenet sonabat alia mihi

Cum semel eternitatis filium nobis deos coegit

et prophetavit ei propheta tenebrosus in deserto

per saxa misanthropica erraverat exclamat ad se

Agnus Dei ecce qui expiat peccata terrae

Qui ab aeterno es longe ante me

Salvete A te o plenitudinis misericordiae

Veniamus ad misericordiam Per Moysen lex innotuit

Per christum autem Domini veritas et gratia

Estne satis altum et propheticum Id quomodo factum est cum somniantes

Cum somniantes cantant tenebras sibi sanctas construunt

Et tunc nos inmortales sumus nimis pauci

ut perspicias ad interiorem aedium mysteria

Non vult nos Christus excelsus rex caelorum

Ille Dei Tonantis in armatura

Certatum est contra nos donec perveniamus ad novos mundos

Hostis dignus et melior adversarius

Nonne forma quae occidimus vult dissimulare

Cum ipse terrenam creaturam de qua propheta somniat

Non parum videtur Saepe dormita tenet aegros

Illa pro mortuis vade et ad vitam revoca

Sed id ipsum ante Una dies maiora sequetur

vult enim omne genus mortalium

Sine peccato et morte peccatum quod quisque

Satum et semper vehemens ac vehemens

Contra Deum in eorum inmortalibus animis

Servilis officium invictum est de morte omnes

Qui totum sexum strangulat quoties ei nos elevamus

Si vult omnes liberare vos quoque animae

Quis mihi factus sum quoniam creatio similis est fluctui maris

Congregate sicut stellae sicut cantores servi Dei adorantes

Tu quoque aeterna noctis torquebere abyssi

Sub noctem puniendi in igne desperationis

In desperatione me Qui te de morte liberare vult

Nos igitur divinitatis immemores ac servos erimus

Jacens ante ipsum divus homo recens

Quod omnipotenti tonitru non cogit a nobis

an inermis de terra mortis complebit

Surge Verwegner primum te ipsum libera deinde mortuos suscita

Ipse morietur et sic morietur qui vicerit satanam

A morte liberavit Ego te pono in pulvere

Pallidus et decoloratus in pulvere mortuorum Tunc volo in oculis

qui non vident qui nunc in perpetuum tenebrae et nox

Dic Heu ecce mortui resurgunt Aures volo

Qui non audiunt clauduntur soni

Dic Audi strepit ager mortui evigilant

Anima autem cum fugit a corpore

Et fortassis ad tartara ut vincat illic Vertitur

Clamabo in tempestate magna et voce tonante

Festina victa in terra ite properate tenetis deos

Triumphalis introitus te exspectat portae inferi

Thun ante te se invitas Gaudet abyssus tibi

Te animaeque et superi volvant laeta choris

vel nunc Deus me hic terrae properantem

et eum fugiente et populo in caelum suscitet

Aut educam quae me inspiravit sapientia mea

Aut facio quod fortiter decrevi et perficio atque perficio

Ipse morietur Sic ego sum sustentator et auctor mortis

Vivat invicta per futura saecula

Ipse morietur Mox volo ex eo pulverem corruptionis

De via ad inferos sparge ante faciem seternam

Formam resolutionis meae vide Sic se ipsum vindicat Satan

Satanas locutus est Interim reconciliator perterritus est

contra eum Deus-homo adhuc in solis sepulchris erat

Sono quo finivit blasphemus sonuerunt

Frons vibrans ante pedes Messiae in folium

moriens suspendit vermem Deus illi vitam dedit

Sed cum justis ecce misit te satana horror

Post gradum iudicii missum infernum cecidit

Et ante ipsum nox erat satanas Sic deus homo terrebat

Et viderunt eum satanae et facti sunt saxum

Infra thronum sedit heremita tristis et tristis

Seraph Abdiel Abbadona Putabat futurum

et transitus plenus angoris ante faciem suam

Tristibus tenebris horrende melancholia

Tormenta vidit in aeternum tormenta congesta

Nunc praeteritum tempus videt tunc erat innocentiae plenae

Amicus ille excelsior Abdiel dies rebellionis

Faciebat opus lucidum in conspectu Dei

Nam rebelles solos et invictos reliquit

Accessit ad Deum Cum eo seraph munificus

Erat iam Abbadona in conspectu inimicorum Domini

Paene omisit at satanae flammae volventia currus

Quae velociter pervenerunt ut eam reduceret ad triumphos 

Et stridorem clamantem ad eos impetuose invitavit

Robur quisque vacillat deo

Superavit cor eius et excitavit illum ad reditum

Hic tamen ei cupiebat amicus amoris minaci

festinare solum futuri numinis

Ebrius Abbadona potentes olim agnovit aspectus

Amico suo non amplius Venit ad Satanam in rabiem

Gemitus cogitat de hac fabula et palliis se

Sua sancta iuventus et amabilia mane

reduxit ad suam creationem Aeternus simul creavit

Tunc cum gaudio acquisito colloquebantur

Inter se Ah Seraph quid sumus Unde dilecte mi

vidisti me primum quam diu es Oh vere sumus

Age amplectere me divine amice dic quid cogitas

Et processit e longinquo rutilans gloria Dei

Benedictiones per Videruntque innumeras turbas circa eas

Novi inmortales ambulantes et argenti nubila fluctuantes

usque ad eternum Viderunt eum et vocaverunt eum Creatorem

Haec cogitationes Abbadona torquebat oculi eius

Lamentationes ratis a lachrymis Ita de montibus Bethleem

Cursor sanguis infantium mortuus est Frigora habuit

pertinet ad Satanam sed non pertulit et loqui surrexit

Ingemuit ter antequam loqueretur Ut in proeliis cruentis

Fratres strangulati et morientes cognoverunt se invicem

Inermem gementes iuxta se ab crepitu pectorum

Tunc incepit et dixit 'Estne haec eadem mihi ecclesia

Erit in aeternum nolo attendere et loqui

Volo dicere ne grave iudicium Domini

Veniat super me sicut in te satanas

Ita Satanam odi Odi te terribilis me me

immortalem hunc spiritum quem tibi extorres a Creatore extorsisti

Ipse tibi semper iudex postulat vae infinitum

Clamore baratro nocte hospes

satanas et voce tonitribus omnes qui satanas

sedexisti iubilate in maria mortis omnes

De te Non habeo partem peccatoris eterni

athei nulla pars in tenebris resolutio

Deum Christum occidere Ha contra quem rebellis

tu loqueris Si non est contra eum confiteris

Tute quantumcunque operias terrorem atrox tibi

potentior tibi est Domine mitte mortalium

Deus a miseriis et a morte liberatis fructum non servas ei

Vis autem corpus Christi vis eam strangulare

Non nosti eum satana amplius Omnipotentis habet tonitrui

Nonne satis inusta fronte inusta

Aut Deus non potest se ab impotentibus protegere

Væ mihi væ mihi

Me quoque — Obsistere cupimus Redemptori suo

exsurgent irae filiumne tonantem occidere volumus

Ita via fortasse ad salutem futuram

Vel saltem ut doloribus subveniat volumus quod in aeternum

Tot quondam perfecti spiritus vastant

satanas sicut et nos vehementius omnes sentimus tormentum

Cum tibi haec sedes noctis et obscura dampnationis 

regiam appellas redis dedecore oneratus

Pro triumpho a Deo et Eius Messia

Audivit et patienter trucior et minatus est satanas terribili

Voluit nunc sublimis sede de montibus altis

unum in eum coniciunt nisi terribilis ius

Submersi sunt ei in ira trepidi obstupuit et tremuit

Ter contremuit ira ter vidit Abbadona

Impetere ac nihil Obtenebrati sunt oculi eius cum ira

Impotens est eum contemnere Magna severitate non ira

Abbadona stabat ante eum et vultu tristes

Inimicus autem Dei et inimicus Sathane Adramelech

Ait De tempestate volo loqui tibi desponsata

Ha Responsum ad te tonat procellae

Potesne deos irridere Ut unum ex infimis spiritibus

Accinge te contra Satanam et me de profundis eius

Si torqueris vinceris ab humilibus cogitationibus tuis

servus torqueor Effugere pusillanimes e regionibus

Dominium nostrum ubi reges sunt effugere in cassum

Te per omnipotentem miseriae regnum creari

Adfer immortalitatem Sed mori mavis

Mori ergo pere adorans servulus adoratus in coelum

Qui te agnovisti in medio coeli pro deo

Magno et omnipotenti fortissimo furori

Restitit futurorum innume- rum conditor mundi

Veni veni satana velimus pusillum humilium spirituum

Ostendens brachium nostrum terribile ausis

Quas ut tempestas statim caecas feriunt

Veni occultae calliditatis labyrinthi confusi ad perditionem

se ostendere mihi Mors in ea est Non ostium exitus

Et dux non rapiet eum de labyrintho

Sed si calliditatem nostram effugit si in solio esses

Effugere nos mente deum iratos esse oportet

Procellae igneae eum ante oculos nostros cito delebunt

Velut procellae quibus dilecti quondam Dei honorati sumus

Iob beati sui ante faciem coeli certatum

Fuge fuge terra veni armata morte et gehenna

Vae qui rebellis contra nos in mundo nostro

Sic locutus est Adramelech Cecidit autem omnis ecclesia

Satanas statim cum impetu Sicut saxa cadens

Implacuit pede forti tremuitque profundum

Insurgunt hilares et proximi triumphis superbi 

Vocum horrendus strepitus Quod dicitur a scala

Donec incidant Omnis ecclesia Satanae

Esto consentiens occidere Messiam Ex quo Deus creavit vidit

Facinus hoc non erit perpetuum inventor vester

Satanas et Adramelech plenus vindictae et atrox profunditatis

Descendit de throno Fragor e gradibus quam quassat saxum 

Cum ambularent Acclamatio rugiens volvitur indignantur

More rebelles eos ad portam abyssi segniter comitantur

Abbadona tantum immobilis permansit

Longe secuta vel ex facto eripere eam

Aut finem spectare immanis

Iam incertis gradibus ad angelos accessit

qui portam Quomodo tu Abbadona

Cum vidisti Abdiel hic invictum

Ingemuit et vultum demisit Nunc redire voluit

Si vellet accedere solus esset et flebilis

fuge in immensum sola tremens astitit

regnis regnis Ipse autem omnia simul complexus est

Accessit ad eum Cor verberat magnis

Silentium solae lacrimae quia angeli flentes faciem suam velabant

Gemitus ab omni cordis intimo horret tardus

morientes insensibiles Abbadona concussit

quando egressus Sed Abdiel in primis videntibus oculis

Intueamur mundum creatoris cui fidelis permansit

Sed non ex ipsum Sol in iuventute vere diebus

Sicut illi qui ad terram vix creatam descenderunt

Seraph fulgebat non luctus Abbadona

Abiit et ingemuit sibi relictam et solitariam

Abdiel frater mi vis te avellere a me usque in aeternum

Vis me longe relinquere a te in solitudine in aeternum

Super me plorate filii lucis Iterum me non amat

Non iterum aeternum heu me flete aruit frondes

Ubi cum Deo et amicitia nostra locuti sumus

Caelestis rivi arefacti ubi sumus in dulci amplexu

Deo aeterno psallite voce pura

Abdiel frater meus mortuus est mihi in aeternum

Infernus obscurum habitaculum et mater tormentorum

Mecum luge illum nocte aeterna Nocturnus ululatus

Cum terreat me Deus descende de montibus tuis

Abdiel frater meus mortuus est mihi in aeternum

Sic in obliquum plangit Tunc stetit in introitu

in mundos Terruit fulgore volans

Orion contra eum ambulans mundos vidit

Quia semper in solitudine se incluserat in miseria sua versabatur

Non saecula contemplans stetit et dixit

Benedictus introitus per te introibo in secula Creatoris

Redi et nunquam regnum damnationis obscurae

Intra iterum Tu Sol innumerabiles Creaturae Proles

non ego iam cum vocatus es aeternus cum praeclare emersisti

Splendor te nunc quo de manu Creatoris descendisti

Et nunc ibi sto obscuratus reprobatus abominabilis

Gloriosum hoc saeculum Tuque o coelum Ha nunc

Tantum tremo cum te videro Ibi peccator factus sum

Consurgite contra eternum te di immortales reliqui

Conlusor meus in valle pacis quo itis

Ah vix te iudice maestus exit

De mundis ad me O audeam

Quantum vellem eum vocare Creatorem depressionem

Tunc careas amantis nomine patris quo ille

Pueros vocate fideles angelos excelsos

O judex mundi perii ne quaeso

Tu modo me hic uno vultu intuere in abyssum

Obscura cogitatio plena tormentorum cogitatio et tu desperatio fera

Furor tyranne ha saevi Quam miser sum

Utinam non essem Maledico tibi die qua dixit creator

esto cum egrederetur ab ortu suo cum gloria sua

Ita tibi devoveo o dies novi inmortales clamantes

Frater quoque noster est Tu mater sine fine tormentorum 

Cur aeternitas portasti Et fecit fieri

quare non tenebrosus factus est et tristis sicut nox aeterna

Quae tonantis antecedit tempestate et morte

Vana creaturarum ira et maledictione divinitatis gravata

Contra quem hic ante oculos creaturae rebellis

blasphemus soles me oppugnant operite me stellae

ante furorem irae qui est de sede ultionis

Aeterne me hostem terret et iudicem in iudiciis tuis

Implacabilis est ergo in aeternum futurum

nihil spei restat Ah tibi diva iudex

Creator Pater pie Ah nunc iterum despero

Quia blasphemavi Dominum Vocavi eum nomine

Sancta nomina ne quis peccator sine reconciliatore nominare possit

Ha fugio Omnipotens tonitru iam rugiens

Timide per infinitum Sed ubi Fugio'

Vocavit eam et festinavit et aspexit sopitum in barathrum vanitatis

Ignem ibi crea spiritum mortiferum favillae consumentes

Deus vastator nimis terribilis Deus in judiciis tuis

Sed frustra oravit Ignis occisionis non fuit

quare vertit et fugit in secula

Tandem fessus sublimi sole constitit

Inde prospexit in yma Sidera stabant ibi

Aliae stellae sicut lacus candentes Errans mundi

Appropinquabat iam fumidus et prope iudicium erat

Abbadona se proiecit ut secum periret

Sed non abscessit et aeterno maerore sopitum

Mons albus ossibus in quo homines suffocantur

Terrae motu depressus tardius ad terram descendens

Erat autem Satanas cum Adramelech de terra

Propius etiam obtinuit ambulaverunt ad invicem

Omnes soli et introspective Nunc mundum vidi

Adramelech iacentem ante eum in longinquis tenebris

'Illa ipsa est' ait intra se talia ferre

Aliae cogitationes ut fluctus maris sicut Oceanus impulit

Cum e tribus mundos Americam distantem scidit

Haec est illa quam primum removeo satanam amo

Vel vincens deum ante omnia me glorificavit

Quam ego igitur solus mali opifex rego

Sed quid tantum Cur non etiam illae stellae

Qui nimium diu me per caelos circumeunt

Sed et ibi mors ab uno sidere usque ad alterum

Ascende ad finem caeli — videant aeternum — occide

Tunc suffocabo creaturam Dei sicut satanas non singulariter

Nequaquam ad omnes generationes Procumbunt in pulvere ante me

Deprime scribens ante me torquens moriens

Tunc volo hic vel illic vel illic triumphans et solus

Sit respice in me Nunc tibi creaturae tuae

Per me gravis factus es natura tua retexens

Cupio ridens despicere in tua profunda infinita sepulchrum

Et tunc placet aeterno in sepulcro mundorum

novas creaturas condere ut eas iterum destruam

Volo etiam justo astutia cum audacia

Iterum ab una stella in alteram seducite et occide

Adramelech id est te si tandem succedis tandem

Quod tu quoque morientes spiritus fingis ut satanas

Ha per te transiret per te in absurditatem dissolveretur

Sub ipso non efficies omne opus quod tuum est dignum

Fortis spiritus qui animas Adramelech creat

Spiritus interfice devoveo te occide vel pereas

Immo abi potius sis antequam vivas et non regnes

Ita ire volo ire volo et omnes cogitationes meas

Deos fingant illos Occidere

Iam tempus fui in saecula cogitabam

id perficere Etiam nunc Deus suscitavit

Et nisi fallitur satanas Redemptor hominum

Subacta demittit regna domanda

sed fallitur Homo est maximus propheta

Prophetarum omnes ab Adam quod sit Messias

Devictus est ante totam ecclesiam

Fac me dignissimum thronum inferni ascendere

vel potius quid sperem numinis mei

Quid potius efficis immortale Adramelech

Si satanam coram eo perdam tunc potentem

Servitutis meae finem debeo unum primitiae

Victa me perque deum summum monarcha I

corusco Satanas quam difficile est tibi corpus Christi

Tantum strangulare Tum eum strangulant Ita parvae tabernae

Te desero ere pereatis sed animam pereo

Perdam eos parce labore mortalium sparge pulverem

Sic amisit animum saevumque volentem Pectora 

Nigro in consilio Deus qui vidit quod venturum erat

Audi illum et tace Adramelech manebat plena pertaesum 

Est profunditas nox sub nube facta latet

Stabat rigida fervida frons ira rigata

Sed fremitus terrae incedentes nunc venit cum nocte

Feros e cogitationibus suis rebelles excitavit

Et reversus est ad Satan Euntes præcepit

Ad Montem Oliveti ibi reconciliator cum confidentibus

invisere Sic volvens currus caedens

Descendit in vallem ad placidum hostium ducem

Nunc mittunt montes prope caelum

aerei bellicosi ferrea crepant rugitu hebeti

Super petram et dissipátur et intonat et e longinquo enecat

Descendit ergo Adramelech et Satanas in montem Olivarum

CANTUS III

salve iterum te video qui me peperit

Terra materna in tuo gremio me refrigeras

sepelite aliquando cum Deo dormiente et ossibus meis

Primum leniter operias - spero hoc Redemptori meo -

Cum cantus novi Foederis finitur

O tunc primum labra cantent amantibus!

Tunc oculi tantum prae gaudio

Saepe clamaverunt tunc placidius lamenta clauderent

Amici mei sepulchrum lauro et palmae serunt

Ut evigilans a morte in educatione coelesti

Mea forma transfigurata e lucis tacitis exit

O vos qui me ad inferni cantorem deduxistis Sion

Et nunc reduxi spiritum meum

Tu qui de divino prospectu Iustitiam gravem didicisti

Sed etiam blandis ridet consciis

Animam epulare quae visionum horrore adhuc circumdata est

Contremisce intus cum luce caelesti et doce eos amplius

Optimis canentes laudibus Ad excellentissimum mediatorem tuum

Jesus autem solus erat cum Joanne ad monumentum mortuorum

Circumdederunt nocte et umbra sub ossibus proximae

Et sedit et cogitabat super filium patris sui

Et periturum hominem ante visionem suam

Peccata hominum vidit omnia post creationem

Filii Adam etiam peiorem posteritatem fecerunt

Innumerabilis exercitus a Deo peccando fugiet

Satanas erat in medio eius regens A facie Dei

Humani generis peccatores adegit et ad se congregavit

Ut campi maris mediae noctis vorago

Cuncti devoraverunt et semper ruinae

Palam invisibilem sub nubibus aetheris

Destruxeris in ima omnes nimiumque fideles maris

Iesus peccata vidit et satanas respexit ad Deum

Deus pater eius prostravit illum

Verum grave iudicium ex oculis patris orta est

Tarde Deus intonuit et e longinquo terruit eum

Nihilominus notae risus inexpressi manserunt

In facie plena gratia revertentes Seraphim dicunt

Tunc pater eternus alteram lacrimam habuit

Flevit tacite Primus flevit quia maledictus Adam

Custodiebant autem se invicem in celebratione sabbati

Omnis natura adorat eos reverenter et exspectat

Stant mundi et intendunt utriusque aspectum

cherubus in tacita nube transit observans

Item Seraph Eloa venit nubibus caelestibus circumdatus

Descendit in terram et prospexit a facie ad faciem

Redemptor Dei et lacrimae philanthropicae numerantur

Omnes lacrimae quas Iesus clamat Tunc ascendit in caelum

Cum autem ascendisset vidit eum Ioannes et aperuit ei Iesus

Et cum vidisset oculum Seraphim vidit illum et obstupuit

Et mediatorem ferventer amplexus eum cum gemitibus appellans

Redemptorem suum et Deum ineffabili suspiriis

vocavit eum et mansit cum eo in dulci amplexu

Ceteri autem elfi qui Iesum non multo tempore viderunt

Ivit in tenebris ad radices montis et turpiter quaesivit eum

Praeter eum qui iam non amanter Iesum sicut illos honoravit

Homines erant innocentiae divinitas cordis eorum

non cognoverunt eos Deum in animas creavit

Qui revelationes aeterni viderunt

At non ille simul caelestis discipulatus indignus

Tradidit Iesus si videret eos non traderet Iesum

fiebant ante corpus mortalitatis inclusum

Iuxta cathedras Vigintiquatuor seniores in caelo

Aureae sellae unum de sellis aureis pone

Nubes semel operiuntur sed mox nubes fugerunt

Splendorque aeternus e cathedra denuo prodiit

In illo tempore vocavit Eloa et dixit ei: “ Deprehensus est ab eo

Et datur alteri qui melior est eo

Angeli tui protector terrae sub vigilantia

Gabrielis sta nunc ad altitudinem montis Oliveti

Ibi delectat et contemplata dulci amicitia

Invisibilis conlisit illis divinus mediator

Omnia circum lacrimosa perscrutata da festinanter venit vestigia

de sole seraph et subito stetit ante eos

Unus ex quatuor qui regnant post altam Uriel

Selia nomen erat Nunc ergo locutus est eis

Dic mihi coelestes amicos ubi sit in quibus regna

An excelsus Messias nunc animarum patrum ambulat

Mitte me ei in omnibus modis divinis obviam

Tacite comitantur et omne opus magnae redemptionis

Diligenter attende nullum sanctum verbum non suspirium pietatis

Fugient me inauditum ab ore suo immortali

Coelestis amici nulla consolatio vultus nulla lacrimarum

Illae fideles lachrymae dignae divinitate et humanitate

Ostendat se mihi visus in divino visu

O nimium cito sanctorum oculos aufer!

Terra tua pulcherrimus campus ubi Deus in conchis hominum

Ambulat et ubi ad aras filiorum immolatur appropinquat

Ah nimium cito fugis diem et vultum Uriel

Quae nunc adversam Salemis illustrat regionem

Nulla varius convallis erat non semper ex congue in

Iucundum ibi non ambulat Messias sublimis

Selia sic finivit Qui respondit Orion Seraph

Angelus Simonis ibi descendit ubi tristia monumenta sunt

Aperi et altius descende sub radicibus Montis Oliveti

stat amicus caelestis summus Messias et cogitat

Selia eum vidit et fixa mansit in deliciis

Stantes iam duae horae fugientes fugae

Volavit super caput Seraphim cum silentio

Cum adhuc stabat Nunc novissimus in secreto venit

Descendit in oculum mediatoris Requiem sanctam

festinat a Deo e sancto sanctorum Dei

Descende super eum in odorem suavitatis et frigora susurros

Jesus autem dormiebat

Et intravit in medium et secreto locutus est eis

Dic mihi amicos caelestes qui sunt homines in monte

Qui ibi vagantur et ambulant quasi deserti et tristes

Vide mollis tactus dolore facies suas

non tamen eas foedat

Tuum lugubris ut defleas dilectum

Et amicus caducus qui eis virtutibus par erat

Respondet Orion : Hi sunt sancti duodecim

Selia quae mediatorum Dei fiducia esse voluit

O quam felices sumus quod dominus eorum nos praecepit

Ut sint tui protectores et amici sicut semper videmus

Qualiter se illis aperit dulci gratia sociale

Quam docet et mox ingenti voce fauces

Excelsa mysteria in imaginibus hominum demonstrat

Immortalis virtus mox transformabitur et palpabitur

Et sic cor affectum suum in aeternum formavit

O quantum ibi discimus Quam onerat exemplum!

attendere ad nos et eum sequi in adoratione

Selia tibi et eius amicitia

Et vita eius nobilis aeterna Patre digna

Quotidie videntes cor tuum in quiete extasim tabescere

Pulchra quoque est ac resonat dis immortalibus aristis

Pulchra cum amicis loqui de eo suaviter

Seraphim sicut diligamus invicem sic Iesum aio dictum est

Saepius in nostra ecclesia ac nunc iterare

Saepius familiam Adae volo esse me mortalem

Esse apud homines potest esse sine peccato

Forsitan mortalem sincerius fidelius colui

Frater meus modo natus ex carne et sanguine

Forsitan longe ardentius amavi Quo jucundo

Animam meam perdere volui pro eo qui primus pro me mortuus est

In medio calido innocens cruor cum oculis perrumpit

Si laudare vellem suspiria mea infirma balbutiens moriens

Sit sicut princeps canticorum harmoniae Eloa

Thronum transit in quo auris sonat

Tunc conclusit Selia te unum ex his

Leniter invisibili manu oculi mortui fractis

Tunc animam fugientem duxit in eternum thronum

Selia dixit Quam me tangis Quam tua me cupiditas excitat 

Item esse fratrem hominum de Monte

Hi sunt ergo duodecim amici sancti mediatoris

Qui volunt esse et ipsi Seraphim cum mortalitate

Benedictus es et dignus es Immortalis Jesu

Diligite invicem sicut fratres eritis super sellas aureas super thronum

sede et iudica terram cum rege tuo

Seraphim eas ad me nominas audire volo

Quae dudum clarior in libro vitae fulsit

Nomen mihi unum primum unum istic igneo oculo

Circumspiciens et impatienter noctes in silva

Si forte Iesus fortitudinem quaerit firmiorem audaciam video

Video in vultu sincere narrat mihi omnia

Quod animus inflammat animus cogitat de

Hic est Simon Petrus respondit Orion Seraph

Unus maximus me sibi mediatorem elegit

Sicut dixisti amicus meus est debes semper

Praeter me in omnibus minimis agendis in Iesu comitatu

Cum laeta audit etiam cum remoto litore

Non ante divinum oculum sed comitante meo

Somnos amisit in somniis Dei semper videntes illum

Séraph Cor affectum suum etiam divinius dixeris

Olim cum interrogasset discipulos quos putarent eum esse

Ipse dixit: Tu es Christus Filius Dei vivi

Hoc dixit et flentes prae gaudio flevimus Seraphim

Laeto cum gaudio et melancholia

Sed utinam non utinam a mediatore

os auditum a Petro ter me negabis

Tristia verba quae dixisti mihi o Simon frater

Audisti eam Et cum audisti eam quomodo sentiebat in corde tuo

Simon Audacter dixisti : Numquam vis eum negare

Redemptor tuus et Deus Iesus iterum dixerunt

Si tantum scias quomodo cor meum in dolore liquescit

Cum de hoc cogito multo magis mori quam optimum esse velis

Tuus verissimus amicus immortalis ignobilis misjudged

Sed tu scis quomodo te amet Iesus vidisti eius oculum

Quis te divina gratia plena his verbis aspexit

Simon Petrus Non ignorabis eum ignobiliter

Audivit Selia mollis eum dolorem Seraphim penetrasse

dixit illi non mi Orion non vult

fidelissimum amicum immortalem ignobiliter negare

Aspicite quid honesti cordis haec facies exprimit

Sed quis iste est in fronte

ignem virtutis et odium vitiorum

Implacabile est peccatori servili qui Deum male iudicat

Nonne iste est conscius Simonis O quomodo de eo sollicitus est

Si frater esset non posset ei familiarius occurrere

Sipha angelus eius locutus est nunc tu non fallis Seraphim

Hic Andreas frater Simonis eodem tempore crevit

et Orion et iuvenum animas eduxi

Proxima inter se cum cura saepe tum eum habuit

Cum teneris ingruit uterque matrem

nesciens formatus amori perfectiori

quam debet aliquando sanctificare magno Messia

Iesus cum vocavit eum ad Iordanem ipse erat adhuc unus

Sonabat adhuc loquela Ioannis a discipulis eius

Venturi mediatoris in aure semper auscultans

Ut eum perspicaci intuitus plenus amoris benedictionis

Jesus vocavit ignem divinum vidi eum

Potenter in eum penetratus versus Messiam versus est

Protector autem Philippi Libaniel sic locutus est

quem circumspicis tam socialem quam pacificam

Haec est Philippi hilaritas philanthropica

Format voltus quieti et certaminis fideli

Omnes quos Deus ad imaginem creavit ut fratres diligamus

Carior sit eius instinctus in corde divino

Habet etiam Deus in eo suavis facundiae dona

Multi posuerunt sicut Hermon ros quando mane evigilavit

rorant et olentis flabra fluunt oleae

Sic ex ore Philippi dulce manat oratio

Ibat Selia tardis ibi gradibus

Sub cedris ambulat quis est pronus

Si nobilis cupido famae rutilat ibi placet unus

De diis immortalibus qui negotium suum posteris agunt

Sancti et immortales fiunt ab nepote usque ad nepotem

An ab uno sidere ad aliam ierit et cum fuerit eorum negotium

Digna canere Deo et vias eius

Angeli scitis quomodo in choris sonent

Seraphim Adona ad Iacobum Zebedaei

is est quem quaeris honoris cupido sapientis 

Sola divina ordinatur Ante ecclesiam

De omnibus hominibus in magna curia mortuorum suscitatorum

Per arbitrium Primi Aeterni et Uncti

Dignus esse honore appetitus est

Minus honor est turpe animae coelestis

videns divinum adventum beatitudine inebriatur

Obviam ei acsi iam ad thronum aeternum appropinquaret

et vidi eum ibi exultans in montibus Thabor

Descendit nuncii Domini Eliae et Moysi

En mons opacis texit se nubibus atris

Jesus transfiguratus est sicut sol

Quando illa lucet omnipraesens et alta ad meridiem

Erat autem stola argentea sicut lux

sicut in sancto sanctorum dei summi sacerdotis

Aron ad Deum et propitiatorium et arca testamenti

Festinat ergo Iacobus repletus gloria vultus

Quod ad speciem magni aestimabatur

Inter sanctos duodecim Hic est martyr primitiae

Dic ergo signa admonitionis determinatum est ei

Mox ut triumphet de futuro amplius virtute

Et ut impleat sempiterni spiritus sine fine desiderii

Simon Chananaeus quem videtis sedentem

Dixit angelus eius Mageddon pastor in Saron

Iesus eum vocavit de agro vitam suam quietam plenae innocentiae

Et humilitatem qua ei in simplicitate serviebat

Redemptoris cor convertebat ad eum Cum lassasset

Et cum ad eum venisset Iesum diligenter festinans occidit

Sicut agnellus agnus et stetit et ministrabat ei in innocentia

Benedictus ipse et humilis tuguriolum ubi propheta Dei erat

Iesus tam feliciter comedit sicut olim in luco Mambre

Cum duobus angelis et Abraham comedit veni sequi me Simon

Dixit ad eum: Et dimittes gregem agnorum ad convivia

Ego enim sum quem cantas superna agmina

Iuxta Bethleem bene tu olim audivi puerum

Surgit dilectus meus dixit Seraph Adoram

Videte Iacobum Alphaeidem hoc visio gravis

Virtus tacet quae minus dicit quam facit

Scit eum aeternus solum si etiam ab nepote ad nepotem

Ignotus hominibus dis immortalibus incognitus maneret

Egregie et bono se fore fama prematur

Adhuc locutus est Umbiel Unus ibi cogitans et solus

Thomas adolescens igneus est in silva profundus

Animus eius semper cogitationes suas finis enucleat

Eas saepe non invenit cum expanduntur ante se sicut maria

Mox in obscura aedificatione somnii Saddochi esset

Sola Christi miracula miser misere pereunt

Servatum in labyrinthum insanientes reliquit

Accessit ad Iesum Sed ego saepius interrogo me propter eum

Huic animae cogitanti valde doluit

Non natura cor honestum et virtus dedit

Matthaeus inquit Bildai discipulus

Educatus est in plena uterum libidinum parentum

et per eos in medium divitum negotium depraedatum est

Immortales spiritus insatiabiles

Quasi in aeternum solum colligentes potentiores instinctus

Cum vidisset autem Iesus spiritum eius levavit

Ut autem innuit ei Christus prosecutus est et discessit

Quas hucusque retorsit ad terram usque ad bestias

Sic se ab infirma filiabus heros regum lacrimat

Mors eum vocat ad patriam in regnum ubi Deus stat

Et ultione armata reos numerat

vox innocentiae magis ad se vocat quam gloria aeterna

ora laeti liberati gratanter honorabunt

Quia bellum eius iustum fuit et in medio suffocationis consistit

Cum adhuc homines sumus illud ante aeternum cantare volumus

Seraph Siona permansit unus pilis argenteis

Amicus ille senex Bartholomaeus meus discipulus est

Adspice pium vultum laetum sancta virtus

Vivitur illic mortalibus libet Fit severitas gravis

Quod cum facit longe ante se fiunt amabiles

Multiplicabis Domino multos et erunt tibi in finem

Vide et mirare cum sis in sudore mortis

subridens homicidis et fratribus tuis sicut seraphim iuvenibus

Excoquatur a facie eius sanguinem mecum cum moritur

Caelestis amicis suis risus

Vide omnes conventus et ad Filium converte

Ille pallens tacita iuventus sic nunc Elim dixit

Estne delectum Lebbaeus tam tenerum et affectum

pauci animae quietis creantur Lebbaeus

Quo- niam eos ex eo agro nominavi ubi animas hominum

Corpore praecurrens se nesciens

Inveni eam in caeco fonte fluenti

Quas ibat in vallem quasi flebiles voces

Hic seraph tristis narrabat fabulas sicut angeli

Abbadona flevit quando reversus est ab Eden

Et sancta innocentia matres primo vidit viduatas

O scis Seraphim saepe hic animas deplorare

Quos autem Deus vult in terris confidere

Primam coronare sacram juventutem pia innocentia

Initium vitae divinae profanabitur

eheu dirum deformatur vitio finis !

Accipe de illis ante obscurum nascendi tempus

Fraternam cum lacrymis amicitiae coelestis suspiriis

Qui flere non possunt qui Seraphim lugent Hic animam inveni

Dilectus meus Lebbaeus placidis nubibus involutus

Audivit igitur tristem sonum cum levi affectu

Qui tamdiu fortius terrenae sensualitatis dominantur

Dormit sed evigilat et primae vitae meminit

Cum anima Luce amicta corpus fugit

attamen tristis voces lassus sensus manebat

Potens satis est formare primam animae formam

Ego te suaviter in gremium levium volantium matutinarum nubium

Educta ad tabernaculum mortale mater ei peperit

Sub palmas

Invisus puerum placidis tepuit aurae

Flevit autem tunc plus quam mortales;

Sentiunt mortem procul tenebris affectus

Sic omnem lacrimam fudit amicis

Penitus tactus ab omni dolore hominum sensitivo

Adolescentia sua tristitia impleta est Sic est cum Jesu

Semper fuit quam doleo tibi

Cum Redemptor moritur sanctus factus es a iuventute

Pereat sub onere miseriae Redemptorem conforta

Confirma eum ergo misericors ut non moriatur

ecce et ipse cum trepidis gradibus venit

Contra nos Hic potes eum propius aspicere Seraphim

Et videte a facie ad faciem animas tenerrimas

Dum seraphim adhuc loquentem Lebbaeus quietem ingressus est

Sub illis Velociter cessit alta concio

Ante mortales sic vernantis aurae

Coram philomena sono querulo cum plangit materna

Circumdederunt autem eum et steterunt sicut homines amore pleni

circum eum a nemine audiri posse arbitrabatur

Flebat quieta Lebbaeus et planctu cordis percussit

Manus una super caput eius Sic eum nusquam invenio

Iam tristis dies iam duas noctes transiit

Et non videmus eum persecutores eius infames

Tandem apprehendi eum me dereliquit pauperem

Potest adhuc vivere et Iesus mortuus est

strangulas misere divine homo nec ego te vidi mori

O et ego divinum oculum non claude tibi

Dic nequam ubi suffocasti eum in quo regna

quae deserta anxius ossa 

adduxistis eum inter mortuos et animam eius adduxistis

O ubi iaces divine amice inter mortuos!

Pallidus et deformatus a gratia cordis et risu coelesti

Privatus ab omni misericordia tua a homicidis

Dormis et familia tua te non vidit

Ah si modo sollicitum hoc cor non verberaret diutius

Quod spiritus meus prae timore creatus est sicut nubes tenebrae istae

Ego dormivi et soporatus sum in nocte mortis

Ille dolens somno evigilavit

Ramis opaca olivae

Tunc spirantis spirantis flamina tepentibus aegrae

Invisibilis ei vita et quiete fudit somnum

Super caput eius dormivit et vidit in somnio sancto

Per angelum Mediatorem ambulantem vivere ante te

Suspendit Selia lachrymis in oculis et miseratio humana

Supra eum unus ex discipulis ascendit ad monumenta

Me quoque inquit illic unum montem

Ut iam appropinquat comae nigrae et crispae

Latos humeros deprimit gravi vultu

Hoc caput in capitibus pulchritudinis plena virilis

Omnes discipuli eminent in virili ratione perfecta

Sed dicam et coelestes fallor amici

Cum inquietudinem invenio in hac notia faciei

Et in eo non satis nobilis Sed discipulus est

Et una die tenebit curiam cum divina

Sed uestri inmortales tacent nemo mei dilecti

Dic mihi verbum O quid taces amici coelestes

Tristis posui te quia disiudivi hunc discipulum

Loquere ad me erravi et tu sancte discipula

Ne irascaris volo cum Deum martyrem honoras

Et vide triumphantes immortales volo te deficere

Benefacite coram his Seraphim cum tenerissima amicitia

Ah sic loquar Ithuriel suspirans dixit

Ad seraph cum tremore manus

Ah sic loqui amice

Utilius est meum dolorem et confirmationem

Sed vis inquam o Seraph Iscariot nomen eius

Quod vides etiam Seraph super eum flere nolui

immobilis et sine tristitia et sine tristitia

Volebam eum videre et reos in ira sancta vitare

Si Deus non dederit cor emollitum ad bonum

Et dedit innocentiam in iuventute immaculata

Nisi Christus eum discipulatu dignum existimasset

Quod etiam pio corde et sancte conversatione coepit

Sed o bene non taceo sine fine augere dolorem meum

Nunc scio cur cum animabus discipulorum

Disputatur ante uteri nativitatem ante faciem dei

Cur igitur iudex annuit ei Seraph Eloa

Triste descendit et una sellae aureae

Aeternus duodecim nubibus coopertis dedit

Gabriel etiam tristis est et facies eius tegitur

Transierunt me ab eo in hora horribili

Mater relicta eius non es natus

Si nullus seraph dixerat de anima aeterna tua

Victus es melius tibi quam pro te mediator

Exaltata est discipuli vocatio turpiter temerata

Séraph Ithuriel locutus est et subsidens permansit

In timore stans ante Selia Cor meum totum contremuit

et caligo tenebrarum sicut crepusculum nubes oculos meos

Dixit Selia cum gemitu Iscariot unus de duodecim

Discipulus autem tuus Ithuriel nemo immortalium erat

Credidit unquam quod os melancholia vix Enuntiat

Professionem discipuli profanat et divini mediatoris

Sed quid tum pauperis scelus Quid perdidit

qui eum honoraverunt coram Iesu et vobis et omnibus spiritibus

Gratis dicere licet cor tremat sed Ithuriel dicat

Odium arcanum Seraphim habet insontem discipulum

Iniuria contra Deum mediatorem Odit Ioannem

Quia quem Iesus super omnia dilexit cum misericordia

Et — Is laetus est hoc appro- pinquare — Odit Redemptorem

Item in hora magna sunt cupiditates divitiarum

Altum in animo eius plerumque insederat nobilius

Quia non cognovi iuventutem eorum

Si nunc credit Ioannem unum diem esse ante alios discipulos

Praesertim vero ante eum in novo mediatoris regno

Gloriosos thesauros primitiarum

Hoc saepe non animadvertimus ab aliquo cum credidit sicut fecit

Solus ab eo erravit ab ore querulo

Quondam ille etiam - tam dirae imaginis imago diu in animo meo manet

Supernatet et diu cor quiete melancholia imple - 

Aliquando cum dixit in valle Benhinnon plenus inquietudine

Atque animi cupiditate soluta accusamus

Cum conversus sum maerore plenus et consolatus sum in me

Stans et elevans faciem meam vidi satanam praetereuntem

Et amara ludibrio ac triumphali risu

Venit ab Iscariote et superbe me intuitus est misericordia

Nunc cor eius tam miserum est a procella vitiorum

Quod propter omnem sensum et omnem cogitationem

Vehementer solliciti sunt aliquando eum ad perniciem ducunt

Deus qui timuit manum tuam iam satanas in abysso

Cum adamantino catenis imis tenebris

Quod anima immortalis Exaltavit Messiam

Item ad aeternitatem tuam ex errore eorum creasti

Redire occupaverunt horas pretiosas quae remanserunt ei

Ut digni sint nobilitate et voce creatrix

Quia eos Deus ad immortalitatem vocavit et eos ad discipulatum consecravit

insuperabilis et terribilis est ad praedones iratos

Sicut seraph fortissimus sanctitatis restitit

Carissime seraph quod dicit pro mediatore Selia adhuc locutus est

Ah quid de damnatis dicit divinus mediator

Potestne divinum aspectum adhuc videre scelestum vicinum

Etiamne diligit eum et si eum diligit quomodo misericordiam suam detegit

Selia Cogis me tibi omnia ad te invenire

Quod amo meipsum vobis et angelis

Jesus tamen indignum diligenti amore plenum amat

Verbis non vultu divinissimae amicitiae

Ait ei nuper contento cena secreta

Ante coetum discipulorum solus eum tradet

Selia ecce ascendit Malum volo

Ne videas ulterius mecum Ithuriel veni dixitque propere

Triste Selia secundum praesidium Ioannis secutus est

Salem puer coelestis ambos de longe comitatus

Jesus dedit dilecto Johanni duobus custodibus sanctis

Raphael unus de throno Seraphim excelsi

Et ex iussu Gabrielis factus est primus protector eius

Selia et Ithuriel ambo ad Iesum

Salem in monumenta laeta facie intravit

Sub hanc aspexit et amplexatus est

Hilarae delinitae lineae transfiguratae faciem Salem

Et iuvenale risus de fronte manabat immortalis

Sicut portae pulchrae mane aperta in vere

Os sanctum suum dulce aperuit eloquium

Et efflavit spiritus de ore eius molliter

Seraphim mitescere ibi in monumentis cum Iesu

Hoc est Ioannes discipulus amantissimus

Vide mox eum Scarioth amplius non cogitabis

Sanctus ut seraph o quasi unus immortalium

Cum Iesu vivit qui ei coram omnibus cor aperit

Et cum gratia divina eum intime elegit

Sicut altae Eloa et Gabrielis amicitia

Aut quomodo amor Abdihel in Abbadona

Cum adhuc vixit cum eo in innocentia creata

Ita est Ioannis et Iesu amicitia divina

Est etiam dignus Nec in horis sanctis

Nulla talis caelestis anima a magno Creatore formata est

Anima innocentis Johannis vidi

Cum di immortales veniebant laudabant splendidissimos ordines

Beati iuvenes coelestes canebat ludibrio

Salvete creationi vestrae amice immortalis

Sancta filia divini spiritus benedicta

Pulchra es et tenera sicut Salem sicut Raphael coelestis

Et exaltaberis a plenitudine tua hilaris

Quomodo nascuntur cogitationes ab Aurora roris

Et cor humanum tuum cor plenum familiaritatis fluit

Dulci affectu oculi immortalium

Laete flet dum pia facta videt

Filia divini spiritus intima soror animae

Qui quondam in innocente iuvene Adam animavit

Age eamus te ad corpus sodalis tui

Quem natura pulchrum facit risu O anima

forma caelestis ostende faciem tuam in umbra

Imo pulcrum erit et par corpori tuo divine

Nunc primum sempiternus spiritus pulcherrimus hominum

Pulcherrima omnium filiorum Adam formabit

Ah delicatum hoc aedificium necesse est uno die in pulverem descendere

Sed eris cum mor- tuo Salem

Scrutare et evigilare et cum expergisceris transfigurare

Novo decore coronatus est post supernam institutionem

Videbit ergo te in nubibus venturis iudica hominum

erga Christum tuum in amplexibus

Sic cecinit coelestis adolescens meus Johannes

Sic Salem dixit et tacuit et seraphim mansit

Circumstabat Johannes plenus dulcedinis

Ita tres fratres pro sorore cariora stare

Affectus circa cum in mollis-diffusa flores

Securus dormit et virens iuventus immortales imitatur

Oh nescit tamen patrem suum honestum

Virtutes tuae ad extremum appropinquant ut hoc dicas

Fratres soli venientes vident eos dormientes et tacentes

Interea maerore fatigati reliqui discipuli dormiebant

In umbra montis Oliveti sub oliva

unde deposuit velamen brachii infimum

Una in valle demissa prope colles

Hoc sub cedro coelesti quae est alta et sublimis

Stabant et tenui sonitu silvestri a summo

Somnus et ros in requie ceciderunt multi in monumentis dormierunt

Quam filii interfectionis prophetam aedificaverunt

Iudas Scarioth non longe aberat a Lebbaeo quiete

Cognatus et amicus dormierant inquieti

Sed transversa Satanae in antro abscondito

Omnia quae angeli discipulis suis nuntiaverunt

Audiverat erupit in ira et cogitationum plena dereliquit

Exitium exurit in Iscarioth

Ita nox media pestis appropinquat

Urbes dormientes Iacet in expansis alis

Mors in moris et halitus exitiosos

Urbes nunc placida cum luce iacent

Dum adhuc vigilat sapiens adhuc nobiliores amici colloquuntur

Vinum non consecratum in umbra porticus odoratae

De amicitia et immortalitate eius

Sed mox veniet mors terribilis in die tristitiae

Expande super eos in die tormentorum et in querelis mori

Cum sponsa sponsum manibus strictis plangit

Si nunc omnibus liberis desperata matre privatur

Iratus maledixit diem peperit et nata est

Cum gravi graviores oculi putidiores

perambula cadavera de nube

In alta fronte descendit angelus mortis

Longe circum omnia spectat quieta et sola et deserta

Videte et sta in sepulchris in seria contemplatione

Venit ergo Satanas super Iscarioth usque ad interitum

Tum in aperto cerebro somnium effudit blandientem

Celeriter cor palpitantem ad desideria nequitiae excitavit

Primum sensit cogitationem deposuit ignis tempestate

In animam eius sicut in montibus sulphureis tonitrua

Decidit de caelo accendit deinde nova tonitrua

tum per ima iam tempestas tota volvitur

Nam seraphim sunt magna secreta pro animabus hominum

Magnae cogitationes aeternitatis magnis cogitationibus dignae

Satanas ad maiorem suam damnationem introeundum

Attamen a fidelibus Sedula poena notum Profess

Seraph Ithuriel cum discipulo ut maneret

Sed quia invenit quomodo de satana Iscarioth

Expande tremuit stetit et ad Deum suspexit

Et placuit Iscariotis excitare e somno

Ter ruit arduus aethera pennis

Super faciem ter magnis graditur gressibus

Transierat discipulus ille quod montis caput sub eo contremuit

Sed Iscariot cum frigore manebat maxillam pallens

Sicut in somno letali seraph velavit faciem suam

Statimque in somnis apparuit pater suus discipulo et vidit eum

Truces et dissoluti tremula voce loquentes

Et tu dormis Iscariotes hic secura et quieta

Et te elongare a Jesu quamdiu nescis

Quod te odit et omnes alios discipulos tibi praefert

Cur non semper cum illis adsis

Cur non iterum cor suum captare conaris

Ah quibus Iscariot pater tuus moriens te relinquit

Deus quo scelere hoc habeo quo scelere

Nonne domus mea digna de valle mortis veni

Venite et hic Iscariotes et tristia fata

Flere debetis Et vos putatis eritis in regno Messiae

Ut beatior sit aedificat ut pauperem te fallas

si Petrum nescis Zebedeidum nosti

Hi discipuli cariores iam non sunt qui volunt

Maior tibi et gloriosior Erunt cum Iesu

Thesauri colligunt sicut flumina de mansuetudine terrae

Cetera quoque multo felicior heres

Conceptus ab eorum Messia ut filius meus relictus

Veni ostendam tibi regnum suum in omni gloria sua

ascende post me noli labare Iuda veni cor tuum

Vides montes infinitos latissimos pro nobis

Quae longis in fertilis vallis umbris Extendit

Hic continuus fit sicut a meridiana plaga Ophir

Aurum hic effoditur vallis per annos Laeta stillat

Dives et inexhaustus de abundantia benedictionum

Haec est hereditas electa Ioannis eius

Colles opaci densa premebant vites

Haec cataractae exundant segete

Dantur dilecto Petro a suo Messia

Videsne plenitudinem regionis quam urbes hic sunt

sicut filia regis Hierusalem sub sole

Dilate splendide et innumerabiles homines in valle

Quomodo novos Iordanes ad irrigandum civitates ibi

Sub testudine summi moris

Horti velut voluptatis umbrae sunt aureae foecundatae arenas

Litora haec sunt regna discipulorum

Sed videsne Iscariotum in illo intervallo

Ibi montana parva ibi deserta jacet

Inhabitabilis et sparse silva siccis intermixtis

Frigida supra se nox jacet plorata nubes

Sub glacie et septentrionali nix sterili profundo

Vae damnatae querelae Oed' et comitatu tuo

Nocturnae silvae detonsae vagantur aves

O heres tuus coram te discipuli contempti facti sumus

Mox ceteri elves cum triumphantibus frontibus

Superbe transi et vix videas te in pulvere

Iudas cum dolore et ira magnanimis fles

Fili frustra fles frustra lachryma manat uterque

Quod ad te fluit in desperatione tua cum a te ipso non stas

Audi me cor paternum tibi aperio

Ecce Messias enutrivit cum magna redemptione sua

Et cum regno glorioso se constituere promittit

Nihil magno odio est quam servire regi Nazareno

per singulos dies meditantur mortem eius seduce Iuda

Simile tibi videtur in manibus exspectantium sacerdotum

Non vindicare deditionem quod te oderit

Sed movere solum per postremo

Taedet longis studiis et terribilius

Quod cum ignominia consternatione et dedecore percussit eos in terram

Exspectatum regnum simul aedificare suum

O ergo timendi magistri esses discipulus!

Tunc etiam hereditatem tuam citius possides

Etsi parva est citius tamen adipisci potes

Denique assidua diligentia cum custodibus et operibus

Ditare alios per culturam et mercaturam

Magna haereditas beata quamvis longe sola est

Ad hunc finem pro traditione Iesu

Grati sacerdotes auro tecum agitant manus

Hoc consilium dat tibi tristis pater

Nonne pallor facie mortua

Etiam de luco Libani inferioris te custodiens

Veniam huc et ostendam tibi in somnis salutem tuam

sed expergisce ne despicias filium vocis monentis

patris tui ne me plangam comitibus

Animas mortuorum cum dolore non descendunt

Satanas iudicavit se secundum perfectionem visionis suae

Super ipsum ergo ascendens mons altus

sicut alia vallis cum vallibus circum se contremit terra

Demittite in ima concavis concavis

Iudas evigilat impetuose prosilit sic vox facta est

Sic loquitur de patre mortuo sic vidi eum mori

Sic certe me etiam mortuos odit

Notum est quid semper suspicaris cum tremore

annuncias tibi nunc animas mortuorum

Ubi ergo volo ire et omnia complere

Quod mihi soli facies mea praecepit ut infideliter agam

ad Christum et cum tristitia irata dedit mihi somnium

Vel Satanas nimis formidulosus nimis evitat cogitationem

Sed desideria divitiarum ardentissima sentio

Calidum vindictae cupiditatibus Quam tener es anima

O tam sensile et timet te infirmis cogitationibus torquere!

Somnia tibi sunt somnia impera tibi vindictam

si imperata facies vindicta sanctificatur

Et audivit eum satanas loqui sicut in atriis iudicis

Quiete occurrit quia prius habuit innocentiam animae

Mit plena superbia iam temerata

Despexit eum satanas et vultu truculento

Sic saxum horrendum de nube alta videt

Cadavera in fluctuatione maris

Sed iam tonitrua apprehendit mox frangitur

Alta mari iacet vallis et in ea iacet insula

Videre casum et laetari in vindice tonitrui

Satanas de montibus et ambulavit cum gradibus

Per Jerusalem et in palatiis quietis scrutatus est

Hostibus inimicum Caiphas et pontificem numinis

Cogitationes de corde suo malitiosiores etiam malitiosiores

Effundere et fallere caeco vultu

Iudas Iscariot profundus in insanis cogitationibus

in monte dies iam sopitos suscitat orbes

Iesus suscitavit Ioannem cum eo Ambulaverunt simul

ascendit in montem et invenit ibi discipulos adhuc dormientes

Apprehendit submersio piae manus Lebbaeus

Nunc ei locutus est cum evigilasset ibi sum et viverem

pius Lebbaeus discipulus lacrymis exsurgebat et eum amplexabatur

Cucurrerunt autem et evigilantes reliquos discipulos suos duxerunt ad Iesum

Et circumdederunt eum secreto

Veni sancta turba nos invicem cupimus

Reliquum pridie osculis fruere vale

Age nunc Saron adhuc apertum est nobis adhuc coelum tabescentem

Super nos a primis nubibus in campum benedictionis

Ecce cedrus coelestis nutritus est a patre meo

Adhuc umbras frigidas mittit possum adhuc videre hominem

De tam divina educatione quam inter immortales meos ambulare

Sed mox haec omnia abibunt mox caelum mutabitur

Obscuris terribilibus nubila versantur Mox abyssi erunt

Contremisce velociter et hic campus plenus benedictionibus

Depopulate dilectum regnum mox populus videbunt

Parricidis oculis mox omnes me fugies

Noli clamare Petrum et te discipulum meum miserabilem!

nolite flere cum sponsus ibi est sponsa non clamat

O me iterum videbis sicut mater mea

cum resurrexisse videbis unicum filium

Hoc dixit et vultu divino stetit hilaris

Inter eos solus in corde suo sensit

Internus angores et patiens sublime pro expiatione

Et ivit et se cum omnibus secreto comitatur

Tantum non Iscariotes umbras habuit

Densissima silva cacumina procul auditur Ipse iam scit se ipsum

dixit se ipsum intuens Iesum qui longe properabat

Sciet etiam quod dies tenebrarum sibi immineat

Quomodo adversus persequentes et invictos

Sed quid incepit finire debet ipse etiam novit Iudam

Scit quid constituisti Vis illum prodere

Si me fallit facies nunc me somnia fallant

Somnium meum me fallit et invisum magis cruciatum venit

O sic damnandi hora in qua dormivi!

Et venit ad me pater meus quasi figura mortua

Si ergo redierit moriendum est super montibus ululare

Audi moriens ululatus in altis cadentibus sepulchris

Maledictus audiendus est locus ubi ego dormivi et obdormivi

Ibi filius terribilis patrem suum strangulat

Ha cruor amicissimi mei manant

Cum rabies sua se manu strangulavit

Iudam ubi questus pereunt Quid iratus es

De te ipso non deerrare si falleris

Visio missa me docet prodere Messiam

Et rursus illud est peccare si etiam inter dies es

Maledictus dies terribilis quia Christus elegit me

Ille quippe cum misericordiae vultu obedientibus amanter locutus est

Sequere me Oportet te obscura et obscura et nocte

si accesseris pestis in tenebris ambulabit

Sol occidere radium demittit pestilentiae corruptelae

Nemo te invocet diem et obliviscatur te inter dies

Deus quam timeo quam contremiscunt omnia ossa mea

Iuda ubi es evigila confortare quid te affligis rem miseram

non te fallunt facies tua si te fallunt

Potes id praeterquam quod sitis

Clamavit furens se ab visione sua

Duo terribilia aeternitatis horae accesserunt

CANTUS IV

Sed Caiphas iacebat post tenebras Satanae visionem

Plenus adhuc in castris timor unde pax fugerat

Aliquanto tempore dormivit deinde iterum expergefactus se proiecit

Impetue plena cogitationum sicut in campo proelium

Moriens a deo venientem victorem volvit

et equus rugientis lacus arrectus rugiens

Et clamoribus et homicidiis furoribus et tonante caelo

irruens in eum cubat et capite trisulco deprimitur

Stultus et excors est apud mortuos et se putat periturum

Tunc resurgit et nec cogitat nec maledicit

Ibi adhuc est et emittit pallidis vellicantibus manibus

Maledicat deo sanguis caelestis libenter tamen negat

Stupuit itaque Caiphas et exilivit ecclesiam

Omnes sacerdotes et seniores populi cito convocantur

In medio palatii alti erat aula magna

Constructum Salomonice ab alto Nemus Libani

Convenerunt ibi sacerdotes et seniores Iudae

Cum senioribus Ioseph ab Arimathaea vir sapiens

Inter omnem divinam Abrami degenerem posteritatem

ex paucis nobilibus relictum est

Quam placida quies luna in alta coeunte nube

In his conventibus Ioseph super nos ambulavit

Venit etiam Nicodemus amicus Messiae et Joseph

Et iratus Caiphas processit in imperio suo et dixit :

Denique patres Jerusalem aliquid statuendum est

et in brachio forti contere adversarium

Vel exequitur quod diu contra nos cogitavit

Et nos habeamus ultimum conventum nostrum hodie

Immo hoc sacerdotium Dei illud Dei in ipso Sinai

Nepotis maximus auctor

Ipsa in longa captivitate turris Babylon

Septem in armis expugn

'Non vacillet quod vates mortalis erit

in opprobrium templi Domini disperdet nos Israel

non est Ierusalem eius non civitates Iudaeae

Servos divini vates non fugiunt

Superstitiosi et caeci ad templum sapientissimorum patrum

Miracula eius blanda in longinquis desertis

Admirari mirabilia per ipsum fecit satanas

Quidve magis attonitos volitans perstringit 

Mirabilius quam si etiam a morte mortuus sit

Vel potius inscium aegrum excitavit a somno suo

Nos interim quiescimus et exspectemus nos cum suis sequacibus

In indignatione Wuth ante oculos eius strangulatus est

ut et nos a mortuis resuscitet et videtis me

Mutus et stupefactus potesne adhuc dubitare Ita dubia

Solus dubitans et obdormiet Iudas eum regem nominavit

numquam a nescis numquam palmas aspersas

Hosannas numquam cantavit ei

ut pro Hosanna maledictionem aeterni audistis

Ut in aurem vocem tonitrui

Pro nota triumphantis quae alta sonabat in porta mortis

Regum coronae e sella ferrea assurgerent

Positus in amaritudine ludibrio clamavit Hosanna Dir

Imo patres populi indigni ignosce mihi hoc verbum

qui sæviens in ira sancta locutus est spiritus meus

non est sola prudentia quae nos plurimum faciat superior

Imperat nobis Deus illum celeriter abstergere faciem terrae

Olim locutus est Deus per somnia revelans

Patres nostri statuunt nisi Caiphas etiam somniat

Quem Deus misit iacui timebar mortis

Ad me nocte in castris et cogitationis ultimi exitus

Post has novas indignationes cogitavi et postea dormivi

Anceps et tristis ibi fui in somniis

in templo et ad placandum populum cum Deo contendit

Iam cruor hostiarum ante me fluit colebam

Iam in sanctis sanctis velamen habui

Apertum iam videbant - tremunt tamen omnia ossa mea

Timor Dei adhuc in me cadit quasi mortifera - 

Vidi Aron in ornatu sacro frontis minaci

In me venit oculus eius plenus igneo plenus irae divinae

Occidi : Ecce imago pectoris plena radiis magnis

Emicant sicut Horeb super me cherubim sonuerunt pinnae

Terribiliter ex arca Foederis subito excidit

Vestis pontificis mei sicut cinis es in terra

Clamavit Fleuch Aron terribili sono Tu sacerdotium pudor

maledicte miseris dico vobis quia locus sanctus es

ne de cetero in sacerdotes Domini audacius polluamini

Nonne tu - hic me intuebatur acriter cum oculis occisionis

Quomodo despiciat inimicum mortiferum et suffocat potius

Nonne indignis es illis malis

Impune blasphemare hominem illum sanctum

moysen fratrem meum et me et Abraham maledicte

Et videt inertia sabbata Dei profanare

Ite miser ne properetis ubi moramini ulterius

Consume propitiationis solium cum igne sancto

Dixit ergo fugi et veni comis volantibus

Et cum Cinere in capite eius deformatus et indomitus

Populus me expugnabat et interficere volebant

Inde evigilavi tribus horis plenus tormentorum tribus horis anxiis

Fui in sudore mortis quia tunc

et adhuc trepido cor tamen horret occultis

Et expolians vocem meam constringitur lingua mea in ore meo

Moritur Exspecto Patres a vobis collecti

Rath propera ut oculis moriatur intuentibus

Hic mutus stetit Tandem iterum evigilavit et dixit

Melius est nos occidere quam omnes

Sed hoc quoque in festis diebus sapientia praecipit

Annon moriendum est quod vulgus suum servum non tuetur

Tacuit Caiphas : non erat vox nec vox dicentium

Audierunt ecclesiam omnes tacuerunt

Sedet et attonitos truces onerat

Videns Ioseph silentium praevalens Volebat enim Iesus

Solus sacerdos timens loquitur ad defendendum

Irae eius qua promptus erat ad loquendum emersit

Philone sacerdotis nomen est et tamen eum habuit

De Iesu numquam locutus est nimis superbus antequam matura essent

Ut plane dicerem sapiens ab omnibus habebatur

Ipse Caiphas sed Pharisaicus Philo oderat illum

Stabat in alta et melancholica oculus

Scintillat nunc ait voce alata cum irato

Caiphas audes nos alta somnia divina

Dicentes corda quasi nescientes aeternum numquam

Voluptates videntur occultae Sadducaeorum

Non vis spiritum praedicare aut nos negas

Vel vidisti faciem Deus demissam se ipsum

Si prima tunc te Romanae reipublicae ostendes

Et sacerdotio tractato dignus et etiam ultimus

Summus Sacerdos ideo scit Deum punire scelestos

Alioquin etiam spiritus mendaces miserunt ad pseudoprophetas

ut servum Jezabel Baal perdat Achab

Quod non clamabit amplius ad Deum sanguis occisorum

Angelus mortis descendit de throno et dat prophetas

Pseudoprophetas et ecce currus volvens

Ahab morientem reportavit mortuus est et sanguis eius fluxit

ad campum ubi occisus est Naboth ad campum ubi stabat Deus

et angelus mortis effudit sanguinem coram Deo homicidae

sed imperat somnium tuum ut affligas adversarium tuum

Non habuisti sed sapienter invenisti

Sed non expavescis cum nomen terribile audio

"Angelum mortis potes nominare quod talis

Tuus mox fusus sanguis iam ante thronum aeternum pendit

Non quia Jesum innocentem habeo nocentem

Parvus es scelestus comparati Nazareni

Sanctuarium polluis solus vult illud destruere

Saepe scelestos in scalis iudicandis pro eo sunt

Saepe nimis faciles populi victor institit

Priusquam sanguis eius ad certam mortem gravatus est

Moriatur et oculis meis volo

Vide quando constringitur a monte ubi strangulatur

Portabo terram sanguineo ad sanctuarium

Aut fumantia saxa sanguinis in altari

memoriam aeternam pone populo Abrahae

Timor humilis qui nos flectit ad devitanda turbas

Verecundia non didicit patribus

Non ruere tonitrua Dei praevenire ultrix

Deus conteret nos cum eo Oculo fractionis

Videbimus quando mortuus fuerit et immundus iuxta eum

Hic ex Thisba timebat ne turba sacerdotum strangularet

Cum Baal dormiens nullam tempestatem excitavit

An plus ei credidit quam ei de coelo missus est ignis

Etiamsi nulla tempestas nobiscum est solus ego volo

Sta in populo Et vae ei in populo!

Qui rebellat contra me dicit cadaver somniorum

Ad gloriam Dei noli minuere: pro eo omnis multitudo sanguinem fundit

Saxa meos vultus intuitus nutat ad mortem

ante oculos Israel ante ora Romanorum

Ergone in iudicio superbiamus

Sede et introite in sanctuarium Dei cum magna celebratione

Philo hoc locutus est et sublato brachio profectus est

Procedebat in ecclesiam et stetit et iterum vocavit

Beatissime Spiritus ubicunque es nunc cum vestibus caelestibus indueris

Quiescens Abraham et congregans prophetas in circuitu tuo

Aut si forte in congregatione filiorum tuorum

Dignus est ingredi et ambula inter mortales

spiritum Moysi iuro vobis per pactum sempiternum

a Deo docuisti nos de procellis tonitruis eduxisti

Non requiescam in conspectu tuo osor tuus strangulatus est

Quam donec effusus est Nazareni sanguinis

Afferte manus plenas ad altare majus gratiarum actio

Et erigas super caput meum quod iamdiu cinereum est

Sic dixit et hortatus est se fingere numen

non reveles sepulchra dealbata cor autem vocavit eum

Hypocrita sentiens oculo prodito stabat

Plenus furor et magnus ante ecclesiam

Caiphas super sellam auream innitebatur

Et tremens facies despexit in terram

Sadducaei eum mutus viderunt et steterunt

Contra Philonem cum Impetuo

equi bellicosi prae se ferreis currus erigunt immodici

hasta sonanti trepidat volitans ad imperatorem

Sanguinis exspirans mortem attrahebant ad terram

Illa ruit hinniens micatque minatur ocellis

allidete terram quae contremit et respirat contra procellam

In ira autem concio cito dissolvitur

Nonne Gamaliel surrexerat inter eos

Animosa ratio vultum suum implevit Sapiens sic locutus est

Si in hac tempestate furoris irae adhuc ratio

Sapientia capax est rei cara tibi ita me audi patres

Cum evigilat inter vos discordia eterna

si Pharisaei et Sadducaei si haec nomina

Separate igitur in aeternum quomodo prophetam vultis

Sed Deus potest mittere lites zelosos

Inter vos patres quia alta curia eius est

Reservatur pronuntiare sententiam Nazareni

Patribus Deus sit iudex vis esse nimis debilis

Tonitrua ferre sub ingentibus telis

Cuius contremiscunt caeli submissa pulvere

tace coram Deo et audi vocem iudicis venturi

Quiete ad mox loquetur et vocem suam

Audiet terra ortu et occasu

Dicit Deus in tempestate et in tempestate

Ossa eius spirant sicut pulvis quattuor ventis

Vel ad fulgentem ensem Ultrices manus

bibe sanguinem peccatoris terrae abyssos imperat

Aperi et devora illum sic somniator nocens

Si vero terram benedicit per caelestia miracula

Caecus persequitur cum facie ad solem

Laetabundus erexit et viso lumine patrem

Stupefactus intuetur dimitte me si accensus sum magnitudine

Ad facta forte ad mentem tuam eleva

de eo loquere cum surdi uocem hominum audiant

Aperit cum benedictione sacerdotii

Iterum audimus vocem sponsae et matris flentis

Iubilate Deo et chorus Alleluja

cum per ipsum mortui exeant in testimonium nobis

O vivam oculis iterum in caelum flete!

Respice in nos ira divina et ostende nobis sepulcrum eorum

Et comminamur ei iudicium ante quod iam erant

Si pergit impeccabiliter quod est divinius

Vivamus ante magna id

Miracula facit et Deo similis o patres igitur obtestor

Per Deum vivum inquit condemnabimus eum

Unde dixit: Nunc sol meridianus sublimis lucet

Descendit super Jerusalem : In tempore illo appropinquavit Judas

Ire ad ecclesiam sacerdotum

Festinabant gressum et Ithuriel^ et steterunt in aula

Iuxta sacerdotes et non vidi in ecclesia alta

Nicodemus autem sedebat et custodiebat silentium

omnis facies tremens sicut homo peccator

Sta et palles cum clamat tonitrus Domini super eum

Erat autem ecclesia

Sapientiam Gamalielis contremiscere in timore et in opprobrio

Et vidit eam Nicodemus et audebat loqui

Valde eruditus vir philanthropi vultus

Cum stetit tristitia et gravitas vultum cogitationis implevit

Et pax affectuum conscientiae immaculatae

Locutus est totum vultum suum Testis fidelis oculus

Clamavit et lacrimas non celavit putabat se coram populo loqui

Unde dixit : Benedictus mihi Gamaliel in aeternum

Inter homines benedictus sis oratio carissima

de ore tuo Dominus fecit te in viro forti

Et pone gladium in ore tuo

Ossa nostra diviserunt loquelam tuam adhuc contremiscunt

Nostra impotens genu adhuc deprimit Tenebrae adhuc tegit

Oculi nostri adhuc videmus Deum in procellas puniendo

ut qui exasperant contra facta sua memores sint pulveris

quae genuit eam Deus qui te docuit sapientiam

Quis tibi dedit cor obstinationis et fortitudinis

Gamaliel Messias a Deo missus

Messias vero et semen tuum esto

Sed vos estis benedicti a sublimibus prophetis Dei

Non te ergo persequitur Philo nec Caiphas

ante te possum flere si aliter vox vini

Adhuc audibile est cor tuum et si pro innocentia

Humane lacrimas adhuc movere animam tuam

Nunc vox clamoris usque ad innocentiam salvandam deplorat

Audite patres: Solus eorum sanguis effusus est

o ergo sicut procellas Dei vox vocat altiora

Effusum sanguinem vocat et ascendit in caelum

Aurem æterni audiet et veniet

Et in judicio sine misericordia pro judice mortuo

Iuda Iuda ubi est Messias tuus et si non ibi

Devorabit ab oriente usque ad occidentem

Omnes homines sanguinum suffocant Sanctum suum

Et egressus est Adhuc sedit cum minis oculo

Ibi Philo contremuit ira et ira atrox

Intra se et iram suam ex superbia se celare cogens

Sed frustra cogebat Oculi eius tenebrae et nox incubans

Circumdederunt eum et tenebrae cooperuerunt ecclesiam coram eo

Nunc aut in tenui delabi

Aut intemerata repente cruor fit igneus

Et vivifica eum potenter Resurrexit et factus est

Igneus et ex corde tumens effudit

Facies in vultu proclamatur Philo

ecce exilivit et scidit se extra ordinem et iratus est

Itaque cum in montibus obscuro propinquum tonitribusque

Horrendum iacens nocturnis nubibus unus Devolat

Plurimis armatus tonitrus ad letum accenditur

Solus ex aliis tantum capiunt cacumina cedri

Ab uno caelo ad alium nemorosa fit montibus

Ardua erunt urbes regales praevisae

Ignea mille tonantes accendite in ruderibus

Et extrahebat se Philo satanas videns eum et dixit

apud temetipsum consecrari mihi propter eloquium tuum

Sicut nos in abysso consecramus sic te Philo consecramus

Sicut inferorum formidatae defluunt aquae

Fortis ut mare flammeum Sicut volucrum flatu tonitrui

Quod os meum loquitur cum imperat sicut semper in abysso

Misanthropic cum Grimm in infinitis montibus

Dictum est a deis quod flumina

Audire didicit et narravit flumina circum illos

Dic Philo duc vinctum triumphum

Puta ergo cor tuum sensibus inundet

De quo cum homo esset nec erubesceret Adramelech

Mortuo Nazareno dicere volo te remuneraturum

Et gaudeat cor tuum in inferno quam primum videris sanguinem suum

Plene imple et veneris ad nos ut sis princeps tuus

Et perduc te ad animas heroas et suffocatas

Sic satanas pro se locutus est et Seraph Ithuriel exaudivit eum

Sed Philo stans ibi graviter caelum intuens ait

Sanguinis Altare ubi agnus expiationum offertur ad Deum

Et vos altaria alia ubi quondam sacrificia

Deus bonus odor ortu nonprofaned

Et te sanctum sanctorum arca foederis

Et cherubim tuum angelum mortis tu cathedra misericordiae

unde eterni ab hominibus antiquitus incompositi

Sedit et iudicatus de tenebris scelestos

Templum Domini quem Deus replevit gloria sua

Tuque divinarum audis Vocum Moria Moria

Si Nazarenus perdit te istos perditos

Isti impietatis ducti ab seditiosis

De vastitate non sum reus devastationis

Innocens si liberos anxia forma

Et cum tremore genibus manibus dolore dilacerati

vade et quaere Deum patrum in sanctis eius

Sedes Nazarenorum non sunt inventae in eo

Ubi sedit Deus super cherubim cum ante omnes

servi idolis suffimenta offerunt peccatori

Ubi velum pependit ubi solus summus sacerdos

Orans velata facie ad propitiatorium

Recede Ne videam miseriam Dei et oculos meos

citius frange quam haec desolationis abominatio populum tuum ferit "

Sed quid aliud possum ad propulsandum ruinam

Hoc coram Deo facio Hic sto ante faciem tuam

Deus Israel exaudi me si umquam in caelo

quam vir in terra oravit a te in pulvere 

Ad preces Eliae homicidas missus regis occurrit

Ignis de caelo et comedit eos de monte Carmeli

Cum Moyse te quaesivit terram scidit in profundum

Core vivit et Dathan descendit et Abiramides

O Deus Israel exaudi me maledicam hominibus!

Qui te subsannant et peccatorem moysi inimicum tuentur

Nicodemus finis tuus sicut somniator finis

et sepulchrum tuum sicut infernus rebellium cum homicidis

Qui procul ab altari et templo lapidantur

Durum esto tibi cor quando divinitati obsequens morieris

Oculi tui sine lacrimis esse debent

Visne mori ad Deum convertere quia clamasti

Tutela improbe et quia servitutem tuam cole

Certatum est in aeternum et impias lacrimas effudit

Tu quoque protege somnium Gamaliel Cover tenebras

Et tenebrae horribiles sedent in oculis tuis et sustine

In Nazareni auxilio et frustra languescant

aurem claude surditatem tuam terribilem finem vitae tuae

Tunc dormi et expecta Nazareni ut te excitaret

Mendacium et deficiens et frustra expectans Et si tu es vulgo

Qui dixerunt ei sicut vidisti in novissimo somnio

Nota quod evigilabit me sic stimulum calcitrat

Super sepulcrum tuum et illude ibi propheta et tu

Sta coram iudicio spiritum tuum et audi sententiam eius

Leva brachium formidatum et percute peccatorem

Nicodemum vincere Deum et exsecrationes perficere

Quod feci in honore tui Alter qui genu flexit iuxta eum

Etiam in pulvere Gamaliel ubi mors habitat

sed ira furoris tui sub quo terrae

Sic montes itis sub quibus Infernus tremit

Tua tonitrua quae sine fine tonantis circa te

nigriorem peccatorem Nazarenum tolle et verbera

A puero usque ad senem eram

tibi semper servivi et sacrificavi tibi more patrum

Sed tu Deus videat morientium miseriam

Ut rebelles Nazareni Foedus aeternum vincat tuum

Sanctuarium tuum et iusiurandum et benedictio tua non sunt valida

quem iurasti ad Abraham et post eum ad Abraham

Hoc igitur ante faciem universae Iudaeae remitto

Tuum ius et lex sic sine te vivere volo

sine te mihi procumbens in puteo cubabit

Etiam si somniantem non deleas a facie terrae

Ecce non apparuisti Moysi sicut deceptio

Quod vidit in sacro rubo sub Horeb

Nonne ad sina altitudines mirabiliter descendisti

Non tuba cecinit non tonitrua non tremefecit mons

Patres nostri et nos sumus ab immemorabili tempore

Inter populos mundi lacrymis dignissimus

vae nobis non est lex et vos non estis Deus Israhel

Solus Nicodemus ferociter retorsit Philo

Stantes insueto vultu sicut homo stat

qui sustinet calumniatorem et in se privilegium

Virtutis et innocentiae magnitudinem sentit

Grave est coelum in vultu altum in animo

Sed divinus homo cogitatione reverentiae cogitabat

Ad sacram noctem ubi solus cum illo Messias

locutus est de aeternitate et de mysteriis dei

Ubi ille in profundo vocibus plenus animse coelestibus arridet

Iuxta eum stans locutus est et vidit faciem suam gratia plena

Et plusquam humanus spiritus divinorum oculis

Revelationem paradisi vidit innocentiae sublimium

Pro radiorum lineamenta sunt aeternae imaginis filii patris

Et stetit tacitus nimium feliciter adorans coram populo

Sed tamen ut ignem potentis timeat de caelo imbrem

Leva eum sentiebat quasi ante conspectum Dei staret

coram hominum coetu et de ultimo judicio

Et omnis multitudo eum aspexit

Plena inexsuperabilis ignis terribilis virtutis

Peccatores perterriti senserunt eum acriter audire

Ave mihi quod oculi mei te viderunt divina

ave mihi spes patrum vidi salvatorem

Quod Abraham saepe vidit in luco Mambre

Solus ingemuit David vir orandi

Libens orasset ab bracchio patris

Quem prophetae lacrymis adoraverunt

Quod Deus indignus colligit et computat Deus nobis dedit

Etiam tu circum deiecisti caelos

Ut benedicas in populo tuo qui natus es a patre

Vel sicut isti te vocant somniator et peccator

O hominem innocentem qui te vocant!

et cum videris mendacium quando peccasti

nonne ante contionem Israel

Nonne a Philone adsistes nec exclamat nec dicit

Quis mihi persuadeat de peccato Ubi ibi fuit

iram furoris Philo in his labiis blasphemiae

Cur stas circa fasciculum tuum tam mutus?

Primo silentium fuit et ubique exspectans

Facies ferae plenae laetitiae facies timoris anxiae plenae

Adhuc et tacens multitudo stetit et expectabat

unus levavit et contestatus est eum sed non ibi

Inter hanc frequentem concursum innumerabilium hominum

consurgere contra Divinum et genuit et resurrexit vox

A benedictione populi undique ad caelum

Moria ab ea et nemorosa iugis Montis Oliveti

Caeci tremuerunt a voce vocationis

Et venerunt columbae et laudaverunt et laudaverunt

Viderunt homines innumerabiles quos mirifice olim

In solitudinibus cenavit et festinavit et gratias egit philanthropista

Tunc exclamavit iuvenibus in turba voce magna

Quem suscitavit ante portas Naim et clamavit et dixit

Tu plus quam homo non es peccator natus

Fili Dei tu es manus in te

Gelidus est mihi hic oculus qui te clamat ad te divina

Mihi quoque clausus est quem laetanter orat anima tua

non erat mecum tulerunt me ad inferos

Sed truces dedisti manus ad oculum dedisti

vitam et ignem vidi terram et caelum iterum

Et mater tremula me vocasti

iterum non amplius iuventutem ad sepulchrum portaverunt

Tu plus quam homo non es peccator natus

Ave mihi tu aeternus es Filius promissi

Matri tuae beatitudo terrae quam redemisti

Et dixit : Solus es et vidi terram

Cur tam tacuisti ante faciem universae Iudaeae?

Sed quid ego de hoc tibi narro ?

Si haberes oculos ad videndum et aures ad audiendum et esses

Non est in tenebris mens tua et cor tuum plenum malitia

O haberes in eo Filium Patris aeterni

Agnitus diu et si humilis fuisses ad hoc

si tantum a Deo profugisses et profunde in pulvere expectassetis

Donec a iudice de celo absolutum

Vel dicta super caput suum letum

Religio deitatis Tu sancta philanthropista

Filia Dei virtus altissima magistra Requiescit

Optima beneficia de caelo sicut Deus tuus conditor immortalis

Pulchra ut benedicta et suavis ut vita aeterna

Beatissimus fons cogitationum altae pietatis Creator

Vel si quid aliud Seraphim vocant ineffabilem

Cum radius tuus aeternus in nobiliores animas demittitur

Sed ensis in manu furentis sanguinis et suffocationis

Filia Sacerdotis primae rebellare non iam religio est

Nigra quasi nox eterna plena horrore quasi sanguine suffocatus est

quem mactatis et super aras mortuum ambulate

latro tonantis brachii iudicis

Pes tuus in inferno est reservatus Caput tuum minatur

Contra caelum cum turpitudo scelestus

anima facit cum cor misanthrope circumdabit te

Ad religionem nefandam docuisti eum suffocare

sine quo non vis esse tui divinissimi filii

Sanguis ante te ad populum polluendus est

Conditor tuus simul ac divina contenta

Religio docuisti eum ut suffocaret Tu non nos doces

Longe est a te qui natus es aeterni

salus pacis foedus vitae aeternae

Anima mea intra me movet genu tremens

Tristis et misericordia et timor ossa mea concutiunt

Si haec cogitant de omnibus in gravibus cogitationibus

Et horrent homines quos Deus creavit

Obstupesco me quotiens cogito quam parum hoc feceris

Sentis quam humile es nisi ut humaniter sentiaris

Quam impotens est ad separandam religionem et parricidium?

Et quam vulgo parvae lucidae radii pulchri?

Et solum obscure videre pulchra innocentia

Quanquam id quod curat innocentia videri tibi ?

Deus celum videt cum deo Non tremefaciet

Cum impius peccator damnat cum Seraphim adsistere

Et mirantur e caelo sublimem risum Aeternum

Si ergo sumus in domo nostra humilis pulvis

Sta et contestare eos quam pusilli et contemptibiles

Ibi stamus et testamur et si in ultimo judicio

Si autem quadam die mortuus suscitaverit ante omnem ecclesiam

Seraphim ambulent et stabunt contra nos et testificantur contra nos

Cum vox cherubim vocat et intonat

Sancti Dei vocant Deum loquentem et justum

Se ad gloriam suam in triumpho

O quomodo oramus colles ad operiendum nos?

Montes ruerunt super nos et maria absorbuerunt nos

Et annihilas nos ut nos non videant

Damnavimus eos non videre nos terribiles pios

Pater tam terribilium filiorum non aspicit nos in ira

Confirma me magnam cogitationem de Ultimo Judicio

Esto mihi mons Dei ad quem fugiam si nunc me

Mori Mediator tuus ultimus visus conlisus est

Oh nimium sentio quantum anima mea movetur!

Quid micat ancipiti nostro diademate ferro?

Cum ecce ad mortem tuam de longe

Ah frustra sublimem erigis cogitationem meam

Anima mea ad affectum cordis in corde misericordiae

Plena miseria plena timoris tonitrua tua non audiuntur

Morieris diva iuventus quem tenuit bracchium

Cum esses adhuc puer brachium meum ibi te tenuit

Te mihi cor tacito pressit in gaudio stupor

Sapientes circumsteterunt te et audiverunt te docentes

Et miratus es o tunc caelum ibi erat

Legiones ex portis aeternis infudit

Circum te audivique doces et hortaris carmina

Ecce excitasti mortuos oculi tui mandaverunt tonitribus

et obediunt tibi tonitrua libens Et sedata est tempestas vento

Surgitis sic intrastis ibi demersae sunt aquae

Sicut montes in conspectu tuo et complanata ibi intrastis

In tacitis coeli te videbant ambulantibus undas

Morieris ergo tum patris tui augustini?

Sacrosanctum decretum moriar sed flens ibo

Ad sepulcrum tuum apud Sanctum puteum Bethlehem

Ubi te Maria peperit volo flere et mori

Tu optimus omnium fili Dei angelus testamenti

Dilecte puer esto mihi finis esto finis tuus esto mihi sepulcrum

Juxta sepulcrum justi hujus juxta ossa mea

Qui requiescant incolumes et resurgant in vitam eternam

Sed quid prohibet pedem meum ab exitu huius conventus?

Egredior sanctus et purus Deus exaudivit me

Purus justi sanguinis innocentis nunc voca me ad te

judex mundi quia non habeo partem in consilio peccatorum

Sic ait et stat cadit et orat

qui fuisti Christus ante Abraham testis meus

in die iudicii adorabo te pro Deo

Tunc surrexerunt et loquuti sunt Philoni

Sicut Seraphim * maledixisti mihi

Sed benedico tibi Philonem sic me docuit

Quem pro Deo Philone colui audite me et cognoscite

si nunc Philone perire vis si nunc innocens sanguis es ?

Terret et inruerit super te sicut mare in aure nunc

Voces sonant sicut procellae domini vindictae

Si tunc audies per tenebras ambulas

Deus calcitrare ferreum gradum iudicis ambulantis

Audere summae sonitum micantis ensis ictu

Quod telum acuit crudeli cruore bibtum

Timor mortis cum procedit a facie Dei

Conturbatus es et anima tua nunc omnino alia est

Redundant et circa negligitis mori oculus

Tunc purus es iudicium coram iudice occisionis

torquentes timore trementes flentes ad Deum

Sic enim exaudiat te Deus et miserere tui

Et ideo dicit et perambulat eos Ioseph comitatus

Ithuriel autem vidit Nicodemum hominem divinum

Et surrexit seraph et fluitabat in alta mentis excessu

Brachia de oculo cogitationis

Respiciens ad caelum plena beatitudine et divina risu

Beata frons splenduit et gaudium ineffabile

Circum caput fluitabat volans Sicut ille in caelo

Custos qui amat plus tutatur amantes

Perdidit alta in extasi in collibus comantem

Sta in throno æterno sicut Eloa canit ante Deum

et citharae sonans altiori sermone imperat

A praemio virtutis ab amicitiae concordiae

Et tunc amantes cantant Eloa alterum seraphicum

Stat delectatur cithara sonare Vocibus alatis pergit

Flare post ictus cogitatio post cogitationem Audiens iuventutem

Exultat et liquescit in gaudio affectus qui non nominat

Stans autem Ithuriel et locutus est ad se

Quae benedictio coronabit te post mortem mediatoris?

Si tantas habes animas, o genus humanum

Et nunc mox Christiani similes erunt huic iusto

Et ideo dicit et non exaudit eum satanas

Quod ait Satanas autem videbat eum delectando

Et certum superis seraphum triumphum sensit

Venit Nicodemus ad Arimatheum et dixit

Cum autem declinasset ab eo, erubescebatis

Carus Joseph

Clam iam flebat se aequo animo tacuisse

Nicodemum tremefacta moerore deficiens

Non loqui. Iustus respexit ad caelum innocens

Et miratus est Nicodemus ecclesiam

Et notantur vulneribus animae in die judicii

Vulnera iam torpent animi

sed statim apertae sunt dies retributionis aperti

Ad sanguinem perpetuum si tunc testis non stupeat

quem iudex mundi misit in cor hominis

Conticuerunt omnes. Coetus iam separari

Si non venerit Iscariotes discipulus odii

Iudas Iscariot introductus est

Obstupui, praetereunt contionis agmina pontus

Et accede ad summum sacerdotem placido vultu

Et excepit eum et inclinavit faciem suam ad Iudam

Iudas secreto pontifici loquitur

Ad synagogam et dices adhuc derelicti sunt in Israel

Qui non adorant idola Homo est discipulus eius

et tamen ad servandam legem patrum fortis

Merens praemium Scarioth sumpsit praemium

Et repleti sunt gaudio patres eius,

Si ab ecclesia dimisit, merces illi erant minora

Sed plus spei adhortatus est

si modo sapienter et studiose rem gesserat

Odisse quem praetereuntem vidit Philo

Ab ignobilitate populi participes sui honoris

Debuisset id ipsum excruciat

Descendens super eum, et accensus ad opus suum

Diu speculatus est Iscariotem vide victorem

Ad pugnam primus homicidarum ludibrio ac triumpho contendit

Id quomodo eruditus est heroibus crudelitatis

Et philanthropiae sensus eum obstupefecit

Somnium autem aeternae gloriae circum oculos eius volitans

Blossoming Laurels circumdari victor scriptor fronte tantum homines

Bestiae, sicuti est, inmortales imitentur

Pretiosum tenet leo volat ad mortem

Iam ferrei aures suaviter resonant

Tonitruum hebes audit intrepide lamenta morientes

Ac oblivisci etiam Christianismum illum invitavit ad amorem

et una die suscitabit eum tonitrua cum mortuis in iudicium

Iudas comitante oculo et voluntate pharisaei

Et in somnis aureis ibat ad quaerendum

Iesus e tenebris prope Cedron exit et ambulat

Per palmas in convalle videt Jerusalem iacentem

Et templum eius imago uidet ecclesiam inimicorum

Et primus Christianorum Ecce testis, sic dixit

discipulis iam non fleo filiis Ierosolymis

Videte sepulcra sancta, quae omnia occidit

Sed multi sunt ex filiis qui erunt aliquando mei

testes mei apud te nunc iudicium quiete volo

Perfectio patris mei Mox omnia tibi revelabuntur

Petrus et tu iohannes ambo ite ad ciuitatem

Occurret tibi iuvenis in muro Ierusalem

Hic iuvenis amphoram fert et se videt

Quaere te saepe et ama duos alienos sequere eum

Quo vadat : ​​Si veneritis in domum , dic incola

Noster magister nos mittit ut hic festum celebremus

et probus te accipiet in cenaculum

Cito duc iam parata sunt discipuli

Omnes ita paraverunt agnus ad prandium

Petrus non tardavit cenam videre paratam

Eia age ad alta podium domus et aspice desiderium

Ad partem civitatis quae Bethaniae

videre Iesum venientem, oculis alatis

videt pia mater per omne discursum

Ite cum paucis amicis cum Messia suo

Lassata et plena doloris - quaesierat filium per dies iam

Noctes longas clamavit, sed dolore non foedatur

Maria exiit dignitatis suae nescia

Qui innocentiam suam et severam virtutem custodivit

Cor purum ab elatione non dehonestat animam humanissimam

Valet si una ex mortalibus filiabus Evae

Eva primogenitus innocens

Excelsus ut cantus eorum, clemens ut Iesus et dilectus

A filio venit cum amicis qui eam semper sequebantur

Lazarum, quem Christus nuper suscitavit a mortuis

Lazarum caelestis sentiamus et certus vitae aeternae

Iuxta eam ivit dejectus aspectus oculi

Respexit profunditatem majestatis

Ineffabilis lingua hominis christiani moriuntur

Nomina sua sentiunt et per risu in morte vocant

Lazarus cogitabat de morte et resurrectione a morte

Quia Messiam respicit sicut aeternum

Captus de pulvere per imbrem Dei ascendit

Maria soror eius, auditor devotus Iesu

Qui effudit illum in sua innocentia et tranquillitate

Quia elegit partem aeternam ante pedes eius

Hunc germanum celestem sequebatur placidum vultum

Tectus pallor letalis in oculis plena melancholia

Maxime tactus lacrimam retinuit quae semper clamat

Jesus nomine a Nathanael suo dilecto

Iusti dederunt fratri coeleste

qui mortuus est et resurrexit a mortuis primitiae dormientium

Sanctae puellae cogitationes contremuerunt huc atque illuc

Placide mortem venturam sentit propter nathanaelem

Tantum propter fratrem caelestem propter Lazarum

Luget eam pro pallore collusorum loqui

Iuxta eam ambulavit decens Cidli, filia Iairus

Vix duodecim anni intercesserant in sua innocentia

Cum hilariter floruit, et a iuventute hilariter floruit

Dormit in regno pacis Todt

Tunc Messias venit ante oculos matris cidli

et vocavit eam de somno suo et dedit matri suae

Resurrectionis notas gestat sancta, sed novit

Non ea gloria qua vita coronatur

Non deliciarum floruit pulchritudo iuventutis crescentis

Nec magis in corde tuo caelestis amor

Et abiit ibi et crevit pulcherrimum de filiis Israel

Sulamith , cum mater eius evigilasset ad malum

Ubi peperit filiam suam in die frigoris

Molliter sopitos filiam ore sonando vocavit

Vocavit ergo Sulamith , quae primatum sequebatur Sulamith ,

Myrrha sub umbra et sub nocte vocat

Ubi in nubibus odor caelestis amoris

Stetit et inspiravit in corde suo primos sensus

Et cupiens tremens juvenem reperire docebat

Qui fecit sibi hunc sanctum tremorem

Ita ambulat Cidli, in manu Iesu pendet

Et crine volanti in flore vitae

Pulchra est sicut iuvenis David, cum esset in fonte Bethleem

Sedens et inritans in fonte audivit omnipotentem magnum

Sed non ridet sicut David comitatur decens Cidli

Quem semida a morte divina excitavit apud Nain

mater autem Iesu levavit faciem suam et vidit

Ibi Petrus stans festinavit invenire Messiam

Descendit Petrus in prætorium, et venit ad eam

Et cum viderent eos venientes, mirati sunt

Qua visa, haec de majestate spiritus

Hanc educationem dignitatem ita induerat

Qui antequam homo factus est creator fuit et iterum futurus est

Dum nova corpora immortalia dat animabus aeternis

De pulvere resurrectionis vocabitur ad futura

Socii eius inter filias Iudaeae

Duo lepidissimi erant et matri carae erant

Amandus et superatus a Propheta tuo

Ambulavit iuxta Mariam mitis et secreto humilitate

Sicut ante omnes montes Thabor Iudae eminet

Testis est Iesus gloriae — etsi Sion etiam in quiete est

Montem Oliveti sublimem Messiam tamquam dulcem suscepit coram Deo

Saepe cum orando nititur frontem fert Moria

Exalta sancta sanctorum Dei et tremefacta subtus -

Sed ante omnes montes Iudaeae Thabor gloriosus est

diffunditur Thabor coram Deo summi transfigurationis testis

Sic inter sanctas feminas princeps Maria

Ubi non vidit Iesum inter discipulos cariores

In melancholia stetit quia loqui poterat

Conversa illa ad Ioannem vultum est et flens risit

Quo bracchium meum, saepe cum vultu puerili

Ad cor meum tetendit - contremisco vocare filium

Est enim longe sublimior quam mater mortalis

Nimis mirabilis et magnus natus de Maria

et amandus - ubi est o carissime Johannes ?

Ah ubi est aeterni Filii?

Ubique anxie quaesivit ne Ierosolymam veniret

In urbem violatam cupiunt occidere

Ah, cupiunt occidere quem manus meae tulerunt

Lacrymis ubera mea suxisti oculos

Respexit maternus cum esset puer florens

Mitis Ioannes respondit: "Iussit nobis"

Hic parare ei prandium ad immolandum Agnum Foederis

Mox ipse a Bethania veniet

Loquere ei cum venerit quod cor tuum narrat tibi

Tam materno tam digna Propheta nostro

Conticuerunt omnes et soror Lazari auditoris Iesu

Leniter innixa dilecto Cidli ad Cidli

Iam appropinquavit Semida, sed tacuit et terram intuens

Sciebat dolorem qui diu cor Semida feriebat

Et respexit ad eum et vidit sensum

Videbat celsitudo tua in oculis animae eius plena melancholia

Quae coelestibus ornatur virtutibus passio

Tunc liquefactum est cor eius et hae cogitationes susurrabant

Ille mihi vitam fert generosa iuventa melancholica

O dies eius cum tristitia, dignus eram nimis

Tuus Cidli meruisti ut me tam caelestem diligas

Optavi iam pridem tuus esse et discere a te

Quam pulchra est beata virtus amandi vos

sicut in diebus patrum dilectae filiae Hierusalem

Sicut agnus iuvenilis ludere ad nutum tuum et voca

Sicut rosae in valle, ut primos dies erigat

Sic formari in amplexu tuo

Ut sis tuus et te semper amem, felicissima matrum

Cur mihi legem caelestem iubes ?

sed taceo, et obtempero sapientiae piae matris

Et vox Dei in ea dicor

Surrexit, et ad modicum terrae

Mortales filii ei soli dare debes dolorem tuum

Lamentationes tenerae tuae, nobilis iuvenis, minue

Utinam mihi vita sola consolationi daretur

Quod dulce vidi risu in facie

Cum scires nullas lacrimas nisi lachrymas gaudiorum

Cum esses adhuc puer et ego blandibar pauperi

Mater tua ruit ad tuum

Ita cogitat frangit cor se tenere non potest

Clamare tacens lacrimae Semida clamorem vidit

Utrum illa statim evolvit velo ocellos

Semida tacite exit et exeat

tristi vultu despicit et in se cogitat

Quid est, clamat? Non potui videre eam clamantem iam

Nam cor meum lachrymis nimis cara fregisset

Lacrimae formosae tam adhuc formatae, tam tremulae in oculis

si quis vestrum propter me flevisset

Pacem mihi quis fuissem, adhuc me querentem

Semper in circuitu eius vita mea tristibus meis tormentis plena

Adhuc unus diu cogitationem ab ea

O immortalis in me casa!

Alta habitatio anima nata Dei anhelitu

Haeres imaginis creatoris prope aeternitatis

aut si quid aliud inmortales, cum natus esses, vocaverunt

Loquere, rogo, doces me obscura revelare

Fatum meum patefacio nox impendet

Loquere, responde mihi, taedet te interrogo clamans

Taedet luctus in hac melancholia vitae meae

Quare cum eam videam, quae ad immortalitatem surrexisset?

Vel procul ab ea non cogitas de Cidli

Quid igitur sentio in corde meo exuberante?

Novae cogitationes me nunquam ante cogitaverunt

Trementes cogitationes magnae quae penitus dissolvuntur in amore

Cur vox argentea e labiis Cidli excitare?

Quare ab oculis eius obtutus plenus anima mea cor tundens me

Talibus adfectibus me movent

Qui circumsteterunt me sicut in contionibus

Quisque purus ut innocentia et magna, ut facta sapientum

Cur dolor alis tegat media nocte ?

Tum caput meum et in somnos mortis conde me

Cum eam amo, non tristis cogitationem explico

Oh, ergo volutabar ad sepulchrum quod tam propinquus fui et clamavi!

Quies mortis horror me audit

tum saepe cum valido maerorem infitiari volo

Anima mea omnes sensus in se colligit

Quae testificantur ei de nobilitate et immortalitate

Sic ei dico, uester esto, coeleste

Tu es inmortalis creatus Sic dico celsitudinem eius

Et constantia, sed silet ad consolandum

Vulnera despicit et flet et tremit

cur solus in aeternum non sum solus dilecte

Amore supereminet cor meum super corda nobilissima

magnum et miserum quid in me est

Si eam dixeris nomine eius , delebo memoriam eius

Quae vox Dei est illa cum sancto blaeso?

Et cum harmonia tantum animabus tenerioribus audibilibus

Dixit cor meum amare eam usque in sempiternum

Itaque te semper amare cupio , sicut me tacite amas

O quam taces, cum adhuc ausus es Cidli

Tremens cogitare mihi factus es, quam adhuc erat cor meum?

Quid me delectat spiritus creatus, cum me dilexit Cidli?

Quae campi requietem circa me, O mihi quondam?

Dulcis cogitatio de te et dolor meus non polluet te

Tu mihi Caeleste uno non breviore tempore

In aeternum meum vocavi qui creavit me

Omnis virtus altiori innuere quae mihi alioqui invisibilis fuit

Per amorem didici intelligere cum tremore

Cor praefectum signum secuta est vox officii

Audivi longe crescens blaesum tuum, ambulans in silentio

Sonum divinum audivi cum nemo eam audivit

Et non in vanum sicut puer plenus innocentiae flexilibus cordibus

sequor legem vocis molliter imperantis

Ut tua possideas, mihi es carior ulla

Quae creatio nulla est maculata culpa

Quale mihi donum eras a Deo, Quam grates datorem?

Me tua quasi alis innocentia geror

Propius ad amabilem venit ille qui te tam pulchre formavit

Qui cor meum tam affectum tuumque tam coelestem

Sicut mater tua cum risu delectat

Quia natus es super te suspensus et quomodo innixus?

Mortem times per tuam faciem, quam illam amplecteris

Illa tacite veniente pedum sonitum ademit

Nondum audivi vocem adjutoris in Juda

Saepe igitur anima mea habet cum omni sensu

et in omni delectatione sua quae commovet in fortitudine sua

Focused in magna cogitatione creatus es

Expande super eum, suspenso animo

Vidit eum omnem cogitationem aeternitatis, vidit de fine proposito

exsistentiae suae in eo jucundo ebrius

Ut raro cor hominis de caelo infundunt

Sed in tristitia quae modum non habet, non est finis

et pavet innominata formidine mortis

Anima mea putavi dissolvi

Illa cogitatio noctis et solitudinis

Tunc ego ab omnibus relictus sum, tunc solus eram

Oh, tu iam non eras meus. Solus eram in creatione

O per omnia sancta de virtute et amore

Propter speciem innocentiae animam tuam

Altior est pulvis terrae et si quid etiam pretiosius

Si quid est altius, cum a morte evigilaveris

et cum omni inmortalitate quam induis lumine

inter coeli caelicolas quondam circa coronas

Pro praemiis virtutis adiuro te, Cidli

Dic quid est cor tuum cogitare quomodo sentire quomodo possibile est?

Hoc cor meum amat cruentum cor

O magna cogitatio, horror dulcis cogitatio!

quia resurrexit a mortuis, quoniam resurrexit a mortuis

ne moriamur et ambo superiori

Melior vita Sed tace nimis audax nimium desideria ardentia

Haec cogitatio fortasse me longius tulit et amavi

Tu nimium vehemens , nimium valeo Amor mecum ?

altior illa vita quam haec in pulvere

Vivere cupit, cum sitne, an in terra

his accensus sum Creator aeternus caelorum

Creatorem nostrum amare etiam magis cupimus

Sed divinus Filius Adoravit Iesum

Salvator meus in periculo occidendi

Estne nunc? Sed quomodo possum credere

quia qui me suscitavit a mortuis morietur

Et quotiens non iam ineptias persecutiones effugit?

Si adhuc deest, his periculis ei minari licet

Non tam melancholiae me dolori trado

Ignosce ergo, dilecte Salvatori

Diripite te a dolore quod solum ad te pertinet

Luctus unus tantum requievit et non datur in perpetuum

Anima tua in illo eventu plane feruntur

Quem aeternus destinavit excelso Salvatori tuo

Ita cogitat discedere Ierusalem ad quietem festinare

Sola saxum nuper excisum ad sepulchrum

Jesus autem mater stetit, et non venit Joannes

dixit anxie properabo obviam ei si modo parricidalis est

Non iam inimicos suos ad prophetas mortuos misit

Si adhuc vivit filius meus adhuc vivit et si valeo

Ad eum iterum oculis meis

o prophetae formaque mei puerique figura !

Tum vultu clemens ad matrem

Dignus subridens, sic ego tremens audeo

Ad divinos pedes - ignovit

Maria Magdalene flevit ante pedes eius

Qui non est mater eius - periculum faciam

Tremens iactare me volo tenere stricta ad me

Flete ante eum et oculi mei defessi flent

Volo intueri matrem in facie et dicere

Nam lacrimae primitiarum misericordiae tuae

Vos qui nati estis, ad illam delectationem clamastis

propter illam beatitudinem quae in cor meum effusa est

Quemadmodum in triumpho natam tuam cecinerunt immortales

Si semper carus fui tibi , et si cogitas retro

Quomodo matris gaudium puerili gratia reddidisti?

Cum ergo solliciti essem inquisitione, inveni te in loco sancto

Inter sacerdotes qui te intuebantur tacita admiratione

Quam apertis armis ad te rui, jubilantes!

Templum et magister non videbat solum stricta ad cor tenuisti

Et adorantes oculos meos ad eum qui est in aeternum levavi

Eia praegustatio coelestis gaudii hujus aeternitatis.

Sed non me respicis propter humanitatem tuam

quam omnes gratiam dormientium

miserere mei et vive'

Sic memorat et properat. Magna cogitatio volat

Igneus in caelum ei a quo putabatur

Sed eternus filius vidit matrem ambulantem

Non oculo humano oculo quo

Omnis vermis parit pulverem, super quem habitat

Ille ubi vita volat et cogitationes Seraphim praevident

Ah, volo plus tibi misereri quam matris meae

miserere filii tui, miserebor tui

Cum resurrecturum sibi putavit ac cepit

Alio modo vespera veniebat nunc

Omnes circa eum tacent , etiam invisi

Sic tacite ambulabant et lento pede veniebant

Propius ad Calvariae situm haud procul a monte

Erat sola sepulchrum in scopulis pendentibus sculptum

Hoc a sapiente conditum non est defunctus

Ioseph ab Arimathia in ultimo die obitus sui

Hic stans supra humum et nesciens quis aedificavit eam

Quod templum aedificavit et quod templum mortuum est

Iesus stat ad monumentum et spectat profunditatis divinae plenum

Si altitudinem Golgotha ​​ostendit, quomodo deus homo cogitat

Ah, iamque diem sopitis languescunt onera diei

Venit orans nox super Gethsemani mox quieta voluntas

Alius dies illuminet collem qui oritur in crepusculo

Golgotha ​​quam turpissimi ossa tegunt

Altare factus es, sacrificium promptus est

Ibi mactari mox cruentatur

Mortem humano generi Tunc pater meus me videbit

De throno ubi fui, Seraphim videbunt me

Et testes excipite ab his pro quibus morior

Mors , haeredibus Vitae aeternae Ad Dexteram Patris

sedi indutus gloria, creator hominum

Et amicus creatus ego sum frater eorum

Et induta gloria vulneribus plena

Ego sanguinem vita mea pro ea in altitudines tuas

Golgotha ​​deinde hic se convertit et aspexit ad monumentum

Tunc ego hic volo in quiete testudine frigus captare

Paucis horis obdormiscere sicut in regnis beatorum

Mollior somnus quam Adam fingitur

Magnum quippe aenigma mortis ei revelatum est

Et ipsum triste vespere sanctorum custodum

Statutum erat ei ut iaceret et moriatur

Multa saecula dormiunt et super eam pedes debent

De filiis suis vocem eorum non audit

Sed et ipsi mortui sunt et ossa eorum sunt

Incessit pede filiorum incertis gradibus

Eia inter gaudia iubilantis aeternitatis una est

Comparare ad beatitudinem meam evigilabunt

Omnes in die fletus beati

Et ad triumphum evigila cele- brationis iubilationis

quia obdormitavit corpus meum in utero terrae

Ossa Filii hominis, ad vitam sæculorum

Tum dubitans pulvis anxia

Omnis lacrima silebit. Mors a risu veniet

Et dulce triumphi cogitatio Nec gravis fit minax

Et mors ultra non erit in regno novo terrae

Si cogitem illum, tremit ossa mea

Et sensus hominum silet, Veniunt et errant

Vestibus albis nitent ornati multi etiam vulnera

Sicut lucida vulnera Filii hominis gaudent

esto victori et voca filium et voca fratrem

quis est in terra dinumerare quis est nomen tuum in caelo

Millies millies mille sunt omnes mei

Ego omnia ad innocentiam creaturae renouavi

Calvariae me mori videas et hoc sepulchrum mihi sit requies

Sic cogitat et properat, murum Hierosolymis invenit

Judas stans in crepusculo silentio permixtus est

Iam innocentiae expressio inter sanctos erat

In vultu fallaciter hilare cor eius adhuc palpabat

Sed Ithuriel antecedit eum et audit ab arbore summa

Palma in occursum adventus pedis Messiae

Umbras se demittit dum Iesus arborem transit

Ambulatur invisibiliter iuxta eum et loquitur sicut anima

Cogita de ultimis sensibus Christiani qui dormit

Leniter, blandis verbis eum admone de miseria Iscariot

Transierunt oculi tui est omniscius

Et tu scis indignum , quod te prodidit

Docuerunt eos qui viderunt mirabilia tua

cui arcanum illius vitae os tuum revelavit

Quem discipulum vocari dignatus es, tradidit te

alta vox volans Eloa adhuc sonat mihi

Adhuc labia mea seraph aperta sunt mihi dulciter in aure mea

Cum vocavit me ad thronum tuum ut festinemus ad terram

Et esse iscariot angelum peccatorem derelinquo

Non sum angelus eius, ultra testimónium suum in die ultionis

Volo eum esse et contra eum cum voce tonitrui

Oratio mea bracchium et inter lucidos sellas

Qui digni sunt, qui tecum judicare terram

Noctem tenebrosam prodeunt in thronum iudicantem

Expande manum meam et dic 'Per eum qui misisti'

de summa cruce vitam suam fudit

per manus dilecti Iscariotis notavit se

Ipse dies tremendus moritur

Fatum caput inclamat magnis factis

Invocatur ille malus, dignus judicatur

Et abiiciendus est a facie Filii hominis

Dignus est ambulare vias mortis aeternae sanguis ipsius

ipse innocens sum a sanguine peccatoris

immortales autem viderunt in oculo mediatoris ut posset

Dolori dedo etiam plura dixit

O diversae omnino cogitationes clarioris prospectus!

Ego prius a discipulo philanthropist

Iudas aliquando mortem suam per vulnera pulchra testabitur

Sit martyr etiam, audite alta cantica

Cantamus victoribus Id quomodo periisses

amicus ergo tuus animam tuam levi indueret

Ad manum igitur triumphans ductus est ad Christum

primo victores longe

Sub sellis aureis duodecim electi mediatoris

Monstrasti cathedram tuam magnificam delectaberis

Aspectu fulgentis sella et Dess in throno

Superfluum volo te amicum, volo fratrem

O Beata voce te Serapham vocavi

Meus Iscariotus tunc haberet me in arcano Christiano

Doce quid senserit in anima

Quia spiritus prophetarum descendit super eum de celo

Ex quo accepistis virtutem spiritu edocti mori

Inenarrabilia verba oravit peccare non potuit

Quia cor tuum ad innocentiam paradisi refectum est

Sed piae mentis extasi iam abierant cogitationes

Sicut fons ridens, flos vitae arescit

Mox iuvenis in spe moritur ante annorum maturitatem

Sic transierunt: Meus discipulus me dereliquit

Breve spiritus sancti custos nunc solus ambulo

Inter angelos regiones me silent

Deus Christus resurgam in caelum

Aut honoratus sum ut te moriar

Et convertit Jesus sepulchrum suum ad seraph et dixit

Simon Petrus etiam furore vastatoris quaeritur

Be his angelo Duo erant custodes Ioanni

Petrus eas quoque. Audiet una die carmina

Qui canitis victoribus, et in morte similes estis

Quod ut audivit Seraphim, exuluit gaudio

In amplexu Orionis discipulum suum protegens

Iesus iam ultimo festinat cum discipulis suis

Ad festas epulas multa palatia alta Ambulabat

Peccator Magnificus nunc migravit in quietiorem habitaculum

Probi viri ignoti procumbunt silentio

Circum paratus Agnus Foederis Prope Messiam

Johannes iacebat et subridens molliter multo magis hilariter respexit

A facie eius manavit in ecclesiam

pax et melancholia et profunditas et beatitudo in ecclesia

Talis est Ioseph postquam primos raptus sentiens

Fuerunt iam lacrimae inter fratres

Sicut lacrimae magnae in videndo oculo tacebant

Cum ad eum sermo rediret, non iam frater eius erat

Beniamin Halse pendebat et pater eius adhuc vivit

cantate mihi carmen amantis amato

Orationes luctus amicitiae Sicut tunc discipulus

Qui vocatus est princeps Jacobo filio tonitrui

In sola Patmos etiam revelationem vidit

In pectore Messiae, plenae animae affectu locutus est

Et suspexit ad caelum ab oculis amoenae

Fluat igitur carmen meum plenum sentiendi ac beata simplicitatis

Iesus autem loquebatur et cum tristitia intuebatur ecclesiam

Ego sum sincere petitum ut hoc prandium apud te

Priusquam patior mox explentur verba testium

Qui me praedicaverunt, tu nosti prophetam

Quis dignus fuit videre deitatis manifestationem?

Vox Seraphim audiverunt lacum in throno

Coelum cum festivo alleluja

quae sonitum templi contremuerunt limina

Et repletum est sanctuarium sacrificiis nubibus

Eo tempore aderam cum patre meo

Sacra Sancta, quae vocantur Sacrificia, mihi quoque exsurgunt

ex aris aureis. Me quoque templum contremuit

longe enim eram prius quam Abram ante aquas

Haec terra sancta cum montibus Dei surrexerunt

antequam mundus eram sed haec cogitatio

Nondum magnitudinem eius tenes vates coelestes

Gloriam divinitatis quisquis vidit, habet in futuro

Similis est tibi visus et doctus a spiritu

Sic ab eo praedicatur pulchritudo divini hominis

Sua forma abit risus placidis annis

Omnis pax vitae abiit miseria peccatorum

Venit totus super caput eius. Homines tacent

Cum videas miseriam in anima convertis

Faciem suam ab illo, sed habet dolores nostros

Nostram miseriam

Propter culpam suam Deus peccatorem concussisset

sed propter nos plagae illae apertae sunt

sanguinat Nos scelestos manu fata

Rapit illum pro nobis Patitur illam pacem

Salus ala sua tegat nos

Quia omnes lunaticorum viam ambulavimus, omnes

Miseri erant satis ad nostram sapientiam eligendam

Ideo vindex in eum reatus est

Ipse est Redemptor noster et in iudicium vadit et laborat

Obediens fit usque ad mortem et non aperiens os divinum

Quomodo agnus mutus ad aram ductus est?

Itaque patienter ambulat et tacet. Nunc est

Detrahetur de curia qui modo reconciliari potest

Dinumerate qui sunt sancti per eum iusti

Quia ipse pro peccatoribus animam suam immolavit

Omnes generationes ad novam creaturam excitabunt

Et vita eius erit aeterna » Sic Redemptor ait

Aspice caelum et tacuisse diu

Nunc continua est ultimum tempus sumus simul

Hanc cenam cum amato ero

Nunc iam non fruitur fructu beatae vitis

agni etiam in valle solus in tuguriis pacis

Ubi multae mansiones ibi erunt Messias tuus

Vale et una cum patribus congregatis unionis

Novae celebrationes non valefaciunt

Jesus tacebat, et discipuli circum eum sic erant

In Moria populi sancti ibi sapientissimi iuventutis

inter filios Abram da Salomon ad altaria

proiicit coronam suam coram eo qui est aeternus

Et completa est ibi oratio visi- bilis consecratio

Impletum est templum nubibus gloriae Dei

Sacerdotes qui videbant amplius sacrificare non possent

Et cantus alleluja obticuit

Omnes tacebant Tantum interdum una orantes

Faciem suam cito in horrore sancto levavit

Ad noctis visiones tremula

Sanctus Sanctus locutus est, et brachia ad coelum levavit

Discipuli autem tacuerunt et sic locutus est Lebbaeus

sicut ille contra Iscariotam submissa voce

Ah, nunc certo scio, Filius hominis morietur

Quidquid alii discipuli de orationibus suis cogitant

Qui toties a morte nos tenet

Mors vagi lassi Somni miserere mei

Cum optimus quisque ad altare ducitur

Veni ergo unica solacio mea

Interrupit orationem adulescentis. Messias vidit eum

Tu quoque Iscariot cum melancholia philanthropica

Et circumspiciens ecclesiam, ait illis

Dicam tibi, hic cum meis

Est discipulus qui me tradet unus de duodecim

Contio trepidatione completa est

Dominus sum I. Messias respondet Ita unus e duodecim

et vos unus ex vobis qui recumbit mecum pactum

Etsi hic vultum severum iudicis velavit

Verum est Filium hominis, sicut videntes praedicant

Vae homini sublimem divinam viam

quis eum prodit utilius tibi si natus non esses

Iesus gravi respexit. Iterum autem interrogavit eum Iudas

Iesus in inferiori voce respondet Tu teipsum dixisti

sed meditationes tranquillitatis mediatorem iterum exhilaravit

Dulcis cogitationum aeternae salutis memoria stetit

Mortem obire iam dixit solennia verba

Tot sacerdotes Christiani, tot de plebe

Audacter prophana et in magna carmina sententiam mortis

Se vocatum non novit eos qui divinius vixerunt

et non est in cruce mortuus ut pro peccatoribus satisfaceret eternis

Omnes panes, quos consecraverat, ab eo acceperunt

Et calicem sanctum omnes cum humilitate venerunt

Et tolle de manu eius in silentio lugubri

Sicut Johannes appropinquavit et vidit calicem lucidum

procidit ad pedes Iesu et osculatus est eam flens

Tum lacrimas torrens siccum crispans

Videat gloriam meam, dixit Jesus, et respexit

Vsque ad patrem Iohannis surrexit et vidit

In profundis Aulae Seraphim clara ecclesia

Et sciebat seraphim quia uidit eos iohannes

Stans in raptu amisit Celsitudinem Gabrielis aspexit

Perturbatus stupens aspexit coelestem Raphaelis splendorem

Adoravitque eum etiam humano fulgore Salem

Et arrident armis

Et seraph amavit

In placidis Messiae oculis vestigia divinitatis

Et tacitus in cor Messiae excelsi mersit

Gabriel autem leni aura surrexit et dixit

Ignem ad Jesum, amplectere me, ut hunc amplexus es

Mediator Dei Messias ei dicit tibi servies me in throno uno die

Gloria mea, et sta in luce gressuum

ubi stetit Eloa ad sanctum sanctorum dei

Gabriel eum adorat Iudas novissimus venit et se proiecit

Sicut Ioannes ad pedes Iesu dixit ei Deum

Surrexit Iudas et dedit ei calicem mortis in monumentum

Et excepit eum cum pace

Pupillus concussus est spiritu et alta voce locutus est

Ego scio omnes quos elegerim, sed unum

Dicam tibi nunc me tradet cum factum credas

et ut sciatis quomodo retribuam illis qui fideles sunt

Audite igitur a me dignitatem victorum

Me quisquis , quem ego mitto , carpit , me ipse trahit , at quis ?

Ita me lecturum etiam colligit eum qui me misit

Nemo proditor coronam hanc accipiet, dicam iterum

unus ex vobis tradet Filium hominis

Alterum iterum sollicito timore aspexit

Petrus annuit Johanni ad cor Messiae

Domine quis est ergo leni voce rogat Ioannem

Quem panem hunc intingo, quem fidenter amo

Et in fraternitate fraternitatis, Johannes est

Sic Messias dicit et buccellam dat amicitiae plenae

Iudas Scarioth et Ioannes hoc viderunt et conturbati sunt

Sed de philanthropia de propinquo proditore siluit

Judas cum impetu abiit. Nox venerat

noctis terrore truces circumdederunt

in tenebras respexit et ad se locutus est

Ita pro certo scit. Nunc mitis erit Johannes

Qui semper ridet, cum tu circum se dicunt

Omnia nota ei de corde Iesu dic

Omnes cognoscent praeter novos principes

Fugiendum est antequam reges fiant forsitan quod Johannes

mox risus eius oblitus est et Petrus vincula non audax est

Et hic per se fulsit, hic somnium accendens non laboravit

Et ipse Jesus quam stricte quam jubens imperavit

Exsurge Iudas ergo non imperat dilecto Johanni

Verum est quod reges non imperantur, eos videre volo

Ante reges sunt in catenis eos videre cupio

Sed boyfriend vult mori Quid est illud

Is moritur pro eo qui mortuos ipse suscitavit

Mori solum vult cor mollire ne sis nimis homo

Perdolentis Cordis Si decedit, fortuitum fuit quod nihil ostendit

Cum toties ab hostibus evaserit, somniator est

Et non a Deo missi sunt etiam sacerdotes nostri

Deorum cultores semper oderant

Et secundum legem Moysi faciunt ego conscius eorum

sed non morietur, sed videre eum in catena volo

Sicut fortassis loquitur ille de discipulis dilectis

Princeps dignitatis obliviscitur et etiam humilem Iudam intuetur

sed properandum est, principes Ierusalem exspectaverunt me;

Sic cogitat festinat ad palatium pontificis

Concio jam satis sancta erat, tum pia

Plebs sancta in pulchritudine mundiore, facie victoris

Cuius vulnera iam micabant iuventus Christianorum

e sepulcro Ananiae deus mentitus est

nemo ignobilis sanctam unitatem magis profanat

Iesus magnitudine sua et propter vicinitatem

eius expiatio in lucem aeternitatis

Electis divina maiestate et tranquillitate locutus est

clarificatus est autem Filius hominis etiam si sit homo

sed et Deus per ipsum clarificatus est quoniam per ipsum caeli

Summum divinitatis secretum homini per ipsum revelatum est

Pater quoque eum sine fine misericordia transfigurabit ?

Mox reperiet eum in homine in sua pulchritudine

Tristitia tua me obloquitur cur fles liberos

Verum ego te relinquam, me exspectabis

Et non invenio vos non potestis ire viam Eo

Sed noli flere amplius me iterum videbis

Mandatum novum do vobis filii,

Quanto excelsius magis quam id quod statuta docent

ut diligatis invicem sicut mediator vester vos dilexit

Sic diligatis invicem, tunc cognoscet mundus

Meum te esse, cum te mutuo sic diligas

surgens Simon Petrus et accedens ad Iesum dixit

Dominus quo vadis non potes me nunc sequi

Dixit quondam Redemptor, sequere me ad ambulandum semitas

Ad haec respondit Petrus me ambulo igni

Cur non te nunc sequar? Ego vitam meam dedere

Pro vita tua vitam tuam dedisti, iterum dicam

Simon ter ante lucem negabis me

Jesus resurrexit, et genu flexo dixit

Discipuli iuxta eum adoraverunt. Omnes etiam praesentes estis

Dixit Redemptor melancholicus Hic di- cuntur discipuli

vocem non amplius audio, omnes praesentes estis

Iudas Iscariot absens respondit tremens Lebbaeus

Tunc medians vultum levavit ad aethera

Elata voce Oravit hora

Ut ostenderet in pulchritudine tua

Nunc ergo ostende ei patrem, quoniam per ipsum clarificaberis

Omnes mortales sub sua potestate dedistis

resuscitare eos a morte et in vitam aeternam

da eis Sed vita aeterna est tibi pater

Qui es aeternus et quem misisti

Iesum Filium et Gubernatorem video Patrem in spiritu

Iam habeo plenitudinem omnis perfectionis in terra

glorificavi te peractum divinitatis decretum

Nunc coronae me manent ad dexteram Tuam eris mei

reddens gloriam quae mea fuit antequam crearemur

Annuntiavi nomen tuum formidatum electis

De peccatoribus dedisti eis mihi sapientiam

Quod docui — testor eorum cum fidelitate custoditus sum

Nunc quoque agnoscunt, quod habeo, abs te esse

Quia docui ea omnia, tu me ipse docuisti

Acceperunt igitur divinam veritatem

in corde meo sum missus a Patre

Pater pro eis rogo, non pro mundo, quia et tui sunt

Quia in omni possessione beatitudinis sumus uniti

pro eis pater, pro eis clarificatus sum

nunc terram relinquo sedis caeli

Pater ad te revertitur, sed in terra manent

Diu vide dolorem peccatorum et eorum miseriam

Fideles sint, sancte pater, altae cognitionis

habebunt ab eo qui iam reconciliatus est

sint unum sicut sumus domus plenae fratribus meis curae

illis etiam, cum adhuc essem humano similis, vigilabam

De spiritu tuo immortali hic pater meus es

Ego neminem perdidi, solus filius perditionis habet

dereliquit me et factus est testis prophetarum

Nunc ad te venio, quod cum illis sum

adhuc in hoc mundo quod cogitant gloriam meam

Gaudeo autem quod verba vestra gaudeo

pertinet ad vitam tuam. Peccator oderat eam

quomodo me oderat, non peto ut accipias de terra?

Tantum eos a persequente protege, spiritum fati

Non enim sunt peccatores, sed peccatores ambulantes

Quomodo ambulo Mundus non habet partem in reconciliatis vestris?

Sanctifica eos in veritate Tuus sermo tuus veritas est

Sicut me misisti in mundum, et ego mitto vos

relinquas pro eis vitam meam, ut sint purae et sanctificatae

Reconciliatus apud te appareo, sed oro te, o pater

Non solis discipulis Filii novarum creaturarum

Una die ros nascentur ad me per verbum suum quasi de mane

Pro his quoque patrem rogo ut omnes unum sint

quomodo unum sumus et quod omnis terra scit

Quia tu me misisti patrem, ego vitam æternam habeo

gloria mea illis quam dedisti mihi

Ut sint unum, sicut nos in fine divino

Omnes adimpleti et peccatores terrae audientes

Iesus de caelo missus est Deus diligit filios

expiavit sicut primogenitum filiorum dilexit

Pater, conveniant ad me reconciliati mei

ut sint ubi ego sum et videbo gloriam meam

Quos dedisti mihi amantes ante coeli nati

Mundus, pater aequus, decipit te

Scito te secreta electo revelasse

Mea missio et tuum divinitas et adhuc illud revelabit

Ut amor, quo me amasti, cor quoque capiat

Et solus reconciliator eius spiritum immortalem implet

Mediator autem surrexit obviam Patri

De Cedron in iudicio discipuli eum secuti sunt

Cum propius rivum accessisset virgulta et nocturnus murmur olivi

Quod audivit majus, stans super collem dixit

Gabriel in profundis horti in monte ortu

Est locus desertus opacum viginti palmarum

Contra alta cacumina palmarum descendit de caelo

Velut montes pendentes, nox illuc congregant angelos

Sic ait, et facta supera

sicut ab angelis ortus est ab initio terrae

Accidit autem soles per omnem infinitatem scenam

Quicquam ad divina facta accessit

strepitus externus et strepitus dulcis vanis

Parvum satis est, facta sequi, facta viri, pulvis est

non erat de alto Christus et non de Patre

Cum semel venientes mundos quassavit ex absurdo

CANTUS V

Dominus autem sedit serio in throno æterno

Et stetit iuxta eum Eloa et dixit: Quomodo facies tua est?

Aeterna horribilis, quam ab oculis tuis refulget!

Magna sententia quam magna tonitrua demittunt

Haec decem milia locuta iam loquitur altera nunc audio

Tertiae crepitantibus e longinquo Ibant stellae

vix Deum despexisti et astra fugerunt

Cur non audio carmina circum me

Quocumque circum te longe spectes, sæcula silent

Omnes seraphim silent, omnes cherubim silent

Nemo omnium Ipsius myriades

Aeterni filii cantate Nihil omnium

Ego te numerem, saecula numerare volo

Vos omnes tacetis, aeterni filii non cantat

Omnes faciem suam coram Deo velant ut eum adorent

Vis erige te ad custodiendum Deum super terram

Iudicium enim hoc est vultus vastatoris

Hoc iudicis Deus vel tu videris

regnum satanae perdere blasphemantem dei

In tenebris ergo exui te peccatorem aeternum

perdis et circum illum profundis inferni

Non debet nomen eius amplius esse in libro viventium

quem tu creasti , in eternum funditus destruetur

Eum iacentem volo, tum illum vindex ante te volo

Videte eum mendacem ira vestra et tormentis inenarrabilibus gravatum

Quod ejulatio desperationis ejus sit infernum et caelum

et mundos audiunt et una stella alteri

Transeundo, 'Ibi jacet, ruit, rebellis.'

Usque ad finem cum eo turbine et flamma

Si vis, o iudex, armare me et exeam tecum

Contra terribilem faciem tuam da mihi de his tonitribus

Mille tonitrua ac noctes circa me divinaque vi

Quia transivi ante faciem tuam in porta mortis

Contristatus ab maledictis feris illis mille

Ah, quam terribilis es, Quam mittit oculus letalis!

In ira et in judicium sine misericordia Dominus

Diu vultus fui in aeternitates

Cum factus es, o mundus, iam multi aeones erant

Volaverunt Eloa et dies

Non sunt mortalis quod floret et fit pulvis

aeterna quae vidi te

Sed nunquam vidi faciem tuam terribilem sicut illud

Ah omne judicium tuum et omnes ruinas tuas

Evigilasti aeterna et haec gloria Dei

Quod secus est amor solus omnino iratus est

Et ausus sum me loqui cum Deo

Ego iustus nubes ex qua me eruisti

Et ex spiritu tuo spiritus seraph finitus

Ne pater succenseas, nec me terribili vultu aspicias

qui demisisti terram ut non moriar

Tunc non erit nomen meum in libro eternum

Et iam non erit sedis mea in sancto sanctorum dei

Seraphim descendo ad iudicandum Deum Messiam

quis stetit inter me et genus humanum

Stans Godman est exspectans omne iudicium meum

Sequere me electa mea in pulchritudine tua de longe

Deus sic locutus est, et ab aeterno throno surrexit

Sub ipso resurrexit de sanctis sanctorum

Contremuit et cum eis altare divini mediatoris

Cum ara reconciliationis nubes sanctae tenebrae

Ter fugiunt fugiuntque quaterque tremescunt regia sedi

Ultima altitudo, terribiles gressus contremiscunt

Visibilis, et aeternus de coelesti sede descendens

Cum igitur dies festus per omnes caelos celebratur

Omnipraesens annuit aeternum

Tunc repente stant super omnes soles et terras

Splendor e sellis aureis mille millia

Omnes Seraphim tunc sellae aureae sonant

Et oratio citharae et coronae deiectae

Sic celestis thronus insonuit, Deus ab eo surrexit

Deus abiit et ambulavit in viis solis

Qui descendit in terram, venit in novissimo

Seraphim de profundo sex animas ad eum ducit

qui nuper terram et corpora fugit

Sex Orcus justorum plura tulit in eternam noctem

Seraphim transfiguravit eos et radios immortales effudit

Circa novum fluitans corpus Animae erant

De sapientibus qui veniunt et iesus

Festinantia ductus astra colit

Jesus puer caelestis cum angelis suis primo

Adad ita fuit nomen primi Amata;

Animae suae pulcherrimae filiarum in nemore Bethurim

dormit non plorat Hoc hadad

Postquam iuravit amare in hora sancta

Quaedam de immortalitate et eius lacrimis oblitus

sed se plus quam mortales amant

Selima pertulerant dolorem suum. Mortuus est et beatus

Zamri docuerunt populum et humiliavit eum populus

Peccatum autem in morte Simri alium movit

Quod sicut ei pie vitam duxit, et mortuus est

Mirja quinque filios educavit qui ei divitias probaverunt

Nonne honestos deseruit euni

Beled subridens subridens mortalibus hostem Oculos expressit

flens ad Beled se per magnanimitatem sensit

et dimidium regni, quod dedit illi, fuit sicut Beled

Sunith canebat in luco ad pueros Pharphar Bethleem

Et tres filiæ sanctæ cum eo : Cedri sunt tibi

Et in littore maris clamaverunt Iedidoth

Ah te velamine texerunt virginales lacrimae

Filiae tuae citharas o Sunith fleverunt

Seraphim has animas suos clariores oculos transfigurabat

Longe circum te quondam perhorrescit gloria Dei

Leviora et liberiora oriuntur a tenerioribus sensibus

Nihil minus formavit quam vita aeterna

Sed gloria aeterni praecessit animas

Et jucunda comitante venerando exclamavit

Hic Deus est, et Selima voce nova ausus est

Haec cum dixisset, obstupuit ad hanc vocem consonans

quae cum sono argenteo quasi in cantu fluxit

o quem video quo nomine, o first?

O quam digno nomine, quam gaudio!

Te voco illum oculi nunc primum aspice

Deus Dominus judex mundi factor meus

An te ipsum infandum vocatum audire mavis

Vel patris aeterni Filii, qui homo factus est in Bethlehem

Quem vidimus, et gaudentes nobiscum Seraphim

ave filio aeterno patri

Alleluja, creator meus, in te gaudet anima immortalis

Aspiratio spiritus tui haeres vitae aeternae

Benedictus inenarrabilis Creator audivi te amare

Inter mortales te vocamus, sed tam atrox

Oculi tui quam parati ad mortem sunt tui seraphi?

consolatus sum quia mortuus sum in iudicium non deducet me

Non in gravi iudicio, coram quo nullus finitus stare potest

Sed tu terribilis es valde terribilis Deus misericordiae meae

Sed vos non iudicas me Quod orantis anima sentit

qui te creasti et dedisti aeternitatem et Redemptorem tuum

Venisti, judex mundi, ut occidas genus hostium

Si locus peccatorum non sit ante faciem tuam

Esto magis aeternus et eos qui adhuc decipiunt Filium abstergunt

Ah, sic non iudicabis, Godmanum habes etiam pro illis

Messias sublimis tuus misit te non judicabis

ave filio aeterno patri

Videat Deus vestigia gloriae tuae nobis de longe

Et locutus est Selima , et cecidit in faciem suam cum animabus suis

Trans solis viam

In curru nitido Deus unde ipse Elias

Quondam ad caelos ducebat angelos

Dothan visus est per Eliseum in montibus tuis de nubibus

Seraph Eloa in curru stabat;

Mille procellae in caelo

Tum circumsonat aureas secures, Et volitant crines

Et stola emissa sicut nubes, cum serena fortitudinis

Immortales stabant in dextera dextra

Tenuit tempestatem omni cogitatione alta

si intonuit de tempestate, secutus est Dominum

Milia passuum mille - spatium a sole ad solem

Omnis mensura est - spatium Seraphim secutus est

Deus nunc ambulavit per astra vocamus via lactea

Sed apud immortales dicitur requies Dei

Quando enim prima sabbati caelestis sabbatum vidit mundum consummatum

Stabat ibi aeternus et vidit sabbatum venturum

Deus ivit prope sidus in quo homines erant

Formae nos similes, sed plenae innocentiae, non mortales

Et pater stabat laeti pubes

Fueruntne centuriae post iuvenem?

Inter filios suos perversos oculus

Ni tenebresceret illi videre beatorum nepotes

usque ad lacrimas laetitiae auris auditus exaruit

Nec seraphim vocem clausit Creatoris Vocis

et nomen patris audire de ore nepotum

Ad dexteram stabat amantis mater hominum

Eius filii tam pulchri sunt quam creator creator

viri cubantem piis nunc immortalem

Pulcherrima inter florentes eius filiae generis masculini

a sinistris ejus primogenitus;

Dignus Filius ad imaginem Patris, plenus innocentiae coelestis

Expande ad pedes risum colles

Crines leviter redimiti floribus divaricati sunt

Et patris pulsum virtutem sequi

Nepotum autem minimus sedebant. Matres adducti sunt

Ver vetus benedictionis patris primo amplexu

Et oculos suos de beata visione ad celum levavit

Vidit Deum ambulantem et incurvavit se et vocavit et dixit

Hic est Deus collegit filios me et omnes vos

Vivere fecit valles floribus

Hos montes e nubibus cingebant Sed vallis non d

Non mons immortales animas tibi dedit liberos

Nec dedit montes et valles pulchram suam

Humanam educationem tam potentem animi non habes

Altissimas cogitationes dicere de facie loquentis

Nulla laetitia vultus tam gratanter ad caelum suspiciens

Non conveniunt canere carmina cultu Seraphim

Apparuit in luco de paradisi

Cum creavit me de terra, ut fieret homo, benedicebat me

Cubantem piis matris tuae loqui Ceder et murmurat

Loquere ergo, sub te vidi eum ambulantem torrens stantem

Sta ibi , ibi ambulavit super te lenior spirans

Taciti venti ab eo sonuerunt sicut vos palpandi sicut ille

Heu , Infi- renidens descendit ab illis collibus !

sta coram eo super terram et non ambulabunt ut ante stantem

Sicut ambulavit super te sicut vultus eius celsior

Dextra eius divina manavit caeli fluens

Soles occidere et redire possunt, Et matutina sinistrum

Ego te videam adducam

Aeterna autem praecipit ut mediam noctem illam fugiat

Quae te circumdet patrem Ah ne oculi tui impleant

Haec gravitas terribilis ut nemo immortalis videre possit

Ah qui sint quibus haec ipsa armat facies?

Et iste oculus plenus irae Vere nullae creaturae

Amas miserum qui incidit spirituum

Ausus et ausi - credo cogitationem - ausus sum

Ad iram Dei Audite, filii, diu tacui

Non turbare beatam requiem omni melancholia

Longe a nobis in terra unus homines sunt sicut nos

Post solam institutionem innocentiae creatae

Et mortales homines divina imagine privavit

Miraris quomodo mortalis fieri possit

Quem Deus in aeternum creare dignatus est

Ad tertium dicendum quod spiritus aeternus non est mortalis, non solum corpus

De terra fit factus est. Hoc illi morientes

Pulchritudinem tuam privavit innocentiae creatae

Tunc accede ad atrium Dei, anima fugitiva

Et audit atrocem sententiam gravem cogitationem

Benedicat te solum Deum entium creatorem et iudicem

Quod satis terribilis est pro immortali mori

Ut putes quod moriens oculum frangit et sidera

ultra eum non vides faciem terrae et caeli

Abyssus in noctem

Nec tener ipse loqui non potest amicitiae planctus

Anxia vix vacillant tremula lingua vale

Altius spirat et frigidus anxia sudor

Cor per suam faciem lente verberat, deinde subsistit, tunc moritur

in brachiis matris amantibus quae cum illa libenter moriuntur

Et filia mori non potest a patre amplexa

Ad cor pressa, juvenis in flore moritur

Unigenitus patris sui antequam filii gemant

Parentes morientes solatium et subsidium labentibus annis

Abyssus in miseria sua carus moritur

In tenero juvenum pectore amores Caelestes

et quod mitis et generosis eam inspirat affectibus?

Est sicut formatio umbratilis pro paucis melioribus

Mansit ab innocentia sed non diu

Oh, not long and they moriuntur, and Deus non miseretur eorum

Non vale risus amantis

Non frangentium oculos qui libenter nec clamabant timoris

Ipsa orat et orat Deum pro una hora tantum

Non desperatio trepidi iuvenis tacito tenet amplexu

Tua virtus, quam amor, non concutitur

Et tenera pietas , duo mortales , sacravit

Sic dixit flens interrumpuit melancholiam

Liberi circum se patres urgebant

Et matres filias tundentes cordibus vestris perterruerunt

Pueri genua amplexi patrum procumbentes

Et osculatus est masculum lachrymis ab oculis patrum

Soror et frater sedentes passi et mutuo aspiciebant anxie

Et descendit in carissimum pectus

Strati tremuere iuvenum immortalium sensit vitam

Vehementius e cordibus virginum Caeleste beat

Sed pater sanctorum rursus evulsit animos

Inclinavit se mater eius ad eum

Utinam hi non sunt quos Deus in ira pergit

contra cuius faciem impia Aeterna graditur

Ah, nimium iudici turbant

et descendit ut omnes interficerent

Frater noster genus quondam etiam inmortales homines

Si tantum scias quantum amamus te et tristitiam nostram

Nolo te iudicem de te compellere

Descendere de caelo omnes te occidere

Frater noster genus si terra gravis est

Et subito Deus te dejicit in profundum

Oh, sic fleamus hic pro mortuis Dei

Saepe terram despiciunt, ubi ossa eorum requiescunt

Sed tibi generatio haec est, o pater, deus homo

Tuus sublimis Messias misit, o vis judicare

Quod omnes Seraphim dicunt, quando hic ambulant

Et celos celebrans in circuitu redimet eos

Mortui tui una dies suscitabit vitam

Et videbimus eos, o si pater vis iudicare

ecce avertit faciem suam a me et adhuc erigitur vehementer

Adhuc terribilia et gravia recta ad terram

Mirabilia Deus iudicia tua via aeterna

Obscure coram nobis tu es sanctus et in eternum tibi equalis

Alleluja, creator meus, te orant immortales

De terra sancta te orant mortales

Qui occidis in pulvere curvus Quo sapientior serapho

Ora Deus vultum tuum in throno aeterno involvit

Et sic dixit: et gloriam Dei a longe servabant

Iam deus terrae adiit Seraph Eloa .

Videns Deum et Messiam de monte nubilo

Et stetit ibi in nubibus, et intonuit, et dixit:

Patris fili, quantum debes hoc ferre iudicium?

O si in spatio finito luceret scientia

Ut hoc mysterium percipiamus et haec profunda videamus

Deitas Silentium Eloa operiet te ut adoremus

Ave tibi genus humanum Mox tam felix eris quam ego

sic locutus est Eloa et sparsis stetit armis

Conversus ad terram et benedixit terram sibi

Descendit Deus in Thabor et prospexit in terram

A media nocte in solitudine involutus est

Et cum idolis aris vidit faciem terrae

Peccatores in campis vastis eam conspexerunt

Mortem iudicis testes aeterni pande

Omnia peccata ab initio creationis descendit

usque ad judicium idololatrarum servorum Domini

Et atrociores Christianorum tremore exsurgunt

Ascendite in nubibus ad aspectum iudicis

Erexit de nocturnis excessibus coram Deo

De profundis, in quos cor rebellium sepelit

Semper inusta opprobrio contra eum qui fecit illud

Venerunt omnes, sic rapida cogitatio

Aut tenera latens in tenui fabrica

et nox exercitus delicta principis

Et penitus animae qui te amant in pulchritudine caelesti

Virtus pia non vidit risus sequantur

Etsi plena quiete sentiens te polluit intrastis

Ingentis formae cumulatae et ad tonitrua propius

Clamabat omnes voce omnipotenti, conscientia sedula

Ante Deum vocabant omnes nominatim sine nomine

Inter hominum genus se ipsum fallit et testem decipit

Inter eos et Deum mortis appropinquante hora

Tunc communis criminatio in caelo exorta est

In alis tremulis venti personuere dei

Silens gemitus virtutis dolentis sola plangite

Ut mare venientem, gemitus morientis insonuit

ex proelio et victores testatur

Ecce cruor martyrum factus est vox tonitrui

et tonitruum Dei dedit illud per caelos clamabat

Qui requiescis in throno et custodis squamas novissimi iudicii

In manu atroci, innocentem effundo

Sanguinem sanctum pro te effudi

Nunc se ipsum cogitat Deus, et exercitus spirituum qui ei fideli permanserunt

Et iratus est genus humanum peccatori

Alta Tabor tenet orbem tremulum

Ne projiciat pulvis coram eo in immensum

Tum vultus vertit ad Eloa

Et seraph intelligit verbum coram Domino

Ascendit de Thabor in coelum, Surgite a Tabernaculo Foederis

Dirige caelum supporting nubem

Cum populus visibilis testis filiorum Bethlehem sunt

Tentoria portavit de deserto ad de- sertum ad mandatum Moysi

Et, qui missus fuerat, media nocte constiterunt

Ad Montem Oliveti prospexit tubam tonitrui

Tuba cecinit terror ultimi judicii

Clamavit ad terram et locutus est per nomen terribile

Qui æternus est, et justitia ejus manet

Infinito mensuratus, claviger abyssi

gehenna flamma correpta, mors omnipotentia

et armatus in judicio unus est in caelis

Humani generis qui videri vult in iudicio

Hoc coram Deo vocat Eloa de caelo

Et respexit Deus in facie Seraphim excelsum

Sonum tubae audiens, ocius ambulabat

Vade in Gethsemani, secuti sunt eum tres ex discipulis eius

In noctem dira se abripuit ac properavit

Prorsus in sola incoepit Dominus judicium

deduxisti me in sanctum Sion

Sed non in sanctis, si haberem principatum

Propheta ad percipiendam vitam aeternam hominis

Et in brachio forti rapere eam et volo

Vox sublimis seraphi, qua cantat Deo

Tuba terribilem cecinit ab ore meo

Sonitus Sina cecinit ut subter eam contremuit pes montis

Cherubim dixit dicere ex animo tonitrua

Etiam sonitus bucinae non pervenit ad maiestatem suam

attamen demergo, conciliator Dei, ad canendum passionem tuam

cum de morte luctata es, cum Deus tuus inexorabilis esset

Tu primi testamenti prophetae fortissimi precum

Cum quaereret ut a facie ad faciem Domini

In antro celasti gloriam dei ab eo

Transierat ille decor procul

qui æternus vidit, et vox de deo locutus est ei

Spiritus patris et filii ego pereo

Plus terreni quam Moyses o discede procul

In tenebris munitus alae Tuae

Deum videre filium patientem in agonia

Desinit in pulverem terrae tremendum coram judice

Adversum vultum tacito contremit horror

Et in pulvere innumerabilium filiorum Adam in tremore

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Messias oculis in Thabor fixis iacebat

Nil creatum vidi faciem nil nisi vidi

Mors sudet manibus strictis crepitus

Mutus sed pressus sensibus Fortis ut mors ferit

Velox ut Deus cogitationes tremiscit postquam tremiscit

Sensus mortis aeternae

qui erat deus et homo iacuit et tacuit et tacuit

Sed ubi magis ac magis acrior est timor, incaluit

Tuba tonat, obscurior nox, fortior

unquam magis tremuit Thabor sub Jehovah

Pro sudore lethalis decurrit sanguis faciei patientis

Se extulit a pulvere et ad caelum brachia tetendit

influebant lacrimae sanguine iudicis orabat

Nondum mundus pater erat mox primus hominum mortuus est

Mox unaquaque hora peccatoribus morientibus notata est

Tota saecula tua maledictione gravantur

Sic profecta. Nunc venit pater

Cum adhuc mundus nondum esset, nullus homo mortuus corruptus est

Illane iam beata hora doloris elegit

Et nunc venit, O dormientes Dei mei

Benedictus in monumentis tuis, evigilabis

Ah quam sentiam mortalitatis et ego natus sum

Ut peream, iudicis brachium protendentem

Et tu terreni ossa mea terres terrore tuo

Transeat hora timoris ocius fuga

Pater, omnia tibi possibilia sunt, o fiat

Repleti sunt irae terrorum Tuarum

Habes calicem passionis cum brachio extento

Super me effusus sum satis sola ab omnibus

Angelos amo, populo amantiores

dereliquit fratres meos a vobis pater meus

Ecce ubi judicas nos, Domine, in miseria

filii Adam et horrorem mortis desero

effunde super me sed non fiet voluntas mea

Pater, Fiat voluntas tua, Certus oculus meus

Prospice in noctem et non fleo, brachium meum tremit

Intuens in caelum auxilium, in terram descendo

Ipsa est, sepulcrum vocat per omnia profunda animae

Secundum aliam cogitationem a patre meo reprobatus sum

O, quoniam nondum mors erat, adhuc patris silentia!

Requievit in filio, qui factus est Adam, ut vivat in aeternum

Sed mea quoque numina terreo Ossa feret

ego in aeternum similis sum tui fiat voluntas tua, o pater

Sic fatur, et ab oratione surrexit

Inclina super manum dexteram tuam et vide in nocte

Et tunc praevenit ei cogitatio mortis aeternae

Terribiles figuras transierunt, Animas reiectas vidit

Qui dies creationis in aeternum maledixit

Audistis ululare sonantis abyssi

Torrentes e saxis in ima devolvi

Vox alata sonantis formidine rivos

Mitis fluvii qui fallaciter animas ad quietem invitabant

In nihilum dormire Tunc cruciatus auxit deceptorum

Tum in desperatione veteris suspirio sine fine

Effunda vox humani generis rebellavit

Creatorem creaturae accusavit quod suum esse maledixit

Et quod ipse sit aeternus

Ostendisti ei de petra iam diu

Vidit Adramelech. Nunc descendit de petra

Terram aspexit, viditque ante se fumantia sanguine

Homicida qui se strangulavit

Gemitus rependens humanitas repleta

Omnis collis cum voce

Adramelech appropinquavit et stetit ut Christum irrideat

Armatus opprimendo superbiam in superna oculo

Perdidit in maria cogitationes iniquae

Stetit et ipse accensus ad sonum cogitationis

Nubes tonitrua ruit sicut flumen se effundit

princeps autem Messias vertit faciem suam et vidit illum

In vultu ultimi judicii irati senserunt

Quisquis eum aspexit , tremit in miseria sua exanimata

In medio sceleste sublimis cogitationis

Ibi inconsiderate stetit. Tantum sentiebant vanitatem

non iam saxum, terram, non iam Christus

Ad extremum vix se effugere potuit

Tum Messias doloris tristem quietem reliquit

Conversus ad discipulos dormientes post hanc passionem

Videre vultus hominum in hoc solo tormento

Contentus est aspectu hominum hac consolatione

Redemptor ivit et quiete ad discipulos dormientes accessit

Attamen coeli gratulati sunt in circuitu ejus, et sabbatum celebraverunt

Secunda, quia creatio est sanctior prima

Quando iudicii dies finivit, tertius oritur

Mensura eius aeternitas appellatur Messias prima celebrans

Nunc coeli sanctissimas sabbati horas celebraverunt

Omnes sciverunt quia nunc eternus Pontifex

Reconciliatio facienda in Sancta sanctorum

Dixerat enim et sic locutus est Eloa

Quando Poloni circumtonant te

Tunc cantus mundorum in voces marium

Stellae ex circulis suis cum rugitu

Sol mille passuum et mille

Infinitas super te contremiscet

Imber Deo et capite tuo coronas aureas

ocius mergi sub te sellae aureae tremunt

Tum grave iudicium. Tum deus homo patitur

Nunc cantant coeli summa doloris

Hora prima, quae requiem aeternam sanctis intulit

Iam abit. Sic cecinerunt caeli

Christus autem stetit coram discipulis suis et vidit eos

Gravitate altum James sopore adhuc implevit me

Vultu candenti sic dormit Christianus, cum mors appropinquat

Tranquillus et gravis Petrus innixus leni Ioann

Non sicut Ioannes plenus pacis subridens de discipulo amoris

Adhuc erant phantasmata Salem ferebatur? Nunc autem Messias vocatus est

Simon Petrus dormire mecum potes quia laboro

Ne ad horam quidem surgere. O pax cito veniet

iam tibi somnus oculos non obumbrat lacrimas

Vigilate et orate ne veniat super vos tentator

Verum est quod eam solam vis, tu quoque terra es

Et supernus spiritus onus mortalitatis adhuc portat

Tres ergo vidit in alio visu

Infinito intuitu generationes hominum vidit

omnes qui peccaverunt mortui sunt et resurrexit

Reversus est deinde ad curiam pro omnibus pati

Sed in latere montium venit Abbadona

In palliis noctis silentis ad se locutus est

O ubi tandem inveniam hominem conciliatorem

Verum est me indignus videre optimos homines

Sed vidit eum satanas. Ubi te quaeram?

Et ubi tandem te inveniam in homine Dei conciliatoris?

per omnes solitudines erravi ad fontes

Omnia flumina in crepusculum luci

Solitudo perdiderit pedem meum cum levi tremore

cedrum dixi, ceder abscondis

Oh, ruere ad me de monte pendente locutus sum!

Inclinate in montem solus post lacrimas meas

Quod video hominem divinum ibi dormientem

Fortassis placide cogitabam illum creatorem suum habere

Ducta sub umbraculis ad vespertinam nubem

Sapientia habeat illam, profunditatem, quae fugit populum

Sed non erat in caelo

Non in sinu terrae indignus sum facie tua

Ah indigna videre voltus quibus rides

Imago deitatis immortalis homines solos redimes

Non me redimes

Non ad meam aeternitatem, tu solus redimes

Dixit ergo et vidit discipulos suos dormientes in conspectu eius

Et pulcher Johannes dormit in ridendo

Iuxta eum vidit et pede tremente recalcitravit

Ille timens vix tandem tam placide dicere ausus est

Si te quaero, tu es iste divinus homo

Esto mecum lachrymae, quae genus redimere visus est

Adesto in pulchritudine tua plena misericordia lacrimis sempiternis

Redemptorem anxia suspiriis immortalibus salutavit

Vere in facie tua sunt notae innocentiae caelestis

Magna testes animae admirandae

Ita est te iam quaero. Quam tranquillitas spirat

Virtus praemium a te mihi perhorrescit

Cum viderem pacem quae ad te fluit tota anima tua

Verte faciem aut ego te aspicere et clama

adhuc illo loquente Petrus conversus

Timuit Johannes et clamavit quia nuper excitatus est

Oh Johannes, vidi dominum in somnio

Gravis cum vultu plena minis cum vultu pietatis

Hoc audivit Seraphim et obstupuit

Silentium noctis circumdedit eum et exaudivit de longe

Per horrorem silentium quasi vox moriens

Et inclinavit aurem suam ad locum vocis

Unde venerat de inferiore reclinata, et audivit fieri

Tristior ac magis atrox ibi stetit

Obstupuit et stupefactus est cor eius super his

ite et videte hominem qui est cum morte

Et conluctatur in cogitationibus illius iudicii

num caesorum cruorem videbo fortasse ut mitescat?

In noctis tenebris balbutiendo pueri advolaverunt

Matris collum cum paterna laetitia salutat

Hostis latens eum occidit, homicida in tenebris

Et fortasse mores eius innocentia coronati sunt

Et facta eius sapientia ornata

Videre debeo timorem morientis, oculos fractos

Et pallor exsangues genarum quae nunc defluxerunt

audiam vocem gemituum et clamorem tonitruum

vox qua moritur Heu occisorum cruor

Terribilis etiam innocentis sanguis testis es

Adversus me coram iudicio illo qui nescit misericordiam

filios Adae mori etiam feci

Sanguis innocentium, qui semper effusus es

Pupillus longa saecula adhuc fundendus

Dimitte me, vocem qua tonas

Ah, terribiles audio suspiria tua clamantia ad Deum

postulas ultionem et me trado ad aeternam vindictam

Videndum est in quo requiescit tuus compositione

Filii Adam oportet considerare ossa tua ibi

Conscientia mea tenet aversos vultus

Sicut vir bellator et volvitur unde mortui redit

quam ego quoque in quiete putredine peremi

Silentia lethalia Horreo ante te, non venit in silentio

Non in hac nocte requiescit, quae in me saevit

Tonantem in nubibus it, ergo gressus eius tempestas est

Colloquium oris eius mors, iudicium sine misericordia

Ita cogitans et circumclusus morientis vocem adit

Messiam e longinquo vidit

Et nondum cruentum frons

In faciem , et taciti manibus bracchiata precantur

Abbadona ferebatur a longe in terra adhuc

Circum Messiam interea Gabriel lente iit

e densissimis umbris involutus est

Abbadona tremuit Caeleste Seraphim

Accessit et inclinavit aurem suam ad mediatorem

Servetur in gravi vultus oculis plena alta reverentia

Homo teardrop restitit cogitationibus et auditionibus

Post Christum et aurem qua

Ambulate aeterna milia milium passuum

Audite, et in caelis inferiores, Ori in laetitia

Sanguinem orantis deprecantis sensim exaudivit

CREPITUS e vena ad venam prolixius audiebatur

Gemitus orans in profundis cordis divini

Caelestes infando ad Patris aurem

super canticum omnis creaturae qui eum cantant in saecula

Gloriosior vox quae creavit eum

resonat Deus Jehovah, cum se Jehovah vocat

Sic Seraphim audiverunt arcanam Messiae passionem

Et surrexi ab eo, et deinc in obliquum tremens

Elevatis manibus ad Deum et suspexit in caelum

Abbadona vix suspexit cum Gabrielem vidit

O subito omnes superne videntes Virtutes caelestes

Oratio oculorum suorum et cogitationum silentium eorum

In te omnes una facies, o Messia

Exhorruit et abiectus oculos deposuit inertiae

Messiae, qui nunc e puluere adhuc cruento

Et lente sudore mortis vultum levavit

Viso noctis trepidus mortis circumfluit

Cum cogitare iterum potest, simile cogitat

Nunc anxias cogitationes claudit, nunc lamentum relinquit

Sonant imbres noctis in suspiriis

O vos, qui ante me certatis morte, qui estis!

Unus de pulvere, filius terrae humilis

Maledictus et maturus in judicio coram novissimis diebus

Et gravis antiquae mortalitatis apertae Contremit

Hoc pulvere formatus, et illud

Humanitas tua de Deo refulget altius quam sepulchris

Et oculus tuus corruptionem dicit

Rejectus unus Dei non est similis peccatori

Tu plus quam homo es, abscondita sunt abyssi in te

Cuius abyssus mihi invisibilis est labyrinthos

Dei semper plura in te video

Oculum tuum ab eo averte. Unum velox cogitationem respuas

Horribilis magna cogitatio me fulminat

Video atrox similitudo me relinquite

Me timor praesagus non fluit aeternae mortis horror

eheu, qualis est aeterno filio, qui semel venit de throno

Elatus ab throno super pennas curruque flammei

Tonitrua super nos irruerunt, et ad calcem nostram accesserunt

Exitium suum sutit, et misericordiam non noverat

Immortalitas cum maledicta vita, mors aeterna facta est

Quia innocentia creaturae cum omnibus gaudiis caeli

perditus in exercitu justorum fugit a nobis in aeternum

Cum pater amplius non esset Dominus, faciem meam converti

Concutiens semel et vidit eum venientem post me

Videns filii tonitrui horribilis oculi videntes

Stetit excelsus in curru flammeo, qui stabat nocte media

Mortem deorsum deorsum armaverat eum omnipotentia

Deus in exitium instructus vae mihi clementissime

Vae adductius tonantis iaculator ultus dextra manu!

Anxia natura contremuit in omnibus altitudinibus rerum creatarum

Horresco postquam vidi eum, non amplius oculus meus periit

Alta nocte dormivi per procellam et tonitrua

Ibi fletus et anxia natura in desperationis affectu

Et inmortalis adhuc video faciem eius similis ei

hic in pulvere tetendit homo plusquam homo

Si est, o, est datus Messias aeterni Filii

Iudicem autem patitur, cum morte luctatur

. . . . . .

Timor sine mensura est eius anima divina

Undique ululat in pulvere venas

Cruentus metu mortis ego qui nullas celat miserias

Qui omnes gradus tormentorum et desperationis descenderunt

Nescit nominare timorem animae

Quod secum sentit in compatible cum nullo sensu

Hanc mortem perpeti nocturno spatio

Novas cogitationes plenas mira inventionis video

sed errantes in labyrinthos contra me appropinquantes

Rex ille caelorum Filius Iehovae Patris

Aeterna imago descendit de throno in homine

Nunc patitur pro mortalibus fratribus

Si cum iudicio valeam de caelestibus

Recte adhuc memini me hoc arcanum

Cum id quod est tenebrarum in caelo, etiam Satanam parit

Per stridorem anguium ex dictis et factis

Et quomodo accesserunt ad eum angeli, quomodo oravit faciem suam?

Et manus ante se Natura lucet hic

Ubique placide horrere ac si Deus alicubi adesset

Quando vadis ad iudicium pro fratribus tuis mortalibus

Si Filius aeternus es, o fili, fugiam

Ut cum me videris, non expavescas ad pedes tuos

Evigilans contra me iratus et ad thronum tuum elevans te

Sed non me spectas, sed scis intimam cogitationem meam

Aude cogitare hoc excogitatum

cuius primo tremore sentio te Messiam esse factum

pro populo et non Messias angelorum superiorum

Ah, si seraphim fieri dignatus es

Sicque super coelos

Similis hic iacens in pulvere Tu iaces sicut intrasti ad curiam

In atrio eterni Patris pro nobis

Manus plicas Deo sic suspexit ad thronum

O quam vellem tunc manibus levatis!

Ambulate in circuitu et cantate alleluja;

benedicite vos in voce citharoedi divini divini

Sed quia tu dulces deliciae Dei

Filii Adam, maledictio sempiterno igne comprehendat

Omne caput quod satis est humile, detorquet filium

Omne cor quod non est dignum virtute profanat

Qui venturi sunt generationes tot redemptorum

Cum dehonestas cruorem manat ab hac facie

Effundatur pro morte tua in mortem aeternam

Ita te appello simulque terribili nomine appello

cui increata dederunt animas immortales

Si iam praesentis cogitationis etiam in te est

Sollemnis aeterno tremore fluenta

Tunc ipse, qui similis nobis, a Deo reprobatus est

Aeterne reprobatur a primo et optimo entium

Tunc vulnera animarum aeternarum vis aperire

Videte per agros miseriis ac nocturnis plenis, et dicite

Ave , tibi mors aeterna , benedico tibi sine fine miseriae

Verum est quod earum intuitus beatam requiem afferet redemptorum

Qui prudentius vixit per virtutem aeternitatis

de celo terrebunt me de gloria sua

Sed vulnera animarum aeternarum vis aperire

Videte per agros miseriis ac nocturnis plenis, et dicite

Ave , tibi mors aeterna , benedico tibi sine fine miseriae

Volo avellere me de bracchio gehennae ferro

Vade ad thronum iudicis et iubila voce magna

Ut terra in circuitu et omnes caeli audiant

Sum in aeternum similis ei quid feci te solum illum

Hominem peccatorem solum expiavit et non angelum

Etsi infernum te odit, unus est qui reliquit

Nobilior est animus tuus et non osor JEHOVAH

Una cum lacrimis et dolore sanguinis non visis

Ah nimium diu frustra, nimium diu Deus ante te fundit

Aeger creatur et taedet immortalitatis formidolosae

Abbadona fugit. Christus resurrexit a pulvere

Nunc iterum videre faciem humanam

Et hymno coeli summa passio

Hora secunda, quae requiem aeternam intulit sanctis

Iam abit. Sic cecinerunt caeli

mediator autem reliquit discipulos dormientes

Tertio abiit offerre se ipsum in sacrificium

Qui tamen squammas horrentibus armis ?

adhuc verba mortis et maledictionem ultimi judicii

Super eum suspensus est passus noctem de caelo

Atrox nox sic imminet ante diem iudicii

Tenebris omnibus aethere dies noctes extremus

Dies ad eos bucinae festinat

Tonitrua, mox, momenta ossium vocat

Et campus advenientis plenus resurrectione de throno

Jesus, qui et mortuus est, erat in consilio magno

Sed pater despexit filium Thabor

Videns mortem aeternam Geberd in facie Filii

Ad radices montis in media quiete

Stare Eloa ipse caput inter nubila texit

Et forma est cogitationis defixa in terra

Deus de nubibus vocavit Eloa Da festinat

Silens seraph in tenebras ascendit et ante deitatem stetit

Tunc locutus est Deus ad Eloa Numquid vidisti afflictionem

Qui passum aeternum Ite canticum triumphale son

Turbae sanctorum omnia per passionem mortis

Et cum sanguine reconciliato per alleluja caeli

Cum fuerit rex exaltatus ad dexteram Dei

Tremens, seraph respondet, sed quid te dicam?

Cum ibo ad filium divinum afferre nuntium

Deus dixit me patrem alta vultu adorans

Et manibus sanctis complicatis Seraph Eloa dixit

Cum autem sum facie ad faciem in sudore cruento

Et passionibus mortis involutus Deum hominem videre

Cum viderem iudicium in gestu exspirasse filii

Et in gestu fesso obscuro tantum divinitatis vestigia

Si non sto mutus, cor tundens non erit

Noli mollissimum quidem sonum canticorum caelestium

horror Dei etiam mihi imagines mortis fiunt

non obumbrabo eum nec ante ipsum in pulvere dormiam

Pater noli me mittere, minor sum pro Messia

Absit etiam ut triumphos canere filio passo

Locutus est Deus misericordiae plenus, Qui exaltavit caelos

Ignea virtus tua, quae tibi carmen triumphale dedit

Ut die primi judicii rejecerit exercitum

Te persecuti sunt tonitrua mea in alis tonitruorum

Mortem primorum hominum qui cor tuum hortati sunt

Et videre eum omnes mortes filiorum Adam

Festina , ego te ducam et si plus tremis

Prope est judex mundi ipse docebit te

Triumphos inter trepidos sono miscere voces

Sic Deus locutus est

Et cum sonitu tonitrui de Thabor ascendit in montem Oliveti

Tardius imbrem noctis atrox

Illi orantes portabant vocem Messiae Pontificis

Et taciturnus tremens cepitque paventem Seraphim

At moriens vidit vultum, cum vidisset vultum

Pater reliquit filium plenum iudicii

Stetit adhaesus terrae splendoris coelestis

Seraph immortales non iam pulchritudinis suae spoliat

Similis factus est homo de terra Deus reconciliator

Erexit speciem celsitudinis in eum et subridens misericordia

Visu Seraphim, refulserunt caeli

et pulchritudo immortalis iterum exaltatur sicut in throno

Volavit auratis nubibus ignes

Fili patris quid cogitationis vultus tuus me excitavit?

ave mihi dignus sum condolere tecum

Cogitationes conciliatoris e longinquo videre quid sentis

Qui divina putat in hora humilitatis anxia

Tectum profundissima mysteria super te descendit

Totum coelum noctis solitudinis umbrae Dei

Non te finitum circumvolve cogitationes divinitatis

Et honoratus sum ut viderem te de longe

Videre e mensurato circulo finito

Brevis cogitatio de gutta increata

In mari creationis sicut sol oriens

ut splendeat in pulvere quod innatat et vocatur terra

ave mihi quod creatus es, ave quod es aeternus, ave tibi

Gloria Patri et Filio Et tu qui adhuc imples animam meam

Adhuc super me venit cum silentio praesentiae Dei

Sanctus finitis horret finibus

ut me transire ad tenebras gloriae Dei

Ego plene sentire quod semel resurrexit, sensit

Quomodo me expergefactus mediator ex hoc profundo stupore

Sexus Adae sic te excitabit hunc laetum tremorem

Haec beatitudo vitae aeternae veniet super vos

Sedebimus in throno qui hic in pulvere incurvatus

Longa est dies tremenda iudicium iudiciorum

Foedus his passionibus factum serva

O quanto affectu novae creationis, quam beati!

Illos reconciliatos videbunt in solio iudicii

Amoris testes amoris vulnera tua

Oculus orans vigilat usque ad mortem in cruce

Et hymnum aeternitatis Alleluja

Tunc tuba, angelus mortis, silebit coram eis

Et tonitrua in throno Abyssus incurva

et iunctis manibus erigimus ad iudici

Ultimus dies erit adhuc moriens coruscis

Adorna ante thronum aeternitatis et eris

Justi tui congregabuntur in te, ut videant te

Ut videant te ut es Sentient et gaudebunt

Quod sint inmortales et cogitationes vitae aeternae

Quia tu solus amas eam in regno suo

haec dicit exercitui caeli Dominus

Quos pater eiectos se vocat vindices

Sic cecinit Eloa de caelo

Mitis in facie laudantis seraph, mitior in Thabor

Sed adhuc solemne iudicium gravissimas passiones sustinuit

Effunde super eum, et non misereberis ejus

Et incurvavit se pressis manibus ad coelum

Et conticuere. Sic agnus ad aram ventis immolatur

In suo sanguine iacebat caelo circumdatus

Nunc nocturnis culta nubila sanguine cincta

Ipse Abel obdormivit et patrem non vidit

Omnes Seraphim, quae usque nunc habebant expiationem

Dimidiato intuens vultum tremens

Non potuit iam deus hoc metu mortis prohibere

Videre finitum sensit totum et fugit

Gabriel iustus desiit et se texit Eloa quoque

Mansit in nube mersa caput

Et stetit terra, et iudicavit ter iudex

Contremuit terra fugere, et Dominus ter tenuit eam

Surrexit autem deus homo de limo terrae victor

Nunc cantant coeli summa doloris

Hora tertia, quae requiem aeternam intulit sanctis

Iam abit. Sic cecinerunt caeli

et convertit faciem suam et ascendit in thronum aeternum

CANTUS VI

Sicut sapiens moriens cum sensu mortis

Festiva subrepere momenta per omnem nervum

Pretiosior quam dies apud iudicem imperat

Ultima autem obedientia et virtus quae nata est

Sed tamen a corde fracto illum ad altiora gressus sume

Ad perfectionem suam computat meliora minuta

Penitus colens et cumulans factis, ipsa facta animae

Condonatur perpetue mercedis iudici observantis

Horae sic factae sunt magni sabbatum mysticum

Festosius, atrocius, et Deo propior

Sacrificium ad altare eo magis reconciliator venit

Properat sanguinare et novam creaturam evocare

Magna in cruce media nocte cruentis vultum

Deinde inclinare Eloam de horarum sanctarum dignitate

Mancipati - plus ei erant quam horae iubilantes

Suam primo nativitatem - vultum sic movit velavit

Contra Gabrielem et amicum divinum locutus est

Vidisti eum pati ego adhuc tremo Gabrielem vidisti eum pati ?

Nulla nomina in caelo et nulla lingua angelorum

Dic quid sensi. Vidi te ipsum

Et quid adhuc inhaereat omni momenta patietur?

Aeterna tacuit Et Gabriel profundior locutus sum

Me millennium iam futurum miraculum discimus

In tenebris solum videre, non explorare, sed erravisse

Sileamus sanctum circa nos licet sepulchra

Circumiacentes quoque nos, sed excitabunt angeli

Dormit in pace Sed o vide quis illic in tenebris

Flamma ferus accedens ad te misit Tartara rebelles

quam humile acervum Solus sator arenae ?

Et sol aeternus regnat per vermem et seraphim

Et non sic ambulabit princeps eorum Eloa dux eorum

Cum tuba e collibus pulverem evocat

Non ita libenter ambulant qui eum cooperuerunt coram iudice

Te proditorem dixit turba furiosa

Eripuit flammas, et oculis quaerendo errabat

Per labyrinthum arbores et noctem deus homo vidit

Nox autem imminebat ei tenebris

Nubes surrexerunt, et, dum attollitur, horret

unus prehendit proditorem, increpat magna monita;

Paravit Ubi est? Deliciae eum viderunt

Ut aiunt Thabor in nubibus caelestibus vestitum

Sed nondum greges. Id nunc videant

Et obliviscere casas laetitiae aedificare

Frigora noctis etiam tremefacta viros

Tacete rebelles, mox fiet. Tunc confugiam

Non solum in somnis aedificandum putabat et iterum festinabat

Mediator autem venientes vidit, oravit ut illud

in se longe est a culminibus aeternis

Descende istis peccatoribus, via in pulvere

Volo mutare eos et fulgebunt dies unus

Cum in profundis istis resurrectio suscitavit

Et nunc totum iudicium ostendit quare ivit ad Deum

Iudas Iscariot multitudinem Sacerdotum praeceperat

armare viros et Iesum quaerere in monumentis

Priusquam ecclesiam eam ligare et deportare scivisset

Iudas locus orationis tacitae et cura nocturnorum

Dederat enim turbae populo signum

quem ego solus osculatus adhuc proditoris miseret

Nox nec adhuc dirae sinit oscula

Sed non diu et impatiens furor cecidit

Discipulis dormientibus turbam tunc Redemptor ivit

Contra peccatores, et locutus est celsitudini eius quem quaeritis?

Inritata vociferans tremulas vibrabat faces

Iesus autem nazaraeus erat reliqui discipuli

Omnes nunc vident eum angeli fugitivi

Et cum requie divina quasi vermis moriens

Vel mare venire iussit coram eo silere

Turbam dixit : Ego sum : Apprehendit omnipotentiam filii

Et obstipuerunt ad vocem eius

Mersit cum illis Iudas sic iaceo in agro conventus

Mortuus sic volvitur inter mortuos acerrimos

Cum quietiorem inter se pugnam rati

In circuitu eius, — praecepit ei Deus — exitium misit

Sed iam stupor, nunc proditor relictus

A terra usque nunc hora terribilis erat

Suum creationem et iudicium proxime accedens

Super ipsum sonuit angelus mortis nocturnis alis

Plena occulta Grimms cum festiva expressio

accessit ad Christum et osculatus est eum

et nigerrimus operum quasi umbra ad gehennam irrepsit

Sed Deus in conspectu proditoris miseratus respexit

Iuda et tu osculo Christum tradis

O mi amice, si non venisses, id est quod optime dictum est

in turba et ligatum se dedit

Petrus vidit: Visus audaciores excitat;

Per discipulos et fortiter vulneratus

Vulnus unius turbae sanat philanthropista

Petrum perlustrat et dicit: Obmutesce discipulum meum

Si patrem rogarem, de caelo esset

Legiones magnae videntur servire Filio

Sed quomodo tunc implebuntur verba Prophetarum?

Et ad turbam, quae alligavit eum, armatus es!

Videre me quasi interfector iratorum

Mortem ac facta inhumanitatis

Super alios peccatores exaltatus sum in templo

Viae vitae semper fuerunt circa te

Et de morte docui te in silentio, doce me

sed venit hora vestra propter opera tenebrarum

Siluit et obtrectavit ad torrentem cedrorum

Coetus interim sacerdotum stabat in excelso palatio

anxia murmure sicut in undis spei dubiae

Scandit e summo marmorea cancellos penetralia aulae

Audiens auribus vulgi

Stupescens et propheta locutus est

Laus trepidans et maledicta vacillans admirationis oblitus

et candelabra aurea circum columnas accensa

Sacerdotes autem inter se disputabant

Nondum venisti, ubi nuncii forte sunt Juda?

Et fasciculum desiderari Forsitan niger proditor

Etiam nos prodere tentavit, oh fortasse, ut prius

Per deceptiones terroris Nazarenorum hominum

Itaque sermo est. Venit nuntius capillorum

Eum volavit et maxilla pallidus refrigerium sudor cucurrit

Oraque trementes extorta manus sic fatur

Ibi venimus Pontificem et tandem invenimus eum

Non procul a torrens, Horror monumentorum

Non solum nos terrent, nigriores nubila pendebant

Ut vidit toto descendit in aethere caelum

et tamen invadunt, steteruntque procul

Sed vidi prophetam: Da cucurrit nescio

Quod cum factum est, tremiscit ossa mea

illi autem non cognoverunt eum quomodocumque comminus stans et expressus erat

Circumdantibus se fortiter dixit, "Quem quaeritis?"

Nostri nihil timebant et cum furore clamabant

"Jesus Nazarenus" Tunc locutus est - possum adhuc audire labentem

Omnia ossa mea ad me, clamavi voce mortis

Contra nos est mihi, Sic locuta est vox

Ibi in facie mortui iacent solus ego sum

fugit autem ab eo ut annuntiem mortis vobis

et audierunt sacerdotes verba terroris nuntiorum

Dixit, et stetit decolor, et rigidus permansit in saxum

Solus Philo deterritus terrore stare potest

Haec verba irascor Tu es eius discipulus Verwegner

Aut decepisti sepulchra patentia noctis

Dimisi te vertigines et homines mortuos Vidisti mortuos

Quos misimus, vivamus, et ante verba non cadant

Adhuc eo loquente, alius nuntius venit

Multum passi sumus, ante ipsum descendimus in terram

aspectus enim eius fuit terribilis et mors in voce loquentis

Sed tamen eum vinctum ducimus

Manibus etiam constrictum ducunt trepidantem

Nescio si novus imperandi verba terroris

Audiar Solus incedit patienti silentio

Nuncius et nuncius in Mauri lerusalem

Et tertius venit et clamavit: Deus benedicet patribus

sed omnes qui contra te insurgunt hoc modo perdant

pereant omnes inimici Domini sicut Galilaei

Vincula enim verba hic afferimus

Vultus non dissolvit neque ridet, suum habent

Omnes relinquunt Et regiam appropinquat, Det tibi sanguinem suum

Cum tacuisset ira, satanas ecclesiam intravit

Et gaudium gehennae cum eo arripit sacerdotes

Vertgine simulacra tumoris volitant circum ocellos

Et vox pallida mors circumfluit

Aurem tuam ad tormenta tacet nunc in saecula saeculorum

Sanctus pes surgit super ossa sua

propheta diu solus vertigine correpta abfuit

Et valde atroces et secundo nuntios miserunt

Abiit Philo cum viris. Erat autem Christus turbae

Ad Annam , principem sacerdotum in via

Quia senex erat in noctis gravibus odoriferis horis

Surrexerunt videre hominem confusum Juda

Et procul sequebatur Ioannes placidus in somnis

Tristis ab oculis dolor cum fugerat, texit

Ultimam maxillam pallidiore tegebat noverat sacerdotem

Quod non ut Caiapha plebeculae concitator

Cor eius ad praetorium perrexit Messiam vidit

Et stans ante Annam princeps sacerdotum interrogavit eum

Caiaphas te iudicabit, Oh, quasi innocens eras, qualis es

Qui fructuosus factus est, ita et populi terrae

Utinam Deus Abraham et filii eius tibi benedicant!

Nunc tibi dic quod docuisti, quos habes discipulos

si docuisti legem Moysi, et si fecistis, discipuli

Annas locutus est et Iesum gestu admiratus est

Propheta stabat ante eum in humilitate magna

Innocens e superbia Deus sic cognoscit

ut respondeam ei docui in templo gratis coram populo

Libera coram magistris in populo quaeris auditores

Adhuc eo loquente Philo venit

Servus cum servo anima impetum fecit

Facinus humilis satis fuit inhumanitas

Philo nuntiare jussit ut rebelles caperent

Et ut eum ducerent ad mortem fecerunt

Cum eum Ioannes vidisset in potestate Philonis, mors eum operuit

Pallentes genae, et tenebrae oculi, tremuerunt et fregerunt eum

In melancholia cor meum tandem cum palatio excessit

Labitur et videt longe facibus agitantibus sequor

Non, non te secutus sum, orans post te, optime

Sed in hominibus est decretum, in consilio Dei

Si moriendum est, amatur anima mea

quem ego diligo plus quam amor fratrum

moriar tecum, sanctissime, solum ut oculus meus

Non videas oculum fractum tuum, timorem mortis tuum non vide

Non audiunt ultima benedictione muti

Strangler ubi sum ego non est hic non salvator nullus in terra salvator

nemo in caelo dormit et tu quoque qui cantavit super eum

Cum mortua est - non putes, cara mater -

Hunc mors horrenda tulit: Tu solus es Salvator

tu solus adiutor mortuorum et adiutorium vivorum

Pater hominum miserere mei et non moriatur

non moriatur optimis filiis Adae sacerdotibus

da alienis crudelibus cor quod humanitatem sentit

Oh, iam non possum illum videre, altae flammae evanescunt

iam bene iudica atrocem animum

Quondam adspectu virtutis exhorrescunt

Semel in vita sua cogita iudicium quod futurum est

Sed qui in tenebris ambulat An Petrus audivit?

Qualiter eum morte damnaverunt Tam cito stat Quem vidi

Non ego iam audio vestigium pedis Quam desolata est hic

Quam tremenda silentia noctis Sed silere perit!

Quas illic turbae ruit, o ruuntque et dilacerant?

Ipsum velamine nocte ad necem, ut eum populus auferret

Humanum non salvabis lapides currentes

Aut gladio madentem soli angeli videant sanguinem

Miserere mei miserere mei et relinque eum

Pater pietatis et tui creati non moriatur

Sic cogitavit et locutus est verbis fractis et haesitantibus

contra palatium pontificis et stetit in nocte

Princeps autem societatis, quae erat cum Iesu, erat Philo .

Irruit furens in coetum

Aspice illum in triumpho et oculis ardentibus altis

Quod suscitator mortuorum tenetur et prope palatium

Sed de Philone non erat laetandum

Intraverunt Viderunt Adventum Crediderunt visu

Vix res et tremefactaque cum furore et jucundo

Ipse autem ascendens gradus stetit ante tribunal iudicis

Omnis celsitudo vel celsitudo sapientie mortalis

Deposuit eam et nonnisi tranquillitas fuit ac si solitudinem videret

Fons in conspectu tuo est et tantum cogitate leves cogitationes

Post sublimia in Deo momenta quiescunt

Paucos tantum animi sui quietos retinuit

Ser. Sed nullus angelus eam habere non potuit

Solus angelus potuit facere postea

Animadvertens hoc divinitatis expressiones et spiritum

Stabat igitur Philo et Caiphas acriter

Tua in terris intuitus dignitatis privilegium dedit

Primum ad illius studium dicam. Ambo tamen silent

Sed traxit in ea parte palatii, ex sola lampadibus

Circulus ANDRON mediante ad iudicium

Ibi marmoreo convicio incurvatus stabat inter mulieres

Porcia, pulchra iuveniliter, uxor Pilati Romani

Sed non erat animus juvenilis Flos floruit fructu

Sicut Gracchorum mater, degeneres Romani

Ditari tantum in sollempnia custodum consilio

Roma ruina erat et nullus salvator placuit

Elatus est desiderio magnorum prophetarum;

Ut tandem viderem cum paucis servis

Portia properanti venit illa dignitatem hoc tempore

Regnans in omni dubitatione principatus

Facile oblivio, ab Aeterni cautione ducta est

Et stabat et videns eum suscitans mortuum sacerdotem

odia etiam audacius ferebat et satis firmus erat

Incognitus, non admirabilis inter tam humiles populi

Magnus in actu Attendit hominem superum cum admiratione

Spe fervens et laetus ut hac tranquillitate sua se opponat

osores et evaginato gladio mortis

Sed Philo sic eum non noverat, hypocrita dixit

Adduc eum propius et arctius liga eum

Manus quoque sanctas ad Deum levat ut tandem iudicet

Effatus est, et non amplius nos silentio tentavit

Orationes vestras audi, ut omnes debent

rebelles pereunt et nemo locum relinquat

Animadverte ubi steterint et nemo eorum recordabitur

Nisi ubi in carnibus ossibus capitum cæsorum

Iacet ubi et rebellium cruor de montibus hausit

Quod sic exsudat gratias magna festivitate

per altaria et Israel canticum laetitiae

cruentus Donec nunc oculos suos vidit Iudas

Aurem velavit vertiginem et audivit delirium

Tandem irruentes Potes nunc videre et audire quid ibi sit

Sic ante Abraham saepius in catena mortis fuit

Eum iam viderunt et in momenta erroris se praecipitaverunt

Vincula ferrea ipse virilibus armis

ut caperent lapides sanctos, ut occideret blasphemem Dei

At illi iterum seducti sunt, hodie finis est

Delusio tua et rebelles fraus tua venerunt

Sicut populus ibi stat in parvis coetibus, sic erit

A paucis multi testimonium perhibent de te

Si enim eos vocamus, hoc est quod summus sacerdos imperabit

ego autem te accuso et testem Iudam testor

Iudici Terra et Caelum Tu rebellis es Te ipsum

Deum te fecisti qui in praesepio clamavit

dormientes evigilatis non mortui sed matres

matres etiam et sorores morientes viderunt

Series nunc tibi obvium est, te ipsum excita sed erit

Homines in morte te videre non debet tam placide dormire

tunc dormi cum interfectis, quos Deus projecit, ibi dormi;

illic ferreus somnus ibi ubi sol veniens

Et luna gradiens ebibit vaporem corruptionis

Usque ad mortem maturescat et Golgotha ​​ossibus albescit

Sic iaceo sicut et illic maior est

Maledicta calidior quae septem maledicta fundit

Cui media nocte audit gravis ululatus etiam pronuntiat

Hoc conveniant, Hic tumens labellum Prospiciens blasphemus

Et pallor exsangues deiecit in ora

In momento noctis, in quo maledixit

atrocissimam et inanem conscientiam edere coeperunt

Nunc indignatus est, etiam si Omnipotens non timuerit

ANGELUM MORTIS , ANGELUM , SE VERSUS

Intuitus perditor Philonem et coram peccatore stetit

o maledictio maledicti apprehendent te

O hominem horrendum ad Deum

Ad ultionem ignis meus ensis et jurare ad mortem

Nunc Omnipotens Nondum caeco

Hora mortis nigrae cruentis inspirat hora

Veniens gradum mox ibi stat iuro

Sicut semper mortalis mortuus est pro te mortem foedissimam

improbe et vanae misericordiae ultimae

Sine misericordia, sine uno ab eo qui creavit et judicat

Media nocte circa vos mortemque

hora per illos et tu cum ululatu Gomorrhae

Mors terribiliter clamat postquam ingentem ictum peractum est

et crepitantia fugit spiritus tuus, facies mihi

Ibi te videre volo in valle Benhinnon

Sic angelus mortis comminatus est ei et traxit in frontem eius

Iram quasi nubes simul ab alto decutiente oculo

Ultionem effudit capillorum in cincinnis sicut nox

Pes eius stetit super umeros eius quasi lapis adhuc

Sed praedo eum non percussit, sed vocem tantum reliquit

circumsonet eum terror eius sonus mortis

Philo inmortalium terrorem tamquam homines sentiunt

quid immortales sentiebat in tanto impetu

Magis infrigidans et citius quam ullus homo unquam sensit

Nam metus erat a Deo, nec vita cadebat

Et tremuit magna, sed quod adhuc spirabat erat

In se ipsum maledicit, qui eum sic decipit horret

Et uenit ad se Sed terrores dei percussit

nec ossa ejus nec nota intima contremuerunt

sicut vermis qui emittit sub pedibus errantis

duplicavit et dixit Quae silentio texi

Omnia me magna pertimuit peccatrix

Involve exitus Accelerate et corrige

Pontifex locutus est et intuitus est, et non potuit irasci

Sed silentium crevit Et Portia prophetam vidit

Qualiter stetit contra loquelam mortalis hostis gaudii

Oculi eius scintillant et cor eius in maius et altiores cogitationes verberant

Sternebat in caput

Altum sensum erigit Tunc igneis oculis scrutatur

Circum illam admirans si in turba nobiliores non posset reperire

Quae cum propheta miraretur. Sed quaerebat

Frustra bonae animae in populo maturae

mox iudicandus est stetisse ruinas ardentes

templum ejus, in quo non habitat Jehovah

Tantum animadvertit procul in palatio inferiori

Fovetur acervus ab igne

Et redarguentes eum acriter eos redarguerunt

Tandem deficere ei animi visus est, et expalluit et ferox

circumspiciens autem illum ad prophetam

Ah, homo amicus est, sic ethnici se contendere putant

Ut salvet eum et velit hanc multitudinem vias

Sapiens qui ambulat intelligit quam bene vixit

Et quomodo homo erat, bene faciens sine sono

Sed non eum capiunt et ei ante turbam minantur

Ante timuit et tremuit

A morte, quam irati minati sunt

Et forsitan misit eum mater pauperum, et rogaverunt eum

Lacrymis stillavit coram eo, quod ivit et a morte

Ah filii optimi et karissimi morte liberati

O quam mater amabilis fit in dolore!

Amabilis est, alias non tulerit

sapientibus istis, quomodo mergat in dolore et moerore?

Cum audit quomodo Pharisaeus iratus dixit

Sed quid est in me ? Ut ut mollis dolor

Nam incognita tumet cor meum sensibus

Ut numquam sapiente, cupiditates natus magni

Eum terrae dedisse

Mater nimium felix mater superba illi et oculi tui

Non eum videbunt mori, sed mors ipsius docebit terram

Summus autem sacerdos surgebat tribunali

Sic ait: Omnis Iudas oneribus sentit

Quem hominem umeris omnibus impositum iudicamus

Et quantumcumque terra noverit eum quia adversus excelsum est

Deus ultor in Moria Sanctissimi Sacerdotis

Romae maximus Caesar desciuit

Utrum omnis Israel similem sibi sententiam mortis pronuntiet?

Nec Caiaphas solum gladium percutere jussit

Verumtamen volumus eum iudicare et audire cum testibus

Verum, Israel nunc plerisque testibus non convenit

Tege mediam noctem, mox gentes eris benedictae

Festivitates prophanas evigilare quam rebelles

Nec cum men- tam pauci hic quoque

Non erimus testes breves. Qui fecerit justitiam, veniet

Et patria plus quam verius amat et loquitur

Summus ergo sacerdos dixit : Da iit munera

Erudire viros et genitos ante omnia

Habebat Philo cum conviciis et malitiae terrenae

Eorum iam parva corda mobilia replentur inflammatis

Ferus luscus, unus hominum in obliquum respexit et dixit

Scimus omnes quomodo tem- plum violaverit, at ille

numquam eum tam polluisse quam cum victima esset

Devoti venditores abegerunt Te orare collecti

sed immania animalia eiecit

A sacrato certe non honorat deum

cui uenisti ut sacrificuli sanctificares, ueloces

Alioquin non deturbari hanc templi rapinam nec commisisse

Post quem alius apparuit et indicavit

zelus divinus Jesu cum eadem stultitia O then

Si templum inde capere voluit, Hierosolymam casurus est

Sed examen regi in longinqua de- sertum eum prehendit

Exclamatio vera ei hic non mansit. Debebat fugere

Tunc surrexit Levita et fecit quasi contemnere

Non blasphemavit Deum, quia superbia plenus erat

Putat se peccatum remittere in sabbato quod permittit

Frumentum arescentes in sabbato reviviscit manus

Et tamen scelestus putat se posse remittere peccata

Nunc quarta locuta est Venatio risum fastidii rosa

in voltum atque insonuit voce loquentis

Ait ergo: "Pater" inquit "me oportet, sed patres vos postulo"

Testimonia contra eum qui in negotio defraudat

Talibus in somnis Locutus est

Et audivit populus sic eum intuentibus oculis

Solve templum tribus diebus, et novus resurget de pulvere

Iterum aedificabo eum dicere potuit

senex etiam aetatem dehonestat et publicanis dicit

Iunctis peccatoribus Fui publicanus

Finxit illam sapientiam, quam contempsit Moses

Et docet sabbatum profanare, sanando peccatores infirmos

Testimonium ergo perhibent testes, et expectatio est omnium

Prospectus Iesu ut rebellis se defendet

Circumstant morientes Christiani cum pallidis cogitationibus

Laetitiaque laeti laetantur acervos

Minimum derisores et leniter respirare et balbutire expectationem

Fortiter ille somnium vitae immortalis habebit

quam ipse periturus tamen fatetur sapiens

Ora pro illis et pro te et ride in monumentis

Itaque exspectantes conspiciunt eum sed godman

"Caiaphas defert furorem alatum claudite" dicit

Tu, scelerate, taces quid isti contra te testificantur

At Godman tacuit

Loquere ad Deum vivum, iuro te Christum

Christum Adoratum Filium locutum

Iamque erectus aspexit fata

Satanas observabat Angelus mortis Obaddon

Angelus Philo in peccatores exarsit

Si responsum extraneorum intelligit, misericordia est

Sed iam se totis ultionis terroribus armans

Deus terruit cum throno volvi tonitrua

Ecce evigilans iudicium, et venit novissima dierum

Mors atra dies occisionis obscurum diem decreti

Saluto te formosissima pulchritudine, o pulcherrima

Inter natos aeternitatis, Festa dies retributionis

die iudicii sonantis squamis sonantibus

Circuire mundos in squamarum tonis argenteis

salvete vos inter turbas abscondite

Illi qui palmas habent natis misericordiam

E terra pulvis mortalium peccatorum ab hesterno die

Quae tumet in eternum et natos

Caelum nostrum, quod seditionem cum creatione congerit

ave mihi, tonat ambos dies

Ut eam totaliter corrumpat. Ideo me involvo et tacebo

Sed silentium meum mors est silentium ultoris

Cogitabat autem in fuga cogitationum et vidit

Ad sacerdotem qui responsum Messiae iam damnavit

Deus autem suspexit in caelum et mirabantur Seraphim

Quod cum fecisset, in gestu tantopere viderunt

Quomodo retinuit numen et in humanitate

Quod mundos creavit abscondita. Sic nunc adhuc subsistit

Moriendum est iudicium eius morando et sustinendo

Quod furoris rivum longis seculis

aspiciens autem sacerdotem in faciem , dixit ei : Ego sum

Quae dixisti, et nosti quia facta sum ego:

quae sunt initium iudicii populo terrae

Quem etiam mater genuit, visurus es

Sedens ad dexteram Dei et veniens in nubibus caeli

Sic unum cum ultimis diebus aperuit

Terribilior omnibus angelus mortis veniet

In profundissimis noctium Psalterium cecinit

Sic futura aperit vultu cherubin

Tum celeriter attonitos oculos claudere ad atrocem scaenam

Caiaphas tunc eum proiecit irae torrentes

Iamque nullam sciebat mensuram, nulla claustra, nulla cogente

Caiaphas plus ardebat in fronte

Contremuit voce magna scidit stolam ardentem in oculis

Stetitque in turba silentia terribiliter

Loquitur blasphemavit Deum Quid nobis opus est testibus audisti

Dic quid putas blasphemavit Deum, qui dixit moriturum?

Philo intumescens decessit e vita decessit

Cor meum effundit, Moritur morte maledicti

In cruce tarda mors ferrea vulnera

Non sepulcrum, non collis

Super ipsum cum floribus, in sole crescat interitus

Ha ossa solis aperti et audi diem

Cum non invocaverit Deus ossa arida, vocem Domini

Dixit vir tam maturus ad mortem dixit

Cohortatus ab eo, iam rabie furens

Nunc populo ad Divinum da velum

Sionitin cum tu innatant ante aeternitatis

sed tamen teipsum operias oculos meos cum angelis

Gabriel et Eloa se transversas aperuerunt et dixerunt

Gabriel arcanum Dei tam altum quam finitum

Inscrutabile est arcanum Dei quod vidi natum

Orione , quid quisque millennium novi

Factum est miraculum in Orione ante miracula

Sicut humiliatio filii ad illam altitudinem non fiebat

Primogenitum Dominum deduxit a voce Thabor

Iudicatus est qui pertulit iudicium cum illa divinitate

Reductus adlucet mihi vultu immortalium

Ipse G Et Eloa ante ossa mortuorum

Captum est penitus tempestas novae creationis

Una die orietur terra in doloribus suis

Magna voce clamans ad Omnipotentem cum timore socrus

Tunc cum tuba tonanti, angelis gignendo

Cum sideribus mersis veniet ultimum judicium

E vide quia vocavit eum facta est lux quam vidisti Gabriel

Quomodo millies mille cogitationibus erupit plenus

Ad dexteram ejus millies mille vitas congregaverunt

Et inspirans coram eo tempestatem, sol volvitur

Tunc circumsonuit polos gaudentes, et creavit caelos

G Ecce precepit ætemam noctem quæ supera erat

Caelum suum Eloa vidisti quomodo stetisset in nocte

Et vocavit eam mortuus ille tremendus

Fragmentum proponitur ei sicut sol comminutus

aut sicut corpora centum tellure coacta

Jussit et flammam, sic et nocturno flumine flammam

Per campum mortis erat miseriae sonus

Abyssus dolorem suum ibi gehennam condidit

Sic loquuti Portia Divinum vidit

Non potuit anxium ferre aspectum diutius

In Solarium Cum manibus levavit conplexus

Steterat ocellos aurora polo

et dubitat ea mens, o tu prima deum

Qui creavit mundum de noctibus, et dedit cor homini

Sicut nomen tuum, Nomen Dei est Jupiter vel Jehovah

Romuli seu Abrahae Deus non singulos homines

Non, omnis pater et iudex, ego te defleam

Quid lachrymat animam meam ?

Hic pacificus homo, qui inhumani eum necant

Adeone festivum est tibi virtutem patiens videre?

Deum videre de Olympo Tuo, Is populo

Superbia hominum admiratio dulcis et terribilis

Sed admirari potest, qui fecit astra

Non, admirari non potes. Suus 'iustus magno affectu

Nam deus deorum esset oculus divinus

Alioquin non videtis quod innocentes patiuntur quomodo reddetis?

Quis tibi ostendit hanc festivam pompam hominum?

Misericordia mea decurrit maxillam meam solus tu

Tu solus scis lacrimas trementes in dolore virtutis

Deus deorum reddet tibi et si potes eum mirari

Et inclinavit se et incubuit super SOLARIUM

Audi in palatio inferiore quasi vocem desperantem

Petrus pius

Et constitit. Audivit autem Petrus ejulantem, et cognovit eum

Clamabat ei: Ah, vivit, Petre, clamas, taces

Oratio P o me mori in solitudine

Mori cupio He'er lost I'm even more lost

Iudas Iudas terribilis discipulus Tu eum tradidisti

et tradidi eum coram omnibus qui me interrogabant

negavi eum in mea nimis profunda miseria

Fleuch fleuch me averte Johannes in silentio

mori moritur

et ego perfidelis negavi eum coram omnibus peccatoribus

Clamavit Petrus ad mutum et scidit se

sed in sola tenebris ad angularis tabida mansit

Stantes et nutantes super lapidem tenentes et subsidentes in eo

Inclinavit lassum caput et diu clamavit et tacuit

Tandem effudit plenam in fractione verba

Conturbata penitus anima Emitte mortis formas

Foderunt ossa mea sicut gladii ad me

ossa mea contrita dimitte, et converte, heu

Illae mortiferum aspectum a me dedisti mihi

Quod cum atrocissimum factum rerum accidisse altissimum

o quid feci , amice , amice , negavi ?

quem amavi qui me amabat sicut alius magister

Quis fuit divinus homo , Nimis animula , quid tu ?

Vide nunc me coram suo in ultimo judicio

piiores discipuli ante altissimi angelos non cognoscunt

Non me scire mereor O cognosce me iterum eleison

metuo quid feci quo magis sentio

Mors altius ossa fodit

Mori, utinam mori possem, sed tarde moriar!

Hic conticuit et flevit et meruit flere

Iuxta eum Orion stabat custos, et sensit filtrum

Misericordia quidem, sed etiam gaudia angelica

Erige te et respice ad caelum, terribilis iudex

Pater hominum et Angelorum et Filium Tuum nosti

Cor concussum et tremor intimae cogitationis

Jesum puerum tuum negavi, miserere mei

O miserere mei, nate deitatis pater

Mori non valeo mori cum charis

Sed sinite eum antequam caput inclinat ad sepulchrum

antequam inter fideliores discipulos ultimos benedicat

amor distributus videam amantem

Ut moriens mihi ignoscat, tunc tantum misericordiam deprecor

Nulla benedictio nimis bang nimium vocare scelestos

Una tibi benedictio una est.

O si veniam modo flebo , ibo

: confitere eum coram omnibus quamdiu me fecit

Dies hominis iubes me tam diu vivere

Mi res sit, volo bonum, pium

Omnes puros corda eosque quaerere volo

Incessanter loquens cum melancholia et hae lachrymae

- Ita, scivi eum bonum, carum, optimum populum

Jesus Sanctissimus Filius et non fui dignus

ut cognoscat eum quem diligit esse discipulus

Sed non fui dignus ut iterum diligeret discipulum suum.

non enim illum amavi amplius horis

Inter homines erat optimus vitae suae

Non erat plena humanitate pro aliis pauper

infirmos pavit, sanavit, mortuos ab inferis vocavit

Quam ob rem osores humani generis eum occiderunt

Venite, viri, eamus ad mortuum et flete

Heu, cogitatio sepulcri nimis terribilis est!

Jesus homo divinus ubi erit ubi erit

Silentio obdormisco , si gravem te relinquit furor

Sic homo terrae peccatori orabat verbis

Scientiam negans in Thun, coronam martyris flevit

CANTUS VII

Tu stabat Eloa aurora terrae

stabant circa eum custodes citharae magnae canebat

Ecce sic exultabunt resurrectio, sic cantavit

Aeternus effectus Venis et nasceris

Sacrificium die ambulat nomen eius pie

Orione eum benedicunt et vocant minorem

soles soles in terra, tu diem conciliator

Carum pulcherrimum sanguinem amor misit te

Citharoedus in illud, pulverem in angelos vertit

Aeterna quietis sequuntur triumphos

Levavi oculos meos et videbo montem terrae

Estne altare? altare tremit ante sacrificium venturum

Si reconcilietur, habuit stellas sicut lapides e rivis

Assumpta, stellae aedificant filium ad altare

Verumtamen hoc etiam tremefecit ad futuram victimam

Omnia circum aspicio quomodo clariores soles arriderent in terra

Et quomodo sectatores eorum in caelo natant?

O requies solemnitatis sabbatum

sabbatum Patris et Filii audio ego audio laetitiam

Ab omnibus citharis per coronas Seraphim

merge omnia, sabbatum est, creatio facta est

O putares millennium transire

Ante Seraphim e longinquo suspicit in lucem sanctam tuam

Te filius patris mortuus est

Sic cecinit Eloa coeli reboans

Sed excaecatus peccato et gravatus iudicio

Fasciculus mortalis satanae multo aliter in terris cogitavit

Eterna cautio scelestos illos reliquit

Summus sacerdos colligit

Omnes in atrio interiore ibi concilium habent et coniurant

In æternum habuisti sacrificium mortis

Consecrati sunt diu soli consilium a Pilato populi

Et quomodo moriatur in cruce in Golgotha ​​debetis

Philo sanguis ex eorum consilio discere contemnit

Celeriter e coetu erumpe et Messiam quaerite et inveniet

Illum excubiae, submersis ignibus, it wild

Minans gradum sursum et deorsum coram eo percellit oculum suum

Insuete coniuncta mediatoris et ultionis scintillae

Sed quantumcumque rabies possidebat, tamen diligenter cogitabat

Et acerrimis ordinibus difficultatibus

Omnis sententia in sacerdotali dignitate eloquentiam collocavit

Aut fortuitum non ipsum extremum reliquit

Postquam populus cogitaret, cor eius tremefecit

Sed cogit eam occidere vel mori

Et iterum cogitabat quidnam facturus esset

Si cor eius tremit, cito conscientiæ convincit

Nunc a fun fabricae plenae resolutionibus calidis

Securus detexere, Deus tantum innuit

Nunc ad coetum Philonem properat, nos patres inertes

Crepusculum non solverit et adhuc vivit ad vesperum

Philo leviter eos commovit

Ad Pilatum aeternum Filium multitudo terribilis

exponens legem sacerdotum senioribus Juda

Et refrixit mane, cum introisset Jesus in templum

Paucis horis tantum sacrificium reconciliandi

Forma est diei crepusculo revelata pulchritudine

Prospicit e templo ad caelum , . . .

Non enim vocationem noctis celaverat

Quidam enim praemissi sunt et habebant Pilatum

Iamque venturum nuntiabat He was stupet

Omnis Iudas apparuit coram eo in vinculo

Accusare te gressum celsus cum eo

Inpellit et morabatur ad portam super Gabbatha

Hic tribunal erat nunc mos festivitatis imperabat

non introire in praetorium sedit pro tribunali Pilatus

Degener ille Romanus libidinis cupidus mollis

Superbus et crudelis simul Romanorum satis callidus

Ut paucas vultus antiqui justitiae ostenderet, nunc dixit

Quid accusant seniores Judae de hoc accusato?

Et Caipham etiam video cum potestate loquebatur et intuens eum

Magis ad Iesum quam ad coetum sacerdotum

Accessit autem propius et dixit: “ Credimus Pilato

sic cognosce nos et hoc iudicium patrum Israelis

Nolo hoc unum ante eum ducere, si ille

Non reus esset Pilatus est

Similior unus fuit ex quo judicasti Israel

hunc dolorem in se abscondunt patres Iudaeae

Non potest explicare vobis quantum Iesus rebelles?

contra legem prophetae et templum sanctum nostrum

sicut magus est in orationibus per fallacia miracula

Nostri homines nos Pilatum diu seduxerunt, heu!

Mori meretur. Hic eum Romanus interpellavit

sed tunc iudica eum secundum legem tuam quomodo tu beut

Hoc nobis Pilatus nostis, Romanos licet

Nemo occidit, hic desistit iram celare

Pilatus admonet eos libertatis ereptae

Sed nunc pergit loquitur, nostis qua obedientia

Quam alta obedientia et indeclinabilis fides?

Nos Tiberius princeps, pater gentium

Semper felicior est sicut ei obedimus Iesus

quem videtis ante vos perimit Pilatus gentes

in desertis Iudae simul vir fortis

Persuadet eis Caesaris imperium

Ut se ipsum divellere et regem eligat'

cui prophetae praedicavi redemptorem Iudae

Et ita ut animas parvas etiam plus

Omnis habitus explorare omnes noverunt omnes

Seductus in eremo custodit eos et pascit eos

Et quantum non vincere eam. Quod supellectilem sit ingressum

Ego autem in Jerusalem dico pompam et gaudium

Hodie profanationes non aderant

Audistis clamores populi, hosannas, iubilationem praeceps?

Talis triumphus, ut etiam haec domus vestra emissa est

Pilatus autem subridens Philonem se ipsum tenuit et ait

Crediderim, princeps, flexibilem te reliquisti mansuetudinem

Vultus te decepit, et superbum existimavit inexplicabilem esse

Quisquis eas ita tacuit solus tu scis populos

Hic Iesus tam parvus tibi nunc videtur, quem Iudas habet

In vincla iudici affertur non Roman

cum adhuc esset in deserto Galilaeae

Videte fabricam consilii sui Primum turbam allicit

Per artes quas Pontifex ad te nominavit

Deinde conatur quam longe vertiginem turbam regere possit?

Et successit in conatum Superbi Colloquia Fiduciae

Eloquentia alta nunc tacet ficta miracula

Quod si tantum successisset, repente populi exercitus inflammatus est

Ad eum regem properanter frequentes appellati

Iam circa eum vidit et fugit ut eam magis magis irritaret

Et quaesierunt eum, torrens fluens

Novi rivi ad se novissimi nunc populi erant

satis potens iam non fefellit amplius triumphans

Hierusalem sed quantumcumque adhaesit ei populus

Etiamnum timidus erat patres cogere Ierusalem

Ire obviam regi suo, etsi Pilatus

Patres quoque hoc facere decreverunt

Omnes canos quos Pilatus hic videtis

Omnes nos maximorum templorum servi libenter haberemus

Tunc Caesar noster sic vapulat

Sed Deus erat penitus in magna salute

Dolens requievit in eum, Mors maxima vocavit eum

Ad altare, populus, qui juxta eum saeviebat

immolator solus eam aegre animadvertit

Quem patria victorem punire iussit

Et lacrimae ingenuorum iratae superbis

Ut sentiat non animadvertit pulverem pugnae strangulantis

Sed ut Romanus est, Pilatus admiratur

Sed mediator taces Audis querelam magnam

Et siles fortasse vis ante hoc conventum

Noli te defendere

Tunc temporis incertis erravit gradibus

Circum ora Sacerdotes trepido pallore signant

Peccator autem illis contemptior et niger proditor

Suum divinum amicum, cum videret mortem venturum

* quem Sacerdotes justum exaltaverunt

Velox et festinat ad Gabbata turbam expugnandam

Retinuit fortiter, ut verteret nunc fugit

Ad templum ierat propter metum tumultus

Caiphas Sacerdotis proditor noverat ivit

In atria templi celsa silentibus antra

Ut vidit tentorium in Sancta sanctorum

Si avertit, pallidus factus est, et tremuit voce, tunc resurrexit

Ad sacerdotes, et locutus est cum furore compunctionis

argentum tuum et proiecisti ad pedes eorum pius

quem sanguis innocentiae nunc prodit

Per caput meum dixit et apertis oculis evolvit

Abiit et a conspectu hominum fugit et se scidit

Ierosolymis stabat stabat nunc tunc fugit

Circumspiciebat feram faciem, si vidit populum

Ut neminem vidit, urbs iam mutum rugit

Aurem perdidit, mori statuit. Non potest

Non, post mortem, non potest me vehementius tenere

Hoc tormentum sine nomine nimis

Furere quamdiu potes . Hic oculus claudit et cum omnia

Ab hac aure tacui, sanguinem non video, sic audio

Non ultra vocem eius increpuit Sed ille in Horeb

" Etiam " Non occides " Non est Deus meus "

non magis Deus meus es tu Deus meus es tu iubes

Multum jubes me mori mori

Morere Victus hic concutis quod rursus scelus expugnat

Vita est in te , et certat vivere proditor

Vis vivere coram omnibus, qui semper prodierunt et notati sunt

Te expandit ante me sicut sepulchrum patens

Horrendum est maxime sollicitis cogitationibus anxiis

Homo moriens sensi ego illum prodidi

Anima quae tibi post mortem misera manet

o te quoque in me occide, ut sempiternus esses

Fatum tuum audi animam mortuorum

Vide, ego quoque te exstingui volo, Sic vocat, vultus

Truces et commiscens ad desperationem lapsi

contra eum qui aeterna est ultionis via reproborum

Ithuriel et angelus mortis Obaddon secutus est

Sicut nunc Iscariotis stat et omni gestu

Festinatio ignea ad Obaddon morem iudicio consecrata loquitur

Seraph Ithuriel En iterum moritur

et volebam videre eum quia angelus eius eram

Tu et ultor illius fui custos sed accipe illum

Sacrificium tibi solemniter trado, Angele mortis

ipsum immolat et perducit ad mortem aeternam

Scis etiam quomodo faciendum sit iussu iudicis

Sed me involvo et vultum meum converto

Volante verbo eius Iscariot elegit

Locus etiam mortis constat ex Obaddon monte

Tunc ascendit in montem et levavit manum suam

Flammeo ense elato ad coelum tenuerunt

Locutus est sollempnia verba ab angelis mortis

Virum indignationis modum implet et seipsum necat

Mors per terribile nomen magni Infiniti mors

De homine terreno sanguis eius in se est

Mors et vita sol a te dele

Propone ante te quod mortem elegisti mortalem, te elegit

Sol metum mortis amitte et aperi te late

Fode et putredine, sanguis eius in se est

Judas vocem immortalis audivit ergo homo perditus audit

Voces in sola silva plenas noctes cum super montes

Cedrum nubium Milium tonitribus

Et exclamavit in ira desperationis ego novi clamorem

vox tua bene es Christus mortuus es

Tu me frequentas et sanguinem tuum flagitas Hic ego sum, hic sum

Clamavit Iudas intuentibus oculis et se obstupefactus suffocavit

Obaddon ipse mortuus se resignavit

Anima vacillans ter quassavit cor eius

Sed quarta hora moriens de fronte expulit eos

VICTORIA usque fluitabat per facilem vitam

Primam potestatem nostri esse insolubilem usque ad mortem

sequere eam e cadavere et ocius move

Sicut cogitationum in circuitu eius, et factum est corpus fluens

Ut videret abyssum clariori oculo, subtiliori

Et magis in aure judicii territis tonitrua audiunt

Sed corpus increatum erat infirmitate plenum

Tantum sensitivum ad cruciatum et educationis misanthropicam

Sed anima torpore mortis se liberaverat

Mitescere celeriter cum coepit cogitare me sentire

Iterum quis factus sum? Quam leviter fluitans surgo?

exalta me ossa autem haec non sunt

Sed corpus est quam obscurum video Qui sum?

Sed meus est sensus terribilis, sentio miser

ego sum Iudas qui mortuus est ubi sum qui est in monte

Illa clara figura, quae semper magis terribiliter lucet

Si oculos habuisses obscuros , illa semper

Clarior adhuc clarior, o terribilius clarior Juda fuge!

Vae mihi est iudex mundi, non possum evadere

Hoc est deforme corpus. Hoc in desperatione ferebatur

Prope terram surge a monte Obaddon

Non natant superna. Non sum iudex mundi Ego iustus sum

Unus nuncius ab eo angelus mortis Obaddon

Audi iudicium tuum primum est, et homicida sequere

Mortem aeternam tradidisti reconciliatoris Dei

Discessisti a Domino, et occidisti te

Sic ille in dextera terribilis dicit dare

Mortem tenet in manu sinistra Non est mensura metior

Nullus numerus tam tormenta numerat proditoris

Caput tuum collige Primum ei mediatorem cruentum ostende in cruce

super qua tuguria beatitudinis a longe ducunt in abyssum

Sic angelus dixit sententiam tremens mortuum

Obscuratur terrore et sequebatur Seraphim in procul

Erat autem æternus filius cum Pilato in domo judicii

{ Et interrogavit eum Pilatus: Tu es rex Judææ

Iesus Romanum vultu leniore spectat

Si essem rex terrae sicut tu vici, haberem

populi qui pugnaverunt pro me non sum rex terrae

Sed tunc rex es, postquam ego sum, dimittam me

Descende in terram ego natus sum populus

Ut veritatem docerem, me intelligit qui sanctis se dedit

Hic Pontius abrumpit et mundi hominem loquitur cum aere

Oculatissimus tamen subridens rem gravem damnat

Quid est veritas? Dixit et iterum comitatur illum

Retro ad ecclesiam, Invenio, ait, ad sacerdotes

Nullum crimen mortis in eo vocasti me

Galilaeae ibi innititur ideo ego illum

Ad Herodem Eius fines punivit Et debet

Mihi videtur quaestio magis de lege tua

De rebellionibus sic est apud Herod

Qui melius quam ego Pilatus

Interea venit mater carissima filiorum

Post insomnis, solaque nox cum caligine crepusculum

Post Jerusalem non invenit eum in templo, ubi requirebat eum

Filium divinum non invenit immersum anxia admiratione

Vocem obvolutam audi e palatiis Romanis venientem

Ascendens alta fremitus perrexit ad rugitum

Sine cogitatione unde esset. Nunc illa vadit

in circuitu populi Ierusalem ad tribunal!

Solus anxius adhuc propter tumultum silescit

Causam ipsam ad tribunal iudicis adit Hic Lebbaeum perspicit

vix tamen Matrem Lebbaeus vidit quam fugit, o fugit

Cur se vertit? Id quod Maria cogitatur. Caution

Illa mente ensem, qui destinabatur, stringe

Maria evigilavit et vidit

Jesus angelus tuus ut pallor mortis cum ea

Pallida cum vidit matres truces in oculis

vultum suum convertit, sed in oculis suis tenebras vidit

torpor exhausit ab aure, illa gradiens tremuit

Propius ad sellam iudicis et filium denuo stantem vidit

Viderunt potentes querentes circa se et iudicantes Roman

Exaudivit vocem populi circumstantis ira a morte

Resonabat quid faciat?

Deprecans haec circumspiciebat nec erat misericordia

Caelum suspexit, matri quoque obticuit

Nunc cruentum cor orat, o per angelos

annuntietur mihi in valle Bethleem

Laetatus sum in gaudiis maternitatis cum matribus

Nemo unquam ipsis angelis gaudiis gavisus est

In cantu natiuitatis non omnes cecinerunt

Qui auditis matrem Samuelis, cum esset ad altare

Sta et flete et orate , misericors exaudi miseriam

Audi ex anima mea timorem magis

Ut timor matris materno maxime materna corda

dedisti mihi et filiis optimis optimos omnium

Nata ne pereat , alia est mea causa rogatio

Secundum voluntatem tuam, o coeli

Creatio et lacrimae imperaverunt ut misericordiam peterent

Hic suus sensus silet, venientis ad undas

Latus eiecit et filium abstulit visum

Iam ad turbam abiit quae exspectavit non invenit

Denique discipuli non texit se et flevit

Mutus cum oculos attollit, videt

Ad latus palatii populi Romani Fortasse hic populus

Forsitan putat se in ipsa Schwelgeri palatiis victurum esse

Mater genuit affectum matris amorem

Non angustus est O si multae matres

Portia dicere te cor humanum habere

O Angeli, qui ad Praesepe natiuitatis cecinerunt!

Si haec esset, putat iam decurrere cancellos marmoreos

Ascende magis vela et tacita ambulat in aula

Sed non longum de longinquo crypta

In latere palatii quod extendit ad tribunal

Mulier Romana venit et videt Mariam Die Junge

Pallida Romana femina solutis manebat capillis

Et levis artus

Plena admiratione stabit mater increata

Ostendit quomodo dolor velavit eos in gestu

Angelorum majestas, quia tunc intellexerunt illam

Adhuc admirata, velata dolore, altissimas scandit

Ad populum descendit, ut admirabilis sit ab eis

ignorabant enim quid c?lestes fortem videbant

Denique mulier Romana dicit dicens: o quis es?

Quisquis es, hanc nunquam vidi maiestatem

Hic dolor divinus Tunc Maria interpellavit eam

Si vere habent misericordiam quod in facie

Etiam in corde tibi sic sentis age, o duce Romana mulier

Me ad Portia Magis attoniti responsionibus quietius

Mitis vox femina Romana ego sum Portia tu es

Portia ipsa Arcanum, desiderium blanda silent

Portia mihi, cum te vidi, est tibi

Tu igitur, o Romane, scis dolor

Mater non omnino pertinens ad populum

Quid autem odisti, sed ipsi Israelitas dicite?

Ut cor tuum plenum sit humanitate

Iudices nihil mali fecit ut tyrannum accuset

Ego Maria mater eius dixit

Portia stetit in conspectu eius et vidi cum mitibus stupore

Laeta pro moerore

Superior cogitatio triumphavit. Nunc posset nisi admirari

Tandem exclamavit Ipse filius tuus Benedictus es

Haec Divina Mater Tu es Maria Tunc vertit

Illa recedit ab illa, oculosque attonitos ad sidera tollit

Ea mater est, di, inquam, altius sursum

Dii meliores qui se in somnio serio deprehenderunt

nomen tuum non est Iuppiter nomen tuum non est Phoebus Apollo

Sed quodcumque nomen tuum est, tu es qui misit

Me maxima mater hominum cum homo est

Et me quaerit me Non quaeso noli me ducere o

Me potius ad filium tuum

Ut dubia mea eruat de tenebris, nisi de longinquo

Respice in me et doctrinam divinitatis explica mihi

Portia conversus tandem Cum oculis plenus amoris

Maria aspexit oculos Romanae mulieris et iterum locutus est

Quomodo anima tua movetur Ita Portia me amat?

Portia o fuit mihi quoque laetae matres

Laetissimus itaque nemo matres amaverunt sicut ego amo

Sed tua plena misericordia tua, o Romana

dii tui sibi auxilium ferre non possunt

Et quidem non potes adiuvare si Dei decretum est

Mori statuit, Pilatus

Si sanguis innocentium animam suam non maculavit

laetior adstare dei iudicio

Portia respexit ad eam leniter et coepi loquentes

O quid primum dicam, quid novissimum, quam plenum est cor meum mihi?

Primum haec tua consolatio est illud aliud consolatio quam te volo

Iuvat te caram Tum di quid voluisti

Somnium sanctum non deprecor unde nunc surgo

deos meliores me docuit quibus oravi

Videre somnium, sicut nemo unquam fluitavit circa animam meam

O terribile somnium coeleste ut te adiuvet

Si non venisses ad Mariam Somnium vidi

Iam mihi pro te voce potens

Sed horrore finivit et in fine non intellexi

Et evigilavi et inveni me in sudores frigidos. festinavi

Accusatus ut alta videre. Illic dii erant

misit ad me mater reorum Hic siluit et agitavit

Servus procul stans ab ea in profundo ANDRON

Praecepit enim, cum properabat ab atriis

Servus debet tantum e longinquo comitari

Hoc nunc accessit, et novos ordines accepit

Vade ad Pilatum et dic ei: Magnus est iustus

Dive, quem iudicas, noli justum condemnare

Pilatus pro diuino uultu habet me

Territus in somno hodie

dolores tuos et me inter flores ducam

Ibi sol mane turbam non audimus

Et quid me docuit gravis lectio

Portia dixit et descenderunt nobiliores gentes

Vultu gravi despicit Illa adhuc tacet in admiratione

De somnio et cogitationibus novis occupato angelo tuo

Somnium eius infudit in animam eius et semper

Ex cogitationum gratissimis quas putavit ardentissima

Novae cogitationes in corde eius optimae developed

chordas subtilissimas certo ferire et eas penitus excitare

Nunc se a suis cogitationibus delitescit et dicit Mariae

Socrate, non nosti, sed horresco cum gaudio

Cum voco vitam nobilissimam semper

morte coronavit hanc etiam vitam

Socratem semper miratus sum hominis sapientis effigiem

Eum continuo intuens, in somnis vidi eum

Immortale nomen eius 'Ego Socrates, quem tu miraris'

Transi e regiones super sepulchra Unlearn

Admiror me numen non esse quod putavimus

ego te strictius sapientia obumbrabo ad aras

non sum mandátus tibi plene revelare divinitátem

Ecce, ego te primum gradum duco in atrium

Templum tuum forsitan in his diebus miraculorum

Cum opus sit altissimum in terra, quod melius est

Altior venit spiritus et altius te perducit in sanctuarium

Tantum possum dicere et cor tuum dignus est

Socratem non amplius ab impiis Elysium non laborat

Adhuc iudices nocturno flumine picti erant

Impedimenta vagae debiles Est alius judex judices

Lucere soles praeter illos qui Thales Elysii

Ecce numerus computatur et libra ponderat et mensura consumitur

Omnia facta quomodo tunc summa virtutum ?

In parva, sicut in aerem evolare, inspergitur

Quidam remunerantur, maxime remittuntur

Cor meum sincerum indulgentiam impetravit ibi Domine

Portia in urna quam varius sit

Cum tua terribilia Roma cogitavimus altiorem proiectura est

Plena formicae et piae lacrimae pietatis

Mundus par Dignus clamare quid hoc

Mundus spirituum sanctus nunc gravissime celebrat et quid me?

Non revelatus sum et tantum admiror e longinquo

Maximum hominum est, si homo laborat

Pati plus quam mortalem passus fit obedientissimus

Contra deitatem per hoc maximas virtutes effecit

Et hoc totum fit propter homines et nunc

Vide eum Pilatus oculis tuis vidit reum

De his factis Et sanguis ejus sicut antea fluit

Purus innocentiae sanguis clamavit, "Hic apparitio siluit"

At illa e longinquo evanuit

'Ecce' vidi illic trementia sepulcra circum me

Iuxta sepulchra omnium caelorum

Nubes ad summum discinduntur

et ascendit homo, qui effusus est sanguinem, in nubibus

ubi turbas innumerabilium hominum dispersas aperuerunt

Sedens in sepulchris et apertis brachiis desiderium intuens

Ille cruor postquam in nubes ivit

Multi etiam eorum agri latae minuti sunt

Sanguine hausto, tremefactaque passos Vidi

sed dignitate passi sunt et meliores fuerunt

Cum circa nos tempestas venit nunc

Territus fluitabat nocte per agros

Tum evigilavi, tacuisti. Una ultima cogitatio movebit te

Cum nimium tremit propinquus cautusque profundo

Ita Portia cessavit. Maria convertit in caelum

Multis cogitationibus tuis quid dicam Portia?

Non satis me capio quod te somnium docuit

sed te intueor et adoro te spiritus superiores

Veniam et deducam te in sanctuarium

Placet hoc tibi dicere, cum tacent

Horum motuum coelum ut lux ut proles

Una quae germinat ibi vitam creavit homini hic

Plenus laborum, plenus fugae gaudio et dolore fugiens

Ne obliviscatur valoris animae superioris

Et senserunt immortalitatem super sepulcrum habitare

Ipse solus est. Dominus Creator nomen eius

Iudex sæculi primi inter homines

Ergo Adam Deus multi ex filiis Adam, deinde Abrami

Solus Patris nostri via ei servimus

Apud nos pios, quantumvis superbi se extollunt

Obscurum tamen et ipse aeternus praecepit

Et ipse eos cognoscit, et nunc eis revelabit

Iesus magnus propheta miraculi artificem dicentis

Dei innominata gaudia horret cum stupore et tremore

Facio venio illum voco filius feram

Iesus vocabitur populum redimeret

Immortale mihi nuntiatum angelos vocamus

sed nostri similes creantur, Graecorum autem dii

Roma et terribilis si essent

Contra angelos mortales nisi cum essem in casa

Puerum miraculorum peperit Iesus et cantabant ei exercitus

Portia illa immortalis obdormiverat ab ea

Manus apertas ad coelum levavit et stupet

Volebat adorare Dominum submissa voce

Sola nominans se sentiat maximam nominum

Nondum vocatus, te levavi et cum melancholia spectasti

Matri, et dixit, Non morietur

M vult

O diu , dolor , gravis vita mea !

Ipse enim Portia quid mihi et piis ?

Eum qui sequuntur, maxime qui arcani sunt, durissimi sunt

Et inscrutabile est, mori statuit

Ah, nunc iterum ad vulnus animae revellit

Loquela tua de Deo eos tacite tegebat nunc lachrymas

Aperi iterum et altum vulnus benedicat tibi

Deus Abrahae sic benedicat tibi Deus sed converte

Hic tuus fletus meus hic me consolatur inaniter

mori enim voluit et mori vocem reliquit

Diu ambo steterunt vultu aversi

Denique ut moriens iterum fit amicus

Redi, Porcia locuta est, o carissima matrum

Mater, ibo et flebo tecum ad tumulum mortuorum

Dixerunt ergo cum principibus sacerdotum

turba ad Herodem diuinum Filium cum eis

Et iam clamor perlegebat principis palatium

mitte Pilatum a Galilaea prophetas magnos

Ad Herodem Princeps turbam aulicorum

Concurrentibus et sedentibus Deinde dicit eis: Est ad me

Hodie iudicabit. Audistis omnes

Quod fama extollit non celavit aegrum

Sana verbis suscitans a mortuis et adhuc capti

Vide Miror sicut tu, Dixit ergo et non dixit omnia

Quod cor putabat, multo superbius intumuit

Hic maximus propheta Prophetarum nostrorum se flectit

Ut ante me reus, ego illi judex sum

Miracula si facit, quomodo?

Fieri nullo modo potest, sed facit aliquid simile quod ei Herodes dedit

Praecepit miracula et si non fecerit, semper est

Ille nobilis qui palmas Ierusalem et Hosanna dispersit

Judex cantavit ego eum, sacerdotes interpellabant

At atria personante passu ingressi sunt lesum

Adhuc erat in populo, qui circumfusi fuerant eum, qui nunc cupiebat;

Milia rursus videntes, millia expugnaverunt et vocaverunt

Stans flebat stupens maledictus beatus Jesus

In hac tempestate ambulavit cum illa perpetua tranquillitate

Quas nomina lingua, sed animus non tam altus putat

Quos cum perciperet Mediator, ipse suos in distantia vidit

Aeternam noverat consolationem raptus animarum

Iam numerati es, lachrymae tuae laetitiae

Sed tamen non clamabunt. Plerique

Erant in turba, et ad eum concurrebant

Ah, poscentes supremam benedictionem, Effusio turbae

Redire eam cogebant saepe conati sunt, sed habuit turbam

Capti sunt in turbine discipuli Petri

Petrus moestus et lassus oculi dolore plenus

Et tu Johannes Lebbaeus et Nathanael Many

De Septuaginta multis familiaribus Iesu Mariae

Maria Magdalene mater Zebedaei

Sed non soror Lazari dormientis, Maria

Magdalene diutius retinere non potuit, aliquem iuxta sibi agnovit

Cui aliquando aperuit Christus oculos suos, adiuva me, si facitis

Adhuc cogitas de hora qua solem ad te vocavit

Adiuva me et per furorem duc me ut oculus meus eum videat

Semel adhuc magis eum videbo, iterum benedico quod vis eum occidere

At illa frustra oravit : Gratus opem ferre non potuit

Petrus nimium timebat ad Ioannem iterum accedere

Et stabat in monte de longinquo et vidit Christum

Orabat mater Zebedaei, dixit Lebbaeus

Ad Mariam, vultum a dolore velans

Mater felix es Domine respice in caelo

Videte et ridete Sed ipsi miraculi operantur pios

Mater divini Filii genuit iustos

Illa ante me ponit bleakly quocumque me verto

O sentio anxia cogitatione intelligere te

Mater te compatitur, sicut animam tuam ad miseriam

miserere, mortis angele, matremque guberna

Dixit Lebbaeus quod non videt in morte filium suum

Iudex autem mundi abiit in aedes Herodis

Adduxeruntque eum ad principem : Et puniantur

Vertidi cogitantes in conspectu eorum qui cautelam dant

cogitate de pulvere et cautela dei iudicate

Sed Herodes intonuit venturum eos aeternus ostendit

Obstupuit, cum vidisset eum, Quantum superbia eius indignata est

Obstupuit celsitudo tam inconcussa silentii

Princeps non exspectas? Cum diu vidit unum

Aspice denique stuporem vicitque superbia dixit

prophetae tui mirabiles in terris sonuerunt

Et audivi, sed vox clamoris augebatur

Vel parva et rara ut narravit facta

Qualia sunt ista, Sic monstrant prophetae, Quae feci, miracula

Te minor fortasse teneret, nee fama dedit

Non dubito quin oculum meum perfecisti

Iustus ut videam te facere tantum miraris et quia te

Ante Abraham, tu quoque major es Moyse

Maior omnibus prophetis post ipsum tuum est

Dignus omnibus excellens miraculis

ut te eleemosynam et electionem non in te, sed in me

Solus respice ad te quisque auctor est dignus

Ibi Moria visio surgit templi convexi

Et ardui templi nitidi culmen erigit, dicite

Inclinate ante prophetam in sinum templi

Ossa jacet Davidis , quam vellem rex

Clama cum vidit Ierusalem, quam mirati essemus?

si eum vidimus ossa regis

Ut nigras fugiat antra et vivit

Sed vos tacetis. Sic Iordanem iube Iordanem exsurgere

Verte torrentem validum et fluent ad protegendum Ierusalem

Tum turres splendidas ad Gennesareth revertuntur

Vel iube Sion surgere in caelum

Propius ad Oelbergae fastigium accedentes eum gentes vident

Obstupuit in magna umbra proiectus

Adhuc taces. Dicit et nesciebat cui dixit

Nesciebat quia collis metuendus et procubuit

Regna tyrannus coram eo cum quo locutus est

Solum altius pulvis Herodes iterum ad se vocatus est

Et tu tacuisti.-Deus vidit uno vultu

Ad Suam Celsitudinem Ipse Princeps Decipit in omnibus

Propheta enim credit eum contemnit

Videns autem eum Caiaphas furibundus arripiens ilico dixit .

Nunc te ipsum nunc vides quis sit propheta

Ecce tacuit coram te, cum miracula postulasti

Num facere potest? At vulgus sibi fingere

Aliquot nostrae congregationis infirmi, qui contra testamentum sunt

Contra legem Mosis saepe moniti erroris

Audacter surgens, potest a Deo missus miraculis

Nostra violatio foederis terrores fumantis Sina

Dei in Sina clamoris procellae sonum tubae

Moyses in tenebris montis tremuli ulcisci vult Caiphas

sed etiam rebellis fuit et regem Iudaeam constituit

circum se et magno cum clamore movetur

in lerusalem ei disperserunt palmas

stolas suas coram eo et vocavit filium suum osanna

Hosanna David et Sion sonuere et atria Moria

cecinit rex Hosanna beatorum Ecce

Ecce venit in nomine Domini spargit palmas Hosanna

In excelsis Deo Osanna Per ossa David

Herodis Magni ossa sepulchrum

Patris tui profanatio, Herodem vindicas

Philo risit Caiphae, quamvis acer erat odiis

Herodes autem acerbo ludibrio jussit eum vestiri

Romani in stola alba gerunt

Cum de dignitate sua Pontius iudices constituunt

Sapiens novit meritum , Se reget

da ei purpuram et coronas osanna palmarum

Dixit et avertit custodes

Jesus autem in veste alba indutus est, et aspexit eum

Tandem remisit eum Herodes turbam terribilem

Auxerat turbas ad celebrandum festum

Ascenderunt innumerabiles, comitantes Iesum

Cunctaque per eminentem urbem Judaea ibant

Philo vidit, non timuit

Sic et veniens pelago gaudetque fluenta

Philo invenit etiam populum divisum adorare

Jesus multa millia, ipse solus non terretur

Intumuit enim desiderium honoris in corde suo et resurrexit

Volvitur in nubibus Igneus

Eius fideliores Pharisaei Verbis alati

Quibus cum locutus est, eos misit in cedentes

Et cito dispersit sic fluit ex hoste Mortalis poculo

Venenum et omnis gutta accendit mortem

Festina et doce populum secundum iram suam

Quisque suos arte mitis

Vel severi sacerdotii multi oratores

Putasne hoc fecit miracula?

Non potuit miracula facere Tu vidisti eum mutum stantem

Si patres Israelis in eum credunt, maledixi Abramo

qui totam vitam suam blasphemavit

Ecce sacerdos Dei accusat eum, Deus misit nos

Quem relinquit, relicto eo, Videtis eum in catena Pagani

Eum mitius iudicant non satis noverunt rebellem

Noli quaerere caecos admiratores in captivo hodie

De rebus suis percontantur Romani pro eo

et temptatus esses ut interrogarem si peccatum percussisset te

vos estis populus sanctus

Sola tibi sunt oblationes ab altari summo flammea in caelum

Pulvis prophetarum vocat ossa sancta sua ultionem

Ossa Abrami majores ulcisci patres

Sic interfecerunt ad suos in Iudaea

Milia mille tulerunt dubitantes

Pauci minus probis et fidelibus

Sic sta, cum quassatae silvae ante fera procellae

Descende de montibus longis iugis multa milia

jacet adhuc sola in cedro, et tremefacta ferens nubem

Interea Pilatus debuit movere populum propter Iesum

Captivus fabularum plurium vocatus ruri

Antequam catena eum domaret, occulte ad forum ivit

Ducant autem populus et sacerdotes

Cum ascenderent Gabbathæ, sic fuit captivitas

Contra illos in sublimia deduxit ardorem oculi

Palantes in obliquum tenebat hinnitum

non erat compunctio, sed inflexit ira collo

Et inclinavit se et deglutivit iram suam;

Et crepuerunt catenae Pilati super brachium eius neruum

A dextra stetit homicida reconciliator Dei

Virum in stola alba vidit, ipse

Mori Dubium eum aculeatum

Et cor eius visibiliter verberatum est, et stetit a sinistris

At Pontius dixit et dextram attulisti

avertat populum a Caesare

sed interrogavi eum et non invenio eum nocentem

Non debeo Herodi. Non moriatur

Sed quia festum emissione captivorum celebramus

Celebrate tam atrociter et eum dimittam Sed non audis rationem

Quod quis dicit tam furit quam quis tibi dabo

barabbam uel iesum quem tu uocas christum domini

Portia nunc ad eum missus est iustus

Dive, quem iudicas, noli justum condemnare

Pilatus pro diuino uultu habet me

hodie in somno perterritus est hoc quod dixit servus ad eum turbae tacuerunt

Et adhuc tacebat et iam terrebat Philo .

Silentio igitur ministri qui aderant et dixerunt

Turbam ibi adhuc esse et ibi fidelibus rebellibus

Surrexerunt e longinquo flebili susurro

vox quondam muti claudorum caecorum

Et mortuorum, qui vocavit Jesum pium humanum

Sed propioris turbae fremitus abegit

itaque per procellam in alta silva venit vocantem

Ad mollem vocem infantis inopi sic marcescit

Humiliamini in conspectu sapientium

Philo detegit periculum, quid Pontius velit

Cum homicida , quem prophetae populo ostendit

Sed Romano facie plena superbiae

In compedibus loquebatur ad populum

Moram intendens, in Gabbatha proficiscitur

Videns Pilatus admirationem turbae pro tribunali

Dimidio ludibrio illi nunc agitato populo

Philo tacuit coram eo

Volatis verbis id facere possum, viri Israel!

Loquere tibi hodie Tu scis me Odi contemptores Mosis

Et maledicam illi, licet suaviori ore

Anders loquitur per vitam tamen maledicit Cum hoc questae

Ostendam tibi perditionem et salutem hodie elige Israel

Barrabas an Jesus Ipse est tu scis ego novi

Barrabas homicida est

non te perduceret ad misericordiam Iesu?

Hic etiam magus innocentiam tam fallaciter imitatur

Non vobis hominibus proponimus, sed consilium relinquo

Quid Pontius vincimur, silemus?

Sed hoc Philo reticere non potest, Israelitae

Quod in clivo abyssi iam vertiginis potes

Eligo perditionem, metuo loquor, sed loquor

Quia nepotes magnorum patrum non debent demittere

Hoc Iesus non habeo dicere vobis

Omnia scelera sua tibi describere volui

Nigra forma ante ecclesiam nudavi

Princeps tuus vitam suam in voce mea penderet

Et statuerunt ei mortem de lapidibus sanctis

Sanguinem eius cucurrimus, sed non debemus occidere

Hoc Jesum committo ut unum de mille criminibus

memor est crudelis qui scit Romanos

Si nunc implevit iram suam

Veniet ad perdendum nos omnino. Stabant per milia

circa eum auditores de obsidione loquens

De civitate submersio et templum Dei in pulvere

Mirabaris eum sic excaecatus es

Non miserebitur tui, videt Jerusalem miseriam

Solus ille timoris appropinquantis auctor est

Et pergit facere sicut fecit Templum in Steam

Quomodo numquam surgit Moria deprimit

Templo videt piacula aras

Ut se flectunt, videt altam Jerusalem flentem

Heu cineres , regina urbium !

Liberis suis privatim viderant eo die

Et quis metus et fames ac fames

Nondum incidit in tumulum ardentior belliger

Contere ossa eorum tenera contra ruinas Ierusalem

O videt, nec pater plorat, Mortui in acie

Nullae matri matres multo ante miseriis fuerunt

Iampridem miserum cernit et non miseretur tui

Quo finito, alii sacerdotes acclamaverunt

Quod Philoni ad plebem dede- runt, opus erat

Tanto furor impetuositas cor non moveat

Id enim propria malitia satis definitum est

Pontius cogitans sedit. Iterum interrogavit

Uter tibi dabo?

Barabbas exclamavit in furore angelos

adstabant pavidi vultu Divino

Ascendit ergo Barabbas et admiratus est Pilatus

Indignatus est autem et exclamavit dicens: Quid faciam cum Iesu?

Quod cum christo tuo incurrerunt, signauerunt et clamauerunt

Crucifigatur. Sed Romana iterum mens

Sed quid peccavit iras mitigavit?

Imo non meruit mori. Iratus est magis

Clamor et eorum clamoribus vocibusque sacerdotum animatis

Balbus et pallidus et frendens fera flammea lumina

Crucifixi Sion sonuit rugitu

Convocant secum atria deserta Moria

Arduaque civitas et pulvis insurrexerat

Pontius autem nimis expavescens se frustra pro Iesu

Sententia un-romana liberare constituit

Loqui de homine innocentem invenit

Timidus ille ante tribunal principis discessit

Nunc resurrexit et servus venire iussit

Festinavit retro et portavit ecclesiam divisam a sacerdote

Vas Corinthium in fonte argenteo

et tenuit coram Pilato et innuit turbae et stetit populus

Tacite suspexit: Iam Pilatus ad fontem cucurrit

lavit cherub manus suas coram populo

Quae in Gosen ante casis leniter transierunt

Agni sanguine signati iam ferebatur

Dirae armatus exitio Dei terrore

ut consecraret populum ad iudicandum de agris Iuda

Defixus autem oculus non dimisit aspectum reconciliationis

Et vidit in aspectum Divini cum rejectione;

Lacrima permixta angelus mortis incepit nunc

Verba ista maledictionis, iudicium celi

notum fac, cum creverint gentes ad plenum judicium

Quantus in longinquo terrae motu sic rugiens prophetare mortem ?

Vocem suam deinde effodit sententiam in tabulis aeneis

Pilatus posuit eam in solio iudicis

Servum levavit Tunc vocavit ad populum

Tu tibi sumis, irati, ego sum sanguine

Non reum hunc justum Imvocat

angelus Israel vultus ejus tremit discolor

Et si recedit, sententiam suam mortem pronuntiant et eiciunt

sanguis eius super nos et super filios nostros

Pallidus horror et silentium quod est circa sepulchra congelata

Horror autem et timor morientium non sequitur tristitia

Pontius dextra laevaque jussit, et Jesus

In aulam flagelli ad populum peremptorum ductus est

Barrabas cum iam non audit sonitum ferrei circum se

Et nunc libera quatit, fremit in procella laetitia

Stat, deinde currit, stat iterum Populus tremefacit

Quo rursus appropinquat, sic calidum scelestum terret

Ante opus perfectum Philo tamen aspectu delectatus est

Volebat etiam conciliatorem comitari. Portam perrexit

Reversus et stetit et eum videre volui

Laetus in triumphis exaudit voces timoris

Sed o qui faciem tuam a Deo conciliatore avertisti!

Psallite Sionitin flagellate tibia pallio purpureo

Et coronam cum fletu tantum sono

Multis autem humilibus animarum custodibus circum ipsum conditur

Et exinaniunt eum impetu venti defoliati

In sitienti deserto ubi non manat fons vivus

Sola lignum vagi calidum desiderium

Et rapuerunt eum in titulum & ligaverunt eum

Hunc super columnam et sanguinem sub flagello funditus

Du Eloa vidit et cecidit de caelo in terram

Et pallio purpureo velaverunt eum

et arundinem in dextera eius dedit illi, et spinae afflixerunt eum

Corona super caput et sanguinem bene sub corona

Et quasi mortaliter adorantes eum de pulvere Eloa

Tum manus mea deprimi citharam nequeo

Aeterni Filii passiones omnes decantemus

Pontius videns quomodo laboraret, rursus misereri constituit

Quod sentiret populum movere annuit mediatori

sequere eum et exivit ad Gabbatha Iesum

Secuti sunt illum, sed lassi languidis passibus viderunt illum

Pilatus autem avertit dexteram suam

vocatum ego educam eum vos Israhel

Dicere iterum non meruit mori

Propius accedens Jesus viderunt hoc ad tribunal

Accessit ostro cruento diademate. Nunc stetit

Pontius eos miserationis voce appellavit

Vide quid homo cum dixit Pilatus

Conciliator dedit angelis mandata, quae circum se tremebant

Non verbis viderunt in facie Dei

Quod movet de dolore discipulorum et aliorum electorum

secretiora caelestia consolationes praeceperunt

Requiesce miser, cum prodis in alta cruce

Cum mortuus sum et nunc dormio inter dormientes

Pontius rursus populum mollire volebat

sed mox quam sentientes mansissent ostenderunt

et auditus est clamor sacerdotum ante sonitum turbae

Iterum ergo crucifigentes vocaverunt Pilatus

Tolle ergo eum et crucifige eum, ego non invenio reum

it Pontius verbis alatis loquitur et iracunde vertit

Caiphas autem accurrit ad eum dicens iam Pilatus

Nostra lex iudicium suum de quo debet mori

Ipse enim fecit se Gentium filium Dei

Contremisce, cum nomen filii deorum audit

qui cum eo venit et tremebundus quaesivit eum

Dicas a quo tu es Godman tacuit interrogatus

Pontius irascitur et dicit te mihi non loqui

Mortem tuam et vitam tuam in mea potestate esse non scis

Jesus dixit eis non haberetis, si haberetis desuper

Non donati, sed qui me rogant nocent

Pontius revertitur in ecclesiam. Eum venientem vident

Et cognosce ex motu inflammato cur

Revertere, conclamaverunt eum, disceditis Romani

Expurgate ergo hunc ergo non estis amici Caesaris. Nam quis est?

Rex se contra Caesarem rebellat

Pontius infestus ac nobilis ausus

Sensus angustus, subsannat eos sed circumdedit

Jesus et superbe eum ad mortem duxit in fera triumpho

Et timidus Romanus ad palatium suum elapsus est

CANTUS VIII

du sum Sion, sanctissimus cantorum Dominus.

Vidisti et didicisti ab ipso doctum cantantem ab eterno spiritu

Iudex in morte maximum reliquit mortuum

Iterum me doce Sionitin coelestia didicisti

Veni et adduc errantes gressus tui amantis

Me duce in horrore noctis crucifixi sanctuarii

Tene me, morientem videre cupio, contritos volo

Mortem maxillam intuentes oculi pulcherrimi

Sub vulneribus vides sanguinis reconciliationis tremuit

Obluctans cum morte, demersus est caput, iacuit pavit

In nocte sacrum caput ejus ibi deus homo obticuit

Volavit Eloa a facie iudicis

Vix dis inmortalibus visis, ille per saecula rapitur

et coronam caelestem tenebat in sinistra manu

Tuba, sonat, et secula volvente sonant

et proximus increatae per caelos clamavit

Celebrant It flamma magnum Sabbati foederis

A solis throno ad iudicem venit hora

Noctis hora venerit Celebrate Adducunt sacrificium

Et circumdederunt coeli clamorem exauditum

Sed iam currat Zween Winke ita fluitat

Circa Golgotha ​​circa ipsum collige terram

Angelus properans Vocavit eam circulus occlusus fulgidus

Nunc Eloa usque ad Eloa resurrexit a circulo

Sollempniter descendit Golgotha ​​stabat in alto

Ter nunc flexo profundo vultu

Descendit super pulverem collis, et surrexit

Respexit super collem bracchia latos

Super Messiam qui comitatur procul

Tarde a Iudaea usque ad Golgotha ​​ambula et difficilius

Iudicium ultimum fert crucem suam. Sic eum vidit Eloa

Extendit se stare super collem bracchium suum alta et dixit

Exaudi me caelum et laetare in abysso, audi me et contremisce

Sanguinem nomine Dess reconciliari

veni in nomine conciliatoris et spiritu peccatorum

Lux superna lucet, Te collis de morte filii

Sanctus sanctus sanctus est qui erit et erit

Sic Eloam consecrate et miramini immortales splendores

Cum crepusculum venit, obstupuit. Nunc iam non tacet

manus inferiores homini terreno consertae

Qui portat in altum crucem inclinato

Hunc vide sub cruce nutante, cadentem in faciem

Ora o qui ad aram accedis ut moriar pulcherrimus

Et funerum mirandum maxime, Tu creator humanus

Conservus ingenuus et filius familias qui sepulchra sepelierunt

Puer Bethleem clamavi tibi cantavimus te laetamur tibi

Golgotha ​​summa admiratione silet

Magis iubilate , Fili Dei , et nati

Increatus non finitus ibi cantavit iubilationem perfectoris

Omnes illius summae mirabilissimae optimae

Tota gloria penitus adoratur Godman

Iocunda, deo placens innocentia

Suscitator mortuorum , Perditor mortis aeternae Iudex mundi

Vel sicut populus tuus te vocat, agnus suffocatus

Exaudi orationem meam, audi vocem finiti

Alter e pulvere, in quo cruor tuus orat ad te cruentus

Cum oculus tuus extremum iam mortis pallorem frangit

Caeli caeli super te fluant immolatum

Nunc solus Dominus contremiscet, et fuge in toto

Certo vultu moriens cum viribus aspicit

Tum me de nocte suspendit, in qua vita tua moritur

confirma me ergo magni consummatores, ne inops

Sepulchra tremens ne mergas sub terra

Et si in crepusculo circa me fluitantia creaturae nunc tremit

Quamvis obscura oculis meis conspiciunt, morieris

Aspice mortem filii Ad mortem accedis A primo

Qui factus est mortalis usque ad novissimum Adam

Cuius iuvenilis vita resurrectio tubae

Omnia conciliabis, iubendo respirare

Si iterum clamas Creatorem, Consummatum est

Mors o mors nati et tu sangui- nis immolati salus

Ave redemptis animabus Veniunt et ambulant et gaudent

Vestimenta eius cum mortuis sanguine dealbata sunt

Tunc exoritur Eloa angelis terrae

Longe circa Golgotha ​​nubem

Congregáte eos lato iugis montium

vel supernatant super cedrum et ambulabunt in profunditate plena

ipse super volventia cacumina templi stat

Omnipotentis in arces circuens exercitus cautela

Qui regnat de longe angelus mortis famulus

De iudicio hominum et futurorum christianorum

custodes et quia angeli facti sunt in throno martyrum

Martyrum palmam portans primus prae- ceptor

Sed Gabriel miserat eum ad solem mediatorum

Argenteis toned fugae insedit lucida templi

Descendite et stetit coram animabus patrum et ait illis

Nunc accedite, patres hominum, videtis illum hic monstrari

Ille manu tremulo gestat reconciliator peccatorum

Contra montem crucis eius Hic est collis mortis

in superiori ibi ascendens cum duobus iugis;

Si ad primam curiam ivit, eum ab hoc videbitis

Cum sanguinibus animam suam pro tuis et liberis tuis

Venite redempti nepotes de nepotibus nondum pepererunt

Diis immortalibus condit it maturat reconciliat

Seraphus igneus dicit hoc melancholia et beatitudine conticescere

Patres iam eum sequi festinatis cogitationem

Quis cogitat ab stella usque ad stellam de anima orantis

Tantum festinans Gabriel exercitum coruscis duxit

Iam pede fluitans iacentem Montem Oliveti intravit

Adam primus intravit, descendit et osculatus est terram

Terra, inquit, iterum te video, terra

Per saecula post ossa mea in vigilia mortis

in placidum reduxisti uterum, o mater

non ego te superi infausta cadavere campi ?

Bene nunc sto, salvete me, terra

Ave mihi ossa mortuorum

filii mei, o filii, exsurge

Et o hora appropinquas, et tu mecum gaude

In triumphis vocatus Tu terram levas maledicti

Sanctus eorum pulvis benedictione sanguinis resonat

alleluja, venit, nascitur de terra

Ecce sancta sanctorum venit et prope mortem

Sic fatur, nec maestum retinet in aethere pectus

Horrescere coepit, tacuit et respexit

Eloa autem stabat in templo et vidit patres

Veniens convertit faciem suam et aspexit super crucem

Sathan et Adramelech adsurgunt fera triumpho

Satanas propter opus iam perfecit et utrumque

Propter facta futura Eloa videt rebelles

Quomodo surrexerunt super nubila terrae motae?

Metire superiores curvas in impetu

Et in gloria sua surrexit Eloa de templo

Contra aeternos peccatores in splendore ambulavit

Dies celeberrimus ante omnes dies celebrationis

De eo terrores Dei volitabant quietiores auras

factus est tempestas et irruit in conspectu eius

Exercitus qui tremit saxa faventes

Et inmortales cecinerunt et refulserunt ergo rebelles

vidit eum venientem, et frustra abscondi quaesivit

Attonitus steteruntque obtenebrati So sto

In profundissima voragine inferni duo saxa nocturna

Blitzeil ultimum momentum habuit Eloae in calce nunc

Ante tuos improbos et nomina dixere gehenna

Nomen relinquere vides summi luminis gyrum immortale

Hoc unum relinque, et te levate de loco sancto

Ecce huc usque summum decus Beati fines

Indignatio tua non diffundit ibi super nubem

Nolite perrepere super pulverem terrae. Praecepit ei Seraphim

Sed duo tonitribus ad duas Alpes

Fortior tempestas in illos aenigmate venit

Sicut tonitrua sparget in utero suo

Volans tentat torrere per tortuosas valles

superbi igitur contra Eloam se armant ut respondeant

Quam horrendam iram in vindictam Verwegne?

Rugae frontem volvebant flammea ocellis

At Eloa spectat eos in vultu dominantis aspectus

Primum silebo victrices deinde fugio

Quod mihi Dominus dedit, ex hoc exaltabitur

Ad te longe a me

Sed venio in nomine filii Adae videntis illum

In nomine victoris gehennae crucem suam portat

Fugiunt obscuriores nocte terrores qui apprehendunt

Adhaesit plantae fugae in obliquum

De ruinis Gomorrae in mari Mortuo Angeli

Et videntes eos fugerunt

Descendit ad culmen templi in gloria sua

Jesus venit ad tumulum mortis lassus

Movit in radicibus collis turbam sanguinariam

Coactus est vagus in Calvariae fastigio

Timidus descendit ad portandum fessis crucem

Flebant autem eum quidam de turbis, qui sequebatur illum

Animi inanes totis animis vanae

Hingen et vix cognovit Divinam tuam miserationem fugacem

Solus sensualis non nobilis non misertus animi Godman

Audite querulos et convertimini et dicite eis

quare dicunt filiae Hierusalem nolite flere super me

pro te et pro filiis tuis plora

Appropinquaverunt enim dies terroris in diebus horribilibus

Beata sunt sterilia corpora

Qui pectus non peperit quod non lactavit tunc dicent

montibus cadite super nos et colles operite nos

Nam si hoc mihi factum est, quid peccatoribus fiet

Jesus autem venerat ad summum altare majus

Et suspiciens judici tolle crucigeros

ab eo tolle crucem et pone eam sub ossibus mortuorum

Et crux in caelum elevata stabat consecrata

Festa dies adhuc micat molliter nec minimo gaudet

De creatione in labyrintho adspirans aer

Sed silex et terram in gremio capit

in secretissimis, profundissimis cum quiete tremore

Contremiscere faciem terrae

Procellae contorquent et ululant in tentorio voragines

Et crux inflexit. Deus homo stabat iuxta crucem

Adam vidit eum et non potuit retardari candenti maxilla

Crinibus volat, tremulis bracchia pandit

Ille ad extremum clivum montis provolat

Ut decidit, arsit in caelum aspectum

Mortalis iam non erat quod flebat

Beatitudo et vita aeterna et tremor et melancholia et stupor

Affectus cordis plenus cor

Fuere nunc voces, Adam oravit circulos angelorum

Audivit orantem vocem, Sepulchra videt et dicit

Imo seraph non nominat te, clamant immortales

Cum immersus in amore tuo millies mille

Incipe dicere glorias et in oratione obmutescere

O fili voco te et tace et clama cum eis

Iesus Christus Filius meus Filius meus ubi me converto

Ut hanc ineffabilem melancholiae salutem tolero

O Jesu Christe fili mi qui ante me

Sed non citius eum angeli despiciunt

ecce filius meus est benedicens tibi terra

Tu, pulvis unde factus sum, o te beatum

Beatitudo aeterna, quae desideria immortalium complet

O magnum, altum, celestis cogitatio!

Cogitationem Tuam Jehovah, quam ibi creasti, tu quoque Adamum creasti;

Adam de pulvere, ut fieret pater aeterni

Anima immortalis sta per alta

O altitudo illa beatitudinis immensa!

Illis abhinc momentis nunc immortales vivunt

Unusquisque divinus est, et rapidas quisque gerit

quietis aeternae et per illas Adam vivet

Nunc Hoc iam non est Hoc Superius venit

Propius et propius, o voces vestras, coeli

Da mihi voces tuas ut per omnia id facere possim

Clamant, Sacrificium mortis umbra stat

Surge, tolle caput tuum, surge de pulvere

Humanum genus et lacrimis te ornant pulchre

Sanctum enim sanctorum stat ad sepulcrum

filii mei, o filii mei, vos estis dilecti

Te reconciliat Adae natos morientes

Quicumque in aula tectis auroque moratur

Descendite et venite, qui fictilibus casis se obumbrant

Linque casas et veni, sed audi

Vox amantis vox, non labes

qui tegunt sepulchra et iudicium morte

nec eos audi: tu es qui te immolat in aeternum

Tu es misericors perfector, o misericors tolerans

Videbis perfice eam Et nunc ineffabilis melancholia

Obruit me ac penetrat omnem altitudinem animae

Nunc eat, Me finitas vires confirma

Me primus peccatorum, et qui vidit corruptionem

Qui dereliquisti eum in morte, iudica Dominum

Clamavit Adam, Ingressus Coelos Nomen Ipsius

levavit manum suam in eternum iuncta cruce

Pone eam ante faciem suam et adoravit humilem et dixit

Quod nullus seraph audiuit nec ullus fabricator potuit intelligere

Sed de throno iudicii respondet Dominus

De profundis sanctorum cecinerunt ex responso

Et thronus iudicis tremuit

Reconciliatori Ingressus mundos

Magno cum fremitu circuitus situs

Mortem Iesu annuntiant Ipsi polos steterunt

Intonuit mollior et obticuit stans creatura

Sile et ostende horas sacrificii in caelis per circuitum

Tu quoque stabat mundus peccatorum et sepulchrum

Suum cruentus vobiscum Nunc cum omnibus

Angeli eorum inmortales viderunt Jehovah

Tenens terram, quae subsidebat in conspectu eius, vidit Dominus

ecce qui erat et erit super iesum christum

Et crucifixerunt eum : Immortalis es

Quis eum vidit, o vulnera ejus?

Inclina ad imam crucem, eam amplectere et tegere

Tu, anima, dum redit vox trepida

Velut si mors omnipotentem circa creationem poneret

Et in mundos omnes sola labe obdormivit silent

Nullus homo vivens super terram putridum staret

Ita sollempniter mortui silentio angeli custodiebant

et patres super te crucifixerunt sed vita eius

Quia vita eius immortalis cum fortissimis mortibus coepit

Bene ergo luctari et nunc eius sanguinis prima vox profluebat

Ibi erat angelorum stupor flebant

Et caeli novis personant colibus

Nunc iterum atque nunc iterum spectat Eloa

Post cruentis et deinde percontatio

Vt nemo eum umquam immortali magno cum stupore vidit

se torsit in caelos et exclamavit sic;

Sidera gyro properans currendo vocavit Sanguinem

Volavit in profundum immensum, clamavit sanguis eius

Inde ad terram fluitavit cum tacita admiratione

Transiens per creationem angelos vidit

solis ad primum cherubim ad altaria

Stant epulae atque aureis aris

Aurora ad solium iudicis exarsit

Omnia circa universam creaturam sacrificia exarserunt

Imagines sacrificii cruentis in cruce coelestem aspectum

Viderunt ergo senes a Deo electo

et populi gloriam Dei in Sina clamantes

Vel sic erat ad viam sancti

A tuguriolum in quo requievit sancta sanctorum

Columnam flammae revelavit in nubibus tonitru

Sed prospexit Deus Judam

Quod frequentes ab Hierosolymis usque ad crucem steterunt

Ecce se inclinans, de monte vocatus

Pater non sciunt quid agant Miserere

Silens admiratio te mutavit, vox amoris

Per agmina aspicientium, erigunt ora

Hominem usque ad sanguinem et pallorem mortis vidit

Mortes maximae tuae super eum fluant

Hoc solum vidit mortalis oculus magni mortui

Plus animai, secretiora eius videbant vitam

Quomodo laboratum est ne vitam suam a morte occideret?

Nonne Deus mortem misit sicut imbres omnipotentes

a patre relictus, per morientem contremuit

in cruce suspensus in alta, ad quam cruor eius in salutem fluxit

Quae reconciliatio sanguinis ex his vulneribus promanavit?

Ecce levavit oculos suos in caelum quaerens requiem

Sed non in omni fluctu volante requiem invenit

Et mortuus est magna morte et non invenit requiem

Interdum inmortales una brevitate fuerunt

Vultus in agris hodierni fontis vix terreni

Ex hoc fonte aliquantulum refrigerium haurire

Duo scelestos cum reconciliatore crucifiguntur

Ad hanc altitudinem aeternum decretum

Et sui eum humiliarent unus ex homicidis

Ad dextram pependit, et alter ad laevam

Peccator petrificatus erat, scelestus griseus

Vertit obscuritatem, foedam faciem ad mediatorem

Christus si esses Ha si esses adiuva nos te ipsum adiuva

Descendit ex illa arbore Deus maledixit

Sed alter scelestus iuvenem in flore seducit

Corde malo, sed non percutitur peccato

Exsurge ex sua miseria et punire alterum

Et tu quoque tam morti proximus, tam proximus iudicio

Quia sic est nobis. Deum nunc non timetis. patimur

Verum est praemium quod fecimus, id quod patimur

Hoc autem dicit ei Jesus : Nihil mali fecit

Iamque ad Deum conciliatorem totum se convertit et nititur

Ad eum alte tendentes vulnera eius fluunt

Cruentius facit, sed non respicit sanguinem

Non apertioribus vulneribus inclinat reconciliator

Clama Domine cum intraveris in gloriam tuam

Tum memores mei cum divinitus radiante risu

Respexit moriens mediator peccatorem fractum in facie

Hodie dico tibi eris mecum in paradiso

Verba vitae audivit cum horrore sancto

Sensit plane, anima ejus penetrata est

Et tremit magno cum beatitudine

Nunc iam non est ab eo

Semper ad philanthropistam lacrimosis oculis dirigitur

Et sic tandem erupit, nunc vita sua adhuc spirat

Verba vitae aeternae fracta loquitur

Tenebrosus sensus cogitat Quis ego fui qui factus sum

Haec miseria ante et nunc beatitudo huius commotionis

Haec beatitudo dulcis affectu Qui factus sum ego

Quis est iste in cruce mecum pius iustus?

Sancti Hominis Multo magis Aeterni Patris

Filii Dei-missi Messiae exaltatur Regnum Ipsius

Gloriosus longe est a terra, quia angelus tuus est

Sed quanti se humiliat usque ad mortem?

Et etiam altius ad me licet hoc non explorare mentem meam

sed iterum me fecit mors

Doice quia recreavit me fiat in perpetuum

Adoratus a me, etsi non intellego te

Tu es divinus et plusquam primus angelorum

Non enim poterat angelus sic me iterum creare

Non potuit Deus animam meam extollere

Divina sic id est tu et tuus sum in aeternum

Cogitabat itaque et in stuporem delabebatur delectatus quo iret

Despicit e caelo terramque iacentem

Subridet ei, Super omnia requiescunt Dei

Et signum a conciliatore seraphim dedit

Qui circa Golgothas circumfulsit circulum propere reliquit

Tunc stetit in cruce Signum divinum

Séraph hunc redemit mihi mortuum

et festinavit et venit ad gyrum angelorum

Abdiel invictus portae inferi

Nunc angelus mortis custoditur jubente Deo

Aliorum angelorum turbae cito eum circumdant et rogant

Abdiel locutus est cum gaudio magno iussum accepi

Qui peccatores redempti post mortem suam mediant

Haec cogitatio per me ducere magis I

Quo magis evolvitur, inebrior beatitudine

peccator salvus et se ipsum per horas servavit

Sicut mortale genus sacri- ficit

Haec anima tam pura nunc sanguine tincta

Haec aeterna reconciliatori restituta sunt

Adduc, Domine, benedicite angeli me huic beatitudini

Sic amissa est vox beati Seraph

Urihel autem sol iam diu angelus

Stare parati in altos properare montes

Tandem tempus advenit imperio

Ut solus per caelos Ipse solus profectus est

Splendor ut lux innatat sidus ad quod Deus illum mittit

ante solem ducere ut vitam tuam reconciliem

atrocius sub palliis quam palliis noctis

Flores Seraphim stabant supra metae stellae

Animae vagantur circa hanc stellam antequam nascantur

Mitte in magnam et mortalem vitam tentationis

Uriel animabus futurarum hominum generationum spectat

Descendit et vocavit stellam nomine immortali

Adamida, quae te in infinitum dispersit

En tibi imperat ut a circulo tuo in obliquum surgas

contra solem fuge et fiet concha solis

Cælestes autem audiverunt vocem præcipientis in circuitu

Cum obisset in montibus Adamidae

Stella trans intuentes volvitur polos tonantes

Et resonabat ibi stantem creaturam terribili festinatione

Adamida cum nubibus cadentibus vocantem procellas

Montes cadentes levaverunt mare a Deo volaverunt

Urihel stetit in uice et non audiuit stellam

Ita perditus profundo in Golgotha ​​Thunderingly aspexit

Stella volans festinat, nunc in tuis ditionibus fuit

Sol venit, iam te appropinquat. Te visu stupet

Mitis humanae animae novi huius solis

Et supereminet stellis nubila cursus

Adamida solem attingit Nunc lente ambulat

incedit ante ora et extremos haurit radios

Terra autem crescebat ante crepusculum

Obscurata est terra, et adhuc pallore obumbratur

Obscuris anxia tellus obscurus inundavit umbris

taciti volucres caeli in altiora lucos volabant

Usque ad vermem agrorum bestiae contremuerunt

In sola voragine caeli non murmur todte

Silentium regnavit. Homo caelum suspexit, graviter spirans

Nunc etiam obscuriores, nunc quasi noctes stella stabat

Sol egressus visibilibus noctibus

Stratis latis cingebant arva terrae, Et conticuerunt

Jesus autem Christus in cruce suspensus

in noctem et in mortis cruore cucurrit

sudor terrae sopitus iacebat

Non manet amicus ad sepulchrum amici qui mane fugit

Vel quis magnas intelligat in marmore nobiles

Virtutum patrii remissi gestus Rigidi

Ille ruinas sanctas imminet et omnes simul non deflet

Eum furore alias arripit, dolor eum commovet

Si obstipuit terra, contremuit

Nunc Golgotha ​​horrebat cum ea usque ad summam crucem

Et vulnera immolatorum effundunt vitam aeternam

Fluens ut benighted crux in Golgotha ​​tremit altitudine

Noctem collis mortis obumbrans horrende

Et templum et tu ipsa Ierusalem angeli

Vide eius puriorem lucem evacuatur quam in vespera

et sanguis ejus exivit, et expavescebat populus;

Eradicavit et suspexit ad crucem oculis feris

Sanguis reconciliationis terribiliter fluxit. Sanguis eius venit

De pueris eius et vultu eius volunt

Solus volvens terrores omnipotentes semper ad crucem dirigit

Sed Uriel unum habebat mandatum ad perficiendum

Et descendit de polo stantis Adamida

Descende ad animas, quae videbant venisse coelestem

Nam et ipsi iam in corporibus humanorum

Vespere coruscus quasi odoribus aereis involutus

Röthet Uriel dixit: Ego te ducam, sequere me, tu scis us .

Ut ad te veniamus, ab Infinito Magno Mittit

tu illi terrae, quam velavit umbra tua

Magnum divinum nomen videbis

Solus filius aeternus ante faciem tuam pendet

Hanc noctem non nosti , sed erit in distantia

Aurora beatitudinis coelestis aperitur coram te

Venite beati, veniunt ad hanc beatitudinem creatam

Caelos videte quanto stupore celebrent ?

Omnia tibi genua flectunt, coronae tuae merguntur

Omnia quae fecisti, aeterna te reconciliare animas

Iamque fugam primoribus cingitur animis

Quasi sapiens in profundo et immortalitate sua dignus

A solis odore lunae usque ad silvam

Ambula et nunc manu piae ecstasiae duc

Infinitus ergo ei similis cogitat ad mille novos

Melior est magna cogitatio micans frons plena beatitudinis

Circumvolitant cito, animabus Seraphim cingentibus

Hi terram mentita patres ;

Vidit innumeram turbam crepuscula nubem

Sollemnis processio venite a primogenito creaturae

Cogitantes homines, filii vitae venerabiles

Millia millies turba immortalium Laetantium melancholia

Nunc primum mater populi de cruce vertitur

Suspiciens faciem Filii venerunt

Omnia non ingenita saecula mater amantia venit

laevo innixus tremulo, dextram se ostendens populi

Pater filios vocat christianos et tamen se cruci figit

Iterum crux cruentum aspice dum illa loquebatur Tu es

Pater meorum immortalium filii mei sunt

quae te nomina vocent a te qui prosunt mihi ?

Quid cantare potest hosanna sauciis?

Si iam nati estis, filii salutis, christiani!

Milia et milia et milia delectatorum duxerunt te

Flere matres in cruce et iam nostis natos

Sanctissimus ei qui prima humanitas in Bethleem flevit

sed ipsi cognoscent eum Adam mediatoris fient

Foedus nostri amantis Filii Divinum cognoscentes

Ah, quam fractis tempestatibus flos Purpureus mergitur!

Sic amantissimus eris coram hospite

ensesque ruunt et, cum subsidunt, mors usque renidet

benedicit tibi mater tua tu es electi

Altiores testes maximorum mortuorum Submersio bucca

Pallidus, ecce fractio coeli translucet, coruscit

Vulnera tua, plaudite carmina martyria beati

Mediator autem oculos suos vidit animas

Oculis liquefactis ad omnem coelestem maxillam

Lacrimula vitae aeternae Pro Iesu Christo

Respexit cum vultu Dei-reconcilians amorem

Quicum nunc dilexit usque ad mortem in cruce

Usque ad animas perhorrescunt gaudia

Color vitae ad morientis maxillae

Velox quasi perniciter annuunt velocius quam ad fugam

Sed iam non venit infestior maxilla

Caput eius visibiliter cecidit, ultimo iudicio gravatum

Cordi adhaesit, dum operando levavit in caelum

sed cordi relapsa recidit

Arcus circa Golgotha ​​sicut firmamentum mortis circa interitum

Horrende, terribiliter mutae, nocturnae nubes feruntur

Supra crucem suspensus est in nube late

Silentium sollemne mortis horror usque ad immortales fuit

Cogitatio talis est quod nulla amplius mitigata est a quoquam

Sonus inenarrabilis rugiens, qui resurrexit

magna terra contremuit et ossa mortuorum contremuerunt

Usque ad fastigium templorum nuntius tempestatis erat

et venit tempestas et rugit in cedris

ruit superbas turres Jerusalem

Et tremuerunt illi nuncius tonitrui

Horrende percussit mare mortis et aqua

Ascendit spumeus, et tellus, et sidera tellus

Quod cum vidisset Eloa, idea magna vidit illum;

Nonne ipse solus a facie ad faciem creavit illum

Si Dominum in tenebris videre voluit, qui iudicium

In mirabili gloria ter oravit Deum

immolatus est contra te et resurrexit in caelum

Iam soles appropinquavit et viam caelestem vix cognovit

Ita turbidus per ipsum fluit ut crepusculum septem soles

Occurrunt ei duo angeli de ostio mortis

Vultu velato, stupore fluitabat

Sed quies pede rigido stetit in terra

Iterum Et mortuum genus humanum iterum respexit

Mortales innatus mutus apud conciliatorem

Prima autem mulier pariendi maxime respexit regnismum

Ad filium reconciliator lente morte visibiliter mortuus est

Si ab oculis eius aspicere in melancholia hebetata

Obscurus iam obluctans crepusculo intuitus sic delapsus est

Descende ergo super unum mortalium unum super omnia

Illi pendentes capita nutantes anxia pedibus

Os miserabiliter pallidum intuentibus oculis

Nondum lachrymae vacuae blanda lachrymae

Immobilis et muta, silet mors in cruce

Sta mater magni genita est

Cito primas matres misericordia tua narrat mihi

Ecce tu es Maria sensi quod iacentem ad altare

Abel in sanguine Tu sentis quod mater es morientium

Mariam igitur amando adhaesit vultu, se ipsum habere

Nondum conuersus est ad filiam dilectam ab patiente

Oriuntur cum gravi sollempnitate fugae

Non duo angeli mortis venerunt

Tardius ferebatur vultu flamma exitio vultus

Nox pallium suum ita lente ad crucem fluitabat

Collis olim miserat de sede iudicum

Vehementer accesserunt ad crucem Da demersi

Altius ad terras animas patrum tam procul

Immortalis seipsum perdere potest in cogitationibus inferi

Accesserunt limites mortalitatis et imagines mortis

Circumfusa ruit horror telluris humus

De immortalibus Ibi in monte angeli mortis

Stans et nunc vultus ad os ad moriendum

unum a dextris et unum a sinistris

Uterque sonorus fugae et gravis et mortis prophetandi

Volaverunt septies sic circum crucem Twend alis opertis

Occupat illam pede trepidis duabus alis, ore duos

Ab his patentibus volaverunt

Mors sono Sic sonat philanthropista ex acie

Caesis iam sanguine milibus

Mendacium fugit alius crepat

Tunc alius unus et nunc solus ultima vita est

Terrores Dei imponunt super alas suas

Terrores Dei sternuntur sicut volitabant dirae

Et advolaverunt septimum morientes judices

Lassato capite angelos mortis in facie intuetur

Aspicite in caelo, clamate voce tacita de profundo

Anima eius terreat vulneratos

Alae plaudunt et sonitus terroris

scio dimittas iudicem mundum vocat et prae- ceptorem nunc converte

Angeli mortis in caelum volitantes

Tristis tristis aspicientis profunditatem

Attonitas tacita reduxit numinis stupor

Nam velamen Aeterni ante mysterium pependit

Immobiles truces in monumentis

Ad invicem in caelum sed semper ad ipsum

Qui in sanguine suo de cruce pependit in nocte?

Quod videntes steterunt innumera- biles, ita factum est

Inter omnes oculos melancholicos plenus erat nullus oculus similis tui

Nemo immortales tam calido dolore liquefiunt

Sicut humani generis mater mortua mater

Ecce demittit defluxum caput ad terram sepulcri

filiorum tuorum, et tua alta brachia ad coelum pandit

Nunc tange maerentem frontem nunc pulvere rura

Manus strictas contremiscunt ante opacam frontem

Ea media resurget, iterum surgit, vultu

Circumspexerunt conlucescit circa eam quae est cum ossibus

Alicubi sub ossibus mortuorum illic ad sepulchrum

Sed ad sepulchrum vox fracta tandem coepit

Et harmonia Immortalium in suspiriis dissoluta

Utinam te filium appellem aut te filium appellem

Ne avertas oculos, rumpit, donasti, reconciliator

Reconciliator et genitus Caeli personant

Et thronus aeterni sonuit voce amoris

Vita scelestus imperavit vitam immortalem

At moris iam peris licet aeterna misericordia

Qui me absolvisti sed peris

Adversum me cogitatione noctis plenae immortalitatis prostravit

in sepulchris me defleam te divina

Lacrimis nimium magnus es, sed flere pro te

Vide sitio requiem et lacrimas dimitte

Tu reconciliator mortis, immola mediatorem meum

Dilecte, dilecte, dilecte

Dimittitis, et dimittitis natis mortuis

Qui genuit Evam

Maledicat me intuitus intuens sic suffocans benedicens

nolite maledicere filiis mortuorum ego pro vobis vitam flebam

Cum contrivisset cor meum ad te flevi et lacrimae exaruit

Cor retexens etiam cor tuum frangit, pueri

Nunc in morte refectio ex vulneribus

Beatitudo vitae melioris tibi non morieris, dormis

Solus Deo conciliator Tunc vulnera fulgebunt

vulnera nunc cruentis increatae defunctae

ne maledicas matri filiis Tu es immortalis et ille est

Jesus Christus Filius meus est O, sed dilectus

Tu, amator amantis, non vocas nomen

En morieris, utinam sit hora tremens

Si volaverit alis lucis cogitationis

Gravibus emittere cogitationibus, pallescit adhuc, adhuc mergitur

Genae eius mortuae vulnera adhuc sanguine manant

O divinum caput, nunc etiam deprimitur!

In noctem Hic spirans mors tua vox est

Ita mors est quam obstrepis, vox tua est, ubi sum ego

At seraphim laetificat ora mihi

Cantate ut avertit faciem suam portae caeli

Resonat Dei reconciliator suam iterum faciem habere

Matri mortalium vita aeterna conversa est

Me requies cingit iterum oculosque ad Creatorem attollo

Extende manum tuam calidam ad suffocationem

Filii mei, et benedicite vobis in nomine eius claudite eam

Caelum nemo ante eum habet immensos fines

In sancto nomine innocentiae

In resurrexit mortuorum in nomine iudicis seculorum

In nomine morientium lacrimas doloris computat

Et per sudorem cruentum in Gethsemani per

Vulneribus plenus, cruor ex his vulneribus manat

Per hoc caput pensilis oculi languidi lassi

Haec frons timoris, vultus letalis, horror

Per eius vocationem ad iudicem benedico vos ad mortem

CANTUS IX

Et reversus est Eloa de throno iudicis

Plena profundis cogitationibus et tardius in templo fluitabat

Intravit Zinne in ecclesiam patrum et dixit

Priusquam loquor, adorate me, quia adorare cupio

Priusquam dicam, omnes in faciem suam ceciderunt

Tacite colebat Infinitum Cum silentio

Si stabant Eloa , adhuc tacebant

o tu quem nomen non nominat, cogitatio non cogitat

Primo surrexi ad eum facie ad faciem

Atrium spectabant placabilem in tenebris

In magna Dei gloria veni ad solem

Et crepusculum uenit ad polos celi

Serena relucet cum noctibus ad thronum veni et ibi erat

Circum me obscuriores et nunc etiam obscuriores et nunc Sed quaero

Nomina non invenio sicut erat de Infinito Noctis

Nulla nomina ad imbrem qui emanavit ab infinito

et steti et audivi de longe fluenta inferorum

Ruere sub alta mutae creatio natavi

Perge lente Tunc primi angeli mortis vocati

Quid est hoc finitum fluitans contra me.

Et contremuit dorsum meum, et corruit in faciem meam

Adorate eum et tacete et orate eum in iudicio habito

Et dixit, et avertit et operuit vultum suum

Ihesus inclinato capite ad cor suum

Videbatur autem quasi ipse in turbam blasphemiam obdormivit

Impetuo procumbit intonsi litore puppes

Tandem pontus innititur, Qui divina amavit

Golgotha, vel extrema distantia, a qua Deus conciliator

Etiam cum clamore vultus poterant videre sed omnes

Fugiat alios ne vulnera alta

Altius dicunt solum discipulum amoris

Et mater dolentis non fidit

Discipulus descendit in cruce, qui iuravit se nescire Iesum

Insomnis tremuisse noctem

quaerebam pacem et non inveni pacem

itaque filius inter sceleta et tigna ad mare vagatur

Pater eius non longe ab eo in una petra

Obmutuit, errat, insueta videt

Post petram in qua pater suus oppressus et mortuus iacet

Tandem clamat ad coelum gemens se habere patrem

O mare in profundo reliquit

Petrus iam exhaustus est et in uno colle manet

Prope Golgotha ​​sta et manus pallidas relinque

Quibus non potest amplius colluctatio geniorum eius subsidere

Seraph Ithuriel eum videt et guttas aliquas ei infundit

Requiesce in corde tantum hoc modo dare potest

Etiam si immortalis est Luctus discipulus

Sentit solacium et sibi satis suspicere

Et volentes circumspicit amicos suos

se ad eos ire puniunt et consolantur

adhuc ille stetit et prospexit in Hierusalem

Videre quia ascendit clivum mortis

Hoc facere non potuit acutis oculis

Quaerens aspectum discernere superbam civitatem

sed ipsa iacebat , quantum agros tam alte tegebat

Tingit caligine lugubri gravis onere

Horrendum est, quia vix templum a culmine suo relinquitur

Et de turribus Sion moribundis relucet

Petrus itaque Ierusalem conversus

Oculum , unde obscuro murmure

Peregrini ad diem festum loquebatur

Et nunc ruerunt videre prophetam in cruce

Petrus post suos descendit ad illos

Perquirit turbam quietiorem, Frustra perquirit

Colloquium nunc custodit eum Vir in veste aliena

Unus de senibus, splendide vestitus et niger facie, quaerit

Cuius oculus familiaritas et diligentis

tenelle , tremulumque sonum pendentem ex bracchio , sed dic mihi

peregrinus dixit quid fecit ut eum interficerent

Quod peregit, necant quia aegros reddit

Pedes claudo ambulantes, aures caecis

Fui unus ex miseriis

ah tormentis eripuit quia mortuos suscitavit

Quia in oratione potentibus portas vitae aeternae aperit

Aperiatur animabus nostris, quia homo divinus fuit

sed cum conversus vidit Petrum hic videtis

extraneus ex caris quos ipse propheta

elegerunt ut videant eum et audiant eum et ipse

Omnia veri cultus aeterni docuit

Teipsum doce, redit ad Petrum, se ipsum doce

Hunc peregrinum et te, cur occidant, divi

Homo Dei te oret et faciem tuam convertat

Non discedas a me Tu scis Eum Electus es

Fratres non amant se sicut tu et Johannes eum amant

Petrus adhuc non recessit, quia agnitus est

Jam paratus erat mori Verbum Ioannis

Et medullis ipse intimas penetravit, o amici

Tandem cum melancholia balbutiens, dixit quid dicere debebam

Nunc facere potest. Optimus quisque perit

Celeriter se amisit in turba

Sed Samma et Ioel et Candacen familiares

Quem postea Philippus a Spiritu Dei vocatus est

Ad fontem salutis obstupefacti ambulaverunt

In via Golgotha ​​Petrus Lebbaeus in spatio maculosus

Quomodo stetit in statu maestitiam arescentem?

Et perrexit contra eum

sed non cognoscebat eum sed Petrus molliter locutus est ei

Vidisti etiam in cruce?

Etsi tu quoque es miser , licet eum intueri

Aperte tollo, sed miseriam allevio

Hic hic me sanguinat, hic vulnus ardente cruentat

Solus sonus sola consolatio ab amante meo

Sed taces He was still silet incassum nixus animo

Fieri vox At tremens

Fletus non elinguis Sola solacia tetigit

Anima Simonis placide solum moestus evasit

Dedit turbae iterum fluctus et innatat ut

rivo, ut rapido vescitur acervo

Qui cum evasisset, subito Andream videt

Frater eius ante se eum solus fugere voluit

Fluctus ei longius ire cum eo

Petrus autem vertit fratrem meum

Et non eum acriter AMPLEXUS solito cum fesso amplexu

Amplectitur illum et fratris collum fratris sui plorat ?

Ah, frater Andreas placido melancholia respondet

Solus esse libet, illud celare non possum

Simon cor meum doleat cum corde tuo est optimus

Inter viros fidelissimos, amicos amantissimos

negasti Filium Dei coram inimicis suis

Tristitia divina cui sacra negavit

Gratiarum plenae gratiarum fidelitati fratris dicatae

In oculis Simonis erant tantum os obticuit

Et steterunt et vix se viderunt deinde in obliquum ambulaverunt

passu vixque invicem tandem descendunt

Manus iuncti et inter se reliquerunt consolationis

Semper etiamnum egens, adhuc aestus siti plenus consolationis

Si solus Petrus non diu ambulabat, visus eum terrebat

Duo homines quos honoravit effugere voluit

Sed nimis prope nos novit divinus magister

Carus discipulus, Ioseph ab Arimathaea, ultra non locutus est

Simon, et discipuli sumus. Ita nunc occulte fuimus

Parati sumus ei confiteri coram omnibus

Nicodemus amicus meus iam nostis nobile quod est

Pro concilio inconcusso animo

pro Jesu locutus est , sed tantum ei tam sero confessus sum

Tantum eundo ut Nicodemus, conventus peccatorum

Desine ergo Ioseph ne se ipsum iam polluat

Carus Ioseph, Nicodemus de dolore semper locutus est

Anima tua mitis adhuc excruciat

Agnovistis eum lacrimis oculis clariorem

Levavit Joseph oculos suos in coelum Audi, audi, Domine

Tu Deus Jesus et Deus Abraham cur te oro ?

Quem tam aegre confessus sum cum viveret, fac me adiutorem

Mortuus est ante oculos omnes fortiter confiteri

Hic tacet Ioseph orans ad thronum aeternitatis

surgit eique responsum cum gratia venit

Nicodemus conversus ad Petrum Tu vide, o Simon

Dirigimus a nobis, quid sentis

Heu sanctissimi inter homines mortem sentimus

Nunc occidere incipit , et fortasse mox ictu formidatus

Mox solus ultimus, o amantissime discipulus

Dic etiam nobis, hanc balsamum infunde in animas nostras

Quod oculus tuus melancholicus non simul insimulat

Quod antea occulte solum divinum hominem confessi sumus

Sed meremur sicut arbor in tempestate

Hinc inflexus assiduo rugitu sic stat vultu tremens

Nunc autem metu cessit, se operuit et fugit

Requiem in maiore tormento quaesivit. Nam cum festinatione rediit

Ad montem mortis erat collis

Pedes cum gravā passu exspirat vitam suam

Ocius et nunc audet transire suos

Non extolli in caput morientium

Infra crucem videt Ioannem non longe ab altero

Mater magni maerens immolabat utrumque

Eradicavit tacitus et inlacrimabilis ambos

Non longe a cruce erant non pauci fideles

quae erant a Galilaea divina

Quam humilem, quam expedita fortuna?

Sed imperceptibiles mundo erant, fabulae

Aeterna sed ex honesto pauca congerere nomina

Pauca nomina cara pro posteris credendis conservabuntur

Nova nomina in throno appellabant

Magdalena Maria Magdalena mater Iosephi

Maria autem mater Iacobi Zebedei

Tuque, soror, es nunc populi melioris

vidit eam unicum filium in tardus occisio crucis

Item Maria vocata erant ex propinquioribus

Ad Crucem pervenerunt quotquot etiam qui Divinum amaverunt

Maria Magdalene demersa est in terram

Mori cupide nunc quoque mori rapuit

Omnis spes, omnis memoria mirabilium mediatoris

Tristitia inundavit eam impetu

Incessanter cepit ac proripuit

in tumulo caelum plangoribus implevit

Ad consolandum inclinat, quamvis inconsolabiliter loquitur

Joses mitis mater eam spectat et loqui desiit

Pallidus stat Zebedaeus in crepusculo noctis

Matrem maerentem manibus ad caelum trahit et vultu

Consurgite et miramini quia ultio divina futura est

Sopitus dolore et sic mutus cum tristitia

Quod debile suspiriorum levamen ei quoque negatum est

Non procul adoravit Maria Mater Divini Endurentis

Soror et vidit in nocte natantem virum cruentum

Nemo melancholiam maeror has anxia maeret

Iuvenis qui cum eo crucifixus est, calidior salvus erit

Sed et patres immortales aspectus effugerunt

Haec dolor luctus non admodum an reconciliator fuerit

Pariter cum omnibus pendent e sublimibus sententiis

Abraham adulescens crucifixus cum eo salutem habuit

Gaudio vitae aeternae sic refertus est ut ipse sit totus

Quod homo moriens corde notavit amore

Nunc miseratus est iuveni sacratae

Piis afflictis tantum respexit ut cito conversus

Deripuit eum a stupore silenti et convertit ad Moysen

Qui silet assistens pater Exaltus

De duodecim tribubus Iudaeae locutus est conditori

Longa tutamen sanctorum sanctorum exemplar

Scribae divinae legis immolatur

Quid videmus, o fili, quid his paucis horis?

Pater tuus narrabit nobis de illo in aeternum

Disputa tecum iam obstupefactus

Hoc mare immensum excedere volumus

Haurire paucas guttas vidisti mediatoris Horeb

Gloria in luco Mambre ibi fuit

Gratia divini oris melodica mollior sonabat

Vox mea tam molliter sonuit, tam suaviter inebrians

A peccatore salvato, ab infantia mea exultatio

Influe in gaudium Coeli, quod peccatores redimes

immolatur Deo velut iuvenis in sepulcro prope

Leniter arridet sicut misericordiae Dei inspirant eum

Ut pax vitae aeternae super eum diffusa sit

Quam simul tetigisset, meliore tamen vita?

Quiesce tam prope et quam plena misericordia dolentem intuetur!

sed ut pueri mei sanctum sanctorum occidant

Non paenitenda, non quasi dorsum conflat

O quid de hoc dicam, adhuc mortalis sum apud inferos?

Si ita est, quid sentiret de patre griseo?

Gabriel aliquid a me celare voluit, sed non potuit

Tristes lugentes cogitationes, sed jejuni et alati

Priusquam transeas, o fili, deinde in oblivionem redi

Qui cum his vulneribus in extremo judicio veniet

Prophetavit Deus iudicium suum

Ipsi quoque de se ipsi dixerunt

Damnare noluerunt, sed clamaverunt

sanguis eius super nos, et super filios nostros.

Heu, terribilia verba nullus angelus mortis habet!

Non fodit in aeterna saxa calamum ferreum

Et posuit eas in conspectu Dei, gentes videbo

Omnium finium tenus ortus micat ac vesper

Omnes homines ad crucem Dei conciliatoris convenerunt

Sed filii mei non sunt cum eo, respondit Moyses

pater Isak et Iacob et ii

Num currebat populus sicut idolum adorabat Jehovam?

David pater et ille qui genuit conciliatorem Dei

Et pater, qui nunc pro filio hostiam sanguino, o carissime!

Abraham vide oculos tuos et vide quid dicam tibi

Nostis omnia, sed bonum visum verum

Comparuit rursum populus iudicii et gratiae

Qui quod fecit faciet, inexploratum est

Ille dexterae misericordiae iudicium laeva vocet

posuit super petram generis humani

omnibus filiis terreni quasi signum lucens

Quod in eorum fuit potestate vitam vel mortem eligere

Quis autem inter eos detexerit saxum praemonitum?

Si tamen talis peregrinator terrae evagationes

Non suspicit et discit qui se spernit, sanguis est

Super ipsum etiam cum nunc est ultra sepulchrum

Maior mors deducitur. Hoc est quomodo Moyses finivit

Abram iterum coepi tibi agentes risus

vidi filium cum quo te fortasse audivi si longae essent

Cum confessus est peccatum atrox tempus

quiescite, quia peccatum patris filius non portat

Tunc o Moyse fortassis tunc fiet mitis jucunditas ?

Me tenet, et arridet mihi pax a Deo ocellos

Ah ergo fient reconciliator et servator Dei

Omnibus ad eum qui diurnus in nube

Et in flamma sua perduxit noctem Chananaeam

Qui misisti in cruce pro ea iterum

veni iterum veni ad eum qui te salvum vult

Liberi mei ei quem occidis

Agno interfecto iterum venit in vitam aeternam

Orans suspexit in caelum. Vidit consolationem dilecto suo

Puer senex ad patrem venit

Forma enim iuventutis ei post mortem data est

Ut Deos immolatos in eternum formaret in celum

Isak Locutus sum vidi in facie tua Domine pater

Cogitationem tuam de longe Ah, filios nostros interficite

Qui se pro eis sanctificat, Iudex aeterne

Adhuc miserere eorum, et portate in alis aquilae

quomodo deduxisti eos de terra Aegypti ad Salvatorem suum?

Beatitudo hanc contemplationem infundit

In animam meam alius per me fluit horrore sancto

Oh, adhuc bene nosti, cum in illo monte esses!

Sanctus in sæcula sæculorum sanctus est mihi locus in sacrificio

Cum me illuc ad aram adduxisti filius jucundus

praeter te et tecum sacrificare voluisti in aeternum

Sed quoniam in sacrificali arbore jam alligatus sum

Laicos et sancti ignem me exaruit oculum

Aspexisti caelum in lacrimis ultimum tempus osculatus es me

Tunc convertisti et nunc coruscum sica praedo

Super amantem tuum sustentasti, sed ab hoc uno

Hora doloris taceo , cumulantes saecula gaudiorum

Tu fausto Ah, Tuus Isak laudatus est

Dei sacrificium, sacrificium quod nunc cruentum in Calvariae loco est

Delectatio et lenis tristitiae fluunt

Per meam vitam immortalem locutus est et vox Abrahae

Aspiravit ei molli blaeso. Dixit ad filium

Ad immolatos Tunc ambo genua flectentes Oremus

Comminus unum brachium circumvolutum est alterum

Manus eorum complicatae sunt ad Calvariam et Abram

' Ora ' o tu solus quo nomine divos ?

Invocem te primum, magnanime reconciliator peccatorum

An te audire mavis jucundum credentium

Fili Patris, quantum ego habui te in casa Bethleem usque ad diem hanc?

Genitrix mortalis peperit quid sentio

O puer flebilis, quo tonantis personant!

Tu coeli cum flesti in pulvere mortalium

Angeli intelleguntur, sed cantica laetitiae

Tu summo studio in media vita

vix te cognoverunt, sed fecisti et reliquisti

Per sublimia sola via et cogitatio

Mortem tuam pervenisti ad magnum propositum

Quod propositum te spectatum ad saecula

Iampridem antequam essem infinitus tibi soli

Poteratne haec mors eligere Salvatorem ut propositum tuum

Redemptor meus et omnes filii primi lapsi

Et nunc eum cruentas ad mortem tenemus, o godman

Nostra miseratio redit Quia tu es ultra misericordiam

Omnium finitorum longe elevatorum, soli sentimus

Horrendus ille ictus, quo te mors percutit

Sternit immensum latum contremuitque creaturam

condolentes ei, eleison

Mediator aeternus ut eum nimium potentem non sentimus

O humanior, imo magis, miserere

Qui stant ibi in pulvere et plus se habent ad pulverem quam nos

Oravit Abraham ut ambo siluerunt. Et conversi sunt

Isak volvitur et quaerit qui sint animarum adventus

Quem cherub adducit contra crucem dum fuit

iam turba corusca appropinquat ad crucem

Sicut mane consurgent tibi nuper

Eorum corpora mersa casas erat

Animas ex omni genere hominum vertere

Nunc advectum est cito flamma edax

Vel corpus inferni Minores fuerunt

Cor tuum verum et purus ut mortale est purum

Solus perambulabat non Deus lucem emissam

Cogitans eos cherub

Quomodo impleta est initialis admiratio in novo?

Superiora vita erant, et omnipotenti tacite supplicabantur

Mille animas Cherub ad illas vertit

Abraham et patres audiunt quod vocat

Animabus nocturnis advolant crucem

Considera quod vides omnibus viribus tuis inquisitionibus

Admiratione pia ad contemplandum te reliquit

Nemo quod mulier sine mediatore pepererit

Qui in cruce sanguinat ante te aeternum aspicit

Animas tibi annunciamus arcanum aeternitatis Jesu

Divino nomine appellatur quod hominibus

Nam scelestos mortis heredes se iudici immolant

Ecce Filius aeternus et mater mortalis

O ibi stat in cruce, Iesus in terra natus est!

patiens et orans et faciens mirabilia et docens et patiens

Vita eius erat et nunc jucunditas aeternitatis

In eam nunc moritur pro omnibus qui in terra nascuntur

moriere enim tu eras ab origine mundi

Si non fueris electus reconciliator Dei, morieris

Sed mors aeterna est ut omnes peccatores una die moriantur

Quibus salus eius praedicatur et qui repudiant

Deus qui vidit futuram vitam tuam antequam nascereris

Accepisses salutem Redemptoris

si habuit animam quae destinata est tibi in pulvere terrae

Coniuncti cum diebus divini nuntii Iesu

Animae propter Iesum te habet entia

Soluta a poena iniquitatis iam estis

Purus coram Deo, quem certasti cognoscere non agnovisti

vidit lacrimas tuas, supplicatio peccati

Sensisti quam minimum tu quoque letale sciebas

Eripere a vobis hanc supplicationem animae immortales

Audivit in Coelo iam orantem?

Unus in cruce tibi quam pater eius audisti

& in te penitus vulnus adurens iniquitas

Sanátus es enim in ætérna morte vulneratus es

Deprimitur in faciem et gratiae restitutor innocentiae

intercessor tuus, dator vitae aeternae, patientis

Jesus, eternus Filius, filius matris mortalis

Inenarrabiliter tangitur a melancholia leni stupore

et plena beatitudine singulae animae subsidebant

Oravit Filium admirabilem Salvatorem

Ad mortem mundi amantur

Angelus Ioannes Salem et Selith custos Mariae

dicentes videntes animas confitentes coram illis

Sic inter se quomodo haec praedita Selith sentiunt?

Ut sint in eis pax vitae aeternae

Vulnera eius amantis mediatoris vulnera creant

Heu, nunc sunt in aeternum mortalis vitae tribulatio!

Semper erepti sumus e dolor glebae

Sed caris nostris tam laute condonatur

Alioquin pacem a Deo opacam cum omni requie

Verum est quod soli peregrini mortalitatis onus non senserunt

Sed nunc mater amici delectatio nobis est

Illae genae plenae leti, vultu gravi poscentes

Haec effusis obnubila uulneribus O Selith sentio

Sentire gladium per animam flentis

Salem vidi multos passos, multos passos

Sed nemo tam miser est, quam illos admiratio tamen miscet

In misericordia mea Qualis visus est sic

Videre quos Dominus diligit sic pati

Sed quid mea stupore levat?

Estne consolatio , quam Deus saepe tunc misit ad passionem

Si nunc vix speratur, et si vulnus cruentum

Altissima quaeque suis laceratis animabus arsit

Et o Salem, libido duos amantes rapit

Videns Selith in requie Dei iterum non decepit

Vidi modo in lenis oculis mediatoris

Solatium veniens sic locutus est Selith et erravit

Non in cogitationibus misericordia conciliatoris Dei

Non potuit stare contra Johannem et matrem suam in miseriis

Non diuturna. Despexit eam

Quae per illam labante vita nova vita fluxit

Et inclinavit faciem suam ad loquendum cum illis

Tunc mater cum tremore expectatione audita

Timor laetus quasi evigilans a morte in aere

Et ad eam vox descéndit ætérni Fílii

Mater mea est filius tuus Deinde discipulo

Mater tua est Duo amantes vertitur

invicem cum stupore et gratiarum actione et lacrimis

morientes autem Dei iudicio gravati enavit

Passus quid cogitet, tremit animus, quid loquatur, lingua?

et caeli cantent in throno Deo

Silentium plena profunditatis siluit circa tumulum mortis

Contremuerunt jugiter in profundo suo et facti sunt

Nondum imbribus occultis audita vallibus

Ubi Ierusalem prima fuit commotio

Ascendit ad rebel nisi affectum Tenebrae

Quod de longinquo imminet, tamen in futuro deprimitur

Iam aestus sublimis in ultionem murmurat

Sanguinis autem, qui nunc fluit, totus est in loco

Pervulgata circa Golgotha ​​turba cordis populi horrore est

Sed tremit tacitus telluris pavor cavernis

De monte obscuro, cui ille solus

Luxit autem in abysso terrae longe a monte Olivarum

Abbadona fugerat Sedit ad latus saxi

Vidit torrentem qui cecidit ad pedes eius

Intuentes et comitante audientem aurem

Descendens de montibus altis omne Tonitruum

Imminentes montes ex abysso in abyssum

Celeriter sentit mutationem mutabilem deinde cadere

Iuxta eum saxa bin Abbadona terruit terram

Luctus magnus. Hoc est quod trementem appellavit

Quia pulvis genuit filios suos, et ipsa lassata est

ut portet interitum filiorum in utero

Sepulchrum aeternum tibi nova semper ossa

Horrendum intumescit intus si vere est extra

Ah pariter flore olentis aut deplorat ingentem

Virum divinum vidi in monte media nocte

Patiens videbat quod nullus homo finitus unquam passus est

Nunc fatum eius et quare quod iterum quaero?

Est mihi manus magna iudicii in supero terra

Effugere non possum propius quam hic ad te

Si fugerem creaturam, adhuc me caperet

Ita, illum quaero, dirae tolerationis finem volo

Videns vult omnia scire de eventu stupenda

Si modo non tot coelestes exercitus

semper circumveniebam , cum nuper ab eo quasi perterritus fugerem

Visus celeres, et me coelestibus ausis Concutitur

Imitari audacem in angelo lucis

Mutans me fulmina iudicis non erit

Cito revelant angeli me in forma mea non vident

Sed Satanas hoc modo maioribus criminibus facit

Iratus est Deus, cum essem peccator implacabilis

Fac ut abscondam in corde meo plena miseria

Non ergo parva causa est cur simulo

Ego vero Abbadonam esse simulo

Ite improbus in miseria tua sic statuo

Non ire et finem passionum mirabilissima

Nam quomodo videre potui cherubim?

Sentire nec fugere putat avertit

de profundis adhuc dubitans vix ad terram pervenit

Intrant superiorem pulverem sicut resiliens in stuporem

videbat enim terram ante se in terribilibus noctibus

Meridie iacentem in his onerosis metum putabat

tenebrae nunc etiam ad iudicium grave est

Maturuit et peribit Aeterni terroris

Manus Omnipotentis apprehendit eam

Et cur sinum suum miram dolentem habet?

In seipso sepultus, et nunc Deus eum a filiis postulat

Sed potest ille mori ubicumque aspicio me confusus

Omnis cogitatio nova melius festinare et quaerere

Vide eum et disce ex eo quod solus hic considero

Hoc animum advertit, in nemore tecta constitit

Mons et scrutatus est in crepusculo

urbem sanctam fugientibus diu quaesivit ocellis

Vidit tandem ea quasi caementa in quibus obnubilatio vaporis fluitat

longe iacentem iamque ossa tremunt

Quod dum faciebat, formam angelorum lucis assumpsit

Iuvenalis forma qua fuit in valle pacis

Coruscata sed sola facta est remote imitans imaginem

Crines defluebant umeris

Aureae pennis e sub cincinnis enituerunt

Et venientis claritas diei texit seraphin

Vultus lucet sed lacrimae paene oculos effugiunt

Tandem volitans trepidam volvebat maxuma noctis

Hoc agro appropinquavit Ad montem mortis

densissima noctis ab aetherio defluxit

dum fluitat usque ad littus maris Mortui

Audit horribiles murmura surgentis aquae

plangentes fluctuum angor desperationis

Contremit terra, et civitates iudicio gravatae sunt

Nunc inter magnos scelestos damnatus est

Subsidente deprimi sic ergo crepant ieiunando

Subterraneae vindictae fulmina segnes

Voces mortis surgunt Rursumque terra tremit

Atque iterum templa profanata sonant

Domos marmoreos cadens et incolas suos conservari

Voces mortis pallentes vocant errantem

Abbadona audit rugitum maris mortui

Ea duorum iudicum fremitu exhorruit

fuge planctus ripis

Et nunc appropinquat gyro Cherubim cito

Timor indomitus eum comprehendit cum ad plenum pervenit

vidit caelo fulgenti circulus lapsus

Figura lucis mox illi futurum est ut tenebras deformet

Extimi angeli in visione pereunt

Qui sic mortuus est miraculosa morte quae pro repertis expiavit

Non videbat quid veniret, sed vidit eum Eloa

Cito eum agnovit, Deum te de- sertum et timentem existimans

Fletus seraphi cupit videre crucifixum, vidit eum

Iam monte Oliveti laborans eum quaerit iterum quam miser!

Liquefacta est ab hoc flexo manente dolore?

Lacrimas istas paene ab eius creatione infudit

Deus iudex mundus perfice omnia cum ipso

quid decrevisti et quomodo ego de fato suo

Nec mirum est a quo inmortales sunt

Jesus Christus mortem aeternam in cruce perpeti

Et ad mortem hominis incidit in faciem suam

Orate , et jacete , & magno patienti flete

Iam resurrexit, angelus seraphin annuit

Sic locutus est Eloa Fleug coram angelis

Et dicite patribus in dubitationibus trementibus

Abbadona accede ubi est in ecclesia tua

Adhuc audet venire, Veniant lugentes

Accedit enim cum lacrimis ut morientem videre mediatorem

Nemo imperat ut fugiat tortor

Crux enim peccatoribus nocentioribus circumdatur quam sit

trepidabat adhuc Abbadona circa ecclesiam Angelorum

Dubium fluitabat, stetit, humi delabitur

Volens fugit, sed cogitatione se cohortatus est

Magnus non minus esse potuit quam reconciliator

Cingitur angelico festivo gyro nunc ausus nare

In circulo terribili sicut angeli faciem suam

Conversi videruntque ficta ficatione

Mortuus risu et luceat quae nulla beatitudine procedit

millennialis dolor insuperabilis dolor

Abbadona Misericordiam tacitam dimiserunt

Et appropinquavit collem nocturnum

Crucifixus videns conversus Nolo videre eos

Non me morientem tuam vulnerat dolor

Nimis nubilum imagines in conspectu meo

Me nimis ante iudicis accusat

Vulnera brevis volans at per me flagrat

Iam furiali metu commilitones miserae

Et tam incomplexum quod per atra crimina

Fratres tui cogas eos ante faciem solis

Ante concursum innumerabilium turbarum solemniter occidere

Non, quod tu nunc corrumperis, oculi mei non videbunt

Saeva vel iusta mittit tristia mente

gravius ​​te ab anxia cogitatione mortis discerpere

Quem quaero, ubi eum in hoc conventu inveniam?

Non omne caelum descendit in cassum

Circumdedit eum in loco sancto isto

Sed ubi in Gethsemani tenebrae sunt foedissimae

Ubi erat, hic in collem capitum infunditur

Et ibi non potest esse O si mihi eum angelus ostendit

Si quaerere possem, angelus mihi ostenderet

Infeliciter , si hoc modo me excutiunt

Hoc melancholia celer nesciens, me fugere jube

Non, me alta cogitatione non animadvertunt

A divino homini ad quem iudex misit eam

Ah ubi est, forte est in tegmine templi?

Sanctum sanctorum de novo ibi orat et eum

Nullus finitus homo ei similis laborat ultra sudorem cruentum non videns

Quod a facie fugit At coelestes oculos

Plus ad montem quam ad templum intendebant

Si aliter video, ubi spectant abiectae

Humiliatus es, oculos tuos habere potes plenus pudoris

Noli erigere fideles, licet ausus es

ut te illis ostenderem in forma transfigurata

In colle Calvariae Forsitan ille, ubi scelerati

Hi testium gravissimi sunt mortalium casus

Quod statuit in terris durare fortassis ?

Sub ossibus ibi divi- lis cum judice

Ah, sic ora ad tumulum mortis reddenda mihi

Vertit, et titubata ambigua volans

Latus defluit et diu quaesivit acutis

Velox aspectus sub cruces invenit Johannem

Et discipuli intuitum fixum comitatur

Oblatio autem scelestos nocte suspensus est

Fractis oculis visum est, sepulcrum quaerere ad requiem

Cum primo terrore Abbadona movit

Fieri non posse putabat non est

Solus mori non potest Tuos polos, quod audes

Ad persuadendum, ni fallor, videro

Est tamen, o quem vidi in monte Oliveti

Patiens videns quod nullus unquam homo finitus passus est, victima tua

Iudex inexorabilis, ad montem demersus est

Altius hic deprimo pulverem volo in terra, sic cogitabat

Ad finem inscrutabilia acetabula

Exspecta, et si finitum potest, divinus patiens

Videns mortem quid est in me quiescere me sicut quiescam?

Si torpens timoris, vera spes est

Ah perimendi spes optima falle!

Sola spes me non stulte, videor debere

Nunc rogamus judicem perditionis, puto fore

Nunc exaudi, o si divus caput iniicit aegro ?

judex mundi incurvatus in cruce, et tu retributor

quia peccatum creavimus et tentaverunt nos in peccatum

Quidam ex his scelestos umbram occidit

interfectos vestros et sepelite ad sepulchrum eius

Eia ergo etiam ero peccatoribus nequissimus

Abbadona , ut me immola- tis mortuis

Ah iam non sum, tunc tormenta sentio noctis

flamma non magis fui olim tunc absim

egressus a linea entium ductus sum in aeternum

Angeli oblitus omnium a Deo creatus

Flecto caput meum ad omnipotentiam tuam, Deus

Digni, judices mundi, me ipsum secreto tactum

Vel dele me cadenti tuo creationis radio

Ita vult ut se sperare se beatum putet

Et exhorruit spem cum volitare in pulvere

Crucem cruentam suspexit in mediatore moriente

Cogitabat omni volatu divina utinam

Nunc mori nunc et horror obscuriorque perire

Inundavit omni cogitatione Visibiliter obscurata

constitit et nititur nitidum servare formam

Quia sic nititur et in timore volvitur

non longe a se spectavit una cruce

Crux illius altioris, quae volaverat in medio

Ibi subito in radiis dilectis co-creatis

Terribilis Abdiel supernatet angeli circumlucentes

Operuit eum in tenebris Creatio nimis angusta est ei

Timor itaque eum apprehendit ut amicum suum agnosceret

Quod erat in eo immortale, spiritales potestates erant

Revocat omnes dicens Abdiel eum non cognoscit

Festinando quasi a Deo ad alios mundos longe esset

Missus in longinquos mundos et in terra non maneat

et convertit ad Abdiam et locutus est verba cherubim

Dic dilectissimi, sciatis si mediator est

Ut moreretur, iussus sum properare

Votum quoque volo sancto Deo electo

Horrenda hora, quantumvis amanter celebro

Abdiel solus stabat nunc vertit vultum

Perditis loquitur instanter melancholiam mollit

Abbadona igitur faciem florentis ascendit in iuventutem

Quem vocatum fulminis colorem mortis occidit

Nox barathri ruit in faciem

Abbadonae in alto videntes eum omnes sancti

Obtenebrati fugit terribili circulo

Dum ruit in remoto caelo palmetis

Ex altera parte luci venit homo tremulus mortuus

Obscuriores Abbadona eum coelestes viderunt

dixitque ei qui in caelo erat alteri quis est

Pravus ille qui venit de palma contra nos

Notat frontem suam sicut manus judicii

Quam eterna mors deformavit deum?

Ille in contionem nostram fugere audet

Nunc amatum non agnoscis principem Obaddon

Qui mortuis imperat, spiritus est proditoris

Angelus autem mortis adduxit timidum mortuum

Cum appropinquasset ad crucem, videbant eum omnes caelestes

Obscura moles noctis imminentis terrae

Anxius ut ubicumque supernaret

Ignire sub eo ad aperiendam terram

Ultoris ignem in eum

Ea erat parata ut eum eodem furore devoraret

Proditoris itaque spiritus accessit ad crucem

Et videbat quod Obaddon ei iret ad angelum mortis

Insueta sublimis velut dextera Seraphim

Et in dextera terribili commota est gladius flammeus

Et precepit ei fuga peccatorem sic reum volavit

Erat autem Obaddon super nubem pendentem

Sta cum tremore et voce iubente locutus est

Ecce Reprobate Ibi jacet Bethania Caiphae casa

Descende hic domum ubi mortis meministi

Etiam corpus tuum in Gethsemani

Tu trepidas sed non maledices extendit ensem

In cruce quae supereminet caeteros in statu attonito

Hic est Iesus Christus propter populum moritur

Animas suas Deo immolantes et eorum mortes condiendo

Hanc mortem nunc pateris, mortem aeternam

rapere et erigere ad conspectum Dei

Haec vulnera e quibus Deus sanguinem reconcilians scaturit

Illuminet cum illis una die venerit iudex mundi

Et nunc ad mortem converteris In desperatione incurva

Obaddon mortuum convertit ab eo

Festinate sacri circuli Iam fluitant inter astra

Et inexplicabile taciturnitatis spatium

Terret proditorem velox cogitatio molesta ei

Lange eum excutit a iudice ubiquit

Ora prius quam angelus mortis audet loqui

Angelorum foedissima cum inflammatis destrue

Me gladios fulgur ab aeterno judice

ne duc me ad thronum suum et obtempero et tace

Precepitque ei angelus mortis, et iratus plus duxit

Tandem stetit gladius flammeus in sole

Iudas Iscariot tacuit cum eo angelus mortis

Et celum divinitatis ostendit proditorem de longe

Locus contemplationis est locus visibilis gloriae eorum

Utrum Judex nunc in sanctis sedet in tenebris?

Et alleluja, vitae aeternae celebrationem

Iusti eius in circuitu eius et gaudium eorum conticuerunt

Caelum tamen non minus fuit caelum divinitatis

Dignam sedem et etiam primis beatae quam

Neminem de beatitudine sua amisit cogitari homini

Hoc ita dixit: Obaddon Deo, hoc est

Dei caelum beatae revelationum arena

quem amant ineffabilem

Nunc Deus faciem suam celavit a finito

Throno nox contremit et desperatio

Sancta nox sicut oculus tuus novus numquam vidit

Alioquin videmus gloriam Dei in horrore

Ille celestis collis Sion dicitur

strangulatus est hominibus ab initio mundi

Saepe suis gratiis perfectis pius apparens

duodecim sellis aureis quas vidisti in Sion

Sicut soles quos vides discipuli sunt redempti

Determinatur a magno remuneratore pro hoc traditore

Numquid iudicabunt discipuli diem mundum?

noli flere te frustra gemis

Ecce tot oculus tuus glorias caeli

Nunc invenire potes quot tormenta habet Deus pro te

Frustra hic metiri contendis

Deliquium non spectare ad caelum

Nosse omnipotentiam petrae iudicatae sicut in mari

Ut nulla tempestas moveat te hic stare et vigilare

Quia in hoc coelo huic aeternae Requiem

eos qui diligunt eum, Jesus Christus in cruce moritur

Verba Obaddon dereliquit eum in caelum enatantem

Ulterius mansit in sole caeli

Adorate redit ab orationibus

Reprobatis qui stat et spectat et sentit mortem aeternam

Verte, age, ego te nunc ad infernum ducam

Aeterna tua habitatio sic tonans sic locutus est

Angeli mortis voce discussa et festinat

Et iam appropinquabant inferni, audientes e longinquo

Tuus rugiet ut in ultimo litore creationis

Sonabat et mortua sub proximis astris

In spatio, quod Deus mensus est pro ea in infinitum

Obedienter nullo ordini volvitur

Nulla lex tarda vel celeris motus

Si festinans volat, praecepit ei Deus

Incolas tuos nova crimina per flammas ferociores

acutis sagittis mortis aeternae reprehendendus

Protinus advolitans trepidi festinatione reiectas

Et ductor eius fortis in fines sæculorum relinquat

Descendens ad inferos Thor Angelus mortis

Custos Obaddon agnoscit scelestum videt

Quis iuxta eum scribit et se excruciat ut effugiat

sed flammeo curvatus ense properet

Et seraph barathri rectoris custos aperit

Cum confractione fragore porta adamas

Si montes in ea essent, introitus terribiles forent

In ea non impletio solum eum in Obaddon asperiorem efficeret

Hic sta cum mortuis Nulla via ad infernum

Ad portam volvunt saxa horrida

Infinite adhaesit decurrentibus ignis

Mutus, vertiginis, pallidus, oculis longe torrens

Despicit horrorem divinae ultionis consummator

Hic stans in hoc tumulo, mors non dormiet cum te

Iudas Iscariotes, proditor, dixit Seraphim

Avertitur, mucronata solum subsidens ensis

In profundis haec est habitatio judicii tui et tui

Ne nascantur de terra, peccatores hic moriantur

Jesus Christus in cruce moritur, mortem aeternam perferens

Et ideo dicit et decipit improbos in abyssum

Raptim fugit ab inferis, volat per secula, nunc venit

Ad altare immolationis Dei in Calvario iterum

sta et expecta mandata nova ab ira omnipotentia

CANTUS X

Ego questus longius et longius a me terribilis semita

Propius et propius ad mortem filii O si amor non est

Mors ab origine mundi mortua est sic ego cessi

Sub contemplationis pondere abyssus utrinque

Ibi sinistris ne nimis audacter canam Divino

Hic dextra canam solenni dignitate

Ego autem sum pulvis o tu , cujus sangui- nis in Calvaria fluxit

Cujus omnipraesentia me undique circumdedit

Explorate cogitationes meas Vides omnes

Quod ante Du Naher cogito, ipsum verbum non est

In faucibus linguæ meæ non cognoscis Deum meum, reconciliator meus

Dirige me, reconciliator meus, et si offendiculum, ignosce

Lumen lucis tuae, gutta gratiae tuae

sitiens enim abundat sitienti

A throno alioqui clarissima visibilis pulchritudinis

Splendebat nunc horrendis noctibus stabat

Solus circumstabat, quem nunc immortale nemo celebret

Nisi quod late tremens ab infima gressu

Incumbens oculis orantis, manibus demissis

Aspiciebam ante oculos mortis Angelorum

De throno vultu non intentato

Descende ad divinum Redemptorem peccatorum, Jehovah

per leviora quae sunt "soles", "tenebras"

Tacita natura vultuque Qui solum intellexit

Hoc solum sentitur, quod ab Oculo Aeterni fuderunt

Si despiciat, patris iudicis intuitum sentit

Iesus Christus scit quod Dominus nondum reconciliatus est

Scito et senties propius transvolasse mortem

Imbres mundos contremiscunt in occultissima vita

Di immortales omnes sollicitiores, tristiores silent

In sensu filii, pallore lethali

In faciem Dei lassos ascendit oculus

Quod moriens coepit abrumpere aspectus

cecidit super sepulcrum eius versus Calvariam

Sola sub senescentis arboribus exsculpta saxa iacebat

, Mors cito corpus meum dormitabit te ibi sic cogitatum

Iesus Christus, eius intuitus in sepulcro moratur

et ideo tuli eum in corpore suo de pulvere carie

Non debet, sed dormire pater meus

Excoquatur lacrimas a faciebus suis qui me defleant

Reconciliate, miserere, flent propter Iesum

miserere indigenis, etiam si faciunt

Ultima hora illis mittitur

Sancte Pater miserere omnium amantum

Crede in aeterno Filio tuo, Deo immolato

Etiamsi hac opinione cum morte luctantur

Ah, sentio mortem eterni terroris

Gladius si portat in manu Omnipotentis

estne licet non sentiat quod sensi ?

Tandem solus es a mari in quo mergi

Gutta mortis terret eos

Quidam igitur divinus pater tibi placuit

Quidam dormient, quidam peribunt

Quidam carorum tuorum moriuntur, o pater mortis

Pater miserere omnium qui sitiunt auxilium

Deprecantes vos misericordiam in certamine mortis ad refectionem

De his qui ex multa tribulatione ad inferos vitam suam defatigaverunt

Nos in paupertate viximus et tamen non te decipiunt

qui, quam innocentes, peccatorum dedecore polluti sunt!

Qui amicis suis fideles erant humiliter inimicos suos benedicebant

ostendit amorem fratrum et amorem hominum per actiones

De his, qui honore et divitiis et magnificentia decepti sunt

facere bonum opus et parcere

Omnes hi, secundum varia munera, quæ dedisti mihi

Minores vel plures occasiones quibus cautela

Te puro corde decepit amore ad serviendum tibi

Miserere eis pater in ultima hora

Si oculus eius nunc quoque erumpit, corrumpitur

Creator ergo petit corpus tuum ut animam mittat

ineffabilem consolationem tuam spiritus in eis

Ora super id quod sciebant et te interrogaverunt

Exuberanter audis et introducis ad requiem tuam

Deus amoris mei propter haec vulnera tumentes

Cruentam illam coronam fodientem in templum meum

Hic timor mortis movit ossa mea

quae passus sum nunc patiar

propter hanc caritatem qua humiliatus sum usque ad mortem

Perficere salutem populi usque ad mortem in cruce

audite me et illi qui amo me usque in finem verum maneat

Sola moriens praemia victorum percepit

Cogitabat et orabat intra se unum de mundo

In principio Dominus misericorditer et clementer et patienter mortuus est

plena bonitate, plena fidelitate, summi sacerdotis aeterni

Orabat ut nunc Sancta sanctorum introiret

Sed de sepulchro convertit oculum philanthropicum

Contra Mare Mortuum ubi Adramelech et Satanas

Velut aspectus Dei reconciliatoris morientis

Versa est ita tellus volitans perterrita tellus

Te comitatur usque ad profunda noctis Mortui maris

Et ibi duo rejecti ad imum delapsi sunt

Eorum miseriae decretum Dei in Eden

Iesus conterat caput serpentis factus est

Nunc complebitur Quia ergo reconciliator Dei in cruce

Cruentus atria victrices sensit infernus

Super omnia autem sentiebant Adramelech et satanas

Sathanas per subterraneos petras torquetur

unus oppressus et vix gravi rugitu hebetatus

Posset balbutire, sensisti, inflammatus sum

Tormentum irremissibile, quod omnem abyssum cordis penetrat

Mors post mortem incaluit morte aeterna

Ecce volo te peccatorem eternum iudicasse nequam

Me sicut te impius peccator æternus judicavit

Illius nigrae figurae quantum possum describere ad vos

At illa non habet satis imagines infimae gehennae

Ut tormenta mea tibi demonstrare debeam

attamen, nequam me audis, si non omnia facis

Quod sentio, debet esse quod ego dico tibi

satis te miserum facere debes cum me

Vel timent ut futura monitis

audi, tantum me dolor meus deiecit

Quod cruciatum tuum etiam spectans me beatiorem non facit

sicut humilior, sic et numquam humiliatus sum

Vide tam alte , ut torva dubitatione fatear

Ita omnipotens est, solus est me

Quid sum notissimus monstris abyssi?

In ipso fundo iaceo in me omnium inferno

tormentis gravatus ab omnibus judiciis suis

Oneravit et fortasse Mortuus aeternus est

Tonitrua in hoc sepulchra profundissima iactare

Dignus angelus nos iussit fugere et nos fugimus

Et in cuius nomine praecepit Deus missus

o quid est in me quod est ante iudicium novum!

Quod mihi minatur, non est nomen sublime nomen

Et nunc moriatur in cuius nomine fugimus

Ut insequamur novam, Sagitta flammea leti

Vola per meam vitam immortalem cum hac cogitatione

Nox me circumdedit, nocte video secreta

Non levissima haec quoque miseria est ha omnia

Omnia circa me miseria est et victima aeterna

Spes quoque perditi, tristes infirmi

Spes quoque cruciata a prava penitus evanuit

Convertimini in chaos noctu in infernum, mundi et caeli

Tu super me incides, ab ira omnipotentiae operi me

Adramelech contritus superbus poterat

Difficile dictu crepitans metu ac desperato vultu

Adiuva me oro te oro si petis

Monstrum tetigisse te cepit, illud rugiens

Satanas cum brachio ferreo, improbus niger, scelestus

Adjuva me, pœnam mortis eterne ultricis patior

Olim odire te possem fervido et atrox odio

iam non possum amplius facere, miseria et praevalens

O quam contritus sum, volo tibi maledicere et non possum

Maledicis quod auxilium te oravi Fortasse gutta erat

Relevamen in eo, cum maledixi tibi, cum ardente ultione

Sed volo, volo Recidisset obmutescebant

Ita duo victrices omnipotentiam senserunt

Extensus erat illi opprimendi brachium Alii

Senserunt etiam superbissimam rebellionem in Inferno Infero

Resonabat obscuro ululatu desperationis lapsus

Sed revela Sionitin ad infernum cruciatum

Altum non est aliud scaena sanctae melancholiae

Cultus plena, et mors illa, quae condimentum nostrum

Gratia divina plena coram te scaena aperit

Iesus oculos suos convertit de mari mortuo et vidit

Turbae undique circumdederunt eum

stans genuflexus cogitabat tacitus orans clamans

Et magnus amor aeternus perhorrescit affectu

Iesus Christus Remanebat intuitus reconciliatoris Dei

In animabus longissima casa non-mortalis est

nec calcavi nec sanctificavit humum

Adpropinquabat enim unus de festis momentis

Qui simul terris animabus

benedictio et formatio saecula perennem potentiam

At fama non semper ex illis manavit

Per saecula solus potens effectus

Exemplum tuum, quod eruditum amicum in te vidi

Iterum nepotem factis posteritatis implicatum ostendit

Clam, sed certe de depresso iactu manet

In superficie aquarum cyclus diffusus

Sed nihilominus animarum bene- dictionum horae festivae

Ab angelis nascuntur in vitam mortalem

Ducebantur ad nobilissima dubia

Ut develop cogitationes tuas apud te est lumen lucis

Quam sanctificant in peregrinatione sua in terra

Se molliter in eam deposuit haeredem itaque aeternitatis putavit

magis ac magis sentio ipsum esse Filium Infiniti

Nam sicut soles campi siderei unde venimus

Innumerae, tantae, multo tamen mitiores

Cogitationes inexploratae diffundunt a facie eius

Sed adhuc differt ab angelis nostris

Heu, ille quasi populus qui eum circumdant designatus est!

Sed eadem forma est in facie

Aliquid tam turbidum et turpe contra Creatorem

Ah, qui habent esse, homines?

induite se corporibus morituris

Vive modicum tempus sicut hoc tunc propius ad Aeternum

Suntne alii homines quos Creator nos mittit

Vel hi filii Adam, si hi ab Adam

Si ex illo sunt, etiam fratres nostri futuri sunt: ​​sed mihi videtur

Non est haec terra, quam videram quando creatus est Adam

Quod multo gloriosius est Quod tu, pater, placuit?

Pater Angelorum et hominum Fiat voluntas tua

Et voluntas tua, fili patris omnium arduorum

Durissima res est in me indagare est tibi patiens

Dei Filius ibi ubi tu super collem

Vita finita videtur illic pendere

Intumescere de corpore tuo sentire

Ut intumescat Et vos angeli, qui ad interrogata respondere solebatis

Quid tibi feci , nunc tacita interrogatio ?

Sed sentio intra me, hanc vitam effluere

haec demissio corporis quae te circumvolvit, divina

Propi- mius fortasse quam Seraphim

Inenarrabiliter diligo eum plus quam ego semper amavi

O quando me trahit eodem amore quo me ad eum trahit

Forsitan amare posset maculam celare

Quod cum participem fastus primi creati

Scelerata me obtestor Aeternum pro me

Ignosce mihi et ad conspectum Dei exsurge

Deus opera tua in me perfice , quod tu plasmasti

Incensa semper pia desideria sensit

Post beatum te solus es, infinitus es

Illius beatitudo appropinquans tibi est beatitudo aeterna

Sic cogitat et non putat pro nihilo, Deus qui de longe est

Quod facit saepe praeparat, ita format animam

Ad vitam iudicii et ad vitam aeternam

Ecce iam tempus laeto volabat momentum

Speratur ab angelis solum ab angelis celebratum

Hora stat, crucem monstrat, exspectat

piae ardentissimae voluntatis plenae futurorum custodes

Hae animae quae nunc ad vitam mortalem appropinquant

Stant pavidi cum gaudio et tremore euntes

Ab oculis Dei magni mandatum conciliatoris

Ad mandatum benedictionis morientium vade et vive

Crede et superare, dilexi te antequam mundus esset

Et duxerunt eos angeli dicentes Sionitin

Qualiter vixerint et quomodo occurrerint magnus peccatorum redemptor

Sese quisque secundum dona sua consecravit in peregrinatione

Effectus novi sensus, qui eam impleverunt

Videntes in cruce divina in omni permanserunt

Crevit evolvitur secundum vitam mortalem

Et superior gratiae, quam Jesus effudit in illis

Una pulcherrima animarum tua du nobilior

pius adolescens Timotheus eratis enim adhuc adulescens

Cum tu es unus e plebe ignea Fides

Iesu Christi mortui nuntium libenter accepit

Et resuscitatus mediator electus est

Ille armatus in alta surgunt

Contra doctrinam Jesu mortis victoris

Paulus eos adduxit de gravi luce

Dominus eum terrebat animum adulescentis pulchram

Tremens cum gaudio vitam aeternam didicit et docuit eam

Millia docuit mors ejus, dum sub hospite esset

Schwerte constanter ad finem vitae demersit lucernam

in ecclesiis testis magnus sicut Paulus et Cephas

Unus dies omnium Nomen Jesus vocabit coram mortuis

testium suorum amplissimis honoribus cumulavit

Antipas mane fidelium praemium excepit

Judex enim mundi, sicut ille populus ex Patmos

Nomen tuum immortale Antipas appellavit

Quia firma fide cum amore puro ardenti

Si dilexisti qui patientem usque ad mortem dilexit

Hermas mediatorem psalmorum cantavit plenum gaudio et lacrimis

Canebat iis qui dormierunt his qui resurrexit in caelum

Fili Dei, misericors mortalium infirmorum

Filius Dei, suscitator mortuorum, iudex mundi

In solis speluncis cecinerunt psalmi

Christiani fratres de sanctis choris celebrantes

Cum voluntas adorandi ibi annuit

Velociter necatus in superiora completorum choros ingressus est

Claustra Phœbo reliquit in quibus eam sexus inclusit

Facere igneum bonum et lucrari animas Deo

Se toti Congregationi dedicat ad pauperes sublevandos

Misera est auxilium infirmum levare mori

O consolari de consolatione Dei in unctione caeli

Cum sono prophetico ex illo cantico Filii

Ascende super thronum, ut ostendas taedium doloris

Ad lucis haereditatem iactando iam erat

Beatae palmae victorum mutis

Sic amor Christi tantum pius institit

Sed cognoverunt angelos Domini et mortuos

Ab omni fallacia falsae sapientiae dubitationem se exripuit

Denique Herodion venit ad divinarum doctorum

Et recognovit se non amplius miraculis elevatum

Sicut vero voluntas aeterni Patris entium

Aperi integram et puram mortalibus filiis mortuorum

Et quod hoc scire et facere perducit in aeternum

Ex quibus tortuosis incubat viis

Ante lucem advolavit eum a Deo circumdedit

Quam frustra, quam anxia, ​​quam alte saucia animo!

Nimium facile existimavit antequam humanas scientias perpendat

Invenit et vidit gravissimum pondus aliorum

Epaphras fortissimus Paulus colebatur

Iacere in catena furoris propter filium eterni

Oravit pro plebe in ardentibus precibus Benedictio

Oratio eius ante omnia in Col

Et cum esset cum eis, vigilavit et pugnabat

Et non fatigatur Deus, qui portatum fideles remunerat

Fructus sanctificationis etiam Laodiceae accepti sunt

Zelus Epaphrae ardens et preces ejus diu

Quidam melius animas in inextinguibili amore

Crucifixo Sed tandem Laodiceam delapsus est

Plane tepide

Iesus propheta misit iudicis mortem

Sed hoc quoque plenum erat alliciendi gratia

His morientibus vitas stolae albae ostensae sunt

neque his victoribus coronam vestire

Persis erat tenera per secreta

Deus suos innumeras tristitias ducit ad requiem aeternam

Sed in angustia lacrimae de caelo fluxerunt

Lacrimas sanans cum ad Deum in oratione tacita clamabat

Nil pro fama virtutis dimidium et tepidum remunerator

Saepe persecutores eius et serpentes blasphemi

Apellem etiam pro sapientum honore

Nihil laudas quod sapiens se sentiat quamvis acriter

Et quam nobilis tamen non usque ad intentionem cognoscat actionem?

Actio autem est tantum corpus visibile, intentio spiritus est

Ille unum saepe sibi solum omnium videntem et hoc praemium

Quod puro promittit, cogitatio superior eum determinat

Qui si agere et non facere ausus est

Flavii Clementis meritum non ille splendorem

Caesaris propinqui ei a tyranno decesserunt

Facile erat sapiente ipsum non attendere

Accusavit eum volutationis un- Roman desidiae

Mortui negotiis patriae honoratis

Et tamen est tam tenera nobilium anima

Obprobrium etiam officia Christianorum omnino attigit

Dedicata munia, quae prima recognovit, et summa

Fac coronam martyris ut can mortale

Digna Yult qua docuit sanctos

Propius ad thronum laetus feci, solum quod sciebat

Notus est servus blandientis et domini sui

Frustra operam daturus pro bono populi

Statuit ergo masculinum in circulo angustiori manere

Bonum ubi posset, et plus contemplationis

Vivere mortem magisque animae immortalis

Cinguntur etiam plures tabernae pro uno et tamen

numquam in retia eorum irretitus avide L

Quod non debet superbire, non dejectum

Si saepius, caput seminis, quod seminat, non vidit

Cautus, prudens temporis emptor, semper servat

Horae ad orationem et contemplationem remotam

Horae sanctae et sic evasit in vitam aeternam

Te, neptes, iuvat Tryphenae iter

Apud gentiles illo nobiliore purgato amore

Tryphaena quid amatur virtus quid formosum et conditum?

Quod si gentilis adolescens, destinatus

Multus iuvenis timebat ne Tryphena sic moreretur

Otium eloquentiae plus etiam amoris sui

Omnis laetitia eius vincit eam

Iam hic piae decisionis remunerator

Di immortales in hoc periculo non audere

Linus non deludi potest ab ullo terrenorum oculorum lumine

Invicta parva, in quibus pia

Involvunt se et ex quibus laboriose saepe effugiunt

Linus solus apud se et sui cordis explorator

Vel inflammati ab amicis qui puri et nobiliores erant

Maxime amatur ut metiretur hominem ea mensura

Quo tua sapientia metitur, Verbum Dei, fons origo

Omnis superior cogitatio et omne bonum affectum

spargere flores in sepulchrum et se perdere diligatur

In resurrectione iucunda exspectatio beata

De Trajano, qui cor suum nobiliorem hic polluit

Abducti per greges et ad mortem damnati sunt

Insequentibus suis onustus , Ignatius laetus ferebat

Jesus obprobrium immolatorum Deo non ignobile opprobrium

Aude altam animam justi Deo consecratam

Eum accusare de honore nimis laborat

Quae coronat capita martyrum Unigenitorum ineptiarum

Et vitium nimis potest facere si possunt

Ut resurrexit, sic Ignatius cecidit

Lucis profusus vitae Quam cara vitae Christianae?

Novissimum tempus oportet esse aliquid iam in fine victoris

Quem sudore vitae suae teterrimum

Facite tamen socios lites et praemia magnae

Docet nos confortans fratres ad vitam aeternam

Qui statim deduxit eum videre et benedicere ei

Admonet eos qui oculos suos non videntes laetificantes

Per nuntios consolatur et inflammat ad amorem conciliatoris Dei

Donec in circulum visionis et bestiae eum discerpant

Heiden parentibus iuvenum Claudia Heiden

Fratres sorores Her pater vir honestus erat

Mitis mater et benigna sorores et fratres

Claudia eos amat et ab eis amatur

Fac sis christianus et in fide maneas et sic moreris

Absit a mundo non semper caligo misanthropic

Amplias sapienter unita e mundo auferens

Inflammatus alta cognitione infirmitaterum humanarum

zelum perenne legis magnae stupenda

Perfectus esto sequi Deum cum tremore humilitatis

A fastigio victorum haec summa inflammat

Luce divina lucida pulvis incola vidit

Numquam ad portam angustam per quam

Flamma ambulavit et offendit et semitam angustam ascendit

Phlegon circulus sapientiae Graecae meridiana erat

Mensuratus multum possidebat terrae bona sed pressa

Non ad luxuriam descendunt, sed ad vanitatem

Quocunque pede pressit, nobilis incessus Influebat balsamum

Quietam secretiorem mansuetudinem refecit languidum nudum

sed etiam magis essentialia dona dedit

Fidelis consilium aegrotanti animo sicut corpus potest

Plena consolatio animarum in dubiis dubiis

Intertexta attulit christianos semiversos

Multi homines sanguinolenti ad caelum reducuntur

Non ex modestia, sed ipse ex humilitate

Jesus autem solus cognovit eum

Iesus redemptor peccatorum adiutor in vita et in morte

Sin rudi profunditate fluctuantes fratres

Ita cogitabant, fons inexhauste fluxit

Donec cupidus vagantem fortes refecit impedimenta

Mitis natura, mitior officio, matres optima

Bellum Tryphosa liberis cingentibus, filios educavit

In religione Dei mortem reconciliandi

Infatigabilis et inexhausta prudentiae artibus

Suum fecit opus et communi Iesu auxilio facta est

Sine coniectura postremus filiorum

Vix nata est quam mortua est mendicans Oh, potuit hoc facere

Lacrymis etiam ac morientibus aeternae benedictionis affers

Venerat ad liberos natu maximus

Hic minimus ductus est a Seraphim martyre

Illum mater . . . .

sed aliae lachrymae quam quae sub aperto tumulo sunt

Noli ulcisci, etiam si vindicta esset iustitia

Nobilis est, sublimis est amare reum

Ut eum in necessitatibus occultis beneficiis reficiat, coeleste est

Fecisti, magnum nomen cum reverentia nomino

Tuum nomen Erastus ex thronis aureis

Angeli steterunt pro ea, quando venit anima alta ad Deum

Hi animae, angeli tuentur

Ducitur in vitam iudicii de cruce morientium

Et descenderunt cum illis de monte Olivarum, et venerunt

Ad Gethsemani cum pervenissent ad viginti palmas

Primo autem iudicio eternum Filius

Exhorruit . Sub palmas benedicit illis

Corde stabat amore caelesti cum affectu

Simeon et qui reconciliator fuit dignus baptizare

Et videre Spiritum Jesum descendentem

Et audire Deum loquentem de Deo de nubibus rutilantibus

Amos filius magnus propheta expiandi sacrificium

Et resurrectionis videns, Ezechiel, audi te

Ossa arida tunc agri fremuerunt et mortui evigilaverunt

Noë purus aeternus Loth Samuelem Aron invenit

et Melchisedech propheta Dei et sacerdos et rex

Ioseph et Beniamin fratres amantes primi

Cum matre septem filiis martyribus

David et Ionathas sed aversi sunt ab invicem

Ut melancholia unius incendat dolorem alterius

Miriam et Du Deborah qui Deo Salvatori cecinerunt

Conversus Simon de excelso Ioanne et dixit:

Beatae animae filiis fidei condonatis electi

Ite Dominus vobiscum et misericordiae eius plenitudo eius

Credentes plures fratres una cum eis salvati facit

Humanitas per te divulgata est ad Adami genus

Purior et melior humanitas, quam sola sapientia mundum docet

O Johannes, quam formosa sors illorum, quam sublimitas illorum merces!

nonne in conspectu iustorum horum ardebat anima tua

Non sanguineo demulcet tumulum funeris dolorem

Dixit, et inspexit faciem dilecti

Si dicere possem dictum Johannes

Si verba pro via, cogito, pro modo sentio

Dicat tibi lacrimae maeroris lacrimae beatitudinis

Oh, quam vellem Simeonem tibi indicare, amica mea!

Quomodo sentio quia in Cruce Iudicati Mortis moritur?

Et in hac morte omnes omnium miseremini

Sed tacere volo, diutius tacere volo

Pone manum meam super os tuum adorans, dixit

S Ah iterum me, carissima doloris, Volvis

Totum onus o de morte tacuisses

omne verbum quod locutus es mihi fulmen est

Quia vidi eum, video mori, carissime Johannes

Iam resurgebat spiritus meus ad consummationem remunerationis

His passionum vulnera dormientium iam mihi relucebant

Sed ego recumbo, quem flentem complexus sum!

quem mutus ad sancta Dei sustentavi

Donec tandem loqui et adorare potui

Ille qui tingit, Deus ostendit mihi finem suum in spatio

Sed ut video tam terribiliter, Deus non ostendit mihi

Prae- cipit nunc, a Deo derelictus, in cruce

Per maledictum tacuit et cogitationi occubuit

Me quoque miseret, vitae ne me admoneat

Quod oculis carneis vidimus eum vivere

Illa cogitatio in animam meam nimis vulnerata est

Me nimium , amica mea , quotiens illum vidi Simeonem

et saepe vidi agnum portantem peccata mundi

Ah toties circa me circumfulserunt gaudia coelestes

nam simulac cruentam pugnam vidi, victorem tantum vidi

Sed tacere volo donec id fecerit

Itaque tristitiae affectum rapere nituntur

Iam de coelo venit aura lenior et consolatio

Deus patientem refecit in cito evacuatur susurro

Mirjam et Wehmuth Debora tua post longum tempus facta sunt

Silentium ad planctum lenis, ad canticum fletus, plenum lamentationis

Vox enim immortalium ex se in carmina fluit

Cum dicit affectus sicut Debbora et Mirjam filtrum

qui in montibus Ephraim palmarum nomen eorum

filia Amram nomine et sic cecinerunt contra se

D hominum pulcherrimus pulcherrimus erat

Sed deformavit te mors cruenta

M Verum est quod cor meum flet et moeror maeror circumdedit me

Sed omnium creaturarum pulcherrimus est

Pulchrior es omnibus filiis lucis, cum lucent pietate

Oratio infinite pulchrior in sanguine suo

D cedros luget in Libano, umbra lasso stetit

Sed excisa est in cruce gemens cedrus

M. Floret in valle, stabat adflictus rivo;

sed circum caput divinum circumvolat usque ad coronam

D impingens patri plicat manus

Peccator ad Sanctum indefessum intravit

Pedes dolentis nunc effodiuntur

Terebrare manus et pedes ferreis uulneribus

H. Divinam frontem suam hic in monte in pulvere

Curvatus, unde jam sudor sanguineus mixtus erat

O quam transfixit coronam, cruentam coronam!

Gladius animam matris transfigit, eleison

filium matris tuae et refice eam ut non moriatur

M Si mater eius essem et iam in vita beatitudinis

eheu , gladius adhuc animam pertransiret

D Oculus eius Maria egreditur et vita eius gravius ​​spirat

Nunc in caelum suspicit novissimo tempore

Mortis pallor tegit Debbora molares

Nunc primum caput eius procumbit ultimo tempore

D Qui splendes super cælestes, Jerusalem fles

Lamenta beatitudinis mox hora sacrificii superat

M Qui peccas in terra, Jerusalem plorabis miseriam tuam

Mox enim iudex sanguinem suum e manibus postulabit

D In cursu suo steterunt omnia sidera

Et silet creatura circa Deum patienti

Ipse est enim Jesus Christus, eternus Pontifex

Ad sanctum sanctorum Alleluja

M terra stetit et qui in terra

Sol egressus est ad vos

Ipse est enim Jesus Christus, eternus Pontifex

Ad sanctum sanctorum Alleluja

cecineruntque Debbora et Maria in alterutrum

Eva non potuit avellere se ab affectu cito

Efluens, ad crucem festinavit, nunc stabat

Iuxta Mariam comitante oculo matris

Intimum aspectum non poterat stare aspectus discussurus

Demisit frontem cruento pulvere ad radicem crucis

e Calvaria profugit ad tumulum immolati

Horruere diu tacito intuita sepulcro

Tandem exstincta est caelestis claritas

Videtur quod pius reconciliator propius ad mortem accessit

Plerique eorum ad conspectum morientium iam dispergere non possunt

Pati cum pede labente truces

Non ita maerore agitatus abiit Lebbaeus

Sed melancholia repletus sequebatur discipulum procul

Lazarum, sicut Lebbaeus, ad tumulum perditum

In Montem Oliveti descendit ei

Obruta frustum demersit in petram, Conplexus, et posuit

Frons erat in ea, sed tacuit, flexo

Nox etiam obscurior quam nunc operitur terra

Lazarum stetit ad ostium monumenti et coepit leniter

Mollis vox, qua vel lassissimus dolor audiri potest

Noli, dilecte, in tristitiam concidere

Audi me habere faciem tuam ab hoc monumento quod scis

vox mea non est amplius me tu semper amasti

Qui te tam vehementer amat, pro quo etiam nuper clamasti?

Lazarum, quem Deus crucifixus ad vitam revocavit

O innumeris gaudiis, stupore laetus

Si Deo Salvatori gratias agimus, O iterum cogita

Momenta antequam ei gratias agimus, illic pono

Adhuc in sepulcro putrescere coepi et pluries illud habemus

Discussos inter se solus discipulus semper te traxit

Opinione continuata Regnum Ipsius esse debet Regnum Mundanum

Priusquam fieri possit coeleste Sed tu numquam solveris

Mihi dubium est , qua retinuit anima mea

In verbis terreni est quaerere per nos

Noster divinus amicus multo clarius caelestia praedicavit

A miseria tua te libera, dilecte, expedi

Me non aliter quam hoc cor clamantis mecum significabat

Defleas pro eo, divinum debes flere

Dolor enim ineffabilis est quo mortuus est in cruce

Nunc te tam diu mori miserum es

Non succumbet Ille potest adhuc descendere e cruce, si vult

Aut si dormit, potest quod corrumpetur

Jesus Adoratus Filius coeli Legatus

Fieri potest ut corrumpatur qui fuit ante Abraham

Et ideo dicit quod manibus immobilibus tenet

Solus Lebbaeus saxum vertit in faciem

Circumspiciens Lazarum adhuc intuebatur oculis

Sed suspiciens da ran da amico suo fovit

Lazarum eum miserum de monumento rapuit

Apprehende dexteram tuam et cum ipso sta

Sub noctes suspensis iacet illa superba Ierusalem

Templum extenuatum vidit Sion obumbravit

Sed et Golgotha ​​Hebe tremulo sic ait amico

Lazarum levate oculos discipulos vestros et videte me videre

coram Deo in scaena observata horribilis

Videte eos ambulantes super terram in sepulchris hominum

Tu numquam vidi diem sic prius

Lebbaeum habes apud te patrem tuum et qui genuisti eum

Semper est de die, sicut hodie est

Quam sollempnitatem dedit illi Deus Quam terribilis?

Terroribus suis caelum et terram operuit

Ut mortuo silentio omnes videntes in vincula coniecti sunt?

Si ergo Deus res per mortem sancti

Quod non intelligimus, dicam tibi, dilectissime

Pati quia tristitiam relevare potest

Alioquin occultum servavi ex quo divina prae- ceptor

Intus me sentio quomodo id tibi dicam plene et cum dignitate

Sentio aliquid tam quietum et quietum quod ipsum

Meam melancholiam, qua video eum delinitum pati

Omnia sacra circum me sunt, quocumque me verto

Aeternum omnipraesentis propinquitatis vestigium invenio

Imo divinum quiddam est, quod mihi requiem sanctam donat

Sicut sublimis qui passus est montem mortis ascenderunt

Nonne hoc solum sensi cum in cruce

cruentus, auris sonum sonum audit, ac si audivi

inmortalium turbae ambulare audivi eas ex quo mortuus essem

Item nonnumquam oculus tremit coelestibus

Jejunium perdens quantum hoc relinquit in anima

Requiescat in me et beatitudo Dei pax

Statim Lazarum finivit, vocavit ad eum

Velox, Lebbaee, stupes, jucunde cessas

O quis est qui te quaerit hac beatitudine?

Lazarus cum loqui posset, nunc respondet

Immortalis exit me numquam ante

Subito tantam habent claritatem immortalem

numquam tantam felicitatem ex aliis mundi visis

Et adnuntians de celis

quia sicut celerrime exardescit et festinatur

Imo hebetante gaudio et lacrimans

Amplexusque Lebbaeum jucundus nolet

In cuius nativitate isti iam caelestes celebrabant

Non, aeternum Filium non videbit corruptionem

Uriel fuit a quo radii aversi sunt

Lazarum vidit immortales a sole volantes

Calce sicut vultus eius flammae festinantis fugae

Inter patres et dixerunt: oportet me dicere tibi

Quod vidi, descendit de coelo, ambulavit

Post terram recta ad eam Nunc iterum stat

Nutus tempus reficiendi ut videtur

Cuncta quiescant, ne sidus lasso flabit

Formam tibi dabo, horrorem aspiciam

Describam primum angelos mortis, qualis est hodie

Ah Deus nunquam tanto terrore armavit

Cum creatio, numquam tam terribilis fuit

tu qui es qui es

Cum flammam Domini teneatis, procul eat coram angelo

A iudicio eius crepitantis pennas ita crepitantis avertit

Ea quasi tempestas ante ipsum fugitat caelorum silentium

Flammam perculit ensem in talia mundos

Celeriter pulvis ignitus in immensum

Eius aspectus terribiliter multo atrocius quam tunc erat

Quando diluvium primi iudicii effudit in terra

Et ambulavit in medio aquarum celestium

Velocem percussorem necare videbis , et si

Hunc nunc videns horror ab infinito superveniet tibi

Quomodo venit in me quid maxime terrebis?

Erat ille caecae gravis ineffabilis luctus

Simul quod vultum tegit cum mittitur

Dei mediator ad mortem nunc tremulus

Urihel avertit se inter angelos

Primo mutus intuens admirationem

Desiderium ergo vocant verba vel minus solliciti

Exterriti submersi clamantes inlacrimabilem

Tristia numquam ante patrum animas rapuit

Jesus Christus quem nemo angelorum contendat

Et quantumvis hominum gressum sublimia stant

Nemo plene scire potest quem solus Deus novit

Dei filius nunc pereat Animas pro quibus

Si moriatur, vitam suam in pulvere deprimat

Peccatum usque ad sensum quantum poterant

Memoria eam totis horroribus circumdedit

Cum essent reconciliati, sentiebant se esse

nunc autem qui reconciliatus est Deo pro ipsis moreretur

Hoc sensu omnino imbutus, Enoch se adiuvat

Super sepulchrum sinistra tua et dexteram tuam ad caelum extende

Enoch tamen divina eius opera fuerat, et an

simulac mortem non occidisset, interitus repulsus est

Ni purus erat coram iudice Fides

Fidem agere in Salvatorem, qui iam morti appropinquabat

Salvus Adae filius in vitam aeternam

Si occiderint sol circum eum terrae

Solus a reconciliatore viderit inconcussam

Mortis appropinquans tristitia intima perfundit

Et angeli patres animas mortales omnes

vix ante oculos defluxisse ceptoris agnovit

Iuxta eum Abel innixus saxum tenuit se

Genitus ex Adam, sed innocens sicut unus

Quis nondum finiri potest, vitam habuit

a Deo sanctificatus et per interfectores mortuus fuerat

Ah, cui postrema vox crepitantia leti

Quem cum fumante cruore poposcisset

Coram omnibus iustis inno- centibus laicis

morere ei non mori sicut ei noli tam leniter obdormire

Vae omni crimine filiorum Adae gravatus!

Iram Omnipotentis moriatur et frangatur

Seth primo in mortuis frater dignus

Et qui mane factus est praedicator futuri sacrificii

Peccatum enim humani generis quantum debet ad mortem

Cogitabat etiam quotiens ille qui ad expiandum hoc erat

Illi millennii qui vixit ad conciliandos exitus

Id viderat, sed erat crepusculum imaginem

Quid senserit nunc, o Iudex?

Iudica omnes qui mortui vivunt et vivent

intima contremuit cor et lingua vacillabat

Et dum balbutit , convertit in coelum versus crucem

Faciem suam super alterum redemptum ad sepulchra

Is diu fuerat tenebris circa oculos David

Diu trepidum cum adventu Uriel

non contremuit David ultra sedet adfixus in terra

Sta et aspice morti appropinquantem cuius cor pependit

Omnino in illa imagine mortis Iesu, quam Deus illi

Infixus in anima

Hoc solum cogitabat, solum hoc modo cogitare poterat

Cum reversa est lingua ad eum, Decidit videns

Os contritum verba lacrimae iterum decurrerunt

Ululavit ergo Deum suum, quem dereliquisti

Ad te suspirat, sed nullum ei auxilium venit

Filius es vermis et non homo infimus peccator

Circumdederunt te furiose et ludificari patienti

Fidem tuam in Deum qui peccatores irridet

Sicut aqua effusus est omne os

Cor eius in corpore suo

Exsiccatum est quasi testa virtus eius. Adhesit palato suo

Lingua eius mox, o mors, occumbere

In pulvere Immo animalia sunt, non homines, quae eum strangulant

O quam plenae vulneribus manus tuae!

Quomodo pedes perfoderint, quomodo te in cruce extendant?

Omnia ossa tua numerare licet

Sta et aspice te sicut infernum, quem strangulasti

cum mortuus fuerit iudex mundi Deus propitiator peccatorum

Quam admirabile, altum, arcanum putandum est?

Mox mortuum se mortuum esse praedicat

Ad fines terræ, ut convertantur ad Deum

Et adorabunt eum omnes generationes hominum

Sicut rivus nemoris, qui hic de montibus cadit

Ac velut haesitans campis ibi per saxa

Longe sonat, audire errant in sola nocte

Clamorem clamorem significat et melancholiam flentem

Erat ergo nunc de cruce in turba martyrum passionum

Iob patiendo hominem secundum cor suum

Qui ergo misit illum, qui tribulabat eum, justus permansit

sicut mortale restat, quem examinans iudex in pulverem mittit

Iob scit quid sit ab omni terrore omnipotentiae

Clausa mors appropinquare cogitationis est

Ut iam non cogites mortem crucifixi surgit

Haec abyssus et cor confortat sitientem ad requiem

vita vivet ex terra excitabit

Victor mortis et inferni resurgit

Tunc stantes super pulvere te videbunt oculi mei

Deus mediator perfectus est te videre in gloria tua

Ita anticipatio pium mortis angelum pervadit

Sed mortem conciliatoris nemo appropinquare sensit

Ut pater et mater hominum senserunt

Sicut Urihel vertit et iam defecerunt vultum suum

Sub angelis absconditi steterunt

Adinvicem intuentes fixis oculis

Immobilis et sentiens in intima vita

Terrorem omnem de integro Angelorum vocibus

Videruntque se mutuo. Sic erit in novissimo dierum

Electus est amicus frater noscit frater

Quem modo intuens stupefactus

Ad tubam praetorium vocant agrorum

Qui contremuerunt ante magnalia resurrectionis

Et suus sensus transformationis vitae

Adhuc clausus erat in cordibus suis omni affectu alii

Eva clamans dat ei manum Quid dicamus?

Vocibus vix sonus, o Adam?

dic mihi quid faciamus quid non faciamus

Eamus et quaeramus ubi sit altissimus

Ibi nos in pulvere prosternimus omnipotenti

Ah iudex homicida, ut mortem suam sublevet

Adam dum lacrymis manum tenuit Nulla mater hominum

Etiam modus nimium tandem sumus ut cum iudice pro ipso disputemus

Si cum tristitia ineffabili luctante fervore

Daniel Iob et Noe nobiscum si ipsi primi

De omnibus Eloa creatis frustra deprecamur

quid victima Dei durare adhuc expectat

Tamen haec omnia sustinebit. Nulla refectio sublevabit

O nulla refectio, metus exhorrescit tota mea vita!

Sed nulla refectio ultimum mortis timorem levat

Inexploratum quibus ipse sacrificat statuit

Venite cogitatio non orta sine influentia dei

Diripite me veni sequere me quod me videtis facere

Et volitabant lugubri fuga in Montem Oliveti

Post cranium Angeli et patres comitantur

Tua sola fuga cum admiratio vultus tantum

Tu sensus fortior et stupor stupor

De dira morte immolati Deo

Eius intuitus sequitur expectationem et dubitationem primitivam

Hi ad tumulum mortis accesserunt

Quo propius accedunt collis obscurior et obscurior

Iam steterunt, ubi mortuus est

Protinus post facta maximarum rerum consummationem

Item in pulvere sepelivit fratres suos

ibi steterunt somnos volventes ante sepulchrum

Aperiens saxum ab uno latere petre

Sta pater et altera mater populi

Illa statim in saxum cogitatio sepulcri concidit

e proximo sepulcro vulneratorum penetrasti

Sagitta potentis nimis potentis anime sue

Se simul traxit et bracchia tendens ad caelum

Ter nomen Dei in se nominavit qui reconciliavit

Et tamdiu eum vultu constanti intuitus est

Qui pallebat, cum nullus moriens pallidus erat

Sed et Adam nunc visionem tenuit

Non iam de pulvere decidit

Erexit consertas manus ante frontem

Terram prospexit, ex qua Deus illum quondam creavit

Sed in ossibus damnatorum in maledicto

Item deficiebat in uno saeculo ad alium

Ex quo omne genus hominum decidit

Clamando autem orando

Quod audientes patres et omnes angeli

Domine Deus misericors et clemens et fidelis et patiens

Deus remissor peccati iniquitatem criminis

Qui pro nobis interfecti sunt ab initio mundi

princeps sacerdotum propheta et rex fili hominis audi

Audi filium tuum altare in quo suffocaris

Nostra precatio alta te implorat a sepulchro tuo

Deus condonavit nos iniquitates nostras

iam millennii a facie ad faciem divinitatem

Ibi felicitas plena incassum apud sepulcrum

Cogitare laborantibus etiam cum purissimis cogitationibus a Creatore

Videamus Deum, quia remissa sunt peccata nostra

Hostiam pro morte te immolavit

nocentes pro reis nunc miserere dimissis occidere

Sed in hac die secundae creaturae in te

Mediator totius humani generis in aeterna visione

Si non resistunt, reduces, omnia conciliabis

Omnia peccata dissolve et poena peccati fac

Ex illo mortem sempiternam metuendam rapiunt omnipotens

quo die et te ipsum pro me immolas mediatorem Dei

Sit memores peccati mei cum quiete lugubris

Non quod cogito me iterum ad iudicandum

misericors, qui potui, qui vidi faciem Dei?

Et pro quo nunc intratis Sancta sanctorum

verumtamen Deus meus iterum confitear tibi

O quis fui, humiliatus es usque ad mortem

Humiliasti, judex mundi, mortem crucis

Hodie Adam potest meminisse casus remissi

Hic sancte melancholia et beatitudine plenus constitit

Eva oravit cum eo non vocem suam

sed corde et ore destitit silere

Devotis in hac die Sanguinis

Ah, in die sepelient te afflicti!

Sit Eva et criminis remissae memores

Et pia fide et lacrymis agentes confitemini

Et oravit et Adam iterum coepit

Ita enim coepimus eam continuavimus et factum est

Oh id fecimus!

Primus omnium mandatorum Dominus

Altissimum maxime amabile optimum esse entium

Creator noster qui nos de pulvere suscitavit ad homines

Quem novimus in anima nostra attonita

Inenarrabiliter unamquamque orationem cum voluptate sensit

Omne consilium novum non manducare de ligno

Omnis obedientia ante nostrum casum jucunditate remuneratur

Qui semper in nobis per millies mille creaturas

Plena altae pulchritudinis contemplatio commonetur

Certe nova gaudia novis inventis coronata sunt

mater hominum mihi mater hominum

cuius apparens gloria nos adhuc altius extulit

Cum omnes undique nos circumdederunt

Noster Creator Et tamen nos ausi sumus creatum

Finit nos velle oscilla et tu o entia

Aequalia remisisti nobis patrem nostrum

Laus cultus et gratiarum actio et obedientia

Mediator esto super quem iudex onus nostrum injicit

Et onus totius generis mortalium peccatorum

Oravit itaque Adam cum eo matrem hominum

Qui voce magna in profundo animae

Et a facie morientis Dei reconciliatoris

Accessit misericordia divina fortitudo tranquillitas caelorum

Venisti pax Dei quae exsuperat omnem sensum

Descenderunt in eam omnes sentiebant eos tamquam mediator eorum

Novo fervore plenus Adam extendit brachia ad crucem

Domine mi et Deus meus quomodo possum tibi gratias ago

Aeternitates nimium breviores sunt tibi gratias

hic volo mentiri et orare usque ad te divinum caput tuum

In morte arcum soli terribilis angelorum

Tantum ante vocem eius silet vox mea

Cum venerit et annuntiaverit nunc a patre tuo

Audi propter mortem qui te reliquerunt

pro peccatoribus morieris, Deum audi deprecationem meam

Domine pro reconciliatis filiis meis pro omnibus

Lata gravia tellus habet

gratia tua floribus sparsa ad habitandum in posterum

Et cum omnibus saeculis ante expiationem obdormivit

Exsurge, Domine, in die iudicii magni

Innumerabiles liberos pro his te oro Domine

Flere egenum corpore multo egenum anima

Veni ad terram, mediator, eleison

Tunc illius et tu illam recipis in foedus divinum tuum

Si balbutire vix possunt cogitationes, pereant

Iterare saepe te mirabiliter obtinuit eos

Assumpti sunt tibi et Domino tuo in aeternum

Spiritus Patris et Filii in aqua benedicta

Ad vitam aeternam recipiendam et tu aliter

Vos omnes qui sanguinem hauriunt ad vitam aeternam perducitis

Amantissime emerunt et dedicaverunt ad conspectum Dei

Dirige eos ut flores senectutis, cura tenerae

Flexibiles propagines ad omnem fertilitatem maturescunt

Quod immisisti in eis

Numquam nimium nitor primaevae gratiae

Ignem qui te accendit ne extinguas

Mediator ante omnia in his non adultioris aetatis

Tu terram illuminare et Deum admone

Aut in his vis ex superiore scena

ubi per te stabunt ad fratres suos populos

Bonitatem pacis et protectionis et iustitiae effundere

Omnes qui nunc sciunt quid deus est de entibus

Summum Sacrum Optimum Creatorem adora

In tanta patientia, tanta misericordia

Relinquere omnibus hominibus vitam suam brevis in pulvis

Vive hanc horam probationis pro eorum salute

Sic ut vagus non sit ad fontem et sub umbris

Corona illa quam ostendit ei Deus de longe obdormivit

Aut vel minima voluptatibus aspernatur soluta

Quorum corda non sunt satis coniuncta in infinitum, et qui

Nimis dependens bracchium adiutoris mortalis

Cui honor nimium dulcis et plausus humanus!

Elige retributorem operum suorum, et Deum

Ad quam reprehensio et laus hominum ponderant sicut bullae in aere

Dei oculus qui respicit et comites et iudices obliti sunt

Inter se implicare in libidinibus

Vincula fortiter dilacerata sola voluptuosiora

Fallax eos de culmine voluptatum meliorum elicere

Qui fratrem non amant non ex animo

qui autem bene facit videri et honorari vult

Honor postulatus pro levitate humanitatis officio

Dimidium qui remittit hostibus, ultionem inflexibilem

Multo minus ulcisci volentem, qui sibi omnia relinquere velit

Benedicat ex animo maledicentibus ei

Omnes , qui raro perstringunt , nimis lubricus ad inferos

Cogita immortalitatem, quam tu, Deus eorum, fecisti

Si non audiunt vocem lenis Patris

Domine, per laborem terribilem errorem revoca

Sed illi qui totaliter a Deo decedunt, habent vitium idoli fiendi

Fac et servitutem iniuriam, tortorem ludibrium

Expergiscimini miseros a morte sua miseria

Filioli mei, o filii, ineffabiliter amat

Qui suam pro te vitam aeterno in cruce immolat

an potest inmortales tibi conciliator tuus ?

Ignorantes vocationem vestram ambulare in luce in caelo

Tange corda saxosa tuo omnipotenti amore

eos transformet et puros reducat in aeternum

Cor contritum audi vocem sanguinis

Sicut e Golgotha ​​fluit et misericordia pro te deprecatur

Gratia cum sancto horrore Exaudi animam tuam

Cum adoratione et raptu vitae aeternae

Cuius prelibati heredes inferni adspectu mortis

Superius confortat omnis sapientia in terra

Non obtutum morientis, non mortui iacentis

Non cripta carie, non flamma edax

Non cinis mortuorum sparsus in profundum creationis

Nil ultorem dirae mortis arma

Terrebis eam, quod preces meas audis, strangularis

Animas suscitare antequam corpora obdormiam

Ad vitam eternam

Suscitavit cum tremore et timore salutem quaerens

Nullus oculus non vidit, nulla auris non audivit

Cor mortale adhuc nihil sensit Godman separatum

Nil tui terreni amoris est corpus in quo

Qui reconcilias animam sanctam æterni hæredis

Ferte onus gravem terreni corporis incurvam

Non illis terra, non quos tu divinus amor

apud quos pater entium non judicat

Qui spiritus patris et filii se sanctificat in templo

Calidus, plenus lacrymis, opere plenus, praemio dignus

Tanti esse potest quod mortales faciunt, infirmi peccatores

Esto assiduum certamen animae laborantis caeli

Beatitudo me redundat et delectat intima mea

Gratiae istae quae victores exspectant cogito

Visio Dei abscondit hoc ab eis ante mortem

sine sensu et scientia increatae

Deus consummator cum veneris ad iudicium finale

Cum terram de maledictione sublevabis et eam in Eden transformes

Oh! Sit ergo multitudo tam innumerabilis quam arena in mari!

De his qui absoluti intrant in gloriam tuam

Nubes saepe non abscondisti a me Dominum

De communitate invisibilia electorum tuorum

Filii tui examina superstitionem

Et obscurare nebulas religionis negatae

Ipse te mundi rector ad hanc altitudinem levasti

Ut legem tuam magnam di- gant sicut se suos fratres

Opus proprium vacui facere paene sine limitibus

Qui procumbens in pulvere glorificet deum

Quis coram eis hunc late humanitatis campum aperuit

Cruenta superstitione se humiliant

Vel error qui vos negat servos fieri

fratres suos torquere, vel exemplo magno

Ut ducas eos in solitudines, ubi fontes tui non fluunt

Ubi ii qui lamentatione digni sunt nullam 

Consolationem reperiunt in mundo meliore

Haec noctis tempora toties orbe tenent

Veni, minue eos, qui non etiam carorum tuorum

Cum peccatore tentat coronam illam spoliare

Quas cum sanguine hoc morte acquiras

Innumerabilis esto victorum multitudo sicut guttae

In primis regnis sicut stellae luminosae creationis

Cum introducitis ad gloriam post iudicium

O qui nos dilexisti caritate

Quod est sacramentum celi et canticum admiracionis eorum

Lumen aeternum de Lumine Aeterno Filius Dei Reconciliator

Ave intercessor et amice et frater mortalium

Oratio tua prima creata, o cadentes!

Alta oratione tua redempta audi audi

Adhuc eo orante, levavit Eloa faciem suam et convertit illum

Post contionem patrum et de culmine templi exclamavit

Ut pede Moria tremuit atria sanctuarii

clamavit in voce tristitiae et horroris

ut numquam ab eo demissos inmortales audierint

Ad patres venit nuntius deitatis iudicantis

Deflueret ad terram descendit in Sinai

Stare exhorrescas sola gravata iubente Deo

Si staret in Sina, coelum et terram, videretur velle

fuge, imi, perire, conservator finiti

Confortatus est, ut ipse non mergeretur, pavorque praeterierat

Dimitte eum cum ferro bracchio nunc, sed erat

Omni stupore complent melancholia dextra Submersio

Egit ensem flammeum , palluitque

Sanguis ejus rubet radios, qui inter se rutilant sicut mico;

Extrahe et occide missus a iudice necare

Ita commotus est aspectu reconciliatoris Dei morientis

pronus in montem mortis cecidit

ut adoraret antequam mandata Jehovae

Vox eius in molles luctus vertit sonos

Non tonitrum, ut antea, sed Circulus Sacrus id audivit

Sic orat, fili iudicis mundi, me mittit finitum

Quem solum sacrificium tuum reconciliat, fortis increator

conforta lassum ut impleam mandatum

Heu, magni imperii onera velut orbes depressi!

Mentiti sunt quia incognitum iudicium in cruce portasti

Dominus sit super me Deus finitus iudex mundi qui sum ego

Ah, quis ego sum Deus mortes immanissimas!

Annuncians me misit Spiritum creatum ab hesterno die

Et in corpore finitae memoriae

Clausa tibi de nocte nubem

Et de flammis effusis omnipotentem Mediatorem creavit

Horror me et tristitia et timor circumdant me nunquam antea sensi

Sed ut impleatur mandatum Domini, quod praecepit

sic fatus stetit et tremefecit in alto

omnis terror cum Domino staret reddetur ei

ibi stat perterritus, et tenet locum cranii

Gladius eius ardens et post eum tempestas oritur

Volante procella vox immortalis sonavit

Vide Iordanis Galilaeae crepitantia silvae palmae

Ante tempestas valida et sacrificium vespertinum effusum est

Di immortales, cum micare favillae

Quibus te ipsum immolas, habet Dominus sacrificium tuum

Si ira iustissimi infinita est

Mediator, immensae irae te subiecisti

Tu solus et tecum non omnes creatores

Sanguis tuus clamat ad misericordiam iudicis

Solus venit ante eum, te reliquit

Desinet enim te, donec deo morte luens

Fluctus volans hoc modo morieris divinius

Sic dixit angelus mortis et avertit faciem suam

Iesus Christus oculos fractos in caelum levavit

Clamavit magna voce, non morituri voce

Cum Omnipotentis stupore finiti

Obedienter se ad Mediam mortem deditionem vocavit

Deus meus, Deus meus, ut quid me dereliquisti?

Et operuerunt eos caeli facies a mysterio

Eum solus Schnell rapuit ad ultimum hominum tempus

Totum sensum linguae sitienti clamavit sitio

Appellavit, bibit, sitivit, tremuit, pallidus est, vocatus est

Pater commendo animam meam in manus tuas

Ergo Deus mediator miserere nobis Consummatum est

et inclinato capite mortuus est